คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : BABY witnessinlove : HH
อยู่ในที่ของใครของมัน .. เซฮุนจะตามมาฟอดรักให้ลู่หานเห็นทำไม?
<เซฮุนtalk>
ผมรีบแต่งตัวออกจากคอนโด และ พาเด็กน้อยไปฝากไว้กับแม่ แม่ผมก็รู้เรื่องของหว่าหวาเหมือนกัน มิหนำซ้ำผมก็เคยพาหว่าหวามาหาพ่อกับแม่ออกบ่อย จึงทำให้เด็กน้อยไม่อึดอัดเวลาอยู่กับผู้ใหญ่ทั้งสองท่าน ... ผมรู้สึกสับสนจนท้องแทบจะระเบิดออกมา นี้ผมจะทำหน้าอย่างไงเมื่อเจออีชิ้ง
แม้เรื่องจะผ่านไปนานแล้ว ..คำว่าเพื่อนของผมกับเขา
ก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
“เซฮุน”
ไอ้ไคเอ่ยเรียกผมเบาๆเมื่อผมมาถึง ผมเห็นอีชิ้งพร้อมกันชายหญิงอีกหนึ่งคู่ นั่งร่วมโต๊ะอาหารกับไค ผมทำได้เพียงส่งยิ้มแห้งๆให้กับเพื่อนเก่า อีชิ้งดูเหมือนจะร้องไห้แต่เขาก็กั้นน้ำตาเอาไว้ .. ใบหน้าสวยดูบอบช้ำจนน่าสงสาร เสื้อผ้าของเขา ดูก็รู้ว่านั้นของมือสอง!! อีชิ้งแปลกไปจนผมตกใจ
จากนักเรียนจีนที่ดูดีมากคนหนึ่ง กลับกลายเป็นคนเดินดินธรรมดา
“นั้นคุณเจนและจือเทา พวกเขาเป็นเพื่อนของอีชิ้ง”
“ทำไมนายถึงแต่งตัวแบบนี้ ? หน้านายไปโดนอะไรมา ?” ผมไม่สนใจเพื่อนของอาอี้เลยด้วยซ้ำ
“เปล่า .. ฉันไม่เป็นไร”
“หนูโกหกไม่เก่งนะลูก ..อีชิ้ง เจ๊รู้นะว่าหนูเข้มแข็งไม่อยากแสดงความอ่อนแอ ..แต่บางครั้ง การที่เราระบายความในใจให้ใครสักคนฟัง มันก็ไม่ได้แปลว่าเราอ่อนแอนะลูก” คุณเจนกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกุมมืออีชิ้งหลวมๆ
“อีชิ้งเจอคุณอี้ฟานทำร้ายมา.. เรื่องหลานของเขานั้นแหละ” ไคพูดขึ้นแทรก ทำเอาผมถึงกับขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ แม้ว่าอีชิ้งจะทำลายความรักของผมกับลู่หาน แต่เขาก็ยังเป็นเพื่อนของผมกับไอ้ไคเสมอมา
“แม่ง !!ตอนนี้มันอยู่ไหน”
“เพนท์เฮ้าส์กลางกรุงโซล แต่ชานยอล ลูกน้องคนสนิท บอกว่าอีชิ้งไม่น่าจะเป็นคนลักพาตัวเด็ก”
“ทำไมว่ะ”
“ก็เด็กปกป้องอาอี้จากไอ้คุณคริสไง ! ขนาดเด็กยังรู้ว่าใครดีใครชั่ว ..ไอ้สัตว์นรกนั้นมันสะเออะไม่เข้าใจ” จือเทาพูดด้วยน้ำเสียงที่แค้นเคืองหลังจากที่นั่งนิ่งมานาน ผมเห็นด้วยกับเขานะ
“อีชิ้ง มากับฉัน ไคฝากดูแลคุณเจนกับคุณจือเทาด้วย”
ผมไม่ฟังเสียงจากคนรอบข้าง ตอนนี้ที่ผมรู้คือ มันต้องรับผิดชอบ !!
