คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ✿chapter : I
กลิ่นแสบและฝุ่นละอองทำให้แบคฮยอนรู้สึกแสบจมูกไปหมด เด็กน้อยค่อยๆคลานออกมาจากที่ไหนสักแห่ง เนื้อตัวแสนเปอะเปื้อนทำเอาแบคฮยอนรู้สึกขยะแขยงตัวเองแล้วซิ ..ดวงตากลมๆเบิกตากว้างเมื่อพบกับแสงสว่างของพระอาทิตที่กำลังแรกแย้มมอบเช้าวันใหม่อันสดใส
เจ้าตัวน้อยไม่ได้เห็นแสงแดดมานานแค่ไหนแล้ว ?!
จมูกเล็กๆสูดกลิ่นไอของผืนหญ้าเข้าไปเต็มปอด ก่อนที่จะยืนขึ้นบิดขี้เกียจไปมา เด็กน้อยพึ่งรู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ตรงบริเวณหลุมศพ ใช่!! นี้คือเนินเขา ที่ไว้ฝั่งศพของคนที่ตายแล้ว ร่างบางหมุนตัวไปรอบๆก่อนสายตาจะสะดุดกับหลุมศพของตนเอง แบคฮยอนขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเห็นช่อดอกเดซี่สีขาวบริสุทธิ์วางไว้อยู่หน้าหลุมศพที่มีป้ายสุสานเขียนไว้ว่า บยอน แบคฮยอน
มันเป็นช่อดอกไม้ที่แห้งเหี่ยวไปตามกาลเวลา
น้ำใสๆเริ่มไหลของจากเบ้าตาเป็นสาย มือเรียวค่อยๆหยิบดอกไม้ขึ้นมากอดไว้ด้วยความหวงแหน ในใจมันช่างเต็มอิ่มไปด้วยความรัก แบคฮยอนดีใจเหลือเกินที่ได้กลับมาอีกครั้ง กลับมาหาชานยอลและอยู่ด้วยกันตลอดไป ..แต่จะมีใครคิดล่ะ ? ว่าชานยอลไม่ต้องการแบคฮยอนอีกแล้ว !!
เขากำลังพบกลับรักครั้งใหม่
รักที่เขาคิดว่า มันคือรักแท้
ใบหน้าสวยยู่หน้าเข้าหากันเล็กน้อย เมื่อตนนั้นรู้สึกหิว ร่างบางๆแสนมอมแมมก็เดินออกจากสุสานด้วยสภาพอิดโรย ตอนนี้สิ่งเดียวที่แบคฮยอนคิดอยู่ในหัวคือของกิน!! ฝีเท้าเล็กๆมุ่งหน้าเข้าไปยังเมืองหลวงของเกาหลีใต้ซึ่งมีนามว่า กรุง โซล โดยที่ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองเลยว่าจะต้องเจอกันอะไรบ้าง ..
อีกคนเชื่อในรักแท้
แต่อีกคน เชื่อในรักนิรันดร์
“ไอ้ชานยอล!~”
ซูโฮโบกมือให้กับเพื่อนรัก ที่กำลังเดินเข้ามาในสถานที่บันเทิงแห่งนี้ ข้างกายร่างสูงก็มีเด็กสาวน่ารักๆ ที่ยิ้มรับให้กับทุกคน วันนี้วันดี เพราะเป็นวันเกิดของชานยอล และเขาจะรู้หรือไม่นะ ว่าวันนี้ก็เป็นวัน ..ที่เขาจะได้พบกับเจ้าตัวน้อย
เมื่อชานยอลมานั่งตรงโต๊ะ VIPซึ่งมีเพื่อนๆรายล้อม อันได้แก่ ซูโฮ มินซอก และ จื่อเทา ทุกๆคนต่างยิ้มรับให้กับเพื่อนผู้เป็นเจ้าของวันเกิด ก่อนที่แต่ละคนจะพากันดื่นแอลกอฮอล์จนมึนเมากันไปข้างหนึ่ง ของขวัญแสนวิเศษที่ซูจีได้พูดถึงครั้งที่แล้ว ทำเอาชานยอลหัวเราะอย่างมีความสุข!!
