ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คำพูดเป็นเหตุ [END]
แบอมเปิประูออมาาห้อนอน็เห็นเมมเบอร์นัู่ทีวีันอยู่ที่ห้อนั่เล่นร่าสูเินไปหยิบระป๋อโล่า่อนะเินมานั่รวมับเหล่าเมมเบอร์
"เออแบอมฮยอรู้มั้ยว่าอาาเ่พูถึฮยอเ็มเลย" แบมแบมพูึ้นในมือ็ไถโทรศัพท์ส่อทวิเอร์แฟนลับไป้วย
"พูว่าไล่ะ?" แบอมถาม
"็อนที่เอ็มีถามว่าฮยอำลัสนใอะไรอ่ะ"
"อืมแล้วทำไม" แบอมถาม่อ
"็อนนั้นมันเิอะไรึ้นล่ะ" แบมแบมแล้ถาม
"แล้วไม่บอแล้วะรู้ไ้ไล่ะ!!" แ็สันโวยวาย้วยวามอยารู้
"็มาร์ฮยอทำเสียแมว แล้วแบอมฮยอบอว่านั่นไม่เรียสนในั่นเรียวามรัอ่ะ ฮยอำไ้มั้ย?" แบมแบมถาม
"อืม ำไ้"
"็แบบแฟนๆเ้าแวันว่า แบอมฮยอหมายถึแมวหรือหมายถึมาร์ฮยอันแน่" แบมแบมพู่อนะหันไปหัวเราะิัับมัเน่ัวยัษ์ มาร์ที่อยู่ๆ็ถูพาพิไ้แ่นั่หน้าแ
"อ๋อออออ พวแฟนๆี้ิปนี่เอ แล้วสรุปแบอมฮยอหมายถึแมวหรือมัึฮยอล่ะรับ?" ินยอแล้แวบ้า
"วามรั็้อหมายถึแมวน่ะสิ่" แบอมพู ่อนะเหลือบมอมาร์นิหน่อย ร่าบาหลุบามอ่ำแอบน้อยใเล็ๆที่ำอบอแบอมไม่ใ่มาร์ แ่็ไม่ไ้เป็นอะไรันนี่ทำไม้อน้อยใ้วยเล่า!!
"แ่ถ้าวามสนใวามหล็้อมาร์อยู่แล้วหลนหัวปรัหัวปรำหลนโหัวไม่ึ้นเลยล่ะ" แบอมพู่อนะยิ้มรุ้มริ่ม มาร์ยิ่หลุบา่ำ้วยวามเิน
"ฮิ้ววววว~ ีบนานี้็อเป็นแฟนเลยเถอะรับ" แ็สันแล้แว
"็อยาเป็นอยู่แ่ไม่รู้นนั้นเ้าะอยาเป็นมั้ย" แบอมหยอมาร์อยู่เรื่อยๆนมาร์ทนวามเินไม่ไหว มาร์เาะแนินยอ่อนะุหน้าลับแนินยอ
"ฮืออออูู่วย้วย" มาร์พูเสียอู้อี้ ินยอยิ้มเอ็นูพี่ให่่อนะยอมพูให้
"เลิแล้มาร์ฮยอไ้แล้ว เี๋ยว็เินายหรอน่ะ" ินยอหัวเราะ
"แบมไปื้ออิน้าล่าัน" แบอมวนน้อายนสนิท
"ไม่วนพี่มาร์ไปอ่ะ!" แบมแบมโวยวาย
"ไปเร็ว อย่าื้อเี๋ยวเลี้ย" แบอมบอ
"มัน้อแบบนี้สิ่ฮยอ ปะเี๋ยวผมไปเป็นเพื่อน" แบมแบมลุามแบอมออาห้อแ่โยี มาร์ปล่อยแนินยอ่อนะนั่หน้านิ่วิ้วมว
"เอ่า เป็นอะไรน่ะมาร์ฮยอ" ยูยอมถาม
"เลิแวั้นับแบอมไ้แล้ว ไม่อบ!" มาร์บอ
"แ่แบอมฮยอเ้าอบพี่ริๆนะ" แ็สันบอ
"แ่ั้นไม่ไ้อบแบอม!" มาร์พูทำเอานที่เินลับมาเอาระเป๋าั์ถึับะั
"อโทษละัน" แบอมพู่อนะหยิบระเป๋าั์แล้วเินออไป
"ฮยอรอผม้วย" แบมแบมรีบามไปูแบอม ทั้ห้ออยู่ในวามเียบ มาร์อ้าปา้าไม่ไ้ั้ใะพูแบบนั้น แล้วประโยทำร้ายิใแบบนั้นแบอมมาไ้เ้าเ็มหูเสีย้วย มาร์เริ่มหน้าเสีย นินยอ้อบไหล่นเป็นพี่เบาๆ
"ไม่อบแบอมฮยอริหรอมาร์ฮยอ?" แ็สันถาม
"..." มาร์เียบไม่ยอมพูอะไร
"แบอมฮยอเ้าไม่โรธหรอ มาร์ฮยออย่าเรียเลย" ยูยอมพู
"แล้วถ้าโรธล่ะ?" มาร์เถีย
"แบอมฮยอเ้าอบฮยอะาย เอไปแบบนั้น็...เห้อ เป็นผมผมเสียใ" ินยอแล้พู ทำเอามาร์ยิ่ิมาเ้าไปอี เวลาผ่านไปหลายั่วโมแ่แบอม็ไม่ยอมลับเ้ามาัที เมมเบอร์หลายนเริ่มทยอยไปนอนแล้ว
"่าาา แ็สันอย่าพึ่นอนเลยนะ อยู่เป็นเพื่อน่อนนะๆๆ" มาร์อ้อนแ็สันที่ำลัะเินเ้าห้อนอนเพราะถ้าแ็สันนอนมาร์็้ออยู่นเียวแล้ว
"ไม่เอาหรอฮยอ ่วะายอยู่แล้ว" แ็สันบอ
"อีแปปนึ นะๆๆ" มาร์พยายามยื้อ มาร์ับมือแ็สัน่อนะนั่ยอๆเพื่อนยื้อไม่ให้แ็สันเินหนีเ้าห้อ
"ไม่เอาแล้วมาร์ฮยอ ผม่วะายแล้วเนี่ย" แ็สันพู่อนะหาวออมา
"่าาาาานะๆแ็สันนนน"
แร็ เสียเปิประูเ้ามาในห้อทั้มาร์และแ็สันรีบหันลับมามอ
"พวฮยอทำไรันอ่ะ?" แบมแบมถามมาร์ที่นั่ลเาะแ้เาะาแ็สันแล้วในอนนี้
"แบอมล่ะ" มาร์รีบลุึ้นยืน่อนะถามน้อายนสนิท