<เซฮุนend>
“โถ่เว้ย!! บัดซบจริงๆ หลานนะหลาน กล้าด่าฉันต่อหน้ามันได้ไงว่ะ”
คริสโวยวายทำร้ายค่าของในห้องนั่งเล่นจนกระจัดกระจายเต็มไปหมด ลู่หานและลูกน้องที่อยู่ในสถานการณ์ต่างมองดูอย่างเงียบๆ กวางน้อยถอนหายใจกับความดื้อของลูกชาย มิหนำซ้ำเขายังรู้สึกอุ่นใจที่รู้ว่าหว่าหวายังไม่ตาย
“ปลวกจิง!!”
“พี่คริสพอเถอะ”
“ลู่หานรู้ไหม ว่าหลานไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนะ” คริสพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงพร้อมมองหน้าเสี่ยวลู่แบบสุดจะทน
“คุณหนูเคยเป็นนะครับ ตอนดูซีรีย์ที่จีนไง คุณหนูชอบจำคำพูดไม่ดีเสมอ แล้วเอามาล้อ มาด่าพวกผมจนคุณลู่หานไม่ให้คุณหนูดูโทรทัศน์อีกเลย” แบคฮยอนโผล่ขึ้นมาอย่างใช้ความคิด
“ไอ้หน้าแมวตัวไหนมาให้หลานฉันดูซีรีย์ !! ชิ ค่อยดูนะถ้ามันมา ..”
“คุณอี้ฟาน!!”
ยังไม่ทันที่คริสจะพูดจบ ร่างหนาพร้อมร่างบางก็เดินเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์อย่างฉุดเฉี่ยว คริสเลิกคิ้วขึ้นพรางมองไปยังข้างหลังของเซฮุน สายตาคมเห็นลูกน้อง 4-5 ของตนน้องล้มกันเป็นแถว ..ลู่หานกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอด้วยความตกใจ คนตัวเล็กยืนขาสั่นราวกับเห็นผี!! แบคฮยอนและชานยอลจึงเดินมาบังร่างเล็กๆเอาไว้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเห็น
อีชิ้งเองที่ถูกเซฮุนจับข้อมือแน่น ก็พยายามหลบข้างหลังร่างหนา แต่ก็ถูกเซฮุนลากออกมาประเชิญหน้ากับอี้ฟานอยู่ดี คริสมองไปยังทั้งคู่อย่างวางมาดก่อนที่จะกระตุกรอยยิ้มที่ริมฝีปาก
“บุกรุกบ้านคนอื่น” น้ำเสียงเย็นๆเอ่ยขึ้นมาทำเอาอีชิ้งสะดุ้งโหยง ผิดกับเซฮุนที่ยังคงกัดฟันแน่น
“หึ แล้วไง แจ้งตำรวจซิเอาเลย ”
ตอนนี้ร่างหนากับร่างสูง กำลังเล่นสงครามเย็นดีๆนี้เอง
“พอเถอะเซฮุนฉันไม่เป็นไร เรากับกันเถอะนะ”
อีชิ้งรู้สึกกดดันจนอึดอัดไปหมดแล้ว เขาสะกิดแขนร่างหนาพร้อมทั้งเอ่ยขึ้นมาด้วยคำเสียงที่อ่อนนุ่มเชิงออดอ้อน ..ดวงตาสวยที่สั่นระริก ก็มองการกระทำนั้นอย่างปวดใจ นี่ลู่หานอุตส่าห์หนีมาตั้งแต่ 5 ปีที่แล้ว พวกเขาทั้งคู่ยังตามจ้องเวรไปถึงไหน หัวใจของกวางน้อยราวกับถูกบีบจนแน่น ..เสี่ยวลู่ซบหลังของแบคฮยอนพรางน้ำตาไหลเป็นสายของมา
“บ้าหรอ!! เขาทำร้ายนายขนาดนี้นะ ฉันจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ใบหน้าสวยๆของนายช้ำหมดแล้ว”
เชรี่ย .. คริสสถบคำด่าขึ้นมาเบาๆเมื่อเห็นว่าเซฮุนใช้มือเกลี่ยใบหน้าหวานที่ตนเคยสัมผัส อีชิ้งเองก็ยิ้มตอบรับสัมผัสนั้น ต่อมหวงก้างเริ่มกระดิกขึ้นมาซิ ..ลู่หานยังคงสะอื้นเบาๆหัวใจดวงเล็กสั่นไหว มันกำลังจะแตกแล้ว
หยุด!! ได้โปรด ถ้าจะรักกันก็ไปไกลๆ นี้มันที่ของลู่หาน ทำไมต้องมาเหยียดหยามและทำร้ายกันแบบนี้ด้วย ..ร้ายกาจ ..ลู่หานเกลียดคนทั้งคู่!! ไม่ไหวแล้วนะ พอสักที ลู่หานเจ็บมากพอแล้ว
“คุณลู่หาน!!”
