คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO [Loading 100%]
INTRO
จนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าความรักระหว่างชายหญิงเป็นยังไง...
น่าสงสัย... ว่าคนที่คบกันในฐานะคนรักเขามีความรู้สึกต่อกันแบบไหน
ทำไมถึงยิ้ม ทำไมถึงหัวเราะ ทำไมถึงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ทำไมถึงร้องไห้จะเป็นจะตายต่อหน้าพ่อแม่ที่ดูแลเลี้ยงดูมาทั้งชีวิตเพียงเพราะคนคนเดียว อืม...ผมเปล่าประชดหรือหลอกด่าใครหรอกนะ
แค่ประสบการณ์ที่ผ่านมามันทำให้ผมไม่ศรัทธาในความรักสักเท่าไหร่น่ะ...
หมดไปอีกหนึ่งวันสำหรับนักศึกษาสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศอย่าง ‘โอเซฮุน’ เขาเก็บอุปกรณ์การเรียนที่มีเพียงคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊กเครื่องเดียวลงกระเป๋าสะพาย ระดับมหาวิทยาลัยแห่งชาติของเกาหลีใต้คงไม่ปล่อยให้นักศึกษาที่ดิ้นรนหาเงินค่าเทอมชนิดเลือดตาแทบกระเด็นต้องนั่งจดเลคเชอร์หรือเดินถ่ายเอกสารให้เสียเวลาเรียน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ปฏิเสธได้ไม่เต็มปากว่าการจดด้วยมือช่วยกระตุ้นเซลล์สมองที่ฝ่อตายอยู่ทุกวัน
เซฮุนเลือกเรียนสาขาที่ขึ้นชื่อว่าโหดหินขั้นสุดทั้งที่รู้ว่าระดับความสามารถมีจำกัด เพราะมีความฝันว่าสักวันหน้าที่การงานด้านการฑูตจะพาให้เขาก้าวพ้นจากจุดที่เคยยืนอยู่... จุดที่เขาไม่เคยนึกต้องการและเป็นจุดที่ทำให้เขาเคยตั้งคำถามกับตัวเองสมัยเด็กว่าคนเราเกิดมาเพื่ออะไร...
เกิดมาเพื่อชดใช้กรรมอะไรทำนองนั้นหรือเปล่า? คงไม่ใช่หรอกมั้ง...
ความทรงจำเกี่ยวกับครอบครัวที่ไม่ค่อยดีนักส่งผลให้ชายหนุ่มวัยยี่สิบสองปีเกลียดการอยู่ร่วมกันกับคนอื่น หรือพูดง่ายๆ คือเขาหลงรักการอยู่กับตัวเอง สำหรับเซฮุนมากคนก็ยิ่งมากความ บอกตามตรงว่าเขาคงไม่พอใจถ้าต้องคอยนั่งกลุ้มหรือแก้ปัญหาให้คนรอบข้างทั้งที่เขาไม่ได้ร่วมสร้างปัญหานั้นด้วย
โอเค ยอมรับแบบหน้าไม่อายว่าโอเซฮุนน่ะเห็นแก่ตัว!
แต่ถ้าเห็นแก่ตัวเพื่อรักษาผลประโยชน์ให้ตัวเองแล้วไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็ไม่เป็นไรใช่ไหมล่ะ?!
เซฮุนก้มหน้าหลบสายตาหวานหยดจากนักศึกษาสาวสวยที่คอยมองเขาตลอดทางเดิน บางทีเขาก็อดรำคาญไม่ได้กับความพยายามทอดสะพานของเจ้าหล่อน ต้องให้ตะโกนอัดหน้าว่าไม่ชอบเลยหรือเปล่าถึงจะเข้าใจและเลิกตามตื๊อเขา ไม่รู้เมื่อไหร่ยัยจองซูจองจะกลับจากเยี่ยมพี่สาวที่ต่างประเทศแล้วทำหน้าที่องครักษ์พิทักษ์เซฮุนเหมือนเดิมสักที
ชายหนุ่มอมยิ้มเมื่อเผลอคิดถึงหญิงสาวเจ้าของใบหน้านิ่งตึงเป็นรอบที่สิบของวัน ซูจองเป็นหนึ่งในเพื่อนไม่กี่คนที่เซฮุนเต็มใจใช้เวลาว่างรวมถึงปรับทุกข์ด้วย และเธอก็ยอมเผยรอยยิ้มที่คนอื่นไม่มีโอกาสได้เห็นต่อหน้าเขาเวลาเราอยู่กันตามลำพัง
ใครบอกว่าซูจองนิสัยไม่ดีเซฮุนคนนี้ขอเถียงขาดใจ นอกจากจะไม่เคยสร้างปัญหาให้เขาแล้วยัยผู้หญิงยิ้มยากยังคอยช่วยเขาแก้ปัญหาอีกต่างหาก น่าเสียดายที่เขาใช้ชีวิตโสดตั้งแต่เริ่มแตกหนุ่มจนหวงมันไปซะแล้ว ไม่อย่างนั้นเซฮุนกับซูจองอาจเดินจับมือกันในฐานะแฟนก็ได้ใครจะรู้
เซฮุนได้ยินผ่านหูมาบ้างเรื่องที่คนโสดบางคนนั้นบ่นว่าเหงา บางคนก็บอกว่าเบื่ออยากหาคนรักสักคนให้กระชุ่มกระชวยหัวใจเล่นๆ น่าแปลกที่เขาไม่คิดอย่างนั้น ซูจองบอกว่าเซฮุนตายด้านซึ่งเขาค่อนข้างเห็นด้วยกับเธอเลยทีเดียว
ไม่รู้ว่าเพราะคำสั่งห้ามมีแฟนก่อนเรียนจบของแม่หรือภาพความทรงจำแย่ๆ เกี่ยวกับพ่อกันแน่ที่ทำเอาเซฮุนหวาดกลัวต่อการผูกชีวิตและความรู้สึกไว้กับคนอื่น เท่าที่จำได้คือเขายังไม่เคยเข้าถึงความรู้สึกที่เรียกว่า 'รัก'
ถ้าจะมีใครสักคนที่โอเซฮุนรักก็คงเป็นตัวเขาเองนี่แหละ!
