คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 :: Just The Start [Loading 100%]
Chapter 1
เคร้ง!
คิมเยริเผลอปล่อยให้วัตถุในมือหล่นกระทบจานรองถ้วยกาแฟร้อนด้วยความตกใจ สิ่งที่จงอินบอกกับเธอเมื่อครู่ทำเอาเด็กสาวหน้าตาน่ารักต้องกระพริบตาถี่ๆ รวมถึงสูดลมหายใจเข้าลึกสุดปอดเพื่อตั้งสติใหม่อีกครั้งหลังเขาเป็นฝ่ายส่งข้อความนัดเจอเธอตอนเลิกเรียน
"เมื่อกี้พี่จงอินว่าไงนะคะ..." พยายามค้นเสียงอยู่นานกว่าจะสำเร็จ "เยริมัวแต่คิดถึงเรื่องรายงานวิชาสุดท้ายจนใจลอยไปไกลเลย"
จงอินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขารู้ว่าเยริได้ยินทุกคำพูดอย่างแจ่มแจ้งชัดเจนแต่แกล้งถามซ้ำอีกรอบเพื่อความแน่ใจ และโอเค!
คิมจงอินจะเมตตามอบมันให้เธอเอง!
"พี่กับเซฮุนรักกัน..." คำพูดทื่อๆ ชนิดไร้อารมณ์ร่วมอย่างสิ้นเชิงส่งผลให้บุคคลที่สามของการสนทนารู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่ไม่น้อย สาบานว่าถ้าไม่มีเงินสิบล้านวอนค้ำคอโอเซฮุนจะไม่นั่งเด๋ออยู่ในร้านกาแฟราคาเว่อร์เกินรสชาติแน่นอน
สิบล้านวอนเชียวนะ! จ่ายค่าเทอมแล้วยังเหลือเก็บสบายๆ...
"รักกันเหรอคะ?" เด็กสาวที่สวมชุดมัธยมปลายจากโรงเรียนเอกชนชื่อดังเลิกคิ้วสูง ตั้งแต่ครอบครัวรู้จักกันมาเธอไม่เคยรู้หรือเอะใจสักนิดว่าพี่ชายที่กำลังจะกลายเป็นคู่หมั้นในอีกสองเดือนข้างหน้าไม่ชอบผู้หญิง
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยมีเรื่องเสียหายเกี่ยวกับผู้หญิงเหมือนผู้ชายวัยเดียวกันก็เถอะ... เยริคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจงอินมีรสนิยมชายรักชาย
ไม่สิ! มันไม่มีอะไรส่งเสริมให้เธอคิดอย่างนั้นเลยต่างหาก!
"ใช่..." จงอินตัดสินใจตอกย้ำอีกรอบ มือหนาคว้าแก้วกาแฟเย็นมาดื่มดับกระหายและความร้อนรุ่มในใจ ทั้งที่อุตส่าห์นัดกันไว้ดิบดีทว่าสุดท้ายไอ้เพื่อนตัวขาวก็ลอยแพปล่อยเขาตายเดี่ยวแล้วทำตัวเป็นอนุสาวรีย์รอรับเงินค่าจ้างไม่คุ้มหน้าที่อย่างเดียว
สรุปคือกูเสียเงินฟรีรึเปล่าวะเนี่ย?!
"เยริไม่เชื่อพี่หรอกค่ะ!"
ให้ตายเถอะพระผู้เป็นเจ้า! คิมจงอินอยากตบหน้าผากตัวเองให้สลบแล้วแกล้งตายอยู่ตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด คุณหญิงคิมซองอึนจะรับรู้บ้างไหมว่าลูกชายคนเล็กของครอบครัวกำลังเข้าสู่ภาวะวิกฤตขั้นรุนแรง
ใครจะว่าจงอินเป็นผู้ชายหัวโบราณก็เชิญ การหมั้นหรือแต่งงานกับผู้หญิงนามสกุลเดียวกันบอกตามตรงว่าเขายังรับไม่ได้ ที่สำคัญคือเขาไม่เคยมีความรู้สึกลึกซึ้งกับเด็กผู้หญิงคนนี้สักนิด จะให้ยอมทิ้งทั้งชีวิตไว้กับเธอน่ะเหรอ ชาติหน้าบ่ายๆ ยังเร็วไป!
