คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Destiny my heart : 02
“แบคฮยอน ตื่นสักทีซิ ฉันเป็นห่วงนายนะ”
หลังจากที่ชานยอลลงมือให้การรักษาด้วยตัวเอง ทำให้แบคฮยอนสามารถพ้นขีดอันตรายได้ในที่สุด สิ่งที่แพทย์ส่วนใหญ่สงสัยก็คือทำไมชานยอลถึงเอาแต่นั่งกุมมือผู้ป่วยโรคจิตข้างเตียงตลอดเวลา ..นางพยาบาลที่ผ่านไป ผ่านมา มักชโงกเข้ามามองในห้อง VIP ที่มีร่างบางสวยซึ่งนอนไร้สติอยู่ มิหนำซ้ำมีผู้อำนวยการหนุ่มหล่อนั่งอยู่ไม่ห่างกาย
“อื๊ม ”
เสียงครางในลำคอทำให้ร่างสูงหันไปมองผู้ป่วยอย่างมีความหวัง .. เปลือกตาสวยค่อยๆลืมขึ้นมาอย่างยากลำบาก แต่พอเห็นใบหน้าหล่อของชานยอลเท่านั้นทำเอาแบคฮยอนลุกพรวดขึ้นจากเตียงทันทีทันใด ดวงตาที่เคยหนักอึ้งตอนนี้กลับเบิกกว้างด้วยความกลัว เนื้อตัวสั่นระริกอย่างหน้าสงสาร ร่างสูงหล่อเห็นจึงยิ้มอย่างอ่อนโยนเพื่อเพิ่มกำลังความเชื่อใจจากผู้ป่วยทางจิตที่หวาดวิตก
“ออกไป!!!!!!”
“อย่าร้องนะครับ เด็กดี ^^”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
เสียงกรีดร้องแหลมๆทำให้พยาบาลและแพทย์ที่อยู่ข้างนอกต่างเข้ามาในห้องนี้หมดโดยไม่ได้รับอนุญาต สายตาสวยฉายแววหวาดระแวงขึ้นมา พรางมองผู้คนที่เข้ามาใหม่ด้วยความหวาดกลัว สิ่งที่แบคฮยอนคิดก็คือหนี!! เขาต้องนี้ออกจากที่นี่ไม่ว่าด้วยวิธีใดๆก็ตาม!!
ร่างกายสวยก้าวเท้าลงจากเตียงก่อนจะตรงไปทางนางพยาบาลที่ถือถาดอุปกรณ์ทางการแพทย์ นางพยาบาลดูตกใจมากจึงปล่อยถาดนั่นลงพื้นทำให้แบคฮยอนหยิบอาวุธ ขึ้นมาในมือได้สะดวกยิ่งขึ้น
อาวุธนั้น คือมีดผ่าตัด !!
“ไอ้พวกคนเลว!! นิสัยเสียกล้าแกล้งน้องแบคเหรอ”
ริมฝีปากสวยพูดโวยวายอย่างขวัญเสีย สมองที่มีความคิดแบบเด็กน้อยของร่างบางทำให้ทุกคนหายใจไม่ทั่วท้อง มือเรียวยกมีดขึ้นมาชี้หน้าแพทย์และพยาบาลรวมทั้งผู้อำนวยการรูปหล่อ ที่อยู่บริเวณนั้นด้วย
“น้องแบค อย่าดื้อซิค่ะ” พยาบาลใจกล้าคนหนึ่งทำท่าใจดีสู้เสือ เธอค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ตัวแบคฮยอนที่ละนิดๆเพื่อที่จะแย่งมีดผ่าตัดมา แต่ผลที่เธอไม่คาดคิดคือ มือเรียวตวัดมีดมั่วไปมา จนโดนแขนของเธอเป็นทางยาว
“อีบ้า ! ทำอะไรของแกย่ะ”
เพี๊ยะ!
เธอดูท่าทางจะตกใจกลับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากไปหน่อยจนเผลอตัวตบใบหน้าสวยด้วยอารมณ์โมโห แบคฮยอนที่พึ่งเจอตบไปกลับกรีดร้องตามภาษาคนเป็นโรคทางจิต มือเรียวที่ถือมีด ชูมีดขึ้นหันเข้าหาตัวหวังจะแทงท้องของตัวเอง เพราะความตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“อย่า!!”