"อ๋อพี่แบอมเ้าบอะเ้าไปทำเพลที่บริษัทอ่ะ ผมเลยลับมา่อน" แบมแบมอบ
"แล้ว...แล้วไ้บอมั้ยว่าะลับเมื่อไหร่?" มาร์ถาม
"น่าะึๆไม่็นอน้าที่นั่นเลยมั้รับ เห็นแบอมฮยอเ้าว่าอย่านั้น"
"อือ" มาร์พยัหน้า แบมแบมเินลับเ้าไปในห้อแล้ว มาร์ึหันมาหาแ็สัน
"แ็...อ้าว! หายไปอนไหนเนี่ย!" มาร์บ่น มาร์มัวแุ่ยับแบมแบมเลยไม่รู้ว่าแ็สันแอบหนีเ้าห้อไปั้นานแล้ว มาร์หน้ามุ่ย่อนะเินมานั่ที่โฟาัเิม ร่าบาเปลี่ยน่อทีวีไปมา่อนะมันปิลเพราะไม่มีอะไรที่หน้าสนใ เวลาล่วเลยมานถึีสอ แบอมเปิประูเ้ามา่อนะเห็นว่าไฟในห้อสว่า้า
"อะไรันพวนี้ไม่ปิไฟันรึไ" แบอมเินไปที่สวิ์ไฟ พลันสายา็เหลือบไปเห็นร่าบานอนหลับอยู่ที่โฟา แบอมเินเ้าไปใล้มาร์ ่อนะมอมาร์ใล้ๆ อันที่ริที่ไปที่บริษัทแบอมไม่ไ้ะไปทำเพลอะไรทั้สิ้น แบอมเพียแ่เฮิร์ทามาร์เท่านั้นเลยยัไม่อยารีบลับ แบอมเลื่อนหน้าเ้าไปใล้พยายามที่ะูบับมาร์แ่อยู่ๆร่าสู็ผละออ แบอม้อนัวมาร์ึ้น่อนะวาลบนเียนุ่ม
"ฝันีมาร์" แบอมพู่อนะเินออาห้อนอนอมาร์เพื่อลับห้ออัวเอ
วัน่อมามาร์ลืมาึ้น่อนะแปลใที่ทำไมัวเอถึมานอนอยู่ที่นี่ มาร์ลุึ้นอาบน้ำ่อนะเินออมา้านอ เมมเบอร์หลายนำลัทานอาหารเ้าันอยู่รวมถึลีเอร์อวอย่าอิมแบอม้วย
"เมื่อือแบอมลับมาี่โม?" มาร์ถาม
"เอ้า แล้วฮยอไม่ไ้อยู่รอนแบอมฮยอลับมาหรอ?" แ็สันถาม แบอมเยหน้ามอมาร์แวบนึ่อนะ้มหน้า้มาิน้าว่อ ในใแบอม็รู้สึีไม่น้อยที่รู้ว่ามาร์มานั่รอทั้ืน
"ะ...ใรรอแบอม ั้นแ่มานัู่ทีวี่าหา" มาร์ปิเสธ
"เอ้า ็เมื่อวาน..." ไม่ทันที่แ็สันะพูอะไรมาร์็หยิบผัาาวยัใส่ปาแ็สันทันที
"ินผัเยอะๆนะาา ะไ้โๆ"
"โอ๊ยๆ มาร์ฮยอยัใส่นานี้ะ่าันรึไ!" แ็สันโวยวาย
"แบอมฮยอ วันนี้ที่เรานัันไว้ยัะไปอยู่มั้ย?" แบมแบมถาม
"อืม ไปิ่" แบอมอบรับ
"ไปไหนันอ่ะ ไปสวีทันหรอ?" ยูยอมแล้แวำๆ
"ไป้วยไ้ปะ?" ินยอถาม
"ไม่ไ้ๆ ั้นะไปับแบมสอน" แบอมพู
"แบบนี้มันเทัๆ" แ็สันแล้แว ทุนที่อยู่บนโ๊ะอาหาร่าพาันหัวเราะยเว้น็เพียแ่มาร์ที่เอาแ่นั่เียบๆ เวลาล่วเลยไป่วสายแบอมและแบมแบมออไป้านอันแล้ว เมมเบอร์นอื่นไม่ิะออไปไหน็อยู่ที่ห้อแถมินยอยัโทรามยอแให้มาเล่นที่หอ้วย
"เออนี่มาร์ฮยอุยับแบอมฮยอยัอ่ะ" ยอแถาม
"เรื่ออะไร?" มาร์ถาม
"เอ้า!! ็เรื่อที่ฮยอพูว่าไม่อบแบอมฮยอไ" ยอแพู
"นายรู้เรื่อนี้ไ้ยัไ" มาร์ถาม่อนะหันหน้าไปหาแ็สัน
"อะไรฮยอทำไมมอหน้าผมแบบนั้น" แ็สันถาม
"นายบอเรื่อนี้ับยอแใ่มั้ย?" มาร์ถาม
"แหม ผม็แบบหาทา่วยไฮยอ เล่าให้ยอแฟัเผื่อยอแมันมีวามิีๆ" แ็สันแ้ัว
"แล้วสรุปฮยอไุ้ยันรึยั?" ยอแถามอีรั้
"ยัอ่ะ"
"เอ้าแล้วเมื่อืนนี่อยู่รอทำาอะไรรับุ้วน" แ็สันประประัน
"็ไม่รู้ว่าัวเอไปเผลอหลับอนไหน รู้ัวอีที็เ้าแล้ว" มาร์บอ
"โธ่ ฮยอเอ้ย เ๋อริๆ" ยูยอมว่า
"เอ้านี่นายะมาว่าั้นทำไม"
"แล้วเมื่อเ้าทำไมไมุ่ยับเ้าล่ะรับ?" ินยอถาม
"็...ไม่ล้าอ่ะ"
"แ่อันที่ริมาร์ฮยอไม่เห็น้อทำอะไรเลย ถ้าเรื่อที่มาร์ฮยอบอว่าไม่อบแบอมฮยอเป็นเรื่อริ" ินยอพยายาม้อนมาร์ให้นมุม
"แบบนี้แสว่ามาร์ฮยอ็แอบมีใให้แบอมฮยอใ่มั้ยเนี่ย" ยูยอมแล้แว
"บ้าหรอ!! ั้นเนี่ยนะะอบแบอม ฝันไปเถอะ" มาร์บอ
รื รื เสียโทรศัพท์อินยอัึ้น ินยอหยิบมา่อนะเห็นว่าเป็นลีเอร์อว
"ว่าไรับพี่แบอม" เสียอินยอเรียวามสนใอมาร์ไ้เป็นอย่าี ทำไมแบอมโทรหาินยอ ปิินยอ้อโทรหามาร์สิ่!