"จะเชื่อหรือไม่เชื่อพี่คงบังคับเธอไม่ได้นะ" ชายหนุ่มผิวแทนพยายามควบคุมสถานการณ์อย่างดีที่สุด "ที่พี่เลือกบอกตอนนี้เพราะคิดว่ามันคงดีกว่าปล่อยให้ทุกอย่างสายเกินแก้..."
"พี่จงอินอยากให้เยริเป็นฝ่ายปฏิเสธการหมั้นของเราใช่ไหมคะ..."
นั่นล่ะเด็กน้อย! ถูกเผ็งตรงประเด็นเป๊ะๆ!
ครอบครัวของจงอินนั้นค่อนข้างยึดถือเรื่องคำมั่นสัญญาและความซื่อสัตย์เนื่องจากประกอบอาชีพเกี่ยวกับกฎหมายมาหลายรุ่น อย่างพ่อของเขาก็เป็นท่านอัยการคนเก่งประจำโซล พี่ชายเป็นทนายรุ่นใหม่ไฟแรง ส่วนเขาวาดฝันอยากเป็นนักการเมือง ดังนั้นผู้หญิงคนเดียวของบ้านจึงอาสาสานฝันให้เอง
แม่ของจงอินจัดการทาบทามลูกสาวจากตระกูลนักธุรกิจใหญ่ที่เป็นแหล่งเงินทุนของพรรคการเมืองฝ่ายรัฐบาล ยังไงซะพ่อตาก็ต้องส่งลูกเขยเข้าไปร่วมทำงานด้วยแน่นอน แต่จงอินไม่ต้องการเช่นนั้น เขาอยากใช้ความสามารถตัวเองมากกว่าเกาะชายกระโปรงผู้หญิง
ทว่าในทางกลับกันเขาก็ไม่อยากสร้างความขัดแย้งและทำให้พ่อแม่เสียคำพูด ดังนั้นเขาถึงเลือกวิธีนี้เพื่อบีบบังคับให้เยริเป็นฝ่ายปฏิเสธการสานสัมพันธ์แฝงผลประโยชน์ซะ
จะว่าไปจงอินก็ไม่ได้โกหกซะทีเดียวหรอก...
"... ถ้าพี่คิดอย่างนั้นจริงก็คงต้องบอกว่าเสียใจด้วยค่ะ เพราะอีกสองเดือนงานหมั้นระหว่างเราจะถูกจัดขึ้นแน่ๆ" แววตามุ่งมั่นกับรอยยิ้มแบบนั้นนี่คืออะไรกัน เซฮุนเคยได้ยินมาบ้างว่ามีผู้หญิงประเภทหนึ่งที่ชื่นชอบคู่เกย์
แต่ไอ้ผู้หญิงที่อยากหมั้นกับเกย์นี่มันเกินไปหน่อยมั้ง!
"ทำอะไรสักอย่างสิวะ" จงอินยื่นหน้าไปกระซิบเสียงแผ่วข้างใบหูขาว "ไม่งั้นมึงชวดเงินก้อนโตชัวร์ๆ ไอ้คุณรูมเมท"
"คิดจะวางแผนอะไรกันอีกคะ" คราวนี้แม่คุณมาแรงแซงทางโค้งยื่นหน้าเข้าหาชายหนุ่มทั้งคู่ซึ่งนั่งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ จงอินคาดไม่ถึงจริงๆ ว่าเซฮุนผู้เป็นสุภาพบุรุษมาตลอดจะกล้าใช้มือดันใบหน้าจิ้มลิ้มกลับแทบทันที
"ขอโทษครับ พอดีผมขี้ตกใจเลยมือไวไปหน่อย" นับเป็นประโยคแรกตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในร้าน เซฮุนตั้งใจสบตาเด็กผู้หญิงยิ้มสวยด้วยท่าทางที่แสดงออกว่าไม่เป็นมิตรกับเธอ
คนกำลังจะถูกแย่งแฟนก็ต้องมองจิกอย่างนี้ทั้งนั้นล่ะ จะให้โลกสวยทักทายหรือบอกว่าเต็มใจยกผู้ชายคนนี้ให้ก็คงไม่ใช่เรื่อง!
