รักวุ่นๆของสุดเอ๋อ

ลำดับตอนที่ #2 : ซิว กับ ชิน

บทที่1


ในที่สุดฉันก็มาอยู่ที่เมืองไทยจนได้ แล้วนี้ฉันทำไงต่อดีละที่อยู่ก็ไม่มีจะโทรหา
พี่ฉันดีดีไงอะไรดีละ ทำอะไรไม่ถูกแล้วรู้สึก งงๆ เพราะเมืองไทยมีคนพรุงพรามเต็มไปหมด
และทีนี้ฉันจะทำไงดี โอ๊ยย คิดๆแล้วก็ปวดหัว
" โทรหาพี่โฮยูดีกว่า"
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วผลที่เห็นคือโทรศัพท์แบ็ตหมด 
หา!! โทรศัพท์แบ็ตหมด ทำไงดีละ ตู้โทรศัพท์มีแต่อ่านไม่ออกว่ามันเขียนไรบ้าง
ฉันจะทำไงดี 
" โอ๊ยย "
ใครเนี้ยเดินไม่ดูคนเลยว่ามีคนยืนอยู่ตาบอดหรือไง 
" ขอโทษ แทนเพื่อนผมด้วยนะครับ "
เอ!! เค้าพูดไรของเค้าง่ะ ฉันค่อยรู้เรื่อง ฟังออกแค่คนว่าขอโทษ ที่เหลือ มึน หมดเลย
แต่คนที่พูดว่าขอโทษเค้าเป็นคนรูปร่างน่าตาดีมาก ตาโตกลมสีดำ ผิวขาวเนียบ
ร่างสูง กว่าฉันมาก ดีแล้วถือว่าเป็นคนน่าตาดีเลยทีเดียว
แต่ไอคนที่ชนฉันแล้วไม่ขอโทษ ผมดำสนิท ดำกลมโต ร่างสูง
ดูมีน้ำนวล เค้าหล่อไม่แพ้กับคนที่ขอโทษฉันเลยยย
" อะใยยอร ?
ฉันพยายามพูดไทยเท่าที่จะพูดได้ แต่ฉันว่าฉันพูดดีนะ แล้วพวก
เค้าหัวเราะอะไรกันเนี้ยฉันไม่เข้าใจพวกเค้าเลยยยยย
"มะกี้เธอพูดไรนะ"
ไอคนที่ชนฉันแล้วไม่ขอโทษ ถามฉันพร้อมกับหัวเราะ 
เมืองนี้มีแต่คนประหลาด หัวเราะอยู่ได้
" คนว่าเธอก็ไม่ใช่คนไทยแน่ดูคนพูดน่าตาไม่แน่นอน"
คนที่ขอโทษฉันพูดขึ้นมา แต่ยังไงฉันก็ฟังไม่ออก
"What's her name"
เค้าถามเป็นภาษาอังกฤษแบบนี้ค่อยคุยกันรู้เรียนหน่อย 
เพราะฉันเอก ภาษาอังกฤษเชียวนะ ฮาๆๆๆ
"มีโซ"
ฉันตอบเค้าแบบ อังกฤษ ออกไทยๆ แต่เค้าก็ฟังรู้เรื่อง
"What came from??"
"Korea"
ฉันบอกเค้าว่าฉันมาจากเกาหลีแล้วเค้าก็เงียบไปสะพักแล้วเค้า2 คนก็พูดว่า
"ว่าแลวยัยนี้ไม่ใช่คนไทยชัว"
ไอคนที่ชนฉันพูดภาษาไทยซึ่งคนนี้ฉันแปลว่า
"ใช่ มีโซไม่ใช่คนไทย"
"เฮ้ยย !! เธอพูดไทยได้ทำไมไม่บอกว่ะ "
ไอคนที่ชนฉันพูดต่อ
" ก็พวกนายไม่ใด้ถามนี้ว่ามีโซพูดไทยได้ไหมและคำที่พวกนายพูดบางคำมีโซก็ไม่แปลด้วย"
ฉันพูดแบบชัดไม่ชัดบ้างเพราะฉันไม่ค่อยพูดไทยสะเท่าไหร่ 
"เธอมาที่นี่ทำไมหรอ?"
คนที่ขอโทษฉันถามฉันซึ่งฉันจะตอบว่าไรดีละ อ้อ นึกออกแล้ว
"เลีย"
ฮาๆคำนี้ตลกชะมัด แต่ฉันก็ยังคิดว่าฉันพูดถูกเพราะฉันเข้าตัวเอง^^
" ฮาๆ ตกลงมิโซว่าเรียนใช่ไหม?"
"ใช่ค่ะ ^^"
ฉันตอบแบบเป็นมิตรสุดๆเพราะคนที่ขอโทษฉันแทนเค้าคนนั้นดูท่าทางเป็นมิตรมาก
กว่าคนนี้ชนฉันเสียอีก
"มีโซอยู่โรงเรียนไรหรอครับ"
อุ่ย!! น่ารักง่ะ ผู้ชายอะไรง่ะพูดก็เพราะน่าตาก็ดี 
"ไฮสคูลวิสเตอร์ค่ะ"
"ว้าววว อยู่โรงเรียนเดียวกันเลย "
อยู่โรงเรียนเดียวกันด้วยหรอ ว้าวดีจังเลยย อ่ะ
ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับคนน่ารักด้วย ><
" หรอค่ะ ><"
" เดียวให้ไปส่งไหมเพราะเราก็จะโรงเรียนเหมือนกันใช่ไหมไอชิน"
คนที่น่ารักถามผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆเค้าที่กำลังทำน่าอย่างกับเบื่อโลกมากๆ
"เออๆๆ"
"งั้นมีโซขอไปด้วยน้าค่ะ เพราะมิโซไปไม่ถูก"
ขณะนั่งอยู่ในรถต่างคนต่างเงียบซึ่งฉันไม่แต่นั่งอย่างเบื่อเซงๆ
ทำไงได้ละชื่อเค้าแม้แต่สะคนก็ยังไม่รู้เลยย เศร้าใจจริงๆ
"มิโซอยู่ ม.อะไรหรอครับ"
คนที่น่ารักหันมาถามฉันพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆให้ด้วย
โอ๊ยใจจะละลายยย
" 4 ค่ะ ^^ "
ฉันตอบพร้อมยิ้มให้กับคนตรงหน้าด้วยดอย่าร่าเริงแจ่มใส
"รุ่นน้องสินะ"
ไอคนที่ชนฉันพูดออกมาอย่างไม่เป็นมิตรจะเท่าไหร่นักฉันก็ไม่เป็นทำหน้าบึ่งต่อไป
" พี่ชื่อ ซิว นะอยู่ ม.6 ส่วนไอนี้ชื่อ ไอชินนะ"
"ค่ะ พี่ซิว ^^"
"พี่ซิวค่ะ มีโซขอยืนโทรศัพท์ได้ไหม โทรศัพย์มีโวแบ็ตหมดT^T"
ใช่ฉันยังไม่ได้โทรไม่หาพี่โฮยูเลยเดียวพี่เค้าจะเป็นห่วง
"ได้ครับ"
พี่พูดกับหยิบโทรศัพท์มาให้ฉันฉันก็ยืนมือเข้าไปรับโทรศัพท์จากพี่เค้ามา
"ขอบคุณนะค่ะ"
ไม่รอช้าเลยกดโทรไปหาพี่โฮยู
"안녕하세요"
"ว่าไงละเรา ถึงไหนแล้ว"
"พี่ค่ะ มิโซอยู่หอในโรงเรียน ห้องไรหรอค่ะ"
" 407"
"อ้อค่ะ 407 ใช่ไหมค่ะ  ขอบคุณค่ะนะ"
" อ่าา "
ฉันกดตัดสายไปแล้วส่งโทรศัพท์คืนเจ้าของโทรศัพท์
" พี่ซิวค่ะ อีกใกลไหมอ่ะ "
ฉันถามพี่เค้าเพราะฉันเริ่มง่วงแล้วสินะ
"ประมาณ2ชัวโมงนะค่ับ"
โห!! ตั้ง 2 ชัวโมงเนะ นอนดีกว่า 
" อ้อค่ะ "
และฉันก็หลับไปตอนไหนไม่รู้ตัวเอง






-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
  




จบแล้วบทที่1 
เป็นอย่างไงเม้นด้วยน้าาาาา ^^