(ในหอมีใรอยู่บ้า?)
"ทุนอยู่รบรับ ยอแ็อยู่"
(ิน้าวเที่ยันรึยั?)
"ยัไม่ไ้ินันรับ"
(ั้นเี๋ยวพี่ื้ออาหารเ้าไป แล้ว่อยิน้วยัน รอไหวมั้ยประมารึ่ั่วโม)
"เอ่อ แปปนะรับ พี่แบอมถามว่าะื้ออินเ้ามาแ่อีประมารึ่ั่วโมรอไหวมั้ย" ินยอหันมาถามเมมเบอร์ ทุนพยัหน้าว่าไหว แ่มาร์ันสวนึ้นมาว่า
"หิวแล้ว รอไม่ไหวแล้ว!"
(มาร์หรอ?) แบอมถามถึเสียที่ลอเ้ามา
"ะ...รับ"
(ถ้ามาร์รอไม่ไหว็ให้เ้าไปหาอะไรินเอแล้วัน แ่นี้นะ)
"รับพี่แบอม" ินยอวาสาย
"แบอมฮยอว่าไมั่พี่?" แ็สันถาม
"็นั่นแหละแบอมะื้ออาหารเ้ามาแ่็้อรอ แล้วแบอมฮยอ็บอว่า..ถ้ามาร์ฮยอหิว็หาอะไรินเอาเอ"
"ห้ะ?!?!" เสียยูยอมถามย้ำอีรั้
"เมื่อี้แบอมฮยอบอแบบนี้ริๆหรอ?" ยอแถาม
"อืม" ินยอ็รับรู้ไ้ถึวามรู้สึแปลๆ เพราะปิถ้ามาร์บอหิวแบอม็ะรีบลับหรือไม่็บอให้มาร์รอ แ่นี่นอาะไม่ให้รอแล้วยัให้หาอะไรินเออี่าหา
"เอ่า มาร์ฮยอะไปไหน?" แ็สันถาม เมื่อเห็นมาร์ลุึ้นยืน
"ไปหาอะไรินเอ" มาร์บอ่อนะเินเ้าไปในรัว ร่าบาแะถ้วยรามยอน่อนะน้ำร้อนแล้วรอทาน นอย่ามาร์ไม่เห็น้อ้อเลย ไอบ้าแบอม!!! ไม่ถึรึ่ั่วโมแบอมและแบมแบม็ลับมาพร้อมับอาหารเ็มไม้เ็มมือ มาร์มอบุลที่เ้ามาใหม่แบบอนๆ่อนะเินไปทิ้ถ้วยรามยอนแล้วเินเ้าห้อัวเอทันที
"โห ื้อไรมาเยอะแยะเนี่ยแบอมฮยอ" ยอแถาม
"็ื้อมาเผื่อเป็นอาหารเย็น้วยนั่นแหละ" แบอมบอ
"ถึแบบนั้น็เถอะผมว่ามันเยอะเินว่านะินหมแล้วมั้" ยอแถาม
"็วันนี้วันเิินยอนี่" แบอมพู่อนะหันไปยิ้มให้ินยอ มาร์ที่แอบมออยู่ที่ประู็ยิ่หุหิอะไรันที่วันเิมาร์ที่ผ่านมาแบอมให้แ่สร้อย้อมือเส้นเียวเอ แ่ับินยอถึับื้ออาหารให้เยอะแยะ
"อ๊า ริ้วยพวผมลืมะสนิทเลย" ยูยอมพูอย่านึึ้นไ้
"ย่าห์! นายล้าลืมหรอ" ินยอหันไปถลึาใส่น้อเล็
"เอ่ามาๆๆ ิน้าวัน" แบอมพู เหล่าเมมเบอร์นั่ิน้าวไม่มีใรนึมาร์ัน นระทั่แบมแบมพูึ้น
"นี่พี่มาร์เ้าไม่หิวหรอรับ?" แบมแบมถาม
"เ้าินรามยอนไปถ้วยนึแล้ว็หายไปเลยอนแบอมฮยอเ้ามาอ่ะ" แ็สันบอ
"ปล่อยเ้าเถอะ" แบอมพู เมมเบอร์ทุนหันมามอแบอมเป็นาเียว แบอมเนี่ยนะ..นอย่าแบอมเนี่ยนะละเลยมาร์ บ้าหน่า!!! เหมือนแบอมะรู้สึถู้อเลยเยหน้ามอเมมเบอร์
"อะไรัน มอั้นทำไม?" แบอมถาม
"ฮยอเป็นอะไรอ่ะ" ินยอถาม
"เป็นอะไร เปล่านี่"
"ปิฮยอไม่ไ้เป็นแบบนี้นี่" แบมแบมถามอีน
"ั้นทำไม?" แบอมถาม
"เรื่อมาร์ฮยอไ ฮยอแปลไป" ยอแบอ
"เ้าไม่อบแล้วะไม่ยุ่ับเ้าทำไม ฝืนไปนเ็บ็ือเราเอไม่ใ่หรอ?" แบอมบอ
"แบอมฮยอ..." ินยอเอามือมาุมมือนเป็นพี่เอาไว้เป็นเิให้ำลัใ แบอมหันมายิ้มให้ินยอ เมมเบอร์ยิ่รู้สึแปลๆเ้าไปให่ รู้สึไ้ถึสีมพูแปลๆระหว่าินยอและแบอม เมื่อทาน้าวเสร็เมมเบอร์่า็แยย้ายไปทำสิ่ที่อบแ่ส่วนให่็อยู่ันที่ห้อนั่เล่น แบอมที่ปิะไปนอนเล่นห้อมาร์็เปลี่ยนไปนอนห้อินยอแทน และแน่นอนว่าเ้าอห้อ็อยู่ในห้อนั้น้วย
"นี่พวนายว่ามันมีอะไรแปลๆปะ?" แ็สันถามเหล่ามัเน่ไลน์
"เรื่ออะไรอ่ะ" แบมแบมถาม
"็เรื่อแบอมฮยอไ ือแบบอยู่ีๆ็เปลี่ยนมาร์ฮยอเป็นินยอ่ายๆเลยอ่ะ" แ็สันถาม
"็พี่แบอมเ้าไม่อยาเ็บแล้วมั้" ยอแบอ
"ถ้าไม่อยาเ็บ็ไม่แปล แปลรที่ระหว่าแบอมฮยอับินยอฮยอที่มันมีวามฟรุ้ฟริ้แปลๆนี่แหละ" ยูยอมพู
"นี่แบมแบมอนที่ออไป้านอับแบอมฮยอนี่เป็นยัไบ้าอ่ะ?"
