คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ✿chapter : IX
“พี่ยอล!!!”
เสียงกรีดร้องแหลมดังขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูง จือเทากระตุกรอยยิ้มนิดๆ มองดูทุกอย่างอยู่เงียบๆ ...ร่างบางของแบคฮยอนดูตกใจเอามากๆ เขาไม่ลืมหรอก ว่าสถานะของตัวเองอยู่ตรงไหน มือเรียวพยายามผละร่างสูงออกไปไกล แต่อีกฝ่ายกลับกอดรัดแน่นเข้าไปใหญ่
“...ชานยอล...ปะ ปล่อย”
“อย่าไปจากฉัน แบคฮยอน”
“แต่คุณซูจี..”
“อย่าไปจากฉัน!!”
ชานยอลรัดอ้อมแขนของตนแน่นกว่าเก่า ทำเอาเจ้าตัวน้อยแทบหายใจไม่ออก สายตาอันดูวุ่นวายของชานยอลก้มมองต่ำ ร่างสูงไม่อยากปล่อยเพราะเกรงว่า แค่เพียงอ้าอ้อมแขนออกจะทำให้อีกฝ่ายไปจากเขา ..ตลอดกาล
“ซูจีบอกให้ปล่อย!!”
หญิงสาวใบหน้าคมเนียนเก็บความอดทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอเดินเข้าไปกระชากร่างทั้งสองให้ออกจากกัน แบคฮยอนเจอเล็บของเธอข่วนเป็นรอยยาว แถมยังจิกกลุ่มผมนุ่มอีก ความเจ็บปวดนอกกายมันเจ็บไม่ครึ่งของในจิตใจเลยสักนิด!
“ซูจี ทำบ้าอะไรของเธอ!”
ร่างสูงทนไม่ไหวผลักร่างเพรียวยาวของเธออย่างเต็มแรง จนล้มทรุดลงกับพื้น ก่อนที่จะกุมมือแบคฮยอนเอาไว้แสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน ...เหตุการณ์ตรงหน้ามันทำให้ร่างบางอึดอัดแทบอยากวิ่งหนีออกไป น้ำตาใสถูกหลั่งออกจากเบ้าตาสวยเป็นสาย
“พี่ยอล!! นี่มันอะไรกันค่ะ!”
เธอลุกขึ้นยืนมาโวยวายอย่างขาดสติ จังหวะที่เธอยืนอย่างเต็มแรงทำให้กระเป๋าแบรนด์เนมที่เธอสะพายร่วงหล่นลงกับพื้น ค่าของข้างในกระจัดกระจายออกเต็มไปหมด ..กระเป๋าตังค์ใบสวยของเธอตกลงมาอยู่ข้างๆปลายเท้าของแบคฮยอน เด็กน้อยช่างอย่างรู้อยากเห็นจึงหยิบขึ้นมาดูอย่างพิจารณา
“ไอ้เด็กบ้า! อย่าเอามือของแกมาแตะต้องของของฉัน!”
“จงอิน! ชานยอลลลลจำไอ้ดำได้ไหม ดูซิ นี่มันจงอินชัดๆ ><”
แบคฮยอนหยิบรูปถ่ายขนาดเล็กที่แนบในช่องเก็บรูปของกระเป๋าตังค์ ออกมา..ใบหน้าสวยยกยิ้มขึ้นราวกับเจอของเล่นชิ้นโปรด ก่อนที่จะกระโดดเกาะแขนชานยอลอย่างดีใจ สิ่งที่แบคฮยอนโชว์ขึ้นมานั้นทำเอาหญิงสาวถึงกับหน้าซีด เธอนิ่งค้างพร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอ
“แบค..ฮยอน รู้จักผู้ชายคนนี้ด้วยเหรอ” ร่างสูงถึงกับงงเข้าไปใหญ่!
“รู้ซิ! จงอินชอบแกล้งดีโด้! นิสัยไม่ดี ชานยอลเคยบอกน้องแบควาจงอินหื่นกามที่สุ๊ดด”
“ดีโด้? ใครคือดีโด้”
“โดคยองซูไง! ตัวเล็กๆน่ารักๆ น้องแบคชอบดีโด้มากเลย คิคิ”
นอกจากเอกสารของคุณถูกทำลายแล้วผมยังพบว่า มีเอกสารของนักศึกษาแพทย์ที่ชื่อว่า โดคยองซู ถูกทำลายด้วยครับ
“ซูจี..ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหม?”
ร่างสูงเอ่ยขอคำอธิบายด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เขากำลังสับสนอีกแล้ว ในหัวมันเริ่มปิดกั้นไม่อยากจะรับรู้อะไรอีก! ชานยอลพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ล้มฟุบลงไปกับพื้น อาการเก่ามันกำเริบอีกแล้ว ..เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นเต็มขมับไปหมด ร่างกายของเขากำลังต่อต้านความจริง! เมื่อไรที่เริ่มคิด เริ่มรู้เรื่องราวในอดีต ร่างสูงก็จะเกิดอาการปวดหัวขั้นรุนแรง ...บางทีก็ถึงกับสลบไปเลย
สมองของเขาไม่อยากให้เขารับรู้เรื่องราวที่แสนเหี้ยมโหด!!
“ผู้ชายคนนี้เป็นแค่อดีตคู่หมั้นของซูจีเท่านั้นค่ะ”
โธ่แม่ง! กูเซ็งว่ะไอ้ชานยอล แม่กูนัดไปดูตัวอีกล่ะ สำลีเซ็งงงง
“มันไม่มีอะไรจริงๆนะค่ะ! พี่ยอลเชื่อซูจีนะ !! ไอ้แบคฮยอน ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างพี่มันตายไปแล้ว!! เชื่อซูจีนะค่ะ มันเป็นผี!!!!”
นะ ..น้อง ..แบค..ระ รัก...รักชาน ..ยอล
ในหัวของร่างสูงกำลังป่วนปั่นไปหมด เขาไม่อาจจะทนกับอาการปวดหัวแบบนี้ต่อไปได้ ท่อนขาแกร่งเริ่มสั่นไหวพร้อมทั้งทรุดลงไปกับพื้นอย่างเฉียบพลัน ร่างบางเองก็ทรุดตามลงไปด้วย เจ้าตัวน้อยรับรู้ถึงความทรมานที่ไม่สามารถกลั่นออกมาเป็นคำพูดได้ เรียวแขนเล็กเอื้อมกอดคนข้างๆพรางมอบความอบอุ่นให้ …กลิ่นนี้ กายนี้ สัมผัสนี้ ช่างเป็นสิ่งที่คุ้นเคยยิ่งนัก
“ไม่เป็นไร...ชานอยลไม่เป็นอะไรแล้ว”
“กรี๊ดดดดดด! ปล่อยมือจากผู้ชายของฉันนะ” ซูจีกรีดร้องโวยวายด้วยความหึงหวง เธอกำลังจะเดินเข้าไปแยกเขาทั้งสอง แต่...
“จือเทา!!! ...พาซูจีออกไปที”
ฝีเท้าสวยถึงกับชะงัก เมื่อแฟนของตนตะโกนเรียกชื่อเพื่อนขึ้นมาดังลั่น ในขณะนี้ชานยอลอยากจะอยู่กับแบคฮยอนเพียงแค่สองคน สองคนเท่านั้น!! จือเทาที่ยืนมองเหตุการณ์อย่างไร้ตัวตน ก้าวเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มอันน่าหวาดกลัว เขาแสยะยิ้มให้กับหญิงสาวจนเธอถึงกับตัวสั่นทันที
“เสียใจด้วยว่ะ.. กูกับแบคฮยอนมีอะไรต้องคุยกันอีกเยอะ!”
“รู้มั๊ย...ว่าจงอินเป็นเพื่อนของพี่” ทั้งสองเงียบอยู่นานตั้งแต่ที่จือเทาพาแบคฮยอนออกไป แต่จู่ๆชานยอลก็พูดขึ้นมา
“...ไม่รู้ค่ะ พึ่งรู้เมื่อกี้”
“ตอนนี้พี่กำลังให้คนไปสืบประวัติของเธอ ...พี่อยากได้ยินความจริงจากปากเธอก่อนที่ ข้อมูลจะมาถึงพี่” ร่างสูงพาร่างของตนที่อ่อนล้า มานั่งพิงอยู่บนเก้าอี้
“พี่..ยอล”
“ขอร้องแหละ”
“เมื่อก่อนซูจีเป็นเด็กกำพร้าจนกระทั่งวันหนึ่งมีนักธุรกิจมาขอรับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม เขาใช้ซูจีเยี่ยงทาสและยังข่มขืนซูจีราวกับเป็นโสเภนีไร้ค่า วันหนึ่งธุรกิจของเขากำลังจะล้มละลายและได้ส่งซูจีไปดูตัวกับคุณคิมจงอิน แต่มันก็ไม่สำเร็จ”
“…”
“ผลสุดท้ายซูจีก็กลับมาเป็นคนเหลือแต่ตัวอีกครั้ง ...จนกระทั่งเมื่อ1ปีที่ผ่านมาคุณพ่อคุณแม่ขอพี่ ได้จ้างซูจีมาดูแลแผลใจของพี่ยอล และซูจีก็ทำมันสำเร็จ ถึงยังไงซูจีก็รู้ว่าพี่รักใคร..แต่คนที่พี่รักเขาตายไปแล้ว!”
“บยอน แบคฮยอน”
“ใช่...เด็กคนนั่นตายไปแล้วจริงๆนะค่ะ ซูจีไม่คิดเลยว่าจะเจอกับเด็กคนนั้นอีก”
“ต้องการเท่าไร?”
“...?”
“ตอนนี้หน้าที่ของเธอหมดแล้ว เอาเงินและออกไปจากชีวิตของฉันซะ ถือว่าเป็นการขอร้อง”
ชานยอลกุมขมับอย่างคิดหนัก เขาอยากจะบ้าตายกับเรื่องบ้าๆพวกนี้ หลังจากที่ซูจีออกไปได้ไม่นาน ก็มีเอกสารเกี่ยวกับแบคฮยอนส่งมาให้จากเลขาคนสนิท ...ร่างสูงรู้สึกลังเลเอามากๆที่จะเปิดเอกสารออกมา หัวใจมันกำลังเต้นรวน อยากจะรู้จนใจจะขาด แต่สมองกับบอกว่าอย่าเปิดมัน!!
“เป็นไงเป็นกัน!”
มือหนาตัดสินใจเปิดเอกสารนั่นออกมา และตัดสินใจไล่อ่านเอกสารทุกตัวอักษร ยิ่งรู้มากเขาก็ปวดหัวจนแทบระเบิดออกมา มือหนาสั่นระริกด้วยความปวดร้าวก็จะปล่อยเอกสารในมือและล้มพับลงไปกับโต๊ะ ดวงตากลมเบิกกว้าง ก่อนที่จะหลับลงอย่างสงบ
หยาดน้ำใสไหลรินออกจากเบ้าตาทั้งสองข้าง
ความทรงจำในอดีตตามมาหลอกหลอนไม่จบไม่สิ้น
บยอน แบคฮยอน คนที่ตายไปแล้วกลับมามีชีวิตอีกครั้ง!
“จะพาน้องแบคไปไหนเหรอ?”
ร่างบางที่นั่งหยุกหยิกอยู่ไม่สุข ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย แบคฮยอนเป็นห่วงชานยอลนะ แต่ร่างบางคิดว่าซูจีคงดูแลชานยอลเป็นอย่างดี ดังนั้นร่างบางจึงรู้สึกตื่นเต้นกับการผจญครั้งใหญ่ กับคนแปลกหน้าซึ่งมีหน้าตาหล่อเหลาเอาการ! ~
“หึ พี่จือเทากำลังพาน้องแบคไปหาใครคนหนึ่ง”
“ใคร?”
“พี่อยู่กับเขาแล้วรู้สึกว่าเขาดูเกร็งๆ ถ้ามีน้องแบคอยู่ด้วยเขาคงจะยิ้มและหัวเราะแน่ๆ”
“เพราะน้องแบคน่ารักกกกใช่มั๊ย ~” แบคฮยอนยิ้มตาหยี้ให้อีกฝ่าย ทำเอาจือเทาหลุดขำออกมา
“อืม น่ารักมากบอกเลย”
“..ตอนนี้ชานยอลจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้”
“มันสบายดี เชื่อพี่ซิ เพราะพี่เป็นเพื่อนกับมัน”
“จริงเหรอออออ~”
“ถ้าน้องแบคเชื่อฟังพี่จือเทา ชานยอลก็จะดีใจ”
“เย่!~ น้องแบคจะเชื่อฟังพี่จือเทา”
จือเทาส่ายตัวนิดๆให้กับคนหัวอ่อนอย่างแบคฮยอน
ความคิดเห็น