เสียงตะโกนของแบคฮยอนดังขึ้นเมื่อเขารับรู้ว่าคนที่เกาะหลังตัวเองอ่อนแรงและล้มลงไป เพียงแค่นั้นทุกคนที่อยู่ในสถานการณ์ต่างมองไปทางเดียวกัน ชานยอลอุ้มลู่หานไว้ในอ้อมอกก่อนที่จะพาร่างอันหมดสติ วิ่งขึ้นไปบนชั้นสองโดยเร็ว .. เซฮุนรู้สึกช็อก !! อีชิ้งก็มีสีหน้าไม่ต่างกัน มือบางจึงรีบปล่อมมือจากเซฮุนทันที เขาไม่อยากทำผิดเป็นครั้งที่สอง
คริสมองดูน้องด้วยความเป็นห่วง เขากำลังจะก้าวขึ้นไปชั้นสองแล้ว แต่เมื่อเห็นเซฮุนอ้าปากค้างตัวสั่นระริก ก็ทำเอาคริสขออยู่ต่อสักพัก ..ฝีท้าวกว้างก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า ในสมองของเขาว่างเปล่า และเบลอไปหมด!! ลูกน้องของคริสเห็นเซฮุนจะตามชานยอลไป จึงรีบกรูกันมาจับตัวเซฮุนโดยเร็ว!!
“ปล่อย!! ฉันจะไปหาเสี่ยวลู่ !! ลู่หาน!ได้ยินฉันไหม ลู่หานตอบฉันซิ!!”
โง่หรือควายว่ะ น้องกุเป็นลมอยู่ คงจะลุกขึ้นมาตอบมึงได้เนอะ
คริสกอดอกจ้องมองเซฮุนดิ้นทุรนทุรายราวกับจะขาดใจ เขาอยากจะหัวเหราะออกมาดังๆเสียจริง !! เซฮุนที่หยิ่งยโสคนเมื่กี้หายไปไหนแล้วล่ะ? น่าสมเพช!! อีชิ้งน้ำตาไหลรัวเพราะสภาพอันน่าเวทนาของเพื่อนสมัยเรียน คริสส่ายหัวกับภาพที่เห็นพร้อมทั้งขยับเข้าไปโอบอีชิ้งอย่างเนียนๆ
“ปละ ปล่อยฉัน” อีชิ้งบิดตัวเลี่ยงสัมผัสนั้น ทำเอาคริสชักสีหน้าไม่พอใจสุดๆแต่ร่างสูงก็ยังไม่ปล่อยมืออยู่ดี
“ฉันจะไปหาลู่หาน!!” เซฮุนตะโกน
“มีธุระอะไรกับคนของฉัน”
อี้ฟานสุดจะทน!! เขาชักจะรำคาญเซฮุนเข้าแล้ว เสียงอันเย็นยะเยือกทำเอาเซฮุนขมวดคิ้วแน่น พรางหันไปมองร่างสูงอย่างไม่เชื่อตัวเอง !! อีชิ้งที่อยู่ในอ้อมแขนก็ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ!! นี้ร่างบางทำผิดอีกแล้ว .. เขามีอะไรกับคริส ! และคริสก็ยังเป็นแฟนของลู่หานอีกด้วย
ทั้งอดีตและปัจจุบัน .. ฉันก็เลวร้ายอยู่ดี
“วะ ว่าอะไรนะ!!”
“อย่างที่เห็นและเป็นอยู่”
“ที่ฉันเห็นคือแกกำลังลวนลามเพื่อนฉัน!! ลวนลามทั้งๆที่แฟนแกไม่สบาย! ไอ้เหี้ย!”