ครืดดด ครืดดด
ขายาวหยุดชะงักเมื่อโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงสั่นเตือน เซฮุนหยิบมันออกมาอ่านข้อความจากการแจ้งเตือนล่าสุดก่อนจะกลอกตาเป็นเครื่องหมายอินฟินิตี้ ท่าทางไอ้รูมเมทบ้านี่มันคงอยากถูกซัดปลายคางจริงๆ สินะถึงได้ไม่หยุดก่อกวน บทเรียนครั้งที่แล้วยังไม่หนำใจอีกหรือไง?!
"ทำไมไม่ตอบข้อความกูล่ะ ตามมารยาทถ้าอ่านแล้วอย่างน้อยก็ควรส่งสติกเกอร์กลับนะ"
ชายหนุ่มผิวแทนที่ยืนพิงต้นไม้ราวกับนายแบบที่หลุดออกมาจากนิตยสารชื่อดังกล่าวทักทาย เซฮุนถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมส่ายหน้าระอาใจในความหน้าด้านหน้าทนของคนที่เป็นทั้งเพื่อนและรูมเมท มีอย่างที่ไหนมันมาขอให้เขาสวมรอยเป็นคู่ขาเพื่อหลอกเด็กสาวมัธยมปลายที่กำลังจะเลื่อนขั้นเป็นคู่หมั้น
คิมจงอินมันบ้าไปแล้วแน่ๆ!
โอเซฮุนแมนๆ เตะบอลเว้ย!!!
"สำหรับมึงไม่จำเป็นต้องมีหรอกมารยาทน่ะ ถ้าว่างนักก็ไสหัวไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดนู่นไป อย่ามาทำตัวน่ารำคาญเป็นเชื้อไวรัสในอากาศอยู่แถวนี้" ไม่รู้ทำไมไอ้มนุษย์ผิวแทนคนนี้ถึงชอบทำตัวอ้อนมืออ้อนเท้าอยู่เรื่อย ขนาดด่าแล้วยังมีหน้ามาส่งยิ้มให้อีก
"ตกลงจะไม่ช่วย?"
"เออสิ!" เซฮุนกระแทกเสียงตอบ "กูว่ามึงควรบอกคุณหญิงแม่สุดที่รักไปตามตรงว่าน้องเยริเขาช่วยให้ว่าที่นักการเมืองอย่างมึงประสบความสำเร็จไม่ได้หรอก"
จงอินหลับตาฟังคำแนะนำของเพื่อนสนิทที่ฟังดูก็รู้ว่าพูดส่งๆ เพื่อผลักภาระให้พ้นตัวก็เท่านั้น ใช่ว่าเขาอยากทำแบบนี้แต่ขืนเขาบอกแม่ตามตรงมีหวังคุณหญิงคิมซองอึนได้ฟาดกบาลแหกโทษฐานขัดคำสั่ง สู้หาวิธีให้เยริเป็นฝ่ายขอยกเลิกการหมั้นเองจะดีกว่า
เพราะงั้นคนฉลาดอย่างคิมจงอินถึงเลือกเซฮุนเป็นผู้ช่วย ผู้หญิงที่ไหนจะอยากเสียเวลาชีวิตกับผู้ชายที่มีคนรักเป็นผู้ชายเหมือนกันล่ะจริงไหม หรือใครมีวิธีที่เจ๋งกว่านี้ลองบอกมาสักข้อ
"สิบล้านวอน..." นักศึกษาหนุ่มสาขารัฐศาสตร์กระตุกยิ้มมุมปากเพราะข้อเสนอเมื่อครู่สามารถเปลี่ยนสีหน้าเซฮุนได้ฉับพลัน คนตัวขาวที่สูงเกือบเท่ากันเหล่มองใบหน้าจงอินคล้ายกับพิจารณาบางสิ่งก่อนจะพยักหน้าตกลงในวินาทีถัดมาโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด
"พูดอย่างนี้แต่แรกก็จบเรื่อง" เซฮุนยื่นกำปั้นไปชกกับจงอินที่ยื่นรออยู่
นอกจากจะเห็นแก่ตัวแล้วโอเซฮุนก็ยังเห็นแก่เงินด้วยเช่นกัน
TBC
#ficthislove << พูดคุยกันในทวิตเตอร์กับเค้าได้น้า ใจดี ไม่กัด ฉีดยาแล้ว พูดจริงจริ๊ง 55555
ในเรื่องเซฮุนเรียนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ส่วนจงอินเรียนรัฐศาสตร์ แต่ทั้งสองสาขาอยู่คณะสังคมศาสตร์เหมือนกัน งงไหมอ่า... มหาลัยฯ โซลเค้าแบ่งอย่างงี้อ่ะ
อยากจะเกริ่นบทนำให้ครอบคลุมทั้งเรื่องแต่ดูเหมือนเพิ่งได้เสี้ยวเดียว ทำไงดีหว่า?
ปล.ฟิคเรื่องนี้สายฟินแต่พี่ฮุนคนแมนนะรู้ยัง 55555
ความคิดเห็น