ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EP2
"สวัสี้าบ...มีพัสุมาส่้าบ"
เสียยอนที่ัเสียเป็นผู้ายพร้อมับหัวเราะิััมาาหน้าประูห้ออพวเา
"่าา...ัรู่นะะ เี๋ยวเปิประู้ให้่ะ"
บยอลยิ้ม ่อนที่ะอบลับมุยอนอย่ารู้ทัน ในะที่มือ็ำลัหยิบผ้านหนูมาพันัวอย่าลวๆ่อนที่ะเินไปเปิประู
"ว้าย! ทำไมโป๊แบบนี้ละ ถ้าเป็นนอื่นที่ไม่ใ่เ้าะทำไ"
ยอนพูพร้อมับผลับยอลเ้าไปในห้อเพราะลัวใระมาเห็นผิวาวๆนุ่มๆอบยอล
"็เป็นบุาอนๆนั้นไปไ ฮิฮิ"
บยอลพูปนหัวเราะ ่อนที่ะเอื้อมมือไปึร่าบาๆอยอนเ้ามาอ แล้ว่อยๆเอาริมฝีปาที่แระเรื่อเพราะวามร้อนาเรื่อทำน้ำอุ่น ประทับลบนหน้าผาอยอนที่เยหน้าให้บยอลอย่ารู้านพร้อมับหลับาพริ้ม
"ทำไมมา้านัหละ"
บยอลเอ่ยถามยอนเพราะมันเลยเวลาที่ยอนวระลับหอมานานพอสมวรแล้ว
"พี่ไป่อิวื้ออโปรให้หนูมาหนะ''
ยอนยิ้มนาหยี พร้อมับูถุใส่ถ้วยอาหารให้บยอลู
"๊อบ๊ี?" บยอลยิ้วึ้นทั้สอ้าแล้วทำหน้าสสัย
"ไม่ใ่อโปรอ้วนหรอหรอ"
บยอลเอ่ยถามพร้อมับหยิแ้มยอนแบบเบาๆ้วยวามหมั่นเี้ยว
"แฮะๆ เอาน่าา็ิน้วยันอยู่ีนิ"
ยอนพูพร้อมับวาถ้วย๊อล่อนที่ะเินไปหยิบโะี่ปุ่นมาาเพื่อที่ะิน้าวับบยอล
"เอะ! ะินทั้แบบนี้เลยหรอ ะไม่ใส่เสื้อผ้า่อนหรือไ"ยอนเอ่ยถามพร้อมับทำาโเพราะเห็นบยอลทำท่าะนั่ลทั้ๆที่ใส่แ่ผ้านหนูผืนเียว
"อ่าา...ลืมไปเลย สสัยะหิวมาๆเพราะมีนมา้า"
บยอลพูพร้อมเหลือบาไปทายอน เป็นารบอเป็นนัยๆว่า เธอนั้นมา้านทำให้เาหิวนาไหน ่อนที่ะทำหน้าเศร้าแบบเินเบอร์ไปนินึ
"อ่า..บยอลอา อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ มันไมู่น่าสสารเลยนะ น่าหมั่นไส้มาว่าอี"
ยอนพูพราัแอาหารบนโะไป้วย
เวลาผ่านไปไม่นานบยอล็ลับมาพร้อมับเสื้อเิสีำัวให่และาเาสั้นโว์้นาาวๆนวลๆ ่อนะเินมานั่ร้ามยอน แล้วัแยัอาหารเ้าปาอย่าหิวโหย
"ใเย็นๆเี๋ยว็ิอหรอ!!"
ยอนพูและำับารระทำอนรหน้า ที่ออะูเว่อร์วัเินเบอร์ไปหน่อย
"อาา..ยอนอา รู้มั้ยว่าถ้ามา้าว่านี้อีั 5 นาที เ้าอาะายไปแล้ว็ไ้นะ"
บยอลพูพร้อมับเียบแป้๊อเ้าปาอย่าไม่หยุนแ้มทั้สอ้าเ็มไป้วย๊อบี
"อโทษ่า..สำนึผิไม่ทันแล้ว้า.."
