คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8 : สองพี่น้อง
<ชานยอล>
“เป็นไงว่ะไอ้คยู คลิปที่ส่งไปเป็นไงบ้าง”
[อ่า ~ ไอ้ยอลคลิปเจ๋งว่ะ อืม~ อย่างนั่นแหละที่รัก อ่า]
“มึงอึ๊บสาวอยู่หรอว่ะ แม่งแค่นี้แหละ”
[อ่า ~ ดีเลยๆตรงนั้นแหละเสียวววววว ซี๊ด~~~]
ติ๊ด !!
โถ่เว๊ยย ~ ไอ้คยูมันดูคลิปที่ผมสั่งคนซ้อมแบคฮยอนหรือยังว่ะเนี่ยย ย ย มัวแต่ทำเรื่องอย่างว่าจนลืมเพื่อนลืมฝูงเลยนะมึง เดี๋ยวนะนี่ผมมัวแต่อวดคลิปจนลืมน้องชายสุดที่รักไปเลย ! ป่านนี้คงไปอยู่กับไอ้เซฮุนแล้วมั้ง ชิชิ!!! ผมต้องรีบไปตามตัวกลับคฤหาสน์แล้วแหละ ดูก็รู้ว่าไอ้เซฮุนมันชอบน้องลู่ ถ้ามันเผลอปล้ำน้องลู่ขึ้นมาจะทำไงว่ะ น้องลู่ยิ่งสวยๆอยู่ด้วยซิ -0-
“ท่านประธานครับ คุณลู่หานกลับมาแล้วครับ”
“งั้นหรอ เดี๋ยวฉันลงไป”
แปลกๆแฮะ น้องลู่ยอมกลับบ้านทั้งๆที่ผมไม่ไปง้อ แปลกจริงๆ
ผมจัดการกับเอกสารตรงหน้าก่อนที่จะเดินลงไปยังห้องรับแขก ผมคิดว่าน้องลู่ต้องนั่งหน้าบูดอยู่ตรงห้องรับแขกแน่เลย ฮ่าๆ เป็นไปตามที่ผมคิดเลย น้องลู่กับไอ้เซฮุนนั่งอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขก หน้าตาของแต่ละคนดูเครียดผิดปกติสายตาน้องลู่ที่กำลังเหลียวมองผมด้วยหางตาทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังอย่างไงไม่รู้เลยแฮะ
“พี่ยอลเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
ผมวางมาดนิ่งใส่น้องลู่ เพื่อข่มน้องคนนี้เข้าไว้ เดี๋ยวนี้น้องลู่ชักแข็งกร้าวกับผมแล้วซิ !! แล้วยังจะพาไอ้เซฮุนนี่มาด้วยอีก รู้ทั้งรู้ว่าผมไม่ชอบไอ้บ้านี่ก็ยังคบมันเป็นเพื่อนอยู่ได้ อีกหน่อยได้เป็นเมียมันแล้วจะรู้สึก = =;;;;;;
“ว่ามาซิ”
“น้องอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพี่ทั้งสองคนตอนที่อยู่อเมริกา ทำไมฮะ ทำไมพี่ถึงทำกับแฟนเก่าอย่างนี้ได้! ไหนพี่บอกผมว่าพี่กับพี่แบคฮยอนจากกันด้วยดีไงล่ะ”
“ถ้าน้องจะมาพูดเรื่องนี้ก็หยุดซะพี่ไม่อยากฟัง !! แล้วพี่ก็ไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายสารเลวคนนั้นอีก!!”
ทำไมน้องลู่ต้องทำให้ผมโมโหด้วยนะ !! นี่ผมตวาดใส่น้องอีกแล้วยังหรอ .. ทั้งๆที่เมิ่อก่อนผมแทบจะไม่ทำแบบนี้เลยด้วยซ้ำ เหอะ!! ตัวต้นเหตุมันก็มาจากแบคฮยอนนั้นแหละ!!!