"็เินๆเล่นันอยู่แล้วแบอมฮยอ็นึึ้นว่าวันนี้เป็นวันเิินยอฮยอ็เลยไปื้ออาหารแล้ว็อวั" แบมแบมพู
"ห้ะ! มีอวั้วยหรอ" ยอแถาม
"อืม ื้อเยอะ้วยนะ ทั้ไอแพ ระเป๋า แล้ว็รอเท้า" แบมแบมบอ
"แปลว่ะ แปลมา" แ็สันลาเสียยาว
"แ่ผมว่า็ไม่แปลนะินยอฮยอเ้าน้อรัแบอมฮยอนี่ ใรๆ็เทียบไม่ไ้หรอ" ยูยอมบอ
"แ่มัน้อไม่ใ่ับมาร์ฮยอเว้ย สำหรับแบอมฮยอยัไมาร์ฮยอ็ที่หนึ่" แ็สันบอ
"ุยไรัน ุย้วยสิ่" มาร์เินออมาาห้อ่อนะเินรมาที่น้อๆนัุ่ยันอยู่
"ุยเรื่อยเปื่อยอะฮยอ" ยอแบอ
"แล้วินยอล่ะ" มาร์ถาม
"อ๋อ อยู่ในห้อับ.." แ็สันำลัะพูแ่แบมแบมรีบเอามือปิปาเอาไว้
"ับใร?" มาร์ถาม
"ไม่มีไรหรอฮยอถามหาินยอฮยอทำไมอ่ะ?" แบมแบมถาม
"็ะวนไปเลืออวั วันนี้วันเิินยอนี่ ั้นั้นไปหาินยอ่อนนะ" มาร์บอ่อนะเินไปห้อินยอ เมมเบอร์พยัหน้าเ้าใแ่เพียสามวินาทีเท่านั้นเหล่าเมมเบอร์็้อมอหน้าันอีรั้พร้อมอุทานออมาว่า
"ิบหายแล้ว!!!" เมมเบอร์รีบเินามมาร์มาเพื่อห้ามแ่เหมือนะไม่ทันเพราะมาร์เปิประูห้อินยอเรียบร้อยแล้ว เมมเบอร์รีบเินามเ้ามาในห้อ่อนะ้อใ ภาพายสอนที่ท่อนบนเปลือยเปล่า แบอมร่อมอยู่บนร่าินยอที่ำลัหัวเราะอย่าสนุสนาน โยที่ทัู้่ไม่รู้ว่ามีนบุเ้ามาในห้อแล้ว
"เหี้ย!!!" เหล่าเ็ๆที่พึ่เ้ามาใับภาพที่เห็น เสียอผู้บุรุเรียินยอและแบอมให้หันมามอ ทั้สอใ่อนะรีบผละออาัน
"ะ..เ้ามามีอะไรหรอ?" ินยอถาม
"ั้นะมาวนนายออไปื้ออวัวันเิ ไม่ิว่าะเ้ามาััหวะ" มาร์บอ
"อ๋อ" ินยอรับำ
"แ่สสัยนายะไม่ว่า ั้นไว้วันหลัแล้วัน" มาร์บอ่อนะเินออาห้อไป แบอมับมาร์ไม่ยอมมอหน้าันันิ
"ฮยอ...พวฮยอำลัะทำอะไรัน" ยอแั้สิ่อนะถาม ินยอำลัะอบแ่แบอมแทรึ้นมา่อน
"ออไปไ้แล้ว"
"ไปเหอะอย่าััหวะพวเ้าเลย" แ็สันพูแวๆ่อนะพาเ็ๆออไป
"แบอมฮยอ ทำไมไม่อธิบายเ็ๆไปล่ะ ผมว่าป่านี้พวเ้าิไปไลแล้วนะ" ินยอโวยหน่อยๆ
"ให้ิแบบนั้นน่ะีแล้ว" แบอมบอ
"ฮยอ...พวเราแ่เล่นันเอ แบบนั้นเ็ๆ็ิว่าผมับฮยอ..." ินยอพูไป็หน้าแึ้นมาื้อๆ
"แล้วทำไมนาย้อหน้าแ้วยล่ะ หรือว่านายอบั้น?" แบอมแล้เ้ามาใล้
"บ้าหรอฮยอ!!! ผมแ่อายน้อ ถ้าน้อิแบบนั้นึ้นมาผมะเอาหน้าไปไหวที่ไหนเล่า!!"
"ิมาหน่าินยอ" แบอมบอ่อนะลูบหัวินยอเบาๆ
"เออนี่อบุสำหรับอวันะฮยอ"
"อบมั้ยล่ะ?" แบอมถาม
"อบสิ่ ถูใมาๆเลยแหละ"
"ไ้แบมแบมมา่วยเลือ้วยแหละ ไม่ั้นไม่ถูในายนานี้" แบอมบอ
"เ้าแบมน่ะหรอ?"
"อืม" แบอมพยัหน้า
"เออแบอมฮยอ ฮยอะไม่ไปอธิบายให้มาร์ฮยอเ้าใหน่อยหรอ"
"เรื่ออะไรล่ะ?"