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ที่บ้านเยริสอนมาดีเรื่องมารยาทและการวางตัว" ปากพูดจาไพเราะแต่แววตากลับเชือดเฉือนยิ่งกว่ามีด เยริประเมินผู้ชายตัวสูงผิวขาวจัดแถมยังหน้าตาดีมากจนสาวแท้สาวเทียมต้องระทวย จะให้เชื่อยังไงไหวว่าเขารักกับพี่จงอินของเธอ
ไม่มีทางซะล่ะ!
ถ้าบอกว่าเขากับจงอินต่อยกันเพราะแย่งผู้หญิงจะไม่เถียงสักคำ!
"มารยาทงั้นเหรอครับ?" เซฮุนแค่นหัวเราะ "มารยาทประเภทไหนถึงได้กล้าพูดว่าจะหมั้นกับจงอินต่อหน้าแฟนของเขา"
เยริอ้าปากค้าง รู้สึกชาทั่วหน้าอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยอับอายเท่านี้มาก่อนในชีวิต ส่วนจงอินก็อึ้งไม่แพ้กันเมื่อเพื่อนขี้บ่นจุกจิกเรื่องเก็บเตียงกับซักผ้ากล้าประกาศความเป็นเจ้าของเขาต่อหน้าสาธารณะ
อำนาจเงินช่างน่ากลัวยิ่งนัก!
ถึงขนาดเปลี่ยนเซฮุนผู้เย่อหยิ่งให้กลายเป็นมนุษย์แฟนขี้หวงไปได้...
"ไม่เอาน่าเซฮุน ใจเย็นๆ ก่อน" ได้เวลาแสดงของจงอิน เขาจับมือที่ขนาดใกล้เคียงกันแต่นุ่มนิ่มกว่ามากมาวางบนหน้าตักแล้วออกแรงบีบเบาๆ ราวกับอยากปลอบประโลมให้คนรักอารมณ์เย็นลง
"ถ้ามีคนมาแย่งกูไปบ้างจะเย็นไหวไหม?"
ห่า! คำถามนี้ถึงกับแดกจุด... คืออึ้งที่ว่าที่นักการฑูตแม่งโคตรจะมือโปร แสดงเก่งขนาดนี้สนใจเดบิวต์ในฐานะนักแสดงหน้าใหม่ของเกาหลีใต้ดีไหมครับ
"อ่า คิดว่าคงใจเย็นหลังจากซัดหน้ามันคว่ำกับลงโทษมึงเสร็จแล้วอ่ะ"
ณ จุดจุดนี้เซฮุนก็แดกจุดเช่นเดียวกัน สายตาจงอินแม่งไม่เหมือนคนโกหกตรงไหนเลยเอาสาระ!
"ดี" เซฮุนยิ้มกว้างให้แฟนจำเป็นก่อนจะหันกลับมามองหน้าผู้หญิงคนเดียวในโต๊ะ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าดวงตาเรียวกำลังสื่อความหมายว่า...
'แล้วเธอจะนั่งเป็นส่วนเกินไปถึงเมื่อไหร่?'
"พี่ต้องขอโทษเยริด้วย อันที่จริงพี่พยายามห้ามเซฮุนแล้วแต่เขาไม่ยอมจะตามมาให้ได้" จงอินชิงขอโทษก่อนหญิงสาวหน้างอง้ำจะส่งเสียงกรีดร้องเพราะถูกหลอกด่าจนพนักงานต้องมาลากเราสามคนออกนอกร้านโทษฐานสร้างความวุ่นวาย
เซฮุนแอบค้อนตามองรูมเมทผิวแทนที่อยู่ในฐานะนายจ้างชั่วคราว ได้ข่าวว่ามึงเป็นฝ่ายขอร้องแถมลากกูมาด้วยไม่ใช่หรือไงไอ้หมีเมาง่วง!