ซูโฮ ได้ซื้อแหวนหมั้นให้กับ เขาและแฟนสาว
ส่วนของขวัญจากซูจีก็คือ การยอมหมั้นด้วยนั้นเอง
จื่อเทามองกิริยาแสนมีความสุขของเพื่อน ก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา เขารู้ถึงการกลับมาของใครบางคน ใช่!! จื่อเทาไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างที่คนอื่นคิด ..เขาเป็นบุคคลอันตรายที่ขึ้นมาจากนรก อาจจะเป็นเพราะหัวใจอันตายด้านของเขาได้เต้นรั่วเมื่อเห็นหน้าดวงวิญญาณที่แสนเศร้าของร่างบางก็เป็นไปได้ เหตุการณ์พวกนี้ทำให้จื่อเทาอยากจะครอบครองแบคฮยอนทั้งใจและกาย จื่อเทาอยากให้เด็กน้อยคนนั้นรู้ว่า ..
ผู้ชายสารเลวคนนั้น ไม่มีวันที่จะรักแบคฮยอนอีกแล้ว
มือเรียวๆทั้งสองข้างค้นถังขยะหน้าผับหรูเพื่อหาของกินประทานชีวิต แบคฮยอนบอกได้เลยว่าเขาหิวมากๆ ในระหว่างที่ร่างบางกำลังสนใจกับขยะตรงหน้า ซูโฮที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ก็ค่อยๆเดินมาหา ใบหน้าขาวเนียนของแบคฮยอนช่างดึงดูดเขาทั้งแต่แรกเห็น ซูโฮรู้สึกเอ็นดูเด็กมอมแมมขึ้นมาทันที
“เด็กน้อยๆ” ซูโฮสะกิดเจ้าตัวน้อยเบาๆ ใบหน้าหวานที่เปอะไปด้วยเศษดินค่อยๆอันมามองอีกฝ่ายด้วยดวงตากลมแป๋ว
“....หิว”
“พี่มีขนม อยากกินไหม?”
วิธีหลอกเด็กของผู้ใหญ่ เริ่มผุดเข้ามาในหัวทันที !! ซูโฮยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่ยังไม่ทันทำอะไร ซูจีซึ่งควงแขนชานยอล ก็เดินออกจากผับมา คู่รักทั้งสองตกลงกันว่าจะไปฮันนีมูนที่อังกฤษ หญิงสาววางแผนว่าจะไปโน่นไปนี้หลายที่ ..ในขณะนั้นเองร่างบางก็เห็นร่างสูงเข้าอย่างจัง!! แบคฮยอนวิ่งไปหาชานยอลด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข
“ยี๊!! เด็กโสโครก”
ซูจีปิดจมูกทันทีที่แบคฮยอนวิ่งมาหยุดตรงหน้าพวกเขา!! ชานยอลเบิกตากว้างด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย หัวใจมันเต้นรั่วเมื่อสมองสั่งการให้หนีจากคนตรงหน้า!!! แบคฮยอนฉีกยิ้มกว้างพร้อมทั้งโอบกอดชานยอลอย่างรวดเร็วจนซูจีต้องเดินออกห่างจากทั้งคู่ ซูโฮเองก็ถึงกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
ทุกคนต่างงุนงงกับสถานการณ์ตรงหน้า
ในขณะที่ จื่อเทาเอง ..ก็ยังคงแสยะยิ้มอยู่บนดาดฟ้าของผับ
“ปล่อย!!!”