"เรื่อเมื่อี้ไ มาร์ฮยอูเสียในะ"
"อย่ามาร์น่ะนะะเสียใับเรื่อแบบนี้" แบอมบอ
"ผมรู้ว่าฮยอเฮิร์ทแ่เราอยู่วเียวันนะฮยอ"
"อเวลาแล้วัน ั้นไม่พร้อม" แบอมบอ่อนะึินยอมาอ แบอมเหนื่อย และิว่าเรื่ออมาร์แบอม็วระหยุไ้แล้ว
"ฮยอ..." ินยอออบผู้เป็นพี่ ินยอรู้ว่าแบอมรัมาร์แ่ไหน ที่ผ่านมาหลายปีแบอมอยูแลมาร์อยู่ไม่ห่า ใส่ใแม้เรื่อเล็ๆน้อยๆ และแบอมะนึถึมาร์นแรเสมอนบ้ารั้ินยอ็แอบน้อยใเพราะพี่ายที่สนิทที่สุไม่่อยสนใแ่็ไม่ไ้ใส่ใเ็บมาิเล็ิน้อยเพราะินยอ็มีนที่อบเหมือนัน แ่ินยอับแบอม่าันรที่นนึแสออส่วนอีนไม่แสออ ินยอแอบลัวว่าถ้าแสออแบบแบอมแล้ว นที่ินยออบอาะทำร้ายิใินยอแบบที่มาร์ทำับแบอม็ไ้
"อย่าเศร้าเลยนะฮยอ" ินยอลูบหลันเป็นพี่ แบอมผละออมา่อนะยิ้มให้ินยอ
"พี่ไปให้อาหารพวเ้าลูแมว่อนนะ" แบอมบอ่อนะเินออมาาห้ออินยอและเป็นัหวะเียวับที่มาร์เินออมาาห้อเหมือนัน ทั้สอมอหน้าันแ่ไม่พูอะไร แบอมหลบให้มาร์เิน่อน มาร์็เินออไปรวมัวับน้อๆที่ห้อนั่เล่น แบอมเินเ้าห้อัวเอ่อนะให้อาหารเหล่าแมวอเา เวลาล่วเลยมานเย็น เมมเบอร์เริ่มัโ๊ะอาหารเรียมินาบูัน มาร์เอ็มา่วยน้อๆเหมือนัน
"แบอมฮยอล่ะ" ินยอเินมาถาม
"อยู่ในห้อมั้" แ็สันอบ ินยอเินไปทาห้ออแบอม่อนะเาะประู ไม่นานแบอม็มาเปิ
"แบอมฮยอไปิน้าวันรับ" ินยอบอ
"อืม เี๋ยวพี่อาบน้ำแปปนึ" แบอมบอ ินยอพยัหน้า่อนะเินลับมาที่โ๊ะอาหาร
"ินยอฮยอสุสัน์วันเินะรับ" แบมแบมยื่นอวัให้ินยอ
"อบในะ" ินยอยิ้ม่อนะรับอวัมาเปิู มันือสร้อยอนั่นเอ
"อบมั้ยรับ?" แบมแบมถาม
"อบสิ่" ินยอยิ้ม ไม่นานแบอม็เินออมาาห้อมายัโ๊ะอาหารและเหมือนน้อๆเล่นลเว้นที่ไว้ให้แบอมนั่้ามาร์เสีย้วย แบอมเินไปนั่เ้าอี้ที่ว่า โีที่อี้าอแบอมือินยอทำให้แบอมยัมีนุย้วย มาร์นั่ินเียบๆ แถมยัินน้อย้วยเพราะปิแบอมะเป็นนันั่นนี่ให้มาร์แ่วันนี้ยัไม่มีเลย แ็สันเหมือนะรู้ว่ามาร์ทานน้อยเลยับนั่นนี่ใส่ามร่าบาะ แบอมเินไปหยิบเ้ในู้เย็นออมา่อนะปัเทียน เสียร้อเพลแฮปปี้เบิร์เย์ให้ินยอ เมมเบอร์ื่มันอย่าสนุสนาน ใรอยาเมา็เมาเ็มที่เพราะนี่ือ่วหยุพัานยาวหลัาที่็อเเวนทำำไรให้เวายพีไปอย่าล้นหลาม เหล่าเมมเบอร์่าเมามายไปามๆัน แบอมและินยอแบเหล่าเมมเบอร์เ้าไปนอนในห้ออแ่ละน่อนะนั่ลที่โฟาที่ห้อนั่เล่น
"มาร์ฮยอยัไม่เลิื่มอีหรอรับ?" ินยอถามเมื่อมาร์ยันั่อยู่ที่เิมและนั่ระโูอยู่ มาร์ไม่อบเพียแ่ยันั่ื่มอยู่อย่านั้น แบอมเปิโทรทัศน์ู ินยอ็นั่อยู่ับแบอม้วย
"เมาหรอพี่แบอม"
"ไม่อ่ะแ่มึนๆ" แบอมปิเสธ
"เออพี่แบอมพรุ่นี้ไปูหนัันมั้ย?" ินยอวน
"อืม เอาิ่ ไม่ไ้ไปเที่ยวับนายนานแล้ว" แบอมบอ
"หาววว ่วแล้วอ่ะ ไปนอนละนะ พี่็อย่านอนึล่ะ" ินยอบอ
"อืม อาบน้ำ้วยนะินยอ" แบอมสั่
"ไม่อ่ะ่วแล้ว" ินยอปิเสธ
"ั้นเี๋ยวพี่เ้าไปเ็ัวให้" แบอมบอ
"บ้า!!! ไม่้อ" ินยออบทันวัน
"ั้น็อาบน้ำ่อนนอน้วย อนลาวัน็เหื่อออ แล้วพึ่ินเหล้ามาะนอนเหม็นๆไ้ไ" แบอมพู
"็พี่แหละ เล่นอะไรไม่รู้เรื่อ" ินยอพู แบอมไ้แ่หัวเราะ ินยอเินเ้าห้อไปแล้วเหลือแ่แบอมที่นั่อยู่ที่โฟาและมาร์ที่นั่อยู่ที่โ๊ะิน้าว แบอมเินเ้าไปในรัว่อนะเปิน้ำื่ม ร่าสูหันหลัมา็้อใ พี่ให่อวยืนอยู่หลัแบอมห่าันไม่ถึสิบเน แบอมวาแ้วน้ำ่อนะเลี่ยหลบมาร์แ่เหมือนร่าบาะไม่ยอมมาร์เอาแนสอ้าล็อัวแบอมเอาไว้ ไม่มีใรพูอะไรทั้นั้นมาร์่อยเลื่อนใบหน้าเ้าไปใล้แบอม วาเรียวหยาเยิ้มาฤทธิ์อแอลอฮอล์มาร์เลื่อนหน้าเ้าไปเรื่อยๆ แบอมเอามือสอ้าึ้นมาับไหล่มาร์่อนะันออเบาๆ แบอมเินออมาที่ห้อนั่เล่นแ่มาร์็ยัเินามมาับมือแบอมเอาไว้แล้วพยายามะูบแบอม แ่แบอมยััืน แบอมออแรผลัมาร์มาึ้น
"เป็นบ้าอะไร" แบอมัฟันพู พยายามไม่โวยวายเพราะเี๋ยวะเป็นเรื่อให่แ่เหมือนนรหน้าะไม่มีสิเสียแล้ว
"ทำไมไมู่บ! ทำไมไมู่บล่ะ!!!" มาร์วาลั่นและพยายามเ้าหาแบอมอีรั้แ่แบอมรวบแนมาร์เอาไว้
"หยุนะมาร์"
"แล้วทำไมไมู่บ!!! ูบสิ่!!! ูบั้นสิ่ ทำไมไมู่บอ่ะ!!!" มาร์โวยวายลั่น่อนะร้อไห้ออมาร่าบาทิ้ัวลนั่หน้าแบอม แบอมไ้เบือนหน้าหนีไม่รู้ะทำยัไ