"เยริยังควบคุมตัวเองไหวค่ะ" ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีอ่อนสั่นระริก "สรุปพี่ทั้งสองคนยังยืนยันว่ารักและคบหาในฐานะแฟน... ถูกไหมคะ"
"ใช่ครับ" จงอินยืนยันปิดท้าย เขาคาดหวังเหลือเกินว่าเยริจะวิ่งกลับบ้านไปบอกพ่อแม่ว่าไม่อยากหมั้นกับเขาแล้ว และคุณหนูผู้สูงศักดิ์อย่างเธอคงไม่ปริปากบอกใครว่าสาเหตุเป็นเพราะว่าที่คู่หมั้นไม่สนผู้หญิง
เยริไม่ยอมขายหน้าแน่ อย่างเลวร้ายที่สุดเธออาจโยนข้อหาไม่เหมาะสมและคู่ควรกับเธอพอมาให้เขาก็เท่านั้น...
แต่จงอินคิดผิดเต็มประตู!
เขาลืมคิดไปว่าตัวเองไม่ใช่ผู้สร้างโลกที่สามารถควบคุมทุกอย่างได้ ขนาดการทดลองทางวิทยาศาสตร์ยังสามารถคลาดเคลื่อนเพราะตัวแปร นับประสาอะไรกับคนที่มีชีวิตจิตใจ เยริไม่ใช่หมากในกระดานถึงจะเดินตามที่เขาวางแผนไว้ทุกก้าว
"ถ้าอย่างนั้นพวกพี่เจอกันครั้งแรกเมื่อไหร่ คบกันมากี่ปีแล้วคะ" เซฮุนนึกอยากมอบรางวัลความพยายามเป็นเลิศให้เยริ ถ้าเป็นเขาป่านนี้คงล้มเลิกความตั้งใจหรือไม่ก็เปลี่ยนเป้าหมายหาผู้ชายคนอื่นแทน
จงอินลอบกลืนน้ำลาย ฝ่ามือหนาสัมผัสได้ถึงความเย็นเฉียบจากมือของเซฮุนที่ยังจับกันไว้ เขาลังเลว่าควรตอบเองหรือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเซฮุน ขืนตอบไปแล้วไม่ตรงกันมีหวังจบเห่!
"เจอครั้งแรกที่หอพักแถวมหาลัย เราเป็นรูมเมทกัน รู้จักจริงๆ เกือบสามปีแต่เพิ่งคบได้สองปี" ในที่สุดเซฮุนก็กลั้นใจตอบออกมาจนได้ กลับหอไปเขาจะเอาน้ำยามาบ้วนปากยกใหญ่ พูดแค่นี้ทำไมต้องขนลุกเกรียววะ?!
"คบกันทั้งที่เป็นผู้ชายทั้งคู่น่ะเหรอคะ"
"ผู้ชายทั้งคู่แล้วยังไงครับ" คราวนี้เป็นจงอินที่เสียงเข้มขึ้นมาบ้าง "พี่รู้ว่าเรื่องแบบนี้ประเทศเรายังไม่ค่อยยอมรับ แต่ที่พี่บอกความจริงกับเยริก็เพื่อให้รับรู้แค่นั้น"
จงอินกำลังบอกทางอ้อมว่าเยริไม่มีสิทธิวิจารณ์ความสัมพันธ์ของเขากับเซฮุนไม่ว่าจะจริงหรือแค่โกหกเพื่อเอาตัวรอดก็ตาม...