สมองมันเบลอไปหมด! ชานยอลสับสนกับตัวเองอย่างบอกไม่ถูก เขาผลักเจ้าตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้าล้มลงกับพื้นอย่างไม่ใยดี ใบหน้าคมหล่อเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมาเล็กน้อย ร่างสูงสับสนจนปั่นป่วนอย่างเห็นได้ชัด ซูโฮจึงเข้ามาเขย่าชานยอลเบาๆเมื่อเห็นท่าไม่ดี
“เป็นเชี่ยไรว่ะ มึงปวดหัวอีกแล้วหรอ?”
“พะ พี่ ..ผมฝากไปส่งซูจีที่บ้านหน่อยนะ ผมลา”
ร่างบางสะบัดมือออกจากซูโฮก่อนที่จะรีบเดินหนีไปยังรถของตน แบคฮยอนเอง ก็รีบวิ่งตามร่างสูงไปอย่างไม่คิดชีวิต ..ชานยอลขึ้นรถและขับออกไปจากบริเวณนี้ให้เร็วที่สุด!! ขาเล็กๆเองก็ยังคงวิ่งตามไป ..น้องแบคได้พบกับชานยอลแล้ว ทำไมต้องหนีน้องแบคไปด้วย
ปรี๊น !!
เสียงแตรรถในท้องถนนต่างบีบกันให้แซด เมื่อร่างบางๆออกมาวิ่งตามรถของใครบางคนซึ่งขับออกไปไกลแล้ว ใบหน้าหวานเริ่มมีหยดน้ำตาไหลพราก หัวใจดวงน้อยมันช่างห่อเหี่ยวเหลือเกิน แบคฮยอนกลัว ...กลัวว่าเขาจะไม่พบกันชานยอลอีก สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเจ้าตัวน้อย ก็คือ ชานยอล!!
เอี๊ยดดดดดด
ตุบ!
“นี้ มันใช้สนามวิ่งเล่นไหม!!!”
เสียงด่าทอจากเจ้าของรถทำเอาร่างบางหัวใจหล่นวูบ คนตัวเล็กพยายามตั้งสติทั้งหมด!! ใช่ ..แบคฮยอนเกือบจะเจอรถชนเพราะเขาเหนื่อยที่จะวิ่งต่อไป ในระหว่างนั้นเองที่ร่างบางกำลังหมดสติ มือแสนอบอุ่นของใครบางคนก็คว้าตัวเขาไปกอดเอาไว้ ..ความอบอุ่นนี้มัน ..
“นายจะบ้างั้นหรอ!!! ที่นี้มันอันตราย โง่วิ่งตามรถฉันอยู่ได้!”
ชานยอลตะคอกใส่คนในอ้อมอกอย่างฉุนเฉียว เขาไม่เข้าใจเลยทำไมต้องเลี้ยวรถกลับมาหาคนที่ตัวเองกำลังหนี ความรู้สึกมันตีกันจนไม่สามารถอธิบายได้ ...ร่างสูงไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมแบคฮยอนถึงยังยิ้มอยู่อีก ทั้งๆที่เมื่อกี้ก็เกือบเป็นผีเฝ้าถนนไปแล้ว
“ชานยอล ..คิดถึง”
“ฉันไม่รู้จักนาย- - ..อ๊าวเอ๊ย!!!”
ชานยอลถึงกับทำอะไรไม่ถูกเมื่อจู่ๆคนตัวเล็กก็ฟุบลงไปซะงั้น !! เขาหันไปมองซ้ายทีขวาที ก่อนที่จะตัดสินใจอุ้มคนตรงหน้าขึ้นไปบนรถ แม้คนอื่นจะมองดูว่าแบคฮยอนสกปรกแค่ไหน แต่ถ้ามาลองอยู่ใกล้ๆแล้ว ทุกคนมักจะได้กลิ่นหอมๆของดอกเดซี่ .. มันช่างเป็นกลิ่นที่ทำให้ชานยอลยิ้มได้
“เอาไปไว้คอนโดก่อนแล้วกัน”
ความคิดเห็น