คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Special KrisLay's : ซินเดอเรลล่าน้อย
รองเท้าแก้วแสนสวย ช่างเหมาะกับคนสวยๆแบบคุณ : ))
<อี้ชิง talk>
“จือเทา!! นายต้องบ้าไปแล้วแน่เลย”
ผมตะโกนลงไปยังข้างล่าง เมื่อรู้ว่าจือเทาเพื่อนของผมเอาชุดผู้หญิงมาให้ผมใส่ไปงาน พระเจ้า!! มันคลายกับชุดเจ้าสาวซะด้วย ตอนนี้ผมแทบอยากจะไปกระชากหัวเพื่อนรักซะจริงๆ -*- แต่ไปไม่ได้เพราะพี่สไตล์ลิสต์ และพวกพี่ๆแผนกเมคอัพ กำลังสนุกกับการแต่งตัวของผม ม๊ากับป๊าก็คงรู้เห็นเป็นใจซินะ
ชิชิ!! โมโหจริงๆ
“พูดมากจังงงง ~ แต่งไปเถอะ ฉันไปซื้อชุดสูทให้นายไม่ทัน มันหมดก่อน”
“โกหกกกก”
ผมล่ะหมั่นไส้จริงๆ อุตส่าห์กลับจากเกาหลีทั้งทีดันต้องไปงานเต้นรำระดับนานาชาติ ซึ่งในงานจะมีทั้งพวกนักธุรกิจและดาราระดับโลกมากมาย ม๊าบังคับให้ผมไป แง้ๆ อยากจะร้องไห้จริงๆ โชคดีนะงานนี้ทุกคนจะต้องใส่หน้ากากแฟนตาซีปิดบังใบหน้า
ไม่งั้นผมคงขายขี้หน้าแน่ เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ดันมาแต่งหญิง!!
ผมเบ้ริมฝีปากเล็กน้อยพร้อมก้าวเท้าเดินลงมาหา ม๊า ป๊า และ จือเทาซึ่งนั่งรออยู่ในห้องโถง .. ทุกคนที่กำลังพูดคุยกันอย่างได้อรรถรสบนชุดโซฟาสีครีม แต่เมื่อผมก้าวลงจากบันได้เท่านั้นแหละ !! สายตาทั้งหมดต่างจับจ้องราวกับผมเป็นตัวประหลาด ความมั่นใจผมติดลบทันที!! ผมคงจะเหมือนพวกกระเทยกล้ามโตซินะ ..อายจัง
แปะๆ แปะๆ
หัวใจผมพองโตอีกครั้งเมื่อม๊าลุกขึ้นมาตบมือให้ผม และคนอื่นๆก็ตบมือให้เช่นเดียวกัน ผมระบายยิ้มออกมาอย่างมีความสุขก่อนที่จะกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปกอดม๊าเบาๆ เฮ้อ!! รู้สึกรำคาญกระโปรงแปลกๆแล้วซิ มันจะยาวลากพื้นไปไหน ถ้าผมสะดุดล้มขึ้นมาจะทำอย่างไง โชคยังเข้าข้างผมอีกอย่างก็คือ ข้างหน้ากระโปรงมันเว้า ทำให้เปอร์เซ็นการหกล้มลดลงไป 50 %
“ลูกม๊าสวยมากจ๊ะ สวยจริงๆ” ม๊าผละผมออกก่อนที่จะลูบแก้มผมเบาๆ สวยบ้าอะไรเล่า ผมเป็นผู้ชายนะ!!
“แหม เพื่อนใครก็ไม่รู้”
ผมแลบลิ้นให้กับไอ้ตัวปัญหาก่อนที่จะเดินไปเกาะแขนป๊าอย่างหลวมๆ ป๊าเองก็ลูบหัวผมเบาๆอย่างเอ็นดู ในคฤหาสน์หลังนี้ ผมเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก!~ จือเทาหยิบยื่นหน้ากากแฟนตาชีสีขาวที่มีขนนกที่ตรงปลายมาให้ผม ผมยู่ใบหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะใส่มัน ป๊า กะ ม๊าก็ใส่แล้ว จือเทาก็ใส่ คราวนี้ก็ถึงคราวผมแล้วซินะ ^^
“ไปงานกันเถอะจ๊ะ”
เราทั้งสี่คนเดินออกมาจากคฤหาสน์ท่ามกลางรอยยิ้ม ม๊ากะป๊าไปรถเบนซ์อีกคัน ส่วนผมกับจือเทาก็นั่งออดี้สปอร์ตสีแดง ได้ข่าวมาว่าหมอนี่พึ่งซื้อมาใหม่ซะด้วย จือเทาเปิดประทุนรถพร้อมทั้งขับนิ่มๆไม่เร็วมาก ผมหันมายิ้มให้กับเขาก่อนที่จะยกมือขึ้นสัมผัสสายลมอันเบาบาง .. มาอยู่ที่จีนแล้ว ไม่อยากกลับไปเรียนที่เกาหลีเลยแฮะ
“เดี๋ยว จอดก่อน”
ผมบอกอาจือด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา เขาขับพาผมผ่านที่ทะเลสาบแห่งหนึ่ง มันสวยงามมาก แสงจันทร์ตกกระทบ ก่อให้เกิดความระยิบระยับบนผืนน้ำ เมื่อจอดเทาจอดรถ ผมก็เดินลงมาราวกับต้องมนต์สะกด หวังว่าคงไม่มีใครอยู่ที่นี่หรอกนะ ไม่งั้นประชาชนคงตกใจผมสุดๆแน่
พวกเขาต้องคิดว่า ผมหลุดออกจากโรงพยาบาลบ้าชัวร์
<อี้ชิง end>
“อืม จัดการเรื่องซื้อหุ้นให้ฉันด้วยนะชานยอล แล้วไปเจอกันที่งาน”
น้ำเสียงแสนทรงพลังงานพูดขึ้นอยากเงียบๆ ในขณะที่ร่างสูงกำลังเดินชมวิวยามราตรีอยู่บริเวณทะเลสาบ มือแกร่งมองหน้ากากาแฟนตาซีสีดำที่ตนต้องใส่ สายตานิ่งๆทำเอาหน้ากากซึ่งอยู่ในมืออยากจะแตกสลายให้ตายจนได้!! คริสชักสีหน้าอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อนึกถึงงานเลี้ยงบ้าๆบอๆที่เลียนแบบเทพนิยาย
“อ๊ะ”
ร่างสูงถึงกับหยุดชะงัก!ใบหน้าคมจับจ้องเพียงแค่หญิงสาวผู้งดงามดั่งดอกไม้ยามราตรี แสงจันทร์ที่ตกสะท้อนมายังชุดสีขาวบริสุทธิ์ของเธอ ทำเอาอี้ฟานนึกว่าตัวเองได้ตายไปแล้ว ...นี้มันนางฟ้า!! นางฟ้าชัดๆ
ดวงตาเป็นประกาย เปล่งสง่าพ้นออกมาจากหน้ากากแฟนตาซีซึ่งปิดบังใบหน้า ยังคงมองไปยังดวงจันทร์กลมโต ผมสีทองแกมส้มถูกรวมัดจุก รวมเอาไว้ สายลมยังคงพัดโบก กระโปรงสีขาวยาวพลิ้วไหวตามแรงของธรรมชาติ ทุกอย่างช่างตราตรึงร่างสูงตั้งแต่แรกเห็น หัวใจของเขาเต้นรั่วด้วยความตื่นเต้น นานแค่ไหนแล้ว ที่คริสไม่เคยมีความรัก
นี้มันรักแรกพบของเขาชัดๆ !!
ฟูวว ว ว ว~~
แรงลมช่างกลั่นแกล้ง!! สายลมพัดผ่าน นำเศษใบไม้พลิ้วไหวไปทั่ว มือแกร่งใช้มือโบกปัดสิ่งที่อยู่ตรงหน้า สักพัดทุกอย่างก็หยุดนิ่ง ..ราวกับหยุดเวลาเอาไว้ ดวงตาคมกริบลืมตาขึ้นอีกครั้งเพื่อเชยชมความงามของนางฟ้า แต่เขาก็ต้องผิดหวัง เมื่อนางฟ้าแสนสวยได้กลับสวรรค์ไปแล้ว .. ฝีเท้าของเขาวิ่งไปยังจุดที่ร่างบางเคยยืน
คริสราวกับคนบ้า เขากำลังตามหาภาพหลอกของตนเอง
ทุกอย่างมันว่างเปล่า ริมฝีปากหนาจิกปากอย่างไม่พอใจ
ภาพความทรวจำครั้งสุดท้ายคือ หน้ากากแฟนตาซี ในค่ำคืนแบบนี้ งานที่รวบรวมบุคคลคนสำคัญเท่าไว้..มันมีอยู่งานเดียว!! คนหล่อถึงกับมีหวังที่จะได้เจอนางฟ้าอีกครั้ง ถึงแม้ความหวังมันจะเลือนรางก็ตาม
ในขณะที่เขากำลังจะเดินไปยังรถของตน สายตาก็ดันเหลือกไปเห็นรองเท้าแก้วสีใส ซึ่งประดับประดาไปด้วยเพชรเม็ดงามมากมาย ที่ตกตรงใต้ต้นไม้ใหญ่ แต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือ รองเท้ามันเหลืออยู่ข้างเดียว!! คริสไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปหยิบรองเท้าอันนั้น เขามองพิจารณาทุกซอกซุกมุมพรางอมยิ้มเล็กๆอย่างลืมตัว
“ไม่ใช่นางฟ้า ..แต่เป็นซินเดอเรลล่าต่างหาก”
“จือเทา!! ทำไงดีอ่ะ รองเท้าหายข้างหนึ่ง”
เมื่อมาถึงโรงแรมสูงลัดฟ้า อาอี้ก็โวยวายขึ้นมาทันที!! จือเทาถึงกับกุมขมับ นอกจากจะมางานเลี้ยงสายแล้ว ยังลืมรองเท้าอีก!! ร่างแกร่งอยากฆ่าเพื่อนรักให้ตายคามือเสียจริงๆ ใบหน้าหวานสลดทันทีที่เห็นท่าทีของเพื่อนหนุ่ม ทั้งสองคนเดินมาถึงทางเข้าของโรงแรมแล้ว เหลือสองทางเลือกคือ กลับบ้าน กับ เข้าไป
“เดี๋ยวฉันไปซื้อรองเท้าให้นายใหม่ โอเค?”
“แล้วฉันจะไปอยู่ไหนล่ะ? ฉันไปด้วย”
“นายก็รออยู่แถวนี้แหละ ฉันไปแปปเดียวฉันสัญญา”
จือเทาไม่ยอมฟังคำขอของอี้ชิงใดๆทั้งสิ้น เขาฝากร่างบางไว้กับยามของโรงแรม และพนักงานคนอื่นๆ อี้ชิงถอนหายใจกับความโง่ของตัวเอง เขาเดินเข้ามาในล็อบบี้ก่อนที่จะหาโซฟาแสนนุ่มนั่งจิกชา ในระหว่างที่รอเพื่อนรัก ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างก็ต้องมองใบหน้าหวานทุกครั้ง
อาอี้รู้สึกราวกับตัวประหลาด !!
เพราะเขาเป็นคนเดี๋ยวที่ใส่ชุดแสนฟูฟ่อง
สายตาแสนกดดันทำให้อี้ชิงทนไม่ไหว เขาเลือกที่จะขึ้นไปชั้น 64 ซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน เพราะแขกที่มาพักในโรงแรมต่างมาขอถ่ายรูปคู่ราวกับมาเขากำลังสวมใส่ชุดคุณหมีที่กำลังแจกขนมอยู่ในสวนสนุก ร่างบางพยุงตัวเองที่เดินขากระเผลกๆขึ้นลิตฟ์แก้ว เนื่องจากระดับส้นเท้าช่างต่างกันทำเอาอี้ชิงรู้สึกหงุดหงิด อยากจะปารองเท้าบ้านี้ทิ้งเสียจริง
“อื้มมม”
ร่างบางเดินวกวนอยู่หน้าประตูของงานเลี้ยง เขาครางในลำคออย่างตื่นเต้น ทำไมนายต้องมาสายด้วยนะ จาง อี้ชิง ในใจก็สะทบคำด่ามาไม่ขาดสาย ถ้าร่างบางผลักประตูเข้าไปล่ะ? อะไรจะเกิดขึ้น หรือว่าจะรอจือเทาอยู่หน้าประตูดี ..คนตัวน้อยสับสนไปหมดแล้ว
ผลัก!!
อีชิ้งตัดสินใจผลักประตูไม้ซึ้งแกะสลักซะสวยงาม ผู้คนที่กำลังเดินรำตามจังหวะเพลงต่างหยุดนิ่งและมองไปยังผู้ที่มาเยือน เสียงดนตรีเบาๆยังคงดังขึ้นมาเป็นระยะๆ ทุกอย่างเงียบแต่เสียงหัวใจของอาอี้กับเต้นตุบตับเมื่อรู้ว่าสายตานับร้อยกำลังจ้องมองตนอยู่ ..รู้สึกหมดความมั่นใจ!! สายตาสวยก้มต่ำลงกำลังจะเดินออกจากงาน แต่จู่ๆก็มีเสียงเข้มดังขึ้น ทำให้ร่างบางถึงกับหันไปอีกครั้ง
“ซินเดอเรลล่าของฉัน”
ร่างบางถึงกับทำอะไรไม่ถูกที่จู่ๆก็มีชายแปลกหน้ามาปรากฏตัว หน้ากากแฟนตาซีสีดำทมิฬช่างลึกลับ น่าค้นหา แต่ทว่านั้นไม่ประเด็จ!! ใบหน้าหวานยิ้มร่าขึ้นมาทันทีที่มือของชายแปลหน้าถือรองเท้าแก้วอีกข้างของตน ..เมื่อซินเดอเรลล่าตัวน้อย มอบรอยยิ้มแสนหวานชุ่มมาให้ ทำเอาคนเย็นชาอย่างอู๋อี้ฟาน ถึงกับเขินจนทำอะไรไม่ถูก
“นี้ของคุณใช่มั้ย?”
“คะ ..ค่ะ”
ร่างบางถึงกับเดินถ้อยหลังออกไปเล็กน้อย เมื่อร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าค่อยๆคุกเข่าลง แถมยังยกเท้าข้างที่ว่างเปล่าขึ้นมาใส่รองเท้าแก้วซึงอยู่ในมือของอีกฝ่าย อี้ชิงกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอ! มือหยาบกร้านสัมผัสข้อมือเรียวอย่างอ่อนโยนและเบาบาง ทำเอาซินเดอเรลล่าในร่างผู้ชายถึงกับใจเต้นรั่ว
ตื่นเต้น หวั่นไหว สับสน งุนงง จะระเบิดอยู่แล้วว !!
“ช่วยเต้นรำกับผมสักเพลงนะครับ ซินเดอเรลล่าน้อย”
...............................................
ไรท์เตอร์ชอบคู่นี้จังงง 555
ไรท์ตัดต่อรูปอาอี้ไม่ค่อยสวยอ่าาา
ฝีมือกากสุดๆ T^T
ช่วยกันเม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะ >3<
ความคิดเห็น