ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ทำให้หลงรัก ?
อีตาบ้านะ อีตาบ้า ! มาแอบดูกกน. น้อย ของฉันได่ไง อ๊ายยย ! ><
" อ้าว คุณหนู ไปไหนมาครับ เชิญไปรับประททานอาหารเย็นที่โต๊ะ กินข้าวได้แล้วครับ " คุณพ่อบ้านมาเจอฉันที่หน้าบ้าน
" ค่ะๆ ขอบคุณค่ะ " ฉันกล่าวขอบคุณ
เมื่อฉันเดินมาถึง โต๊ะทานข้าวก็พบ คุณพ่อ นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ตามด้วย คุณแม่ แล้วก็ ...
" อ้าว ว่าไง ' สาวน้อย ' :) " เย้ยยย นั่นมันอีตาบ้านี่น่า
" อ่าว เจอกันแล้วหรอลูก ? " คุณพ่อ ถามด้วยความสงสัย ( มากกกก )
" ค่ะ / ครับ "
" อื้มๆ งั้นก็ดี แล้วรู้จักชื่อแซ่กันรึยังล่ะ ? "
" ยังค่ะ / รู้แล้วครับ " อ่าว ไอ้บ้า
" อ่าววว ยังไงกันแน่จ๊ะลูก " คุณแม่ถาม
" คือว่า ผมถามชื่อน้องเขาแล้วน่ะครับแต่ ผมยังไม่ได้บอกชื่อ " แหม่ .. ไม่ยอมบอกต่างหาก
" งั้นก็บอกน้องเขาสิลูก " พ่อว่า
" ครับ เอ่อ.. พี่ชื่อ ' พีชยา ชัยสกุลไพศาล ' เรียกว่าพีชก็ได้ครับ ^^ " แหม่ ทีอย่างนี้นี่พูดดีเชียว
" ค่ะ - -' " กระเดียดปากว่ะ -3-
" เอ้อๆๆ ดีๆ ถ้ารู้จักกันแล้วก็ มาทานข้าวกันดีกว่า ^^ " พ่อว่า
อาหาร เยอะแยะ มากมายเลยอ่ะ กินจะหมดมั้ยเนี่ย ถ้าเหลือก็เปลืองแย่เลยซิ T^T ( แล้วเราจะมาเดือดร้อนอะไร กะเขาว่ะ )
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายเข้าห้อง อาบน้ำ ฉันพออาบน้ำเสร็จก็ ออกมาดูดาวดูพระจันทร์ข้างนอกที่สวน ทำไมนะ แม่ต้องมีพ่อใหม่ให้เราด้วย ไหนบอกจะไม่มีไง เฮ้อออ แต่ช่างเถอะ ถ้าแม่มีความสุขเราก็ยอม
" ว่าไงจ๊ะ สาวน้อย เอ๊ะๆ ไม่สิ ' น้องบานเย็น ' 5555 " หน็อย อีตาบ้าพีชนั่น ฉันจำเสียงได้
" นี่อย่าเพิ่งมากวนฉันตอนนี้ " มาทำไมว่ะ
" ทำไมหรอครับ พี่ก็แค่อยากทำความรู้จักน้องให้มากขึ้นก็เท่านั้นเอง " หมอทำหน้าสงสัยแบบกวนติงฝุดๆ ต้องการอะไรจากสังคมนี้ว่ะ ? - -'
" นี่นายไปไกลๆ ได้มั้ย นี่ฉันพูดดีดีแล้นะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน !" ฉันว่า
" นี่เธอ ผมเป็นพี่นะ เรียกพี่สิ " หมอนั่นว่า พร้อมหน้าตาไม่พอใจ แบบเด็กๆ
" แหม่ .. ไม่ต้องหรอก เราห่างกันแค่ ปีกว่าๆ เองนะ นายคงไม่ถือ " ไม่เห็นจะจำเป็นเลยนะ ไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ ซะหน่อย เอาไรมากมายว่ะ
" โห่ววว ก้อเดะ แล้วนี่ออกมาทำไมมืดๆ ไม่ไปนอนล่ะ ? "
" ไม่เห็นเป็นไรเลย แล้วนายจะออกมาทำไม "
" ก็เห็นคนน่ารักออกมาอ่ะ ก็เลยตามมา ' เป็นห่วง ' :) "
หมอนี่บ้าหรือไงจะมาห่วงเราทำไมฟร่ะ แฟนก็ไม่ใช่ ไม่หลงคารมหรอกย่ะ
" นี่นาย ฉันไม่เหมือนสาวๆ ของนายหรอกนะ ที่ยอนิดยอหน่อย แล้วจะหลงง่ายๆน่ะ ไม่มีทาง ! " ถึงจะหล่อ(มว๊ากกก ! ก็เหอะนะ T^T )
" หึ งั้นผมจะทำให้เธอ หลงรักผมให้ได้ คอยดูสิ " หมอนั่นพูด พร้อมส่งสายตา หว่านเสน่ห์ที่แฝงไปด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ อย่างกับจะออกรบแน่ะ แง้ เก๊ากลัววว
" ฉันไปดีกว่า เบื่อคนบ้าแถวนี้ " ฉันรีบตัดบทออกมา
นี่หมอนั่น พูดจริงหรอ ... ไม่นะ ฉันจะไม่หลงรักนายเด็ดขาด คอยดูสิ !!!