บยอลทำไ้แ่่หัวเราะในลำอ เพราะถ้าอ้าปา อารหารที่ยัไว้นไม่มีพื้นที่ว่าใน่อปานั้น อาะไหลรูออาปาอเาไ้
ทัู้่นั่ินอาหารอย่าั้ใ แล้วทุอย่าในห้อ็เียบลโยอัโนมัิ ่อนที่ยอนะเป็นนทำลายวามเียบนี้เป็นนแร
"บยอล...ืนนี้พี่ะไปทำานนะ เป็นร้านอ พ.."
"ไม่!!"
ยอนยัไม่ทันที่ะพูนบประโย็โนบยอลสวนึ้นมาอย่าไม่พอใ
"ั้นบอพี่ี่รั้แล้ว ว่าอย่าไปทำานอะไรแบบนั้นอี รั้ที่แล้วไม่เ็หรอ ลืมไปแล้วหรอไ!!??" บยอลึ้นเสียใส่ยอนที่นั่อยู่รหน้า
แ่เธอลับ้อบยอลอย่าับว่าบยอลเป็นนผิะเอ
่อนหน้านี้ยอนเยลอไปทำานประเภทนี้มาแล้วรั้นึ แ่ทำไ้แ่ไม่ี่ั่วโม็้อถอใเพราะเอผู้ายี้เมาแ๊ะอั๋เธอ
รั้นั้นเธอ็แอบบยอลไปเหมือนัน ่อนที่ะร้อไห้ลับมาห้อ นโนบยอลุและทะเลาะันไปอย่าหนั บยอลไ้ให้ำาว่าอย่าแม้แ่ะิที่ะลับไปทำอะไรแบบนั้นอี
"แ่รั้นี้..เ้าอร้านเป็นพ่ออพี่ที่ะพี่นะ เาบอพ่อเาแล้วว่าอย่าให้ใรมาลุ่มล่ามับพี่..."
"พี่ที่ะนี้ใร...นื่อริหนะหรอ มันอบพี่ไม่ใ่หรือไ แล้วยัะไปทำานร้านพ่อมันอี เอะ! หรือว่าะไปอ่อยมันละ บ้านรวย้วยนิ!!??"
"บยอล!! ะูถูันเินไปแล้วนะ ที่พี่ไปทำเพราะไม่อยาให้เธอเหนื่อยนะ เห็นเธอไปทำานทุืน ลับ็ึ แ่พี่ลับไม่ไ้ทำอะไรเลย ุยัน้วยเหุผลไ้มั้ยบยอล!!??"
ยอนเริ่มะหมวามอทนับนรหน้า ที่ไม่ว่าเธอะพยายามอธิบายเท่าไหร่ เา็ไม่เยฟัเหุผลอเธอเลย
"ั้น็ไปสิ...ไปเลย ั้นรู้นะที่พี่อยาไปทำ ไม่ใ่เพราะพี่อยาะ่วยั้นหรอ แ่มันเป็นเพราะพี่อยาะไปอยู่ใล้ๆนื่อริอะไรนั้น่าหาละ!! หึ๊!ไ้่าวว่าทั้หล่อ ทั้รวยนิ!!"
บยอลยืนึ้นพร้อมวาใส่ยอนอย่าสุเสีย นยอนทนไม่ไหวับวามหึหวเินเหุ และวามไม่ฟัเหุผลอบยอล เธอึไ้วาลับไปอย่าไม่ิ เธอิแ่ว่าะให้บยอลหุบปาลเท่านั้น
"ถ้าใ่แล้วะทำไมละ!! พี่เาทั้รวย ทั้หล่อ แล้วเธอหล่ะบยอล เธอมีปัาูแลั้นมั้ยบยอล!!??"