ชานยอลวิ่งเข้าไปฉุดกระชากมีดผ่าตัดในมือเพราะกลัวว่าจะเกิดอันตราย ร่างสูงไม่ต้องการเห็นผู้ชายหน้าหวานคนนี้เจ็บอีกแล้ว แค่เหตุการณ์นั่นมันก็มากเกินพอ ชานยอลเป็นห่วงแบคฮยอนทั้งๆที่พึ่งเจอกันครั้งแรกแท้ๆ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ทั้งกลัวและสับสนในคราวเดียวกัน
“กรี๊ดดด!!~” แบคฮยอนแหกปากกรีดเสียงแหลมอีกครั้งใส่หน้าชานยอล และเจ้าตัวก็ดิ้นไปมาหวังที่จะให้คนตรงหน้าปล่อยมือจากข้อมือของตน แต่ผลที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!!
เชือดดดดดดด
การผลักแย่งมีดกันทำให้เกิดการผิดพลาดได้ ปลายมีดแหลมแทงลงไปบนกล้ามท้องของร่างสูงอย่างจัง แล้วเหล่ามวลเม็ดเลือดก็ได้ไหลออกมาภายนอก เสียงหยดเลือดไหลกระทบกับพื้นกระเบื้องทำเอาผู้คนต่างแตกตื่นอย่างเห็นได้ชัด
ดวงหน้าหวานหน้าซีดไร้เลือดขึ้นมาทันที ดวงตากลมไร้เดียงสามองกลุ่มเลือดที่ไหลรินอยู่เต็มมือของตัวเอง ร่ากายบางสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว แววตาที่รู้สึกผิดของแบคฮยอนทำเอาชานยอลเศร้าใจไปด้วย บาดแผลแค่นี้มันไม่ได้ทำให้ชานยอลรู้สึกเจ็บเลย …
แต่เป็นหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาของแบคฮยอนต่างหากที่มันทำเอาชานยอลรู้สึกเจ็บเหมือนเอามีดมากรีดหัวใจเป็นชิ้นๆ มือบางทั้งสองข้างของแบคฮยอนยกขึ้นมาปิดหูของเขาก่อนจะส่งเสียงแหลมแสบแก้วหูออกมา
“ม่ายยย ฮื่อๆ ไม่น้องแบคไม่ได้ทำ ไม่เอา !!!!!! ม่ายยยยยย”
ตุบ !!
ภาพสุดท้ายที่ฝังลึกในจิตใจของผู้อำนวยการรูปงามคือ ร่างอันบอบบางของผู้ป่วยที่เป็นโรคทางจิต ส่งเสียงกรีดร้องหวาดระแวงอย่างเสียขวัญ จนสลบลงไป
“แบคฮยอน!!!!!!!!!!!”
ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกอย่างอยู่ในสายตาของคนๆหนึ่ง ที่ไม่หวังดีกับแบคฮยอนซะเท่าไร ดวงตาที่เต็มไปด้วยความริษยามองภาพบาดตาตรงหน้าอย่างไม่พอใจ ภาพที่ร่างสูงสง่าผู้ทรงอำนาจกำลังสั่งให้แพทย์พยาบาลช่วยเหลือคนในอ้อมอกของตน ทั้งๆที่ตัวเองเลือดออกซะขนาดนั้นแต่กลับไม่แสดงความเจ็บปวดสักนิด
ดูแค่นี้ก็รู้ว่าผอ. นั่นคิดอะไรอยู่!
เป็นแค่คนบ้ากล้ามาจับผู้ชายที่ คยองซูคนนี้หมายหัวเหรอ ฝันอยู่หรือเปล่า
“เร็วๆ พวกคุณไปดูแลผู้อำนวยการก่อน ทางนี้ผู้ป่วยฉันจะส่งกลับทางตึกแก้วขาวเอง”
“เตรียมเตียงเข็นเร็วค่ะ”
“ช่วยแบคฮยอนก่อน!!! ไอ้พวกบ้าเอ๊ยย ฉันบอกให้ช่วยแบคฮยอนไงว่ะ”
“ค่ะๆ”
“ไอ้พวกบัดซบ!! เร็วดิว่ะช่วยแบคฮยอนก่อนน”
คุณไม่เป็นห่วงตัวเองเลยหรือไง ! จะป็นห่วงคนบ้าป่วยทางจิตแบบนี้ไปถึงไหน ผู้อำนวยการอะไรเนี่ยเห็นแก่ผู้ป่วยจัง ในใจคุณคิดกับอีบ้านี้แค่ผู้ป่วยงั้นหรอ คุณ ปาร์ค ชานยอล!!
ความคิดเห็น