“พี่คงต้องได้เห็นหน้าอีกนานเลยแหละ เพราะน้องพึ่งสั่งให้คนพาพี่แบคฮยอนไปนอนที่ห้องของเขาเมื่อกี้นี่เอง”
“ลู่หาน น้องหมายความว่า ….”
“น้องลู่จะให้พี่แบคฮยอนอยู่ในที่ของเขาไง !! น้องลู่จะทำให้พี่ทั้งสองกลับมาคบกัน น้องลู่จะทำให้พี่รักพี่แบคฮยอนจนโงหัวไม่ขึ้นเลยคอยดู”
"ลู่หาน !!!"
“พี่ยอลต้องอนุญาตให้พี่แบคฮยอนอยู่ที่นี่ ไม่งั้นน้องจะฆ่าตัวตาย!!”
“ฆ่าตัวตาย!!”
ผมกับไอ้เซฮุนอุทานพร้อมกันเสียงดังกึกก้องซะจนไอ้ลูกน้อง 5-6 ที่ยืนเฝ้ายามหน้าประตูวิ่งมาดูซะงั้น ผมน่ะร้องดังไม่เป็นไรหรอกเพราะว่าผมเป็นพี่ชายที่มีน้องชายคนเดียว แต่ไอ้ที่แปลกก็คือไอ้เซฮุน !!! เพื่อนรักบ้าบออะไรจะเป็นห่วงกันเกินหน้าเกินตา เห็นแล้วน่าโมโห
“ไม่ได้นะคุณ !! อย่าเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงแบบนี้ซิ”
ไอ้เซฮุนหันหน้าไปเขย่าตัวลู่หานด้วยความตกใจแบบสุดๆ เอิ่มมม !! ประโยคเมื่อกี้ผมต้องเป็นคนพูดไม่ใช่หรอ?? ไหงไอ้นี่มันพูดตัดหน้าผมซะงั้น-0-
“ช่างฉันเถอะเซฮุน ขนาดพี่ชายแท้ๆยังไม่เป็นห่วงฉันเลย นายไม่ต้องมาเป็นห่วงฉันหรอก”
“ถ้าคุณสั่งให้ผมหยุดเป็นห่วงคุณ สู้ดีคุณสั่งผมไปตายยังง่ายซะกว่า !!”
โอ้โห !~ ซึ้งเขมือกใจจริงๆ ขนาดน้องลู่เองยังหันควับไปมองหน้าไอ้เซฮุนซะตาโตเป็นไข่ห่าน ส่วนผมก็อ้าปากค้างเลยที่เดียว ดวงตาคมมองสะท้อนความห่วงใยออกมาให้กับน้องลู่อย่างเห็นได้ชัด มือข้างหนึ่งของมันไล่ลูบตามโครงใบหน้าสวยอย่างอ่อนโยน ฝ่ายน้องลู่ก็อึ้งตาค้างสับสนไปซะทุกอย่าง เหอะๆ ไอ้เซฮุนมึงมาหาที่ตายแท้ๆ
“กุนี้แหละจะสั่งมึงไปตาย !!”
ผมป่าวประกาศดังสนั่นก่อนที่จะรีบคว้าตัวน้องชายสุดที่รักเข้ามาในอ้อมแขน ชิ ถ้าคว้าตัวช้ากว่านี้มีหวังไอ้บ้านี่มันลักจูบน้องผมชัวร์เลย
“หยุดเลยอย่ามาถูกตัวน้องลู่นะ!!”
น้องลู่สะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของผมด้วยท่าทางรังเกียจ เฮ้ยๆ พี่ยอลเป็นพี่ชายน้องลู่นะ ทำไมทำแบบนี้ว่ะ กุปกป้องมึงอยู่นะเว๊ย!!
“น้องลู่ไม่เห็นหรือไงว่าไอ้เซฮุนมันจะจูบน้องลู่!!”
