คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : BABY witnessinlove : PAST 7
ลู่หานเจอใส่ร้าย 
เซฮุนเป็นเครื่องมือ
ความเดิม
สถานการณ์ในห้องเรียนดูตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด ลู่หานตัวสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว ไม่ใช่ว่ากลัวความผิดของตน แต่กลัวเซฮุนไม่เชื่อความจริงจากปากของเขาต่างหาก เรียวขาของลู่หานอ่อนปวกเปียก ไคมองลู่หานแปลกไป ..สายตาแบบนี้มันอะไร มันมีแต่ความเกลียดชัง และ ขยะแขยง !! กวางน้อยไม่ได้โกหก ... แต่เป็นอีกคนต่างหากที่เล่นละครตบตา !!
เซฮุนเองก็ช็อคสุดๆ เขาส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง บ่งบอกว่ารับไม่ได้จริงๆ ไคลุกขึ้นมาคว้าเรียวแขนของลู่หานแล้วลากออกจากห้องเรียน ร่างหนามีทีท่าจะตามไป แต่อีชิ้งกับรั้งไว้ พร้อมส่ายหน้าเบาๆด้วยสลดใจ เซฮุนน้ำตาไหลออกจากเบ้าโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ หัวใจของเขา ราวกับถูกบีบจนแตกคามือ
อกหักเป็นแบบนี้เอง
เจ็บและทรมานสุดๆ ...ทำไมนายทำกับฉันแบบนี้
ผลัก
ร่างของคนผิวแทน เหวี่ยงลู่หานติดกับผนังอย่างจัง ทำให้ร่างเล็กถึงกับเจ็บจุกและล้มพับลงไปทันที คนน่ารักนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่จะแหงนใบหน้าขึ้นมาสบตากับไคอย่างไม่เข้าใจ ... ลู่หานไม่เคยเห็นคนผิวคล้ำเป็นแบบนี้มาก่อน ร่างเล็กรู้กลัวในแววตาคมเข้มอย่างบอกไม่ถูก
“เอาไง!! ฉันชักทนไม่ไหวแล้วนะ”
“คะ ไค .. นี่มัน ..อะไรกัน”
“ทุเรศ คิดว่าฉันโง่มากใช่มั้ย ดูนี้!!” ไคหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเปิดคลิปๆหนึ่งให้ลู่หานดู เพียงแค่ลู่หานเห็นเท่านั้น น้ำใสๆก็ไหลเอ่อล้นออกมาเป็นสาย มือเรียวจะคว้าสมาร์ทโฟนของไคมา แต่ไคก็หยิบใส่กระเป๋ากางเกงเสียก่อน ลู่หานสะอื้นออกมาอย่างปวดใจ เขากลัวว่าเซฮุนจะได้เห็นคลิปนี้ ... ทุกอย่างถูกจัดฉากขึ้นมา !
“นะ นายเอามาจากไหน ฮื่อๆ มะ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ”
“หยุดโกหก หลอกลวงได้แล้ว ..ฉันผิดหวังกับนายจริงๆ ลู่หาน”
ไคถอนหายในอย่างสุดจะทน เขาอุตส่าห์ไว้ใจและเชื่อใจลู่หานเพราะคิดว่าไม่มีพิษมีภัย แต่ที่ไหนได้ ..ร้ายยิ่งกว่านังจิ้งจอกเสียอีก ลู่หานสะอื้นไห้จนตัวสั่นรัว ร่างเล็กถลาเข้าไปกอดขาไคอย่างไร้ที่พึ่ง ลู่หานกลัวว่าเซฮุนจะเห็นคลิปพวกนี้ .. ลู่หานไม่อยากให้เซฮุนเข้าใจผิด
“ได้โปรดไค ฮื่อๆ ไคยังเห็นลู่หานเป็นเพื่อนอยู่ใช่มั้ย?”
“เรื่องคลิปฉันจะไม่บอกเซฮุน แล้วนายก็เลิกยุ่งกับเพื่อนฉันได้แล้ว!”
ร่างผิวเข้มสะบัดขาของตัวเอง ทำเอาลู่หานถึงกับหงายหลังไปชนกับผนังห้องน้ำ ฝีเท้ายาวเก้าออกไปอย่างไม่ใยดี ดวงหน้าหวานที่เปรอะไปด้วยน้ำตา และยังคงเศร้า หมองหม่น เขาไม่คิดสักนิดว่าเพียงแค่คืนเดียวทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้ เมื่อคืนร่างเล็กนอนกับอิชิ้งจริงๆ แถมตอนเช้าก่อนที่อิชิ้งจะมาโรงเรียน เขายังยื่นเสื้อให้ลู่หานใส่เลย
ถ้าลู่หานไม่ได้โกหก ..อิชิ้งก็โกหก !!
ลู่หานไม่ใช่งูพิษ หรือ นังจิ้งจอก ทั้งหมดป็นอีชิ้งทั้งสิน!!
<เซฮุนtalk>
หลังจากที่ไคลากลู่หานไปไหนก็ไม่รู้ ผมอีชิ้งก็ขอคุยด้วยเป็นการส่วนตัวกับผมที่โรงยิมบาสเกตบอล ซึ่งช่วงเช้าจะปลอดคนเป็นพิเศษ พอเข้ามาถึงเขาก็ยื่นคลิปๆหนึ่งในโทรศัพท์ให้ผมดู ตอนแรกผมก็ขมวดคิ้วด้วยความงุนงงเพียงแค่ได้ดูคลิปไม่ถึง3วิ ผมก็ปาโทรศัพท์อัดผนังซะเต็มแรง!!
ผมไม่เชื่อ !! มุมกล้องชัดๆ ลู่หานไม่ใช่คนแบบนั้น ถึงแม้จะเมาก็เถอะ
สายตาคมของผมเลี้ยวจิกมองไปยังร่างบางที่ยืนกอดอกแน่น ริมฝีปากของอีชิ้งกระตุกรอยยิ้มอย่างร้ายกาจ!! บางที อีชิ้งที่ผมรู้จักก็หายไปแล้ว เหลือแค่เพียงปีศาจร้าย ที่จ้องจะทำลายความรักของผม
“นายต้องการอะไร!!”
“เป็นแฟนกับฉัน เลิกกับลู่หานซะไม่งั้นฉันแฉคลิปนี้ ... อยากรู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น ลู่หานคงอายจนไม่มีหน้าไว้บนบ่า ..หรือบางทีก็ช้ำใจจนตาย! คนอ่อนต่อโลกแบบนั้น ช่างน่าเป็นห่วงจริงๆ”
“นายจะไม่ทำแบบนั้น” ผมพูดคำรามเสียงต่ำในลำคออย่างเก็บอาการ ตอนนี้โหโมมาก มากจนอย่างจะกระทืบหมอนี่ให้ตายคา ตีน!!
“มันขึ้นอยู่กับนาย โอเซฮุน”
ผมขยี้หัวตัวเองแรงๆอย่างใช้ความคิด ผมไม่อยากให้คลิปเวรๆนี้ แฉออกไปทั่ว ลู่หานอ่อนต่อโลกเกินไป เขาเป็นแค่เสี่ยวลู่ที่อยู่ในหิน จิตใจของลู่หานตอนนี้ย่ำแย่สุดๆ ผมไม่อยากให้ใครมาดูถูกซ้ำเติมคนที่ผมรัก ดั่งนั้นผมจึงเลือกที่จะตกลงข้อเสนอห่วยๆนี้ไป !!
ผมต้องปกป้องลู่หาน แม้สถานการณ์นักจากนี้มันจะเลวร้ายก็ตาม
ผมรู้สึกหงุดหงิดชะมัด! ระหว่างทางที่จะเดินขึ้นห้อง อิชิ้งก็เกาะแขนผมหนึบเป็นตุ๊กแก แถมยังเอาหัวทุยๆ มาถูกๆแขนของผมด้วย เห็นแล้วน่ารำคาญ อยากจะเดินถึงห้องไวๆ ผมบอกไว้ก่อนเลยนะ ถ้าไม่ใช่เรื่องของ เสี่ยวลู่ ผมไม่มีทางให้แมวหน้าไหน ได้ว่าเกาะแขนผมประกาศความเป็นเจ้าของแบบนี้หรอก! โชคดีที่อยู่ในเวลาเรียน เลยไม่ค่อยมีนักเรียนเด็กบนอาคารมากนัก ไม่งั้นผมคงต้องเจอมองไม่ดีแน่
ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องต่างก็รู้ ว่าผมกับเสี่ยวลู่เป็นแฟนกัน
“ฮึก!”
ผมเดินไปตามแนวระเบียงอาคารเพื่อที่จะไปยังห้องเรียน ผมก้มหน้าตลอด กระทั่งมีเสียงสะอื้นของใครบางคนดังขึ้นทำเอาผมต้องเงยหน้าขึ้นมาทันที! ..นั่นมันลู่หาน !!! ผมอยากจะไปผลักอีชิ้งออกไปไกลๆตีน แต่มันคงไม่ทันแล้ว มิหนำซ้ำร่างบางก็ยังเกาะผมแนบแน่นหนักกว่าเดิม
ผมเห็นน้ำตาลู่หานเอ่อล้นจนไหลทะลักออกมาเป็นสาย ลู่หานตัวสั่นระริกพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาปิดริมฝีปากและสะอื้นไห้ตรงหน้าผม!! หัวใจผมแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ สมองผมประมวลผลอะไรไม่ได้ทั้งสิ้น ดวงหน้าอมชมพูตอนนี้ก็ซีดอย่างกับอะไรดี ..ใครก็ได้บอกผมที ผมควรจะทำไง
“บอกเลิกมันซะ”
อีชิ้งยื่นหน้ามากระซิบผมอย่างแผ่วเบา ..ใครก็ได้ที่ผมหมายถึงอ่ะ ขอใครก็ได้ที่ไม่ใช่ไอ้วายร้ายนี้!!