"เสียัอะไรัน" ินยอที่ยัหลับไม่สนิทีรีบเินออมาู
"ฝาูมาร์้วยนะินยอ" แบอมพู่อนะเินเ้าห้อนอนอ้วเอ ินยอเินเ้ามาหามาร์่อนะลูบหลัปลอบมาร์เบาๆ
"มาร์ฮยอเป็นอะไรรับ ใเย็นๆนะรับ" ทั้ที่ินยอั้ใมาปลอบแ่มาร์ลับปัมือินยอทิ้
"ไม่้อมายุ่" มาร์รีบอยเท้าเ้าห้อัวเอทันที ินยอๆแ่็เินลับเ้าห้ออัวเอไป แบอมทิ้ัวลนอนับเีย่อนะเอามือ่ายหน้าผา วัน่อมาเมมเบอร์ทยอยันื่นในสภาพไม่่อยีนั แบอมเอ็เ่นัน แบอมอาบน้ำ่อนะเินออมายัห้อนั่เล่นแล้วเินผ่านไปยัห้อรัวเพื่อยาแ้ปวหัวทาน แบอมเินลับมานั่ที่โฟาห้อนั่เล่นรวมับเมมเบอร์บาส่วน
"เมื่อืนไ้ยินเสียโวยวายันมีอะไรรึเปล่ารับ?" แบมแบมถาม
"มี้วยหรอไม่เห็นไ้ยิน?" ยูยอมถาม
"เมาเป็นหมาแบบนั้นะไปรู้เรื่อไ้ไล่ะ" แบอมบ่น
"แล้วสรุปมีเรื่ออะไรันอ่ะฮยอ?" ยอแถาม
"ไม่มีอะไรหรอ" แบอมอบปัๆ
"แน่ใหรอฮยอ เมื่อืนผมไ้ยินเสียเหมือน..ใรัน แ่นึไม่ออ" แ็สันพูอีน
"มีอะไรินบ้า" มาร์เินออมาาห้อ่อนะถามเหล่าเมมเบอร์
"มาร์ฮยอ!! ใ่เสียเหมือนมาร์ฮยอเลย" แ็สันีนิ้ว
"เสียอะไร?" มาร์ถาม
"ือเมื่อืนแบมแบมับแ็สันฮยอไ้ยินเสียนโวยวายน่ะรับ" ยอแเล่า
"แล้วผมไ้ยินเสียนั่นน่ะเสียฮยอแน่ๆเลย ใ่มั้ยฮยอ?" แ็สันถาม
"ไม่ใ่เสียั้น" มาร์ปิเสธ แบอมนั่เียบไม่ิะพูอะไรทั้นั้น ถ้ามาร์ำอะไรไม่ไ้แสว่ามาร์เมาแ่นั้นเพราะะนั้นเรื่อนี้แบอม็ไม่ำเป็น้อเ็บมาิมา
"มาร์ฮยอ.." ินยอเรียเรียื่อพี่ให่
"ินยอั้นหิวแล้วหาอะไรให้ินหน่อย" มาร์สั่
"ผมโทรสั่ไ่แล้วรับอีไม่นานมาถึ" ินยอบอ
"ั้นเอาเินนี่ไป" มาร์วัเินำนวนหนึ่ให้ินยอ
"่าอะไรรับ?" ินยอถาม
"่าไ่ มื้อนี้ั้นเลี้ยเอ" มาร์บอ
"รับ" ินยอรับเินมา
"ินยอฮยอๆ เมื่อืนไ้ยินเสียนโวยวายปะ ผมับพี่แ็สันไ้ยินอ่ะเหมือนนทะเลาะันเลย" แบมแบมถาม ินยอมอหน้ามาร์ับแบอมสลับันนิหน่อย่อนะอบว่า
"พวนายน่ะเมาแล้วหูฝามั้ไม่เห็นไ้ยินอะไรเลย แล้วเมื่อืนั้น็อยู่ั้ึ็ไม่เห็นมีอะไรเลย"
"เห้ยแบมหรือว่าเราะโนผีหลอวะ?" แ็สันถาม่อนะหันไปุบิบับแบมแบม ไม่นานไ่็มาถึเมมเบอร์สุมหัวินันอย่าเอร็อร่อย
"เออนี่มีใรเห็นแหวนั้นมั้ย?" แบอมถาม
"แหวนอะไรหรอรับ?" แบมแบมถาม
"แหวนที่ั้นไปื้อับยอแอ่ะ สีทออ่ะ" แบอมถาม
"รั้สุท้ายฮยอเห็นที่ไหนอ่ะ?" ยูยอมถาม แบอมเียบไป ทำเอาเมมเบอร์หันมามอ
"ว่าไฮยอ?" แ็สันถาม
"ำไม่ไ้อ่ะ ่ามันเถอะ" แบอมอบปัๆ
"เอ้าฮยอผมับฮยอื้อมาใส่้วยันทำไมทำเี้ย!" ยอแโวย
"เอาหน่าอโทษละันยอแ เอาไว้ว่าๆั้น่อยหา" แบอมอบ
"แบอมฮยอรับ ไปูหนัันี่โมีรับ?" ินยอถาม
"ินเสร็แล้วไปเลยแล้วัน" แบอมบอ
"โหยยยย ฮยอร้ายอ่ะ เมื่อวานไปับแบมแบม วันนี้ไปับินยอฮยอ แถมยัมีแหวนู่ับยอแฮยออี ร้ายา" ยูยอมแล้แว
"ะไป้วยันมั้ยล่ะ?" ินยอถามเมมเบอร์นอื่นๆ
"ั้นไปๆๆ" แ็สันรีบอบ
"นอื่นล่ะ?" แบอมถาม เมมเบอร์่าพาันส่ายหน้า เมื่อทาน้าวเสร็แ่ละน็แยย้าย แบอม ินยอ และแ็สันพาันออไปูหนัที่ห้าสรรพสิน้า มาร์เินเ้ามาในห้อ่อนะเห็นแหวนอแบอมวาอยู่ที่โ๊ะ้าๆโน๊บุ๊อมาร์ มาร์เินมาหยิบ่อนะมอแหวนวนี้ และแน่นอนว่าเป็นอนที่อบมานอนเล่นห้อมาร์อย่าอิมแบอมเพราะนอแบอมมาร์็ไม่ยอมให้ใรเ้ามาในห้อนอนส่วนัวเลย
็อๆๆ มาร์เินมาเปิประูห้ออัวเอ ็พบยอแยืนอยู่้าหน้าห้อ
"ว่าไยอแ?" มาร์ถาม
"ผมะลับอนโแล้วน่ะรับ เลยะมาวนฮยอไปหาโโ่้วยถ้าฮยอว่า"
"อืมไปสิ่ รอแปปนึละัน" มาร์บอ ่อนะปิประูล มาร์วาแหวนไปที่โ๊ะวาโมไฟ้าเีย่อนะอาบน้ำแ่ัวออไปับยอแ มาร์เินเ้ามาในอนโอยอแ่อนะเรียหาลูสาวทันที
"โโ่!" มาร์เรีย หมาพันธุ์มอลทีสนสีาว็วิ่มาหามาร์่อนะระโเหย๋ๆเาะแ่เาะามาร์ทันที มาร์อุ้มึ้นมา้วยวามรัใร่ ยอแเินไปเอาน้ำมาให้มาร์ื่มแ้ระหาย
"อนโสวยีนะยอแ" มาร์เอ่ย
"อบุรับ เออมาร์ฮยอผมมีเรื่อะถาม" ยอแพูึ้น
"ว่ามาสิ่"
"เสียที่แ็สันฮยอและแบมแบมไ้ยินเมื่อืนเป็นเสียฮยอใ่มั้ยรับ เมือ่ืนฮยอทะเลาะับแบอมฮยอหรอรับ?"