" อ้าว คุณหนู ไปไหนมาครับ เชิญไปรับประททานอาหารเย็นที่โต๊ะ กินข้าวได้แล้วครับ " คุณพ่อบ้านมาเจอฉันที่หน้าบ้าน
" ค่ะๆ ขอบคุณค่ะ " ฉันกล่าวขอบคุณ
เมื่อฉันเดินมาถึง โต๊ะทานข้าวก็พบ คุณพ่อ นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ตามด้วย คุณแม่ แล้วก็ ...
" อ้าว ว่าไง ' สาวน้อย ' :) " เย้ยยย นั่นมันอีตาบ้านี่น่า
" อ่าว เจอกันแล้วหรอลูก ? " คุณพ่อ ถามด้วยความสงสัย ( มากกกก )
" ค่ะ / ครับ "
" อื้มๆ งั้นก็ดี แล้วรู้จักชื่อแซ่กันรึยังล่ะ ? "
" ยังค่ะ / รู้แล้วครับ " อ่าว ไอ้บ้า
" อ่าววว ยังไงกันแน่จ๊ะลูก " คุณแม่ถาม
" คือว่า ผมถามชื่อน้องเขาแล้วน่ะครับแต่ ผมยังไม่ได้บอกชื่อ " แหม่ .. ไม่ยอมบอกต่างหาก
" งั้นก็บอกน้องเขาสิลูก " พ่อว่า
" ครับ เอ่อ.. พี่ชื่อ ' พีชยา ชัยสกุลไพศาล ' เรียกว่าพีชก็ได้ครับ ^^ " แหม่ ทีอย่างนี้นี่พูดดีเชียว
" ค่ะ - -' " กระเดียดปากว่ะ -3-
" เอ้อๆๆ ดีๆ ถ้ารู้จักกันแล้วก็ มาทานข้าวกันดีกว่า ^^ " พ่อว่า
อาหาร เยอะแยะ มากมายเลยอ่ะ กินจะหมดมั้ยเนี่ย ถ้าเหลือก็เปลืองแย่เลยซิ T^T ( แล้วเราจะมาเดือดร้อนอะไร กะเขาว่ะ )
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายเข้าห้อง อาบน้ำ ฉันพออาบน้ำเสร็จก็ ออกมาดูดาวดูพระจันทร์ข้างนอกที่สวน ทำไมนะ แม่ต้องมีพ่อใหม่ให้เราด้วย ไหนบอกจะไม่มีไง เฮ้อออ แต่ช่างเถอะ ถ้าแม่มีความสุขเราก็ยอม
" ว่าไงจ๊ะ สาวน้อย เอ๊ะๆ ไม่สิ ' น้องบานเย็น ' 5555 " หน็อย อีตาบ้าพีชนั่น ฉันจำเสียงได้
" นี่อย่าเพิ่งมากวนฉันตอนนี้ " มาทำไมว่ะ
" ทำไมหรอครับ พี่ก็แค่อยากทำความรู้จักน้องให้มากขึ้นก็เท่านั้นเอง " หมอทำหน้าสงสัยแบบกวนติงฝุดๆ ต้องการอะไรจากสังคมนี้ว่ะ ? - -'
" นี่นายไปไกลๆ ได้มั้ย นี่ฉันพูดดีดีแล้นะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน !" ฉันว่า
" นี่เธอ ผมเป็นพี่นะ เรียกพี่สิ " หมอนั่นว่า พร้อมหน้าตาไม่พอใจ แบบเด็กๆ
" แหม่ .. ไม่ต้องหรอก เราห่างกันแค่ ปีกว่าๆ เองนะ นายคงไม่ถือ " ไม่เห็นจะจำเป็นเลยนะ ไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ ซะหน่อย เอาไรมากมายว่ะ
" โห่ววว ก้อเดะ แล้วนี่ออกมาทำไมมืดๆ ไม่ไปนอนล่ะ ? "
" ไม่เห็นเป็นไรเลย แล้วนายจะออกมาทำไม "
" ก็เห็นคนน่ารักออกมาอ่ะ ก็เลยตามมา ' เป็นห่วง ' :) "
หมอนี่บ้าหรือไงจะมาห่วงเราทำไมฟร่ะ แฟนก็ไม่ใช่ ไม่หลงคารมหรอกย่ะ
" นี่นาย ฉันไม่เหมือนสาวๆ ของนายหรอกนะ ที่ยอนิดยอหน่อย แล้วจะหลงง่ายๆน่ะ ไม่มีทาง ! " ถึงจะหล่อ(มว๊ากกก ! ก็เหอะนะ T^T )
" หึ งั้นผมจะทำให้เธอ หลงรักผมให้ได้ คอยดูสิ " หมอนั่นพูด พร้อมส่งสายตา หว่านเสน่ห์ที่แฝงไปด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ อย่างกับจะออกรบแน่ะ แง้ เก๊ากลัววว
" ฉันไปดีกว่า เบื่อคนบ้าแถวนี้ " ฉันรีบตัดบทออกมา
นี่หมอนั่น พูดจริงหรอ ... ไม่นะ ฉันจะไม่หลงรักนายเด็ดขาด คอยดูสิ !!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น