"เยริขอโทษค่ะ" คนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะก้มหัวขอโทษผู้ชายทั้งสองคนซึ่งอายุมากกว่าหลายปี
"กับความสัมพันธ์ที่ยอมรับได้ยากแต่คนสองคนก็ยังเลือกจะฝืนเพื่ออยู่ด้วยกัน คงเข้าใจนะว่าเราต้องรักกันมากแค่ไหน" เซฮุนรีบใส่เชื้อเพลิงเพิ่มเมื่อสังเกตว่าจงอินจุดไฟติดซะแล้ว นิ้วเรียววาดเลขสามใส่กลางฝ่ามืออีกคน
'ขอเพิ่มอีกสามล้านวอนถ้าภารกิจสำเร็จ'
จงอินถึงกับเหงื่อตก คือเซฮุนแม่งควรจะเข้าใจว่าคนที่รวยน่ะคือพ่อแม่กับพี่ชายที่ทำงานหาเงินเข้าบ้าน ไม่ใช่คนติดเกาะที่แบมือกับรูดการ์ดไปวันๆ อย่างเขา
'เออ!'
สุดท้ายคนไม่มีทางเลือกก็ต้องถลึงตาตอบ เงินเก็บลูกรักได้เวลาออกจากบัญชีธนาคารจนได้... อย่างน้อยที่สุดเขาก็หวังว่าเซฮุนจะปิดเกมที่ชวนอึดอัดใจได้ภายในไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
"เยริจะพยายามเข้าใจค่ะ" รอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้าไร้เดียงสาทำเอาทั้งสองหนุ่มใจชื้นขึ้นมาหน่อย "แต่มันก็ยังมีบางจุดที่อดสงสัยไม่ได้"
พับผ่าสิ!
เด็กผู้หญิงคนนี้สมควรเป็นตัวแทนนักกีฬาวิ่งมาราธอนของประเทศเกาหลีใต้! เธอมีความอดทนและความพยายามสูงมาก...
สูงมากจนจงอินกับเซฮุนอยากจะบ้าตาย!
"สงสัยเรื่องอะไรครับ"
เยริเหลือบตามองใบหน้าขาวจัดกับคมเข้มสลับกันอยู่ครู่หนึ่ง เธอยังลังเลกับคำถามแสนละลาบละล้วงแต่ถ้าปล่อยไปคงค้างคาใจทั้งชาติ สู้ถามตั้งแต่ตอนนี้ก่อนจะไม่มีโอกาสอีกเลยดีกว่า
"สงสัยว่าพี่สองคน 'รักกัน' หรือยังคะ"
จงอินแทบสำลักน้ำลายทันทีที่ฟังจบ ดูจากอาการของคนถามกับคนที่นั่งข้างกายก็เดาได้ว่าความหมายที่แท้จริงของคำว่า 'รักกัน' จากปากเด็กนักเรียนชั้นมัธยมปลายคืออะไร
เขาไม่รู้จุดประสงค์ของเธอแต่บอกได้คำเดียวว่าเยริกล้ามาก!
กล้าจนเขากลัวว่าเซฮุนจะไม่พอใจแล้วล้มแผนทุกอย่าง
"อุตส่าห์บอกว่าคบตั้งสองปี หอก็อยู่ด้วยกันแล้วยังต้องถามให้คนเขารำคาญทำไม ตีความเอาสิ" น้ำเสียงแข็งกระด้างเลยคำว่าไม่พอใจไปไกลโขแล้วด้วยซ้ำ เซฮุนระบายอารมณ์หงุดหงิดใจด้วยการวาดเลขสองลงบนฝ่ามือหยาบกระด้างของคนข้างกาย
'เพิ่มอีกสองล้านวอน'
นี่มันสภาวะอันเดอร์เดอะเวิลด์ชัดๆ ครับท่านผู้ชมทุกท่าน คิมจงอินคนหล่อแห่งสาขารัฐศาสตร์กำลังมองเห็นภาพเงินสิบห้าล้านวอนกระพือปีกลอยเข้ากระเป๋าแฟ่บๆ ของโอเซฮุนคนหน้าเลือด!
ถ้าหยุดตอนนี้เขาถูกเยริจิกทึ้งเป็นแร้งลงแน่ๆ...