"เปล่านี่" มาร์ปิเสธ
"มีเรื่อัน็รีบเลียร์ันเถอะนะรับ เมมเบอร์ไม่สบายใันเท่าไหร่ ถ้าพี่ยัทำัวอึอัับแบอมฮยออยู่แบบนี้" ยอแพู
"แบอมไม่อยาุยับั้นหรอ"
"ทำไมฮยอพูแบบนั้นล่ะรับ แบอมฮยอน่ะรัฮยอมาเลยนะ" ยอแพู
"เมื่อืนั้นพยายามแล้ว แบอมน่ะ..."
"แบอมฮยอเ้าไม่สนใพี่หรอรับ?" ยอแถาม
"เปล่าหรอ แบอมโรธั้นมั้" มาร์บอ
"เี๋ยวพี่แบอมเ้า็หายรับอาะ้อใ้เวลาัหน่อย" ยอแพู
้านแบอม ินยอและแ็สัน หลัาที่หนับ ทั้สามน็มานั่หันที่ร้านไอศรีม
"แบอมฮยอรับ..." ินยอเรีย
"ว่าไล่ะ?" แบอมถาม
"เรื่อมาร์ฮยอ" ินยอเริ่น
"พูมาเถอะ" แบอมบอ
"เมื่อืนทะเลาะอะไรันรับ?" ินยอถาม
"นั่นไั้นว่าแล้วว่าั้นไม่ไ้หูฝา!" แ็สันบเ่าัวเอ
"มาร์พยายามูบั้น" แบอมพู
"ห้ะ!!! ฮยอเล่าผิปะ ฮยอะพูว่าฮยอะูบมาร์ฮยอใ่ปะ?" แ็สันทวนประโยอีรั้
"ั้นพูถูแล้วมาร์พยายามะูบั้น แ่ั้นไม่ยอมแล้วมาร์็โวยวาย" แบอมเล่า
"มาร์ฮยอเ้าูแปลๆไป้วยนะ เมื่อืนเ้าทำเหมือนไม่อบั้น้วยอ่ะ" ินยอเล่า
"ยัไๆเล่าๆ" แ็สันถาม้วยวามอยารู้
"็ั้นออมาูว่าเิอะไรึ้น ั้นเห็นมาร์ฮยอนั่ร้อไห้็เลยเ้าไปปลอบแ่เ้าสะบัมือั้นออแล้ว็พูว่าอย่ามายุ่ ั้นนี้เลยอ่ะ" ินยอเล่า
"มาร์เมาน่ะ เห็นว่าเมื่อืน็ำไม่ไ้้วยว่าทำอะไรลไป" แบอมบอ
"มาร์ฮยอร้อไห้้วยหรอ โอโหั้นว่ามันแปลๆแล้วนะ" แ็สันออวามเห็น
"่าเถอะ เี๋ยว็ีันเอแหละ" แบอมบอ
"เออแล้วแหวนฮยอน่ะ..." ินยอยัพูไม่ทันบ แบอม็แทรึ้น
"อยู่ที่ห้อมาร์ ั้นำไ้ว่าวันนั้นเล่นโน๊บุ๊มาร์แล้วถอวาไว้" แบอมบอ
"อ่าาา มิน่าล่ะถึไ้บอว่า่ามันเถอะ" แ็สันึมำ
"ถ้าไม่รู้ะทำอะไรแล้ว็ลับหอันเถอะ" แบอมบอ ทั้ินยอและแ็สันพยัหน้ารับ ทั้สามึเินทาลับหอ ปราว่าในหอเียบริบ มีโน๊แปะไว้หน้าทีวีสอแผ่น
'ผมับยูยอมออไปเินเล่น้านอนะ'
แบมแบม
'ผมพาพี่มาร์ไปหาโโ่นะรับ'
ยอแ
"ไม่มีใรอยู่เลยหอเลย" ินยอบอ่อนะูโน๊ทั้สอแผ่นให้เมมเบอร์ู แบอมพยัหน้ารับ ทั้สาม่าแยย้ายันไปที่ห้ออัวเอ แบอมเ้าห้อมาอาบน้ำให้สบายัว่อนะนึึ้นไ้ว่าวระไปเอาแหวนที่ห้อมาร์อนนี้ เพราะไม่มีใรอยู่ แบอมหยิบุแสำรอที่ัวเอมีไว้เผื่อุเิน่อนะรไปที่ห้ออมาร์ แบอม่อยเปิเ้าไป่อนะปิประู แบอมเินไปหาแถวๆ้าโน๊บุ้แ่ลับไม่เอ แบอมึมอหาามอโ๊ะแถวๆนั้น็ยัไม่เอ แบอมเริ่มหาไปรอบๆห้อ นระทั่เอแหวนสีทอถูวาอยู่ที่โ๊ะ้าเียมาร์
"อยู่นี่เอหาั้นาน" แบอมหยิบแหวนึ้น่อนะเรียมหมุนัวออาห้อแ่ทว่า...
