ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic exo] That's too bad (chanbaek hunhan kyumin)

    ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 18 : เช้าวันใหม่

    • อัปเดตล่าสุด 8 ธ.ค. 56


       <ชานยอล>


    โอ๊ยยย ปวดหัวชะมัดเมื่อคืนผมนอนดึกไปหรือไงว่ะเนี่ย - -

    ผมค่อยๆปรือเปลือกตาขึ้นมาช้าพบกับแบคฮยอนที่นอนหลับใหลซบกับขอบที่นอนของผม เฮ้อ นี่เขามาเฝ้าผมทั้งคืนเลยหรือป่าว?

     


                          “ตื่นแล้วหรอ ?”

     


    ร่างบางสุดแสนน่ารักลุกขึ้นมาอย่างหน่วงๆท่าทางงัวเงียส่ายหัวไปมาเล็กน้อยดูน่ารักจนผมต้องปัดปอยผมที่ปิดบังใบหน้าสวย

     


                          ชิ ไอ้ผมพวกนี้คนจะปิดบังด้วยสวยของแฟนฉันหรอ?!


                          “อืม นายมานอนอะไรที่นี่


                          “ผมแค่อยากจะพูดกับคุณเรื่อง ....


                          “โอ๊ยยย ปวดหัว

     


    ผมแกล้งโวยวายถึงอาการปวดหัวจอมปลอมพร้อมกับนอนลงดิ้นไปมาทำท่าทางประกอบ เพื่อความเนียน เอ๋! ดูเหมือนแบคฮยอนจะตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากเลย

     


                          “คุณ!! เดี๋ยวซิๆ คุณ เจ็บตรงไหนหรอบอกผมซิ อย่าเป็นอะไรนะอยากตายนะ ฮื่อๆ


                          “….”

     


    สงสัยเล่นแรงไปหน่อยแฮะ จู่ๆแบคฮยอนก็เขย่าตัวผมร้องน้ำตาตกเป็นสายเอาซะผมไม่มีกำลังใจในการแกล้งต่อเลยสักนิด .. เขาร้องไห้ ผมทำเขาร้องไห้อีกแล้ว

     


                          “คุณได้โปรดอย่าเป็นอะไรนะ ..ผมกลัว ฮื่อๆ กลัวอะไรก็ไม่รู้แต่ผมไม่อยากให้คุณเจ็บปวดอีกแล้ว ผมกลัวเหลือเกิน

     


    จากที่เขย่าก็แปรเปลี่ยนมาเป็นกอดแทน ทั้งกอดทั้งร้องไห้ซบกับแผงอกของผม เอาซะผมทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว ผมได้แต่โอบกอดแบคฮยอนกลับเพื่อเขาจะได้สบายใจบ้าง

     


                          “ฉันไม่เป็นไรแล้ว .. นายห้ามพูดเรื่องที่จะไปจากฉันรู้ไหมไม่งั้นฉันจะเป็นแบบเมื่อกี้


                          “ผมจะไม่ไปจากคุณอีกแล้ว!! ผมจะอยู่ที่นี่ ..ได้โปรดอย่าเป็นอะไร ฮื่อๆ


                          “เป็นห่วงฉันหรอ?”


                          “ไม่รู้ ผมไม่รู้ ฮื่อๆ ”

     


    ไม่รู้ ... มันหมายความว่าอะไร เขายังรักผมอยู่หรือเปล่า เขายังห่วงผมอยู่ใช่ไหม ได้โปรดเถอะแบคฮยอน ทำให้มันแน่ชัดไปเลยว่านายคิดอย่างไงกับฉัน

    ฉันรู้ว่าฉันมันทำอะไรไม่ดีตลอดที่ผ่านมา ... แล้วนายยังรักฉันอยู่ใช่ไหม?

     

     

                          “แบคฮยอน … ตอบฉันมานายรักฉันหรือเปล่า?”

     

     

    คำพูดของผมทำเอาแบคฮยอนเขาสะดุ้งออกมาโอบอกก่อนที่จะมองเข้ามาในดวงตาที่แสนจริงจังของผม ไม่รู้แหละว่ามันจะตรงหรือไม่ตรง แต่ผมแค่อยากรู้ว่าหัวใจของคนๆนี้ยังเป็นของผมอยู่หรือป่าว … ขอเพียงเอ่ยออกมาว่ารักผม ..

     

    แค่นี้เท่านั้นแล้วฉันจะไม่ปล่อยนายไปเป็นครั้งที่สอง

     

     

                          “พะ พูดอะไร ..ของคุณ

     

                          “ตอบฉันตามความจริง!!”

     

                          “ผมไม่รู้!! ได้โปรดอย่าทำแบบนี้เลย ได้โปรด ฮื่อๆ

     

                            !!!

     

     

     

    เอาแล้วคร๊าฟ ร้องหนักกว่าเดิมอีก … มือเรียวสวยยกขึ้นมาปิดหูของตัวเองทั้งสองข้างพลางส่ายหน้าไปมาด้วยความสับสน การกระทำแบบนี้ เขาต้องการจะสื่ออะไรกันแน่?