สิ้นเสียวาอยอน เป็นไปามาำพูอเธอสามารถทำให้บยอลสบลไ้
แ่ในวามสบนั้น...หัวใอบยอลลับส่เสียแห่วามเ็บปวออมาอย่าั และมีเพียเาที่ไ้ยินมัน เาไ้แ่้อไปที่ใบหน้าามที่เ็มไป้วยน้ำาที่ไหลออมาไม่แพ้ใบหน้าอเาเอ เาไ้แ่ิ...ว่าที่ผ่านมาเาพยามทำทุอย่าไปเพื่ออะไรนะ ยอมอนอน แล้ว้อรีบื่นไปเรียนให้ทัน ที่ทำทั้หม ไม่ใ่เพราะไม่อยาให้นรหน้าลำบาหรอหรอ และนี้..ือสิ่ที่เาวระไ้รับั้นหรอ เายืนนิ่ไปั่วะหนึ่ ่อนที่น้ำาอเาะไหลพลั้พลูออมาอย่าไม่มีท่าทีว่าะหยุ ่อนะ้มหน้าแล้วพูำบาำที่ให้ยอนรู้สึผิไปลอีวิ
"อาาา....ทำไมั้นถึไร้่านานี้นะ"
ยอนไ้ยินำพูที่บยอลเปล่ออมาอย่าแผ่วเบา มันเป็นำพูที่เบา...เบานแทบะไม่ไ้ยิน แ่ทำไมมันถึเ็บนานี้นะ ให้เาวา หรือ่าั้นยัะีว่าอี
"บยอล...ือ ฟัพี่่อนนะ พี่.."
"ั้นะไปหาฮวีน.."
ยอนพูยัไม่ทันบประโยแ่็โนบยอลพูสวนึ้นมา น้ำเสียอเาเบาลและแ่าับ่อนหน้านี้อย่าลิบลับ อย่าับว่า่อนหน้าไม่ใ่บยอล แ่ือปีศาสที่เ้ามาแฝร่าอเา และอนนี้บยอลนเิม...หรืออาะไม่ใ่นเิม ไ้ลับมาแล้ว
"ฟัพี่่อนไ้มั้ย เพราะพี่รัเธอนะ พี่ไม่อยาให้เธอเหนื่อยไปมาว่านี้แล้ว"
ยอนเอื้อมมือไปับมือบยอลที่ำลัเปิประูออไปาห้อ
"หวัว่าอนั้นลับมาห้อ...ะไม่เอพี่นะ"
บยอลพูับยอนโยที่ไม่มอหน้าเธอ หัวใอเาอนนี้มันไ้แหลสลายเพราะำพูอยอนไปหมแล้ว
"หมายวามว่าไบยอล...เรื่อแ่นี้เอนะ"
ยอนสับสนับำพูอบยอล เพราะเาไม่เยพูอะไรแบบนี้ับเธอเลย
"หมายวามว่า..ถ้าั้นลับมาั้น้อไม่เอพี่ หรือถ้าเอ...ั้น็ะไม่ลับมาอี"
ยอนปล่อยมือที่ับบยอลไว้ ่อนที่บยอละเินออาห้อไป และปิประูลโยที่ไม่หันมามอยอนที่ยืนอึ้ับำพูอบยอล
"หมายวามว่าเรา้อเลิันหรอบยอล..."
ยอนไ้แ่ถามับัวเอ ว่าทำไมถึไม่ิ่อนะพูนะ ทำไมถึปาไวแบบนั้น ทำไม ทำไม ทำไม ในหัวอยอนมีแ่ำถามเ็มไปหม ว่าทำไมทุอย่ามันถึบานปลายนานี้ เธอแ่อยาให้นที่เธอรั ไม่้อเหนื่อย เธอแ่อยาแบ่เบาภาระ ทำไมมันถึไ้เป็นแบบนี้นะบยอล..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น