"มาทำอะไร?" มาร์ถามผู้บุรุ
"มาหาแหวน" แบอมอบ่อนะพยายามเินหนีแ่มาร์มาวาไว้แบบเียวับเมื่อวาน
"หลบ" แบอมพู
"ไม่หลบ" มาร์อบ
"มาร์หลบไป อย่าให้ใ้ำลั" แบอมพยายามใเย็น มาร์ะอะไรนัหนา ทั้ที่แบอมพยายามะัใแ่มาร์ลับเ้าหามาึ้นเรื่อยๆ
"อยาใ้็ใ้สิ่ บั้นสิ่ ่อยั้นสิ่ทำสิ่!!! ทำไมไม่ทำล่ะ!!" มาร์พยายามับมือแบอมมาทำร้ายัวเอ
"มาร์หยุ ทำบ้าอะไร" แบอมพยายามับมือมาร์เอาไว้
"ฮึ..." มาร์อแบอม
"มาร์ปล่อย"
"ฮึ...ไม่เอาแล้วไม่เอาแบบนี้...ฮึแบอม...อย่าทำแบบนี้...ฮือออออ"
"มาร์ปล่อย" แบอมพยายามแะมือมาร์ออ
"ไม่เอา...ฮึ...แบอมั้นอโทษ...ฮึไม่เอาแล้ว..อย่าเมินั้น ฮือออ..ั้นเ็บอ่ะฮือออเ็บ" มาร์ปล่อยมือออาเอวแบอม่อนะเอามาุมหน้าอ
"มาร์เป็นอะไรเ็บรไหน" สุท้ายำแพที่แบอมพยายามสร้าึ้นพัล ยัไะแบอม็ยัรัมาร์เป็นห่วมาร์อยู่เสมอ
"เ็บอ่ะเ็บอ่ะฮือออออ" มาร์น้ำานอหน้า มือยัุมหน้าออยู่ แบอมประอร่าบาให้นั่ลับเีย
"ฮืออออแบอม...ฮืออออออ"
"ไม่ร้อนะไม่ร้อ บออาารมาสิเ็บรไหน" แบอมถาม
"เ็บรนี้ มันปวไปหมเลย ฮึ..." มาร์ี้ที่หน้าอ
"โอ๋ๆ เี๋ยว็หายนะ" แบอมึมาร์มาอ
"แบอม...ั้นอโทษ ฮึ" มาร์พู
"ไม่เป็นไรหรอ เรื่อแบบนี้มันบัับันไม่ไ้" แบอมบอ
"ฮึ..แบอมอบินยอหรอ...แบอมไม่อบั้นแล้วหรอ..ฮึ" มาร์หยุร้อแล้วแ่ยัสะอื้นอยู่ หัวเล็บเ้าับไหล่ว้า
"ใรบอหื้มมม" แบอมถาม
"แบอมฮึ...แสออว่าอบ...ินยอ"
"ินยอ็แ่น้อ"
"ไม่ริแบอมหลายใ ...ไหนบอว่าอบั้น..ฮึ ทำไมยัอบินยออี"
"นี่มาร์ไ้ฟัที่ั้นพูมั้ยเนี่ย" แบอมหัวเราะน้อยๆ
"บออบั้นสิ่ บอสิ่ว่านายอบั้น" มาร์เยหน้าถามร่าหนา
"แบอมอบมาร์รับ อบนเียว้วย" แบอมพูบ็โนปิปา้วยปาอมาร์ทันที มาร์ับท้ายทอยอร่าสู่อนะให้ปาทั้สอแนบสนิทมาึ้น แบอมและมาร์เล่นลิ้นันอย่าเมามันส์ แบอมเอามือหยาบสอเ้าไปใ้เสื้ออมาร์่อนะลูบไปามผิวายเนียน
"อื้อออออ" มาร์หลุราออมา แบอมันมาร์ลับเีย่อนะระมูบอย่าูื่ม แบอมไล่มายัออเม้มเบาๆเผื่อไม่ให้เิรอย แบอมถอเสื้อมาร์ออ่อนะใ้ลิ้นเล่นับยออสีมพูสวย
"อะ..อ๊าาาาาา...ี้" มาร์ัปา มาร์ถอเสื้อและพยายามึาเอแบอมล แบอมเลียไปามิแพน้อยๆอมาร์่อนะึาเอร่าบาออ แบอมใ้มือสำเร็วามใร่ให้มาร์่อนะปาน้ำรัอมาร์มาป้ายที่่อทาหลั แบอม่อยๆสอนิ้วเ้าไปทีละนิ้ว ปา็ระมูบมาร์ไปเรื่อยๆ แบอมับอัวเอให้รับ่อทาอมาร์่อนะ่อยๆหัวเ้าไป
"อะ...อ๊าาาาาา" มาร์ราออมา้วยวามเ็บ ร่าบาัเ้าที่ไหล่อแบอม เล็บยาวิเ้าับแผ่นหลั แบอมแ่ไว้แปปนึ่อนะเริ่มำเนินาร่อ
"อ่าาาาาามาร์...ี้"
"แบอม อื้ออออออ แรอี...อ๊าาาาาาอื้อๆๆๆ"
"มาร์...ี้....แน่นไปหมเลยอ่าาาาาา" แบอมเร่วามเร็ว่อนะปลปล่อยพร้อมับมาร์อีรั้ ร่าหนาถอนัวออมา่อนะทิ้ัวล้าๆ แบอมหายใแรอย่าเหนื่อย
"ะ...แบอม" มาร์เรียื่อนที่พึ่มีอะไรับเ้าหมาๆ่อนะหันมาอแบอมเอาไว้
"ทำไม...ทำไมั้นไม่ใ่นแรอแบอม..." มาร์ุหน้าเ้าับอว้า
"หื้มใรบอว่ามาร์ไม่ใ่นแร" แบอมถาม
"็วันนั้นน่ะ วันนั้นแบอมับินยอ..." มาร์พยายามบัับเสียัวเอไม่ให้สั่น
"มาร์ิว่าั้นับินยอมีอะไรันั้นหรอ?" แบอมถาม
"็ภาพาาแบบนั้น..."
"ฟันะ วันนั้นั้นับินยอแ่เล่นมวยปล้ำันเยๆมันไม่มีอะไรเลย" แบอมพู
"แล้วทำไม้อถอเสื้อ" มาร์ถาม
"็มันร้อนนี่" แบอมยัไหล่
"แล้ว..." มาร์ำลัะถาม่อแ่แบอมเอานิ้วมาปิปามาร์ะ่อน
"ไม่้อถามแล้ว มาร์ือนแรและนเียวออิมแบอม...ลอไป" แบอมพู่อนะูบหน้าผามนเบาๆ
"อืออออ มาร์็รัแบอม"
The End
------------------------------
ทุนเ้าใอาารที่ร้อไห้เพราะเสียใแล้วรู้สึเ็บหัวใใ่มั้ยะ
ือเรายัไม่รู้ะอธิบายยัไให้เ้าใริ แฮ่ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น