รักนอกกฎ Hunhan ft. chanbaek kaido

ลำดับตอนที่ #1 : รักนอกกฏ Concert Lost Planet

“อีก 5 นาที เตรียมตัวขึ้นเวีทีได้แล้วครับบ” เสียงสต๊าฟคนนึงดังขึ้น “เราจะทำได้ดีไหมกับคอนเสิร์ตครั้งแรกของเราโดยที่ไม่มีเฮีย...” “เซฮุนย่าห์ นายอย่าพูดแบบนี้สิ ฮึก” “แบคนายจะร้องไห้ทำไมเนี่ย มานี่มา”ชานยอลดึงแบคฮยอนเข้ามากอด “ยังไงเราก็ต้องสู้ต่อไปเพื่อตัวพวกเราเองและแฟนคลับทุกคนนี้ที่กำลังรอเราอยู่” EXO Fighting!!! ... ได้เวลาขึ้นเวทีแล้ว EXO

  “พวกนายจะรู้สึกยังไงนะ เวลาที่พวกนายพูดคำว่า WE ARE ONE ในเวลาที่ฉันไม่อยู่ ใช่ตอนนี้มันเหลือ 11 คน หวังว่าพวกนายคงจะเป็น WE ARE ONE ได้นะถ้าไม่มีฉัน ซูโฮฉันฝากนายดูแลเด็กๆด้วย”อู้อี๋ฟานนั่งพูดในขณะที่เขากำลังดู Concert ถ่ายทอดสดโซนหน้าคอม

 Concert วันแรกผ่านไปด้วยดี...

At Roommate Hunhan

 “ฮยองงง ผมเมื่อยจังเลย”เซฮุนเด็กดื้องอแงงุ้งงิ้ง นอนทับบนร่างของลู่หาน “อื้อ นายลงไปเดี๋ยวนี้นะ ฮยองหนัก ไม่งั้นฉันจะเตะนายเดี๋ยวแข้งเทวดาของฉันแน่ๆ!”ลู่หานดิ้นใต้ร่างของเซฮุน “ไม่อาววว ขอชื่นใจหน่อยวันนี้เหนื่อยมากๆเลย ขอกำลังใจหน่อยนะแมวน้อย”เซฮุนพยายามหอมแก้มลู่หาน ลู่หานยกมือดันปากเซฮุน “ย่าห์ไม่เอาตอนนี้ตัวนายเหม็นเหงื่อมากเลย ไปอาบน้ำ เดี๋ยวนี้!” “ถ้าฮยองอาบให้ก็จะลง” “อย่ามาต่อรอง ไปอาบเอง” “นะๆอาบให้ผมหน่อยน๊า นะฮยองนะ แมวน้อยนะนะๆๆ”เซฮุนพยายามอ้อนทำท่าแอคโย่ควีโยมิใส่ลู่หานสุดติ่ง “ฉันไม่เคยชนะนายเลยจริง...” ลุ่หานส่ายหน้า

 เซฮูนกับลู่หานเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน สองคน...

“เสี่ยวลู่ถูหลังให้ผมหน่อย” เพียงแค่ลู่หานวางมือบนหลัง เซฮุนเด็กดื้อก็หันหน้าเข้าหาลู่หานทันที และโอบเอวดึงลู่หานเข้ามากอด ใบหน้าหล่อโน้มลงสู่ปากสวยของผู้ชายแมนๆ

“ฮยองงงง ! เปิดประตูให้ผมหน่อย ฮยองเปิดเร็วๆๆฮยองฮยองผมกลัววว ฮยองงง”เสียงเคาะประตูรัวดัง ปังๆๆๆ กับเสียงเรียกฮยองลู่หานในสำเนียงภาษาจีน บ่งบอกถึงความกลัวอย่าชัดเจน ของจื่อเทา เซฮุนถึงกับส่ายหัว ลุกหยิบผ้าเช็ดตัวมาปิดไว้บริเวณช่วงเอว แล้วเดินออกไปเปิดประตู

