คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : : ลืมไปก่อน..: Singular
เราสองคนนั่งรถตู้กลับคอนโดโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรกันซักคำ พอเข้ามาในห้อง มันก็รีบดึงแขนผมไว้
“คุยกันก่อน เป็นอะไร”มันถามผม..จ้องผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมกลัว..
“เปล่า...”ผมก้มหน้า หลบสายตามัน และรีบแกะแขนมันออก
“ซิน...มึงมองหน้ากู แล้วตอบ..เราโกรธกันเรื่องอะไร”มันเอามือทั้งสองข้างมาจับที่แก้มผมไว้ บังคับไม่ให้ผมหันหน้าหนี
“มึงต่างหากนัท โกรธกูเรื่องอะไร มึงