คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : น้อยใจ
“โอ๊ย !! ไอ้พวกบ้าฉันน้องชายเจ้านายแกนะ !”
เสียงหวานๆแสนคุ้นหูไล่ตะโกนด่าบุคคลสองสามคนที่อยู่ในคฤหาสน์แต่ตนเอง ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความโมโหที่ตนถูกจับโยนออกมาอยู่นอกย้านอย่างไร้เยื่อใย เป็นเจ้าของคฤหาสน์แท้ๆกลับมาเกาะกรงรั้งตวาดเสียงดังก้องจนชายหนุ่มที่ขับจักรยานมานึกขำอยู่ในใจ
“ลู่หาน คุณทำอะไรอยู่ครับ”
เซฮุนหยุดจอดจักรยานคู่ใจอยู่ข้างๆลู่หาน ก่อนจะเอ่ยแซวพร้อมกันยิ้มทะเล้นใส่เพื่อนรัก ฝ่ายคนมีดวงหน้าหวานยู่หน้าบูดเข้าหากันก่อนจะหันมองบุคคลที่พึ่งมาใหม่
“เซฮุน!! นายมาพอดีเลยดูซิๆ พี่ยอลไล่ฉันออกจากบ้านแล้ว! ค่อยดูนะฉันจะโวยวายให้บ้านแตกเลย”
“ใจเย็นซิครับ^^”
“วันนี้ฉันจะหนีออกจากบ้าน! นี่ๆ เซฮุนให้ฉันไปนอนหอนายด้วยนะ คอยดูนะไอ้บ้ายอลเราได้เห็นดีกัน!!”
“มันจะดีเหรอครับ … หอพักผมมันเป็นห้องเล็กๆเหม็นๆ ผมไม่กล้าให้คุณไปอยู่ในที่แบบนั่นหรอก”
“ไม่กล้าก็ต้องกล้า!! ไปกันเถอะฉันไม่อยากอยู่บริเวณหน้าคฤหาสน์บัดซบนี่หรอก!!”
ลู่หานตอนนี้ดูหน้าบูดอย่างเห็นได้ชัด หน้าบูดๆของลู่หานสำหรับเซฮุนมันดูน่ารักซะจนร่างหนาอดยิ้มไม่ได้ ร่างเล็กเดินฟึดฟัดกระแทกปลายเท้ามายังรถจักรยานของร่างหนาก่อนจะนั่งลงแรงๆระบายความโกรธไปในคราวเดียวกัน
………………………………………...............................................
<ซองมิน>
ผมไม่มีจิตใจอยู่กับเนื้อกับตัวสักนิดเมื่อรู้ว่าแบคฮยอนเจอคนของท่านประธานทำร้ายจนอาการสาหัส แถมท่านประธานยังไล่แบคฮยอนออกอีก เด็กคนนั้นไปทำอะไรให้ท่านประธานโกรธหรือป่าวนะ ผมชักเป็นห่วงแล้วซิ
“คุณคยูฮยอน!!”
ผมเห็นคุณคยูฮยอนกำลังเดินออกจากบริษัท ผมก็เลยรีบถลาตัวตรงไปดักหน้าคุณคยูฮยอนไว้ เพราะคุณคยูฮยอนเขา ต้องรู้อะไรบ้างอย่างแน่ว่าทำไมท่านประธานถึงทำร้ายแบคฮยอนแบบนี้ ก่อนที่คุณคยูฮยอนจะเดินมา ท่านประธานพร้อมกับลูกน้องเป็นโขลงแล้วพากันรีบร้อนกลับคฤหาสน์ด้วยซิ เฮ้อ~ มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่เลย
“นายเป็นใคร มีอะไรกับฉันเหรอ”
เอ๊ะ ! เขาจำผมไม่ได้หรอกเหรอ
“คือ .. ทำไมแบคฮยอนเจอไล่ออกล่ะครับ”
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับนายซะหน่อย ออกไปซิขวางทางชะมัด”
คุณคยูฮยอนดูท่าทางอารมณ์เสียแบบสุดๆ เขาผลักผมออกให้พ้นจากทางเดินแล้วเขาก็ก้าวเท้าเดินไปโดนไม่สนใจผมสักนิด .. ถ้าแบคฮยอนเป็นคนมาถามคุณ คุณคงยิ้มให้แบคฮยอนใช่มั้ยครับ? คุณคงไม่ผลักแบคฮยอนออกให้พ้นทางแบบที่คุณผลักผมใช่ไหม
…. ผมลืมไปคุณคยูฮยอนชอบแบคฮยอนนี่นา ….
พอบริษัทปิดลงผมก็เดินทางกลับบ้านตามชีวิตประจำวันแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือสายตาผมไปสะดุดกับร่างบางๆของใครคนหนึ่งที่ดูบอบช้ำซะจนน่าตกใจ … นั้นมันแบคฮยอนนี่นา!!!
แบคฮยอนเดินโซเซมาหยุดมองหน้าร้านขนมปัง ท่าทางเขาคงหิวมาก แบคฮยอนดูน่าสงสารมากเลย ผมเห็นแบบนี้จึงรีบวิ่งไปประคองเขาที่กำลังเซจนเกือบล้ม รอยบอบช้ำมากมายเต็มตัวไปหมด .. นายไปเจออะไรมานะ ใครมันช่างใจร้ายทำกับนายได้ลงคอ
"ซองมิน …"
“แบคฮยอน ! นายเป็นอะไรมากหรือป่าว ทำไมเป็นแบบนี้ฮะ !! ท่านประธานทำอะไรนายหรอ??”
“ซองมิน ….ดีใจจังที่เจอ ดีใจมากๆเลย”
ใบหน้าหวานของแบคฮยอนดูเขียวช้ำไปหมด ถึงจะช้ำแค่ไหนก็ไม่บดบังความสวยของคนๆนี้สักนิด สีหน้าของแบคฮยอนดูดีใจมากที่เห็นผม เขายิ้มหวานให้กับผมเอาซะผมอยากเป็นเมะเลยทีเดียว >0<
“บ้านนายอยู่ไหนเดียวฉันจะพยุงนายกลับบ้านเองนะ”
“ฉันไม่มีบ้านหรอก ฉันนอนที่ป้ายรถเมล์ นะ นาย ไม่ต้องไปส่งฉันที่ป้านรถเมล์หรอกนะฉันเกรงใจ”
“ไม่มีบ้านยังหรอ? งั้นไปบ้านฉันก่อนนะ”
“ไม่เอาหรอกครับ ฉันตัวก็เหม็น สกปรกจะตายจะไปบ้านซองมินได้ไงกันเดี๋ยวบ้านนายจะติดเสนียดเอานะ”
“เสนียด??”
“มีคนบอกว่าฉันเป็นตัวเสนียด คนๆนั้นเขาเลยไล่ฉันออกจากบ้านแล้วให้คนมาทำร้ายผมซ้ำเพราะเขาบอกว่าการกระทืบฉันเป็นการไล่เสนียดไปไล่ๆ”
“แบคฮยอน ..”
“ฉันไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้แล้ว ฮื่อๆ ถ้าฉันไปบ้านซองมิน ซองมินก็ต้องกระทืบฉันนะซิ ถ้าไม่ทำแบบนั้นบ้านของซองมินจะติดเสนียด ...กลัวเหลือเกิน ฉันจ็บ ฮือๆ เจ็บไปทั้งตัว .. ฉันบอกเขาว่าฉันเจ็บแต่เขาก็สั่งให้ใครก็ไม่รู้เอาน้ำเกลือมาสาด ...กลัว คนๆนั้นน่ากลัว ฮื่อๆ ไม่เอานะ”
ร่างบางๆเข้ามาสวมกอดผมขณะเดียวกันเขาก็ร้องไห้ฟูมฟายระบายความในใจออกมา ‘คนๆนั้น’ คงหมายถึงท่านประธานซินะ เฮ้อออ นี้มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย!! เรื่องงี่เง่าพวกนี้เกิดขึ้นได้อย่างไงกันแล้วทำไมมันต้องมาเกิดกับคนบอบบางแบบนี้ด้วยนะ จิตใจของเด็กคนนี้ อ่อนแอมากกว่าที่คิด
เหตุการณ์เลวร้ายแบบนี้มันเกิดขึ้นมาได้ไงกัน .. นี่ถึงต้องเอาน้ำเกลือมาสาดด้วยหรอ? ท่านประธานบ้าไปแล้วแน่ๆ !!! ท่านประธานคิดอะไรของเขาอยู่นะ ..มีความสุขมากหรือไงที่เห็นคนบริสุทธิ์ไร้เดียงสาอย่างแบคฮยอนเจอทรมานอย่างนี้ !
ว่าแต่ .. เรื่องเสนียดปัญหาอ่อนบ้าๆนั้นแบคฮยอนเชื่อด้วยหรอ =[]=^
“แบคฮยอนอย่าร้องนะเด็กดี นายรู้ได้ไงว่าตัวเองเป็นตัวเสนียด”
“ก็คนๆนั้นบอก ..”
“แล้วนายก็เชื่อเนี่ยนะ! เฮ้ออออ นายไม่ใช่ตัวเสนียดสักหน่อย คนๆนั้นของนายเป็นใครมาจากไหนถึงมาตัดสินคนอื่นตามใจชอบ จำไว้นะแบคฮยอนนายจะเป็นตัวอะไรไม่มีใครมาตัดสินนายได้..คนๆนั้นเขารู้จักนายดีแล้วหรอถึงมาตัดสินนาย คนที่รู้จักตัวนายดีคือนายเองต่างหาก !!”
“ตะ แต่ ..”
“ไม่มีแต่!! จะเป็นตัวอะไรมันอยู่ที่การกระทำของเราถึงคนอื่นจะตัดสินอย่างไงแต่เราก็รู้ตัวเราดีที่สุด แล้วคนพวกนั้นดีพอแล้วหรอที่จะตัดสินเรา?? นายไม่ใช่ตัวเสนียดนะ จำไว้”
“ฮื่อๆ ซองมิน ~”
“งั้นนายไปกับฉันนะ เด็กดี ”
ผมลูบหัวแบคฮยอนเบาๆเพื่อเป็นการปลอบใจ ใครมันจะใจร้ายทิ้งผู้ชายตัวเล็กๆอย่างนี้ลงนะ ท่านประธานนะท่านประธานจิตใจทำด้วยอะไรว่ะ ผมอยากจะด่าท่านประธานจริงๆ แต่ถ้าทำไปผมมีหวังตกงานนะซิ T^T ร่างกายสวยๆแบบนี้เขียวช้ำหมดเลย !!
….. ไม่แปลกหรอกที่คุณคยูฮยอนบอกว่าแบคฮยอนสวยกว่าผม.. มะ มะไม่แปลกสักนิด
ความคิดเห็น