“ว่าไง มีอะไรขัดจังหวะจริงๆเลยแพนด้าเทา” “เซฮุนย่าห์ฉันกลัวขออาบน้ำด้วยสินะๆๆนะ” “ให้เทาเข้ามาสิเซฮุน” เสียงลู่หานตะโกนออกมา “เย้ๆๆๆ ฮยองใจดีที่สุดเลย” เทาเทากระโดดดีใจเหมือนเด็กๆ

“แมวน้อยแต่แมวน้อยห้ามอาบกับแพนด้า เดี๋ยวผมอาบเอง ผมหวง”กวาดสายตาจากบนลงล่าง “หวงทุกอย่างที่เป็นเสี่ยวลู่” “ไปแพนด้าอาบน้ำ รีบไปอาบเดี๋ยวนี้เลยอย่างเร็วด้วย”เซฮูนถึงกับอารมย์เสียที่อยู่ดีๆก็มีแพนด้ากังฟูมาจากไหนไม่ร้วิ่งเข้ามาขัดจังหวะในขณะที่เขากำลัง... “What the ...”

ชานแบค Roommate

 “อื้อออ ยอล อ่า อ้ะ อื้อ ตรงนั้นแหล่ะ แรงๆหน่อย สูงกว่านั้นนิดนึง อื้อใช่ อย่างนั้นแหล่ะ อย่าหยุดดิ เอาอีกๆ” “นี่หมาน้อยฉันเกาหลังให้นายเกือบครึ่ง ชม. แล้วนะ นายนี่มันขี้กากขึ้นป่ะเนี่ย ไหนถอดเสื้อดิ” ชานยอลทำหน้าตากรุ้มกริ่มใส่บยอนน้อย พลั้วะ!! หน้าผากของชานยอลอยู่ดีๆก็มีมือสวยฟาดลงมาอย่างแรง “นี่บยอนนายมาตีหน้าปากฉันทำไมกัน ย้ากก” “ก็นายมันหื่นนี่ หื่นได้ตลอดเวลากามจริงๆ” บยอนน้อยกอดอกทำหน้าบึ้งหันหน้าหนีชานยอลคนหล่อ “ก็บยอนสั่งให้ฉันเกาหลัง ซ้ายนิดขวาหน่อย มันไม่สิ้นสุดสักทีฉันก็เลยจะขอดูว่าหลังนายนี่มันมีขี้กากรึเปล่าน่า” ชานยอลลุกมานั่งยองๆต่อหน้าแบคฮยอน “ถ้าฉันเป็นขี้กากนายคงเห็นนานแล้วล่ะยอล” บยอนเอามือทั้งสองข้างจับแก้มของชานยอล แล้วบรรจงโน้มคอลงมาริมฝีปากสวยสีแดงประทับลงบนปากนุ่มของบุรุษร่างใหญ่กว่าด้วยความอ่อนโยนนุ่มนวล ไร้เดียงสา ชานยอลครางในลำคอ “อื้ออ” บยอนถอนริมฝีปากออกมาจากปากนุ่มอย่างแผ่วเบา “ชานยอลฉันรักนายนะฉันจะอยู่ข้างนายตลอดไป ไม่ว่าจะยังไงก็ตามขอแค่เรามีกันก็พอ...” “นี่หมาน้อยอย่ามาทำซึ้ง ฉันบอกเลยฉันไม่ซึ้งกับนายเลยนะ แต่มันทำให้ฉันอยากมากกว่าจูบ” “ไอ้บ้า!!! ฉันไปอาบน้ำ” “เร็วๆนะฉันรอรางวัลจากนายอยู่แบคฮยอน หึหึ” “ไอ้กามมมมมมมมม ฉันเกลียดนาย” ขวับหายไปในห้องน้ำ นานจนชานยอลหลับไปในนิทรา ชัลจาโยนะพี่หื่นของน้องบยอน

ไคโด้ at ห้องครัวในหอพัก

  ผู้ชายร่างเล็กสวมผ้ากันเปื้อนแค่เอวสีฟ้าลายตารางสลับสีขาวยืนหันหน้าเข้าหากระทะ กำลังมุ่งมั่นอยู่กับการทำสปาเก็ตตี้กิมจิ ที่บรรดาเอ็กโซชื่นชอบในรสชาติฝีมือของเขา เขาเหมือนกับผู้จัดการส่วนตัวคอยดูแลทุกเรื่องทำหน้าที่เหมาะสมกับเป็นแม่ ถึงบางทีนางจะโหดไปบ้าง(หรอ) แต่โลกนี้ไม่มีคำว่ามาตรฐานเดียวสำหรับคยองซู กับทุกคนโหดตีต่อยเตะ แต่กับจงอิน ดูแล อ่อนโยนยิ้มแย้ม คยองนายรู้จักกับคำว่าสองมาตรฐานไหม? ถ้าไม่นายดูการกระทำของนายต่อเมมเบอร์สิ นายมันลำเอียง!!

“ฮยองทำอะไรอยู่ หอมจัง” จงอินเดินสูดลมหายใจเสียงดังมาถึงด้านหลังของคยองซู แล้วโอบเอวจากด้านหลัง วางคางมนลงบนไหล่แคบๆของผู้ชาย หรือทอม? “ฉันกำลังทำสปาเก็ตตี้กิมจิอยู่น่ะสิ หลังคอนเสิร์ตฉันหิวเลยหาอะไรกิน นายกินไหม หื้อจงอินนี่” คยองซูหันหน้ามองจงอิน ในระยะใกล้…ใกล้มากกกกก “อยากกินครับ อยากกินมากๆด้วย”ที่ว่าอยากกินน่ะไม่ใช่สปาเก็ตตี้นะ แต่อยากกินฮยองมากกว่าจงอินคิดในใจแล้วก็ยิ้มกว้างโชว์ฟันที่เรียงตัวสวย “นายยิ้มอะไรกันห้ะ!!!!” คยองซูหน้าแดงก่ำ หันหน้าหนีแล้วทำสปาเก็ตตี้ต่อในขณะที่จงอินยังคงโอบเอวไว้อยู่เช่นเดิม “ฮยองอย่าโหดสิ ผมกลัวนะ” จงอินทำหน้าเบ้ร้องไห้คอย่นเหนียงโผล่ “นี่ฉันไม่ได้โหดนะ แต่ฉันแค่ถาม นายนี่มัน! เพ้อเจ้อ!!”คยองซูแกะแขนจงอินออก แล้วเดินไปอีกมุมหยิบจานมาตักอาหารใส่ แล้วเดินไปยังโต๊ะอาหารกลางห้อง “ฮยองงงง ผมกินด้วยเส้ ป้อนหน่อยๆๆ นะๆ” “นายกินเองสิอ่ะนี่ส้อม”คยองซูยื่นส้อมให้จงอินรับแล้ววางลงไว้ข้างๆ “ไม่เอาช้อน ป้อนปากต่อปากสิ ผมเมื่อยแขน นะๆ” จงอินเห็นท่าคยองซูคงไม่ทำให้แน่ๆ หยิบสปาเก็ตตี้ใส่ปากฝั่งตัวเอง แล้วจับหน้าคยองซูหันเข้าหาตัวเองใส่เส้นสปาเก็ตตี้อีกฝั่งใส่ปากคยองแล้วรีบดูดจนคยองซูไม่ทันตั้งตัว จนริมฝีปากของทั้งคู่ชนกัน จงอินประทับรอยจูบปากของคยองซูอย่าแผ่วเบา แล้วจงอินก็ดูดเส้นที่อยู่ในปากคยองซูออกมาจนหมด “นี่ผมชนะฮยอง ฮยองกินไม่ทันผมหรอก กินเสร็จแล้วอาบน้ำนอนสะนะอย่าล้างปากล่ะเก็บไว้ J” จงอินลุกขึ้นแล้วผิวปากอย่างมีความสุขเดินตรงไปยังห้องนอนของเขากับคยองซู ปล่อยให้คยองซูยังอ้าปากค้างอึ้งกับการกระทำเมื่อกี้ สักพักก็เปลี่ยนเป็นหน้าแดง เขินจนแทบหมุดโต๊ะ “เด็กบ้าชอบฉวยโอกาส แต่ฉวยโอกาสแบบนี้บ่อยๆก็ดีนะ” เขาเอานิ้วแตะริมฝีปากตัวเองแล้วนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป…