ห้องเก็บของ ห้ามเข้า

ลำดับตอนที่ #1 : --------------------

 

 

ชื่อจริงของผู้สมัคร :: Chayanuch ชญานุช

ชื่อ ::  มินโชยอง

ชื่อเล่น/ฉายา ::    ยัยเฉื่อย//// ชิมแปนซี ///ยัย(เคย)อ้วน/// กิ้งก่า เพราะอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย

นิสัย :: สาวน้อยสวยใสไร้แอ๊บแบ้ว หรือพูดตรงๆคือสวยอย่างธรรมชาติ (พอดีไปอ่านแบบฟอร์มของนางเอกของคิบอมคนหนึ่งเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน เลยขอเป็นมั่งนะค่ะ)  เธอเป็นคนไทยที่มาเรียนแลกเปลี่ยนที่เกาหลี  ด้วยความที่เธอเป็นลูกคนเดียว โชยองจึงมีนิสัยที่เอาแต่ใจนิดๆ ดื้อ และหยิ่งเล็กน้อย พอเธอมาถึงที่เกาหลีเธอไม่มีเพื่อนเลย เพราะว่าเธอฟังภาษาเกาหลีไม่ค่อยรู้เรื่อง แถมนิสัยที่หยิ่งนิดๆนั่น ก็ทำให้เธอดูไม่น่าคบเข้าไปอีก ผู้ชายคนแรกที่มาคุยกับเธอและบอกว่าเธอเป็นเพื่อนคือฮยอกเเจ  แต่ด้วยความที่เธอหยิ่ง เธอเลยหาเรื่องทะเลาะกับฮยอกเเจทุกทีไป.....      ป.ล.      เธอเคยอ้วนตอนเด็กๆ เเละสามารถลดความอ้วนได้ ฮยอกเเจไปเห็นภาพเธอตอนเด็กๆเลยล้อเธอเรื่องนี้.....

ชอบ ::  อาหารรสเผ็ด และก็ ลิง

ไม่ชอบ ::ความสูง

คู่ ::ฮยอกเเจ
ประวัติครอบครัว :: พ่อกับแม่เธอเป็นคนไทย   เธอเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง จึงถูกเลี้ยงดูมา

 

อย่างดี ทำให้เธอค่อนข้างเอาแต่ใจ

ความรัก ::  เคยโดนหักอกมา 1 ครั้ง และหักอกคนอื่นมา 20 ครั้ง

อิมเมจคุณและคู่ ::




















..............................................................................

คำถามที่ต้องตอบ

1. อยากให้เจอกันอย่างไร อธิบาย (ไม่เอาแล้วแต่คนแต่งนะคะ)

::     โชยองไปเที่ยวสวนสัตว์ในกรุงโซล เธอเดินเข้าไปดูที่กรงของลิง (โชยองชอบลิงมาก) ก่อนจะพูดเป็นภาษาเกาหลีมาว่า“ฉันชอบลิง” ฮยอกเเจซึ่งกำลังยืนดูเพื่อน เอ๊ย!!!! ลิงอยู่เหมือนกันหันมามองอย่างตกใจ เพราะเพื่อนชอบเรียกเขาว่าลิง เขาจึงหันไปถามเธอว่า “คุณชอบผมหรอ” โชยองได้ยินคำพูดของฮยอกเเจก็หน้าแดงก่อนจะปฏิเสธิฮยอกเเจจนลิ้นแทบพันกัน   ด้วยความอายว่ามีคนมาได้ยินว่าตัวเองชอบลิงจึงเดินไปเหยียบเท้าฮยอกเเจหนึ่งทีแล้วเดินจากไป สร้างความเจ็บปวดและงุนงงแก่ฮยอกเเจ แต่เขาก็ไม่ได้โกรธอะไร.........

            เมื่อไปถึงที่โรงเรียนระหว่างที่เดินสวนกัน ฮยอกเเจเกิดจำโชยองได้ และเมื่อรู้ว่าโชยองไม่มีเพื่อนจึงเข้าไปทักและตีสนิท โชยองตอนแรกก็รำคาญหาทางแกล้งเขาสารพัด แต่เขาก็ไม่ย่อท้อ พยายามที่จะเป็นเพื่อนกับโชยองต่อ จนโชยองใจอ่อน.......แต่ความหยิ่งนั้นมันแก้ยาก โชยองจึงท้าฮยอกเเจว่า “ฉันให้นายเป็นเพื่อนสนิทฉันก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่าเราต้องมาเล่นเกมกัน......ใครที่ทำให้ฝ่ายตรงข้ามร้องไห้ก่อน เป็นฝ่ายชนะ” ซึ่งฮยอกเเจก็รับคำท้าพร้อมด้วยรอยยิ้ม      

2. แล้วตอนจบล่ะ (เขียนเผื่อไว้  แต่อาจจะไม่แต่งตามที่เขียนก็ได้นะ ไม่แน่ๆก็อาจจะเขียน)