เซฮุนระเบิดอารมณ์ใส่คริสสุดๆ เขากำมือแน่นอย่างระงับอารมณ์ คำพูดของร่างหนา ทำเอาร่างสูงลดมือลงทันทีพรางยักคิ้วอย่างกวนๆส่งออกไป ลูกน้องทั้งหลายที่อยู่ตรงนี้ ต่างแอบอมยิ้มกับคำโกหกของเจ้านายตัวเอง ..ร่างบางสะอึกเบาๆ เมื่อได้รับอิสระแล้วเขาก็วิ่งไปหลบหลังเซฮุนทันที
“ไม่ใช่แฟน เขาเรียกว่า เมีย ต่างหาก ไอ้-หน้า-โง่ … โอเค นายไปกับฉันได้แล้วอีชิ้ง” คริสเดินไปกระชากอาอี้ออกมาจากเซฮุน แต่เซฮุนก็มีทีท่าไม่ยอมเสียง่ายๆ
“เออ!! เมียมึงใกล้ตายแล้ว ยังมายุ่งกับเพื่อนกุอีก!!”
เหอะ!! พูดเองเจ็บเองสิมึง
“ทำไม คนนี้ก็เมียกุอีกคน มึงไม่รู้เหรอ” คำพูดของคริส ทำเอาเซฮุนเบิกตากว้างพร้อมหันไปมองทางอีชิ้งทันที !! นี่ อาอี้ทำผิดต่อลู่หานอีกแล้ว .. ใบหน้าสวยส่ายหน้าเชิงปฎิเสธทั้งน้ำตา
“.. ความผิดในอดีตยังไม่พอใช่มั๊ย ..นายจะแย่งของลู่หานไปถึงไหนอีชิ้ง บอกฉันซิ ลู่หานต้องเจ็บแค่ไหนนายถึงจะพอใจ สารเลวกันทั้งหมดเลย!!”
ร่างหนาตรงเข้าไปเขย่าอีชิ้งเชิงฉุนเฉียว เซฮุนเลือดขึ้นหน้าสุดๆ .. เขาปล่อยลู่หานไป เพื่อเจอคนดีๆ ทำไมคนเวรๆมันถึงต้องมาเจอลู่หานด้วย ที่เซฮุนโมโห ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นตัวเขาเอง นัยน์ตาของเขาร้อนแผ่วจนน้ำใสๆไหลออกมา อีชิ้งมองภาพเหล่านั้นอย่างปวดใจผิดกับคริส ที่แทบจะกลั่นหัวเราะไม่อยู่
ผลั๊ก!!
คริสต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของเซฮุนอย่างแรงจนร่างหนาหงายหลังล้มลงกับพื้น คนร้ายกาจหัวเราะเบาๆในลำคอ ก่อนที่จะลากอีชิ้งให้ออกจากที่นั้นพร้อมกับตัวเอง ทิ้งให้เซฮุนอยู่เพียงลำพัง .. ใบหน้าหล่อคมร้องไหออกงมาราวกับเด็กๆท่ามกลางกองขยะที่คริสได้ทำไว้ในตอนแรก แบคฮยอนมองทุกอย่าง อย่างปวกเร้า บางทีเจ้านายก็แหย่แรงไปหน่อย
“คุณโอครับ กรุณาออกไปก่อนนะครับ ...” แบคฮยอนเขาไปสะกิดเซฮุนเบาๆ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจและกดรับสมาร์ทโฟนทันที ที่มีสายเข้ามา
“ครับ แม่”
[ไอ้ตัวเล็กหลับไปแล้วนะลูก จะกลับตอนไหน]
“ผมจะไปแล้ว .. ฝากดูแลหว่าหวาด้วยนะครับ”
หลังจากที่เซฮุนรับโทรศัพท์เสร็จ เขาก็เดินออกจากเพ้นท์เฮ้าส์ ทุกประโยค ทุกคำ แบคฮยอนได้ยินหมดแล้ว!! เขาถึงกับชะงักทันที ถ้าหว่าหวาที่เซฮุนหมายถึง ...คือคุณหนูล่ะ? น่าคิดแฮะ แบคฮยอนอมยิ้มกับตัวเองและเลือกที่จะเก็บสิ่งที่เกิดขึ้นเป็ นความลับเพราะแอบหมั่นไส้เจ้านายของตนเบาๆที่กล้ากลั่นแกล้งเซฮุน ..งั้นแบคฮยอนขอเอาคืนแทนเซฮุนแล้วกัน ^ ^
ความคิดเห็น