“ไม่” ผมตอบอย่างแข็งกร้าวพรางดึงมือของอีชิ้งออกไปไกลๆ
“คลิปนั้นได้ไปอยู่บนอินเตอร์เน็ตแน่ ..หึ ลู่หานของนายก็จะถูกตราหน้าว่า คนมักมาก..”
“ลู่หาน”
ผมเอ่ยขึ้นแทรกอีชิ้งที่กำลังบ่นอุบอิบข้างหู ..เสี่ยวลู่สะดุ้งตัวก่อนที่จะแหนงหน้าขึ้นมาสบตากับผม ดวงตาใสแป๋วมันกำลังบีบหัวใจจนเป็นระบมไปหมด.. มือเรียวของลู่หานลดลงมากอดตัวเองอย่างโดดเดี่ยว เจ็บ!! ผมเจ็บจนแทบบ้า ผมอยากจะไปกอดลู่หาน ปลอบประโลมเขาด้วยความรัก และเอ่ยบอกกวางน้อยว่า..
นายยังมีฉัน นายไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกนะ เสี่ยวลู่ของเซฮูน
แต่ผมคงไม่มีเวลาที่จะพูดคำนี้แล้วแหละ ..
“เราเลิกกันเถอะ”
ผมพูดด้วยความเสียงแผ่วเบา แต่มันก็ดังพอที่จะทำให้ลู่หานหน้าเสีย ใบหน้าหวานซีดเผือกพร้อมทั้งส่ายหน้าอย่างรับไม่ได้ ..พอเถอะ นายอย่าทำให้ฉันลำบากใจได้ไหม!! ฉันกำลังทำเพื่อนายลู่หาน เข้าใจไหมว่าฉันทำทั้งหมดเพื่อปกป้องชื่อเสียงของนาย อย่ามองฉันด้วยสายตาตัดพ้อ แค่ฉันเห็นน้ำตาของนาย ฉันก็เกลียดตัวเองชิบหายล่ะ อย่าทำให้ฉันเกลียดตัวเองไปมากกว่านี้เลย
“ซะ ..เซฮุน ...ละ ลู่หานอธิบายได้ ..”
“เขาทิ้งตัวเองแล้ว ยังหน้าด้านอยู่ได้ !!”
ผมไม่รู้ว่าลู่หานจะอธิบายอะไร แต่อีชิ้งก็โผล่ขึ้นมาก่อน ร่างบางปล่อยมือจากผมแล้วเข้าไปผลักร่างเล็กจนล้มลงกับพื้น ผมตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก ผมกำลังจะไปพยุงลู่หาน แต่อีชิ้งกับรั้งตัวผมไว้ และชูสมาร์ทโฟนขึ้นมาขู่ ..เชรี่ย!! เรื่องมันจะบัดซบไปแล้วนะ
“ที่เซฮุนเขาทิ้งนาย ก็เพราะนายมันน่าเบื่อ อ่อนแอ ..เสแสร้งเจ้าน้ำตา!! ใช่มั๊ยเซฮุน”
“....”
“ที่รัก อีชิ้งถามว่าใช่ไหม? ... มึงจะตอบหรือไม่ตอบ” ประโยคหลังอีชิ้งกดเสียงครางต่ำเพื่อไม่ให้ลู่หานได้ยิน ผมถอนหายใจเล็กน้อย ..ไม่อยากให้ลู่หานเจ็บ และผมก็อยากให้เขาตัดใจซะ
เพราะถ้าลู่หานยังรักผมอยู่ ..อีชิ้งไม่หยุดง่ายๆแน่!!
“ลู่หานอย่าเกะกะ”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนตอนที่เราเจอกันครั้งแรก สายตาของผมไม่เลี้ยวมองลู่หานที่กองอยู่ตรงพื้นแม้แต่นิดเดียว ผมกลัวว่าถ้าผมมอง คงจะต้องเห็นแววตาที่โศกเศร้าของกวางน้อยอีก ผมเลือกที่จะไม่สนใจอะไรทิ้งสิ้น จบกัน ... ทุกอย่างมันจบหมดแล้ว
“จำไว้นะ!! น้ำหน้าอย่างนาย เป็นแค่เพียงตัวตลกที่เซฮุนเขาเล่นด้วยเท่านั้น” เสียงของอีชิ้งด่าลู่หานดังขึ้นมา ก่อนที่ร่างบางที่วิ่งตามผมมาติด
ลู่หานคงเจ็บมากซินะ ..ฉันขอโทษ
แต่ฉันทำเพื่อนนายนะ เสี่ยวลู่
ความคิดเห็น