::    ในวันที่มีพายุ.....โชยองปวดท้องหนักเลยรีบวิ่งไปหาแท็กซี่เพื่อไปโรงพยาบาล ระหว่างที่เธอกำลังวิ่งข้ามถนนก็มีรถคันหนึ่งพุ่งเข้าชนเธออย่างแรงจนตัวเธอกลิ้งลงไปในทะเลสาบข้างถนน

           ที่โรงเรียนไม่มีใครรู้ว่าเธอไปไหน ฮยอกเเจจึงไปถามแถวหอพักของเธอว่าเธอนั้นหายไปไหน ชาวบ้านบอกว่าเห็นเธอถูกรถชน แต่กระเด็นไปไหนก็ไม่รู้ ช่วยกันตามหามาหลายวันแล้วถ้าเจอป่านนี้ก็คงเจอแต่ร่างล่ะมั้ง........

        ฮยอกเเจไม่เชื่อคำพูดของพวกชาวบ้าน เขามักไปวนเวียนอยู่แถวตรงที่เค้าบอกว่าโชยองถูกรถชน ใบหน้ายิ้มแย้มของโชยองคอยมาวนเวียนในหัวของเขาตลอดจนเขากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

            “เธอทำให้ฉันร้องไห้แล้วนะโซยอง   เธอชนะแล้ว......เธอชนะฉันแล้วนะโชยอง”ฮยอกเเจร้องไห้ท่ามกลางสายฝน หลายอาทิตย์เเล้ว...ไม่สิ หลายเดือนแล้วที่เขาตามหาเธอตั้งแต่เช้ายันเย็น เขาไปดูที่โรงพยาบาลทุกแห่ง ศูนย์พักฟื้นทุกที่ แต่ก็ไร้วี่แววของนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ชื่อว่า  โชยอง อย่าว่าแต่ตัวเลย แม้ข่าวคราวของเธอเขาก็ไม่ได้ยินมาหลายเดือน   จนเขาเริ่มเหนื่อยและมานั่งพักบริเวณหน้ากรงลิงที่สวนสัตว์   และทุกๆครั้งที่เขาเหนื่อย เขามักจะมานั่งบริเวณนี้ตลอด     จนวันหนึ่ง......

          “ฉันรักลิง”

          เสียงผู้หญิงที่เขาคุ้นเคยพึมพำอยู่ข้างๆเขา ก่อนเขาจะพบเธอ.......คนที่เขาคอยมานานแสนนาน..............

      “คุณพูดถึงผมหรอ......”

          “............”

          “โซยอง....”

          “..........”

          “นั่นเธอใช่มั้ย เธอไปไหนมา........”

          “ฉันก็แค่ไปพักฟื้นที่เมืองไทยมาแต่นั้นเอง.......”โชยองหันมายิ้มหวาน เป้นรอยยิ้มที่ฮยอกเเจต้องการจะเห็นมากที่สุด  เเละเขาเเทบอยากจะหยุดเวลาไว้ให้เธอยิ้มอยู่อย่างงี้

          “เธอชนะฉันแล้วรู้มั้ย.......เธอทำให้ฉันร้องไห้ เธอทำให้ฉันร้องไห้รู้รึเปล่า”                                       
      “หึ.........นายก็ชนะฉันแล้ว รู้ตัวรึเปล่า”

           โชยองและฮยอกเเจหันหน้ามาสบตากัน ก่อนน้ำตาของทั้งคู่จะไหลริน.....

           ฮยอกเเจลุกขึ้นไปกอดโชยองอย่างถวิลหา ก่อนจะพูดคำที่ทำให้น้ำตาของพวกเราไหลรินมากขึ้น....

           “ฉันรักเธอนะโชยอง    เธอทำให้ฉันแทบเป็นบ้า”

           “เธอรักฉันรึเปล่าโชยอง.......เธอดีใจรึเปล่าที่เจอฉัน เธอดีใจเหมือนฉันตอนนี้รึเปล่า”

           “นายไม่ได้ยินหรือไงฮยอกเเจ.....”โชยองขยับตัวเข้าไปใกล้อึนหยอกมากขึ้นก่อนจะเขย่งตัวให้สูงจนเท่าฮยอกเเจ

            “ฉันบอกว่า......”ใบหน้าของพวกเขาอยู่แค่คืบ

            “ฉันรักลิง....ไงล่ะ”

             ก่อนพวกเหล่าลิงในกรงจะรีบปิดตากันใหญ่ 

          

               (อิ อิ ซึ้งมั้ยคะ)

         

3. เม้น+โหวตด้วยนะแม้ว่าตัวละครของคุณยังไม่ออก

:: แน่นอนอยู่แล้วค่ะ

4. แน่ใจนะ ถ้าไม่ทำตามข้อตกลงเราจะตัดคุณออกทันทีโดยไม่มีการบอกกล่าว หรือตักเตือน

::   แน่ใจค่ะ


ป.ล       บางคำเราจะเขียนฮยอกเเจเป็นอึนหยอกนะค่ะ  ขอโทษด้วยถ้าเราตกหล่นคำไหนไป