“พี่ทำไม ไม่ให้พี่แบคฮยอนอยู่ที่คฤห่สน์ด้วยเล่า !!”
“ไอ้เพื่อนงี่เง่าของน้องมันจะปล้ำน้องลู่นะ! ฟังกันบ้างซิ!”
“พี่ไม่รู้หรือไงว่าพี่แบคฮยอนเจ็บปวดแค่ไหน !! อย่างไงซะพี่ก็กะจะยกห้องนั้นให้พี่แบคฮยอนอยู่แล้วนี่นา ให้พี่แบคฮยอนอยู่เถอะ .. พี่ยอล น้องลู่ขอร้อง”
“น้องลู่รู้ไหมว่าเพื่อนน้องคนนี้มันไม่บริสุทธิ์ใจ!! เลิกคบกับไอ้เซฮุนเถอะ น้องจะรอให้ตกเป็นเมียมันก่อนหรือไงถึงจะรู้สึก น้องพอเถอะกับเพื่อนคนนี้ .. พี่ขอร้อง”
“ไอ้บ้ายอล!! กุขอเถอะให้พี่แบคฮยอนอยู่ด้วยกับเรานะ !! มึงยึดบ้านพี่แบคฮยอนไปแล้วนี่นามึงต้องการอะไรจากพี่แบคฮยอนอีกว่ะ !! กุบอกว่าให้พี่แบคฮยอนอยู่กับเราเถอะ !!!!!!!!!”
“เอ่อออ!! กุโอเค มึงเลิกเป็นเพื่อนกับไอ้งูพิษงี่เง่านี่ซะทีซะว่ะ!!!!!!!!!!!!”
“0_0”
น้องลู่หยุดเถียงผมก่อนจะมองตาผมด้วยสายตาเป็นประกาย เอ๊ะ !! มะ เมื้อกี้ผมพูดอะไรออกไปนะ??
“พี่ยอลใจดีจัง~”
น้องลู่กระโดดกอดผมอย่างดีใจ แต่สำหรับผมกลับอึ้งพูดไม่ออก ผมเคยสอนน้องด้วยซิว่าเป็นลูกผู้ชาย พูดแล้วอย่าคืนคำ!
“เดี๋ยวนะๆ พี่ว่าเราสองคนเถียงกันคนละเรื่องนะเนี่ย ที่พี่โอเคไม่ได้หมายถึง ……”
“ว๊าว ว ว พี่ยอลใจดีจังเมื้อกี้บอกว่าจะให้เซฮุนค้างที่นี่ด้วย เพราะมันดึกแล้วขับจักรยานกลับหอคนเดียวมันอันตราย”
กุยังไม่ได้พูดสักคำ T[]T
“เดี๋ยวซิ น้องลู่!!”
“ว่าไงนะฮะ !! พี่ยอลบอกว่าถ้าเซฮุนปฎิเสธ พี่จะให้คนไปกระทืบเซฮุนงั้นหรอฮะ หว่า ~ เซฮุนคงจะปฎิเสธไม่ได้แล้วซิ”
“บ้าหรอ!! พี่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ!!”
“ห่ะ!! พี่ยอลจะให้เซฮุน นอนกับน้องลู่หรอฮะ ได้ฮะๆ อย่างไงซะเซฮุนก็เป็นเพื่อนน้องลู่ น้องลู่ให้เซฮุนนอนด้วยก็ได้ งั้นน้องลู่ขึ้นไปอาบน้ำเลยนะฮะ จุ๊บ!”
ไอ้น้องลู่ตัวแสบหอมแก้มผมก่อนที่จะฉุดไอ้เซฮุนวิ่งขึ้นไปบนห้อง เฮ้ยยยยย !!! ไม่โว๊ยยย ผมไม่มีทางฝากกวางน้อยของผมไว้กับคนอย่างมันหรอกกกก!!~
ความคิดเห็น