     

     

                          “อย่าร้องซิ นายจะร้องไห้ให้มันได้อะไร เดี๋ยวฉันไปทำธุระก่อนนะจะรีบกลับมาหา

     

                          “เดี๋ยวซิครับ!! เรื่อง…”

     

                          “นายสัญญาแล้วว่านายจะไม่ไปจากฉัน .. นายต้องทำตามสัญญา!"

     

                          !!!!!

     

                      ……………………………………………………………………………………

     

                          <ซองมิน>

     

    เมื่อคืนคุณคยูฮยอนขี้อ้อนชะมัดเลย .. ให้ผมเล่านิทานก่อนนอนให้ฟังแล้วเขาก็กอดผมนอนทั้งคืน เช้าวันนี้ผมเลยมาต้องทำข้าวต้มสุดอร่อยให้กับคุณคยูบ้างแล้ววว

     

    เพราะวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่เรื่องสนุกๆของเขาจะจบลง….

     

    ถึงแม้ว่าผมยังอยากจะรั้งเขาไว้สุดชีวิตแต่ในเมื่อเขาไม่ต้องการผมแล้ว ผมจะหน้าด้านอยู่ทำไมล่ะครับ?? ขอเพียงเขามองว่าผมเป็นแฟนเขา  ผมก็ดีใจแล้ว

     

     

                          “นายควรออกจากคอนโดฉันได้แล้วไม่ใช่หรอ!!!”

     

     

    เสียงของคุณคยูฮยอนดังมาจากข้างหลังทำเอาผมสะดุ้งเฮือกหันควับจตามเสียงทันที ภาพที่อยู่เบื้องหน้าผมก็คือ คุณคยูฮยอนยืนกอดอกมองผมด้วยสายตาเกรี้ยวกราด

     

     

                          ผม  หมดค่าแล้วซินะ

     

                          “ผมขอโทษฮะ เดี๋ยวผมจะกลับเดี๋ยวนี้ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับ

     

     

    ผมเตรียมใจไว้แล้ว   ใช่ ผมรู้ว่าเรื่องนี้ตั้งนานแล้ว ทำใจไว้แล้วด้วย แต่ทำไมนะ ทำไมมันเจ็บแบบนี้ ถึงจะเจ็บปวดอย่างไงผมก็ยังยิ้มให้กับคุณคยูฮยอนโดยไร้การเสแสร้งใดๆทั้งสิน

     

     

                          “นาย ไม่โกรธฉันหรอ?”

     

                          “ไม่ครับ ผมรู้ตัวผมดีว่าผมอยู่ในสถานะอะไร เดี๋ยวผมจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละครับ

     

                          “หึ ของเล่นของฉันช่างรู้ตัวจริงๆ คราวนี้ก็รู้แล้วใช่ไหมล่ะว่าฉันใช้นายเป็นเครื่องมือพนันกับเพื่อน  เท่าแหละ นายรู้แบบนี้แล้วนายยังรักฉันอยู่ไหม??”

     

                          “รักครับ

     

                          “… ฮ่าๆ ฉันชนะไอ้ยอลมันแล้วววว สงสัยฉันมันเสน่ห์แรงจริงๆ หลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้นแหละซิ

     

     

    คุณคยูฮยอนหัวเราะคิกคักมีความสุขโดยไม่เหลียวมองผมสักนิด ผมดีใจจังที่คุณยิ้มได้ ถึงแม้ผมจะเป็นของเล่นของคุณก็ตาม ถ้ามันทำให้คุณยิ้มได้ผมก็ยอม

     

     

                          “ผมไม่ได้หลงครับ ผมรักต่างหาก

     

                          “รู้แล้วๆ พูดอยู่ได้น่ารำคาญออกจากคอนโดฉันได้แล้วนายมันสกปรก เฉยเชย ทำตัวไม่มีอันจะกินเวลาควงไปไหนด้วยอายคนอื่นชิบ!!”

     

                          “ผมขอโทษนะครับ

     

                          “ฉันให้อภัยนายได้อยู่แล้วกระต่ายน้อยเพราะคำตอบของนายมันทำให้ฉันชนะพนันไง ~”

     

                          “ครับ คุณมีความสุขผมก็มีเหมือนกัน

     

     

    มีความสุขแต่กับกับเจ็บปวดอย่างไงไม่รู้ ไม่คิดเลยว่าเวลามันจะผ่านไปเร็วขนาดนี้ ผมไม่รู้หรอกนะที่เขาใช้เวลาอยู่กับผม เขาคิดอย่างไง ผมรู้แค่ว่าผมทำให้เขาหัวเราะและยิ้มได้ผมก็ดีใจสุดๆแล้ว

     

    แม้ว่าผมจะหลั่งน้ำตาเป็นสายเลือด เพื่อ แรกกับความสุขของคุณคยูฮยอนผมก็ยอม

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×