คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Destiny my heart : 16
ร่างสูงสั่งคนของเขาให้จัดหาอาหารที่ดีที่สุดมาให้แก่แบคฮยอน แบคฮยอนก็ดีใจซะจนกินทุกอย่างที่ขวางหน้าและไม่ลืมที่จะตักอาหารรสเลิศเหล่านั้นขึ้นมาป้อนบุคคลที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อร่อยไหมชานยอล?”
“อร่อยที่สุดเลยครับ^^”
ชานยอลอ้าปากกว้างรับอาหารที่ถูกป้อนโดยคนรัก เข้ามาในโพรงปากเสียโดยดี ถึงแม้ในช้อนนั้นจะมีอาหารที่ชานยอลไม่ชอบ เขาก็อ้าปากรับอย่างเต็มใจ เพราะทุกอย่างที่แบคฮยอนให้กินมันหวานไปซะหมดทุกอย่าง~
“ต่อไปนี้น้องแบคห้ามไปไหนอีกนะครับ ชานยอลเป็นห่วง”
“หม่ำๆ ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ ม่ำๆ”
“เด็กดื้อ~”
ชานยอลหมั่นเขี้ยวเจ้าตัวน้อยที่ทำหน้ามึนใส่เลยขโยหอมแก้มฟอดใหญ่ซะเลย ฝ่ายที่ถูกขโมยก็ยังคงไม่สนใจตั้งหน้าตั้งตากินอาหารอย่างเดียว เวลาแบคฮยอนกินอาหาร แก้มของเจ้าตัวน้อยมันก็จะพองออกมานิดๆดูแล้วน่ารัก น่ากอดเป็นพิเศษจนอีกคนอยากจะกินเจ้าตัวน้อยไปทั้งตัวแทนอาหารซะแล้วววววว
“จริงด้วยซิ! น้องแบคหายไปไหนมาครับ? น้องแบคไปอยู่กับใคร? มีใครทำอะไรน้องแบคหรือป่าว?”
“ดีโด้ปกป้องน้องแบค”
“ดีโด้? ใครครับ หมาหรือป่าว?”
“ดีโด้ ดีโด้ ดีโด้~”
เจ้าตัวน้อยแลดูไม่สนใจในสิ่งที่ชานยอลถามสักนิด เขามัวแต่ตักตวงอาหารที่อยู่ตรงหน้าให้ได้มากที่สุด ชานยอลมองภาพท่าทางน่ารักของเจ้าตัวน้อยพลางอมยิ้มหวานโดยไม่รู้ตัว
น่ารักจัง .. วินามเป็นดินของฉัน
“ไอ้ชานยอล แบคฮยอนเป็นไงบ้าง”
จงอินในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยเปิดประตูเดินเข้า โดยที่ไม่ได้รับอนุญาต แบคฮยอนที่กำลังกินอย่างอร่อยก็หยุดกินกะทันหันแล้วแหงนหน้าขึ้นมามองบุคคลที่มาใหม่ ใบหน้าสวยซีดไร้เลือดขึ้นมาทันทีที่สบตากับจงอิน มือเรียวปล่อยช้อนตกพื้นดัง แกร๊ง!
แบคฮยอนจำคนๆนี้ได้! คนที่ทำนิสัยไม่ดีใส่ดีโด้!!
ร่างสูงสังเกตท่าทีที่เปลี่ยนไปของร่างบาง มือหนาโอบไหล่ร่างบางเป็นการปลอบประโลม เขาไม่รู้ว่าคนตัวน้อยนี้กลัวอะไร แต่ไม่ว่าอย่างไงเขาก็จะอยู่เคียงข้างหนุ่มน้อยคนนี้ตลอดไป
“แบคฮยอนเป็นอะไรว่ะ??”
จงอินเดินเข้ามาใกล้หวังจะใช้มือแตะที่หน้าผากของผู้หน้าซีดเผือก เพื่อดูว่าตัวร้อนหรือป่าว แต่แบคฮยอนกับเอาหน้าเข้าไปซบไหล่กว้างของชานยอลด้วยอาการสั่นระริกเสียก่อน ชานยอลเองก็ลูบหัวคนที่อยู่ในอ้อมอกด้วยความห่วงใยและเข้าใจกับโรคหวาดระแวงที่เกิดขึ้น
“สงสัยจะตื่นคนแปลกหน้าว่ะ ..เดี๋ยวนี้กุไม่ได้ให้ยาแบคฮยอนกินด้วยซิ”
“ทำไมมึงไม่ให้กินล่ะ! ห่าเอ๊ย แล้วเมียมึงจะหายบ้าหรือป่าวล่ะ สัส”
ร่างแทนชักสีหน้าใส่ชานยอลด้วยความไม่พอใจ .. ชานยอลรู้ดีว่าจงอินกำลังหัวเสียจากเรื่องอื่นมาเลยไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเพื่อนรักสักเท่าไร
“ก็เจ้าตัวน้อยไม่อยากกิน กุเลยไม่ให้กินไง”
“มึงอย่าตามใจผู้ป่วยมากซิว่ะ”
“ออกไป!! ออกไปให้พ้น”
ร่างบางที่ฟังอยู่นานลุกขึ้นพรวดผลักไสร่างแทนออกไปไกลๆอย่างใจกล้า เจ้าตัวน้อยไม่ชอบสักนิดที่มีคนพูดถึงยา!! มันทั้งขม ทั้งไม่อร่อย น้องแบคแกลียดยาที่สุด!
“อะไรเนี่ย! แบคฮยอนหยุดนะ !”
“คนนิสัยเสีย! แกทำร้ายดีโด้! ฉันเกลียดแก แล้วแกก็บอกให้ชานยอลเอายาให้ฉันกิน ฉันเกลียดแก กรี๊ดดดด!!”
มือเรียวปิดหูตัวเองทั้งสองข้างก่อนจะเปล่งเสียงร้องออกมาอย่างน่าสงสาร ร่างสูงเห็นเช่นนั้นจึงลุกขึ้นดึงร่างบอบบางเข้ามาในอ้อมกอดของตนพร้อมทั้งลูบหัวอย่างปลอบประโลม ลดอาการเสียขวัญของผู้ป่วยให้ได้มากที่สุด
“โอ๋~ ไม่ร้องนะครับ ไม่กินก็ได้ ชานยอลไม่ให้น้องแบคกินยาก็ได้”
“อะ ไอ้นั่นมันนิสัยเสีย!”
“ครับๆ ชานยอลรู้”
“มันทำร้าย ดีโด้!! ทั้งๆที่ดีโด้ออกจะแสนดีกับน้องแบค ..ดีโด้พาน้องแบคมาหาชานยอลแล้วก็พาไปกินของอร่อยด้วย”
คำพูดของแบคฮยอนทำเอาจงอินเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เขาช็อคจนทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว มือแกร่งคว้าคนร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนรักให้มาเผชิญหน้ากับตน ..มือของร่างแทนบีบไหล่ของแบคฮยอนด้วยอารมณ์โกรธ ดวงตาคมจ้องมองที่ดวงตาสวยอย่างเค้นหาความจริง
“ว่าไงนะ! ดีโด้ที่นายพูดหมายถึงคยองซูใช่หรือป่าว!!”
“เฮ้ยๆ! ไอ้จงอินมึงทำเชี่ยไรว่ะ!”
“ชานยอลมึงหุบปากไปเลย นี้มันเรื่องของกุ!”
“น้องแบคเจ็บ!! น้องแบคจะฟ้องดีโด้! ”
ฝ่ายคนตัวเล็กเองก็จ้องมองนัยน์ที่โกรธเกรี้ยวนั้นกลับอย่างไม่เกรงกลัวสักนิด ชานยอลทำได้แค่เพียงจับมือของแบคฮยอนเอาไว้ข้างหนึ่งเพื่อเป็นกำลังใจ ร่างสูงรู้ดีว่าเวลาเพื่อนตัวเองโกรธน่าหวาดกลัวแค่ไหน ทางที่ดีไหลตามน้ำไปก่อนดีกว่า
“ทำไมนายไม่บอกฉันว่าคยองซูไม่ได้ทำร้ายอะไรนายห่ะ!!”
“ดีโด้จะจับแกตีก้นค่อยดู!!”
“โถ่เว๊ย!!!”
ร่างแทนทนไม่ไหวจึงผลักร่างบางลงกับโซฟาด้วยความโมโห ก่อนที่จะเดินกระแทกเท้าออกไปจากห้องนี้ ..จงอินเจ็บใจตัวเองสุดๆที่ไม่คิดอะไรให้มันรอบคอบจนเขาต้องทำให้ใครคนหนึ่งเจ็บปวดกับการกระทำของเขา ตอนนี้เขาโกรธตัวเองเหลือเกิน!!
คยองซูจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้
นายคงจะเกลียดฉันมากซินะ..
ฉันขอโทษ
..........................................................................................................................................................................................................................................................
<ชานยอล>
ผมเริ่มงงแล้วซิ ว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!! ปกติไอ้จงอินมันไม่น่าจะโกรธแบบนี้ แบคฮยอนเองก็ดูจะตะลึงกับการที่ไอ้เพื่อนรักของผมมันผลักร่างน้อยๆลงกับโซฟาอย่างจัง ชิ!! ไอ้สำลีเอ๊ย ทำส้นตีนอะไรลงไปรู้ตัวไหมว่ะ!!
“น้องแบคเป็นอะไรไหมครับ?”
ผมเข้าไปช่วยพยุงเจ้าตัวน้อยด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ผมว่างบางทีไอ้จงอินมันก็ทำมากไปแล้ว! แบคฮยอนป่วยอยู่มันก็รู้ เจ้าตัวน้อยจะรู้สึกอย่างไงที่มันมาตะโกนเสียงดังใส่หน้าแบบนี้!
“ไม่เป็นอะไรหรอก น้องแบคไม่เจ็บตรงไหนเลย”
“ดีแล้วที่ไม่บาดเจ็บ”
ผมรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้าแบคฮยอนเป็นอะไรขึ้นมาผมคงจะตัดขาดความเป็นเพื่อนกับไอ้สำลีมันเลยคอยดู !! น้องแบคของผมบอบบางจะตาย =3=
“ชานยอล .. น้องแบคอยากกลับบ้าน”
“ได้ครับ งั้นเจ้าตัวน้อยกลับบ้านของเรากันเถอะเนอะ^^”
แบคฮยอนยิ้มกว้างก่อนที่จะจับประสานนิ้วมือทั้งห้าเข้ากับมือของผมไว้แน่น หัวใจของผมเต้นพองโตขึ้นมาทันที ... ผมขอสาบานว่าต่อจากนี้ไป จะไม่มีวันทิ้งผู้ชายคนนี้อย่างแน่นอน
การที่ผมได้รักกับแบคฮยอนมันคงจะเป็นโชคชะตาที่ฟ้ากำหนดซินะ
ขอบคุณครับที่มอบหนุ่มน้อยคนนี้ให้กับผม J
ความคิดเห็น