เอาวะ! เงินทองเป็นของนอกกาย... ตายไม่ตายก็ต้องหาใหม่อยู่ดี!
จงอินขยับปลายนิ้วเล็กน้อยเป็นเชิงตกลง เซฮุนยิ้มกริ่มกับลาภลอยแต่เยริกลับเข้าใจว่าชายหนุ่มขวยเขินซะอย่างนั้น เพราะความหมั่นไส้มันสุมอกจึงยิงอีกคำถามปวดตับด้วยความเร็วแสง
"ถ้าอย่างนั้นระหว่างพี่จงอินกับพี่เซฮุน ใครที่เป็นผู้ชายแท้ๆ เหรอคะ"
"สรุปว่าน้องเยริต้องการอะไรกันแน่ครับ?!... " ความอดทนของคนตัวขาวขาดผึง นี่น่ะเหรอเด็กที่ได้รับการอบรมเรื่องมารยาทผู้ดีมานเนิ่นนาน เซฮุนคิดว่าชนชั้นกลางแบบเขายังรู้สิ่งใดควรไม่ควรมากกว่าเธอตั้งหลายเท่า
"เอ่อ... " จงอินใบ้กินชั่วขณะ เขารู้สึกเหมือนขี่อยู่บนหลังเสือที่จะชิ่งลงหรือนั่งต่อก็ต้องตายทุกทาง
"ว่ายังไงคะ คราวนี้คงสารภาพความจริงแล้วสินะ" เด็กสาวกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นจงอินจนมุม ยังไงเขาก็หนีเธอไม่พ้น!
"เอาเป็นว่าถ้าพี่เป็นผู้หญิงก็คงเรียนไม่จบเพราะอุ้มท้องลูกคนที่สองอยู่!" เซฮุนโพล่งเสียงดังโดยไม่อายใครหน้าไหน นอกจากนิสัยเห็นแก่ตัว รักตัวเอง เห็นแก่เงิน ก็มีนิสัยไม่ชอบแพ้ใครนี่แหละที่บ่งบอกตัวตนเซฮุนได้ตรงที่สุด
เซฮุนมองเห็นความกระหายชัยชนะในดวงตาใสแจ๋ว และเขาไม่มีวันยอมแพ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเด็ดขาด!
ที่พลั้งปากออกไปเมื่อกี้ไม่ทันคิดถึงเรื่องเงินสักนิด...
"เยริอยากมีโอกาสอุ้มท้องลูกของพี่จงอินบ้างจังค่ะ"
จงอินตัวแข็งทื่อกับถ้อยคำโตเกินวัย อะไรที่หล่อหลอมให้เด็กอายุสิบแปดปีพูดจาลดคุณค่าตัวเองขนาดนี้ ยิ่งเป็นการพูดในสถานที่สาธารณะยิ่ง ...
"น้องเยริคงทำได้แค่อยากต่อไปตราบใดที่เจ้าที่ตัวจริงยังอยู่" เซฮุนแสร้งส่ายหน้าคล้ายระอาใจนักหนา "แล้วก็อย่าหาว่าพี่สอนเลยนะครับ เป็นผู้หญิงอยู่เฉยๆ เดี๋ยวผู้ชายก็วิ่งเข้าหา ยิ่งคนบ้าๆ อย่างไอ้จงอินแฟนพี่เนี่ย อย่าเสียเวลากับมันเลย"
กลับหอไปจงอินจะตบรางวัลให้เซฮุนอย่างงาม!
TBC
เม้นท์เป็นกำลังใจและสกรีมในทวิตแท็ก #ficthislove กันได้นะค้าา
ฟิคเรื่องนี้ไม่มีน้องฮุน มีแต่พี่ฮุนคนแมนที่พร้อมไฟท์กับทุกคน นี่แค่ทำเพื่อเงินไม่มีความรู้สึกส่วนตัวจริงดิเซฮุน 55555
ปล. เมื่อไหร่เค้าจะได้กัน (คลบ้าาา)
ความคิดเห็น