MY God ! พระเจ้า ฉันไม่เอาพี่ชาย !

ลำดับตอนที่ #1 : น้อง' บานเย็น '

" เจเปนนน ! เจเปนลูกกก ตื่นได้แล้วน้า ~ วันนี้วันสำคัญนะลูก จำได้มั้ยเอ่ย วันนี้เราต้องย้ายไปบ้านใหม่นะจ๊ะลูก ^^ "
เสียงแม่ตะโกนลั่น ขณะที่กำลังวิ่งขึ้นบันไดมา�
� วันสำคัญ ? ต้องย้ายบ้านหรอ ?�
" เฮือกกก o0o "
" เป็นอะไรน่ะลูก รีบตื่นเร็วเข้า "�
� �ไม่ได้นะ ไม่ได้ ! ฉันต้องทำอะไรสักอย่างสิ ฉันไม่ยอมย้ายบ้านไปบ้านใหม่หรอก ทำไงดี ทำไงดี !�
" เจเปน เป็นอะไรลูก " แม่ว่า ขณะที่ฉันอึ้งไปพักใหญ่�
" โอ็ยยยย ! แม่ เจเปนปวดท้องงงงงงงง ฮืออออ " เอาว่ะ ! ใช้มุขนี้ไปก่อน ใช้ได้ไม่ได้ ค่อยว่ากัน!!�
" ห่ะ !! เป็นไรมากมั้ยลูกไปหาหมอมั้ย โอ็ยตายล่ะ มาเป็นอะไรตอนนี้เนี่ย แล้วนี้จะเก็บข้างของทันมั้ย บลาๆๆๆๆ "�
� นี่แม่ห่วงฉันบ้างมั้ยเนี่ย -..-
" แม่ ! ห่วงหนูก่อนสิ T^T "
" เอ้าๆ งั้นรีบไปโรงพยาบาลก่อนไป เร็ว ! " เห้ยยย ซวยล่ะ !�
" อุ้ยแม่ หนูหายแล้ว T^T " เอาว่ะ ค่อยแผนอื่นทีหลัง
" ว้ายยย ! จริงหรอ งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวเร็วเข้าไปๆๆๆ �เดี๋ยวแม่ช่วยเก็บของให้ " ไม่ต้องช่วยก็ได้แม่ หนูอยากถ่วงไว้นานๆ T0T
� �ผ่านไป �1 ชั่วโมง
ไม่นะ ฉันจะทำไงดี ตอนนี้ก็ออกจากบ้านมาแล้วด้วย ทำไงดีทำไงดี�
" นี่เจเปน อยากเห็นบ้านใหม่เราเร็วๆ มั้ยลูก นี่รู้มั้ย บ้านใหม่เราเนี่ยใหญ่โตมีสระน้ำ มีคนใช้ บลาๆๆๆ "�
โอ็ยยย แม่จ๋า หนูไม่อยากไปอ่ะ บ้านเก่าเราก็ถือว่าใหญ่โตมากกกกก แล้วนะ แม่จะเอาอะไรอีกกก >0<
" นี่แม่รู้นะ ว่าเรากำลังคิดแผนถ่วงเวลาอยู่ " อุ้ย แม่รู้ได้ไงว่ะ
" ป๊าวววว ! หนูป่าวน้าแม่ ~ ป่าวเลยๆๆๆ >< "
" ไม่ต้องคิดแผนล่ะ ถึงแล้ว " ห๊าา ! ไม่นะ ไม่ๆๆๆๆ
เมื่อขับเข้ามาถึง หน้าบ้าน ไม่สิ ต้องเรียกว่า' คฤหาสน์ ' เลยดีกว่าว่ะ จะใหญ่ไปไหนเนี่ยยยย ><
�" สวัสดีครับ คุณผู้หญิง " มีลุงแก่ๆ คนหนึ่งเอ่ยทักทาย คุณแม่และฉัน ฉันคาดว่าน้าจะเป็น พ่อบ้านละมั้ง�
" อ่อ สวัสดีค่ะ " แม่เอ่ย ทักทายตอบ �" สวัสดีค่ะ " ฉันเอ่ยทักทายตอบเช่นกัน
" เชิญ เข้ามาในบ้านเลยครับ คุณผู้ชายรออยู่ด้านใน " พ่อบ้านบอกพร้อม ผายมือเข้าไปทางบ้าน
นี่บ้านหรอเนี่ย ใหญ่โตอย่างกับวัง ฉันว่าบ้านฉันใหญ่แล้วนะ นี่ใหญ่ก่าอิกง่ะ หนูไม่ยอมมมม >< ภายในบ้านมีแ่ต่สีทองเต็มไปหมด นี่เป็นห้องโถงใหญ่ๆ พร้อมด้วย โซฟา ถัดไปด้านหลังจะเป็น บันไดสีทองใหญ่ๆ คดเขี้ยวไปมา
" อ้าว คุณเชิญๆ เชิญนั่งก่อน " ลุงผู้ชายอายุราวพ่อฉันเอ่ย สงสัยจะเป็น พอ่ใหม่ฉันล่ะมั้ง
" สวสัดีค่ะ พี่ใหญ่ " แม่ฉันเอ่ยทักทาย พร้อมกับหน้าตายิ้มแย้ม
" สะ สะ.. สวัสดีค่ะ " ฉันเอ่ยด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก เอาเข้าจริงฉันไม่กล้าโวยวายไม่หวัดดี เหมือนกับในละครไทยช่อง สี่ หรอกนะ ><
" สวัสดีจ๊ะ แม่หนู " พ่อใหม่ัฉันทักมายกลับพร้อม สีหน้ายิ้มแย้ม�
" แฮ่ๆ ^^ " ฉันหัวเราะ แหยๆ เพราะไม่รู้ว่าจะตอบว่าไรดี
" เดี๋ยวผมจะให้เด็กพาไปที่ห้องของตัวเองนะ " พ่อเอ่ย�
" ค่ะ / ค่ะ " ฉันกับแม่เอ่ยพร้อมกัน�
หลังจากที่ มีเด็กรับใช้พาไปที่ห้อง ฉันจัดการเก็บของอะไรให้เรียนร้อย ก็ออกมาเดินเล่นที่สวนหลังบ้าน�
" เฮ้ออออ " ฉันถอดหายใจออกมาเบาๆ�
" อะแฮ่มมมม ! "�
" เย้ยยยยยยย ! " โว้ยยยย ! ใครมากระแอมแถวนี้ว่ะ >< ตกใจโว้ยยย�
�พลั่กกก !�
ฉันตกใจเลยเอาศอกกระแทกท้องคนที่มากระแอมด้านหลังไป แรงๆ 1 ที�
" โอ๊ยยยย !!! " เสียงผู้ชายคนนั้นตะโกน�
" เห้ยย ! ขอโทษค่ะ คุณ " ฉันเอ่ยพร้อมลงไปประคองผู้ชายที่หล่อดั่งเทพบุตรตรงหน้า�
ผู้ชายที่มีใบหน้าเรียวยาว ได้รูป ผมซอยหน่อย ยาวระคอสีออกน้ำตาลๆ ปิดลงมาตรงหน้านั่นทำใ้ห้ใบหน้าดูคมยิ่งขึ้น�
คนอะไรนะ หล๊ออออ หล่อ ><�
" เฮ้ นี่เธอ " อ่าวเห้ย นี่ฉันเพ้อไปไหนว่ะเนี่ย !�
" อุ้ย ขอโทดค่ะ -///- "�
" อึ้งกับหน้าตาอันหล่อเหลาดั่งเทพบุตรของผมล่ะสิ 555 " อี๋ ! ตอนแรกก็ชอบอ่ะนะ แต่ขอโทด ฉันไม่ชอบผู้ชายหลงตัวเองย่ัะ !
" แหวะ ! เปล่าซะหน่อย อย่ามาหลงตัวเอง " �ไอ้บ้าาเอ๊ยยยย !�
" หรอจ๊ะ แต่หน้าคุณมันฟ้องนะ :) " หมอนั่นพูดพร้อมยิ้มกวนประสาท ( กวนติง นั่นแร่ะ - -' )�
" เชอะ ว่าแต่ คุณเป็นใครเนี่ย ? �เรารู้จักกันหรอ ? " ฉันว่า�
" ไม่รูจักหรอก แต่กำลังจะรู้จักเนี่ยแระ่ สาวน้อย :) " ว้ายยย ! เรียกใครสาวน้อยย่ะ�
" นี่อีตาบ้า เรียกฉันอย่างนั้นได้ไง แล้วตกลงคุณเป็นใครกันแน่ ? "�
" หึหึ ผม คือ ลูกชายคนเดียวของคนที่ แม่คุณแต่งงานใหม่ด้วยไงล่ะ"�
ห่ะ ? นะ นะ... นี่ นี่น่ะหรอ อีตาลูกชายสุดกวนประสาทนั่น�
" นี่เธอ อึ้งไปอีกแล้วนะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรอ่ะ ? " จะบอกดีมั้ยว่ะ บอกก็บอกว่ะ เพื่อเพิ่มมิตรภาพ�
" เอ่อ .. ฉันชื่อ เจเปน อ่ะ แล้วนายล่ะ ? �" ฉันถามกลับมั้ง จะได้เจ๊ากัน�
" ไม่บอกหรอก แบร่ !!! " หนอยยย อีตาบ้า�
" นี่ไม่บอกได้ไงย่ะ ทีฉันยังบอกเลยอ่ะ >< "�
" ก็เธอจะบอกทำไมล่ะ ผมไปดีกว่าาา บายบ่ายยย ^^ "�
" อ่าวว เย้ยยย ตุ้บ !!! " ไม่นะ... ฉันล้มอ่ะ ซุ่มซ่ามจิงกรู T^T�
" ฮ่าๆๆๆๆๆๆ �ก๊ากกกก " นายนั่น อีตาบ้าาา ><�
" นี่นายขำอะไรอ่ะ ช่วยหน่อยสิ "�
" อ่ะๆ ช่วยก็ช่วย " นายนั่นยื่นมือมา�
" อึ้บบบ " ฉันยืนมือตอบ แล้วลุกขึ้น�
" นายนี่ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลยนะ ถ้าฉันไม่บอก นายจะช่วยแม่ะ ! "�
" นี่เธอ ผมไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นนะ " หรออออ !!!�
" แล้วเมื่อกี้ขำอะไรย่ะ ? "�
" อุ๊บบ 55555555 " และแล้วนายนั่นก้อปล่อยก๊ากออกมาอีก�
" นี่ฉันเริ่มงง แล้วนะ บอกมา เดี๋ยวนีิ "�
" อยากรู้มั้ยล่ะ ' สาวน้อย ' :) �"�
" อยากสิ "�
หลังจากนั้น นายนั่นก็ยื่นหน้าลงมากระซิบข้างหูฉัน ว่า..�
" ไม่มีอะไรหรอก ' น้องบานเย็น ' " แล้วนายนั่นก็เดินออกไป�
อะไรว่ะ บานเย็น ? �ห่ะ หรือว่า ...�
" กรี๊ดดดดดดดด !!! สีกางเกงในช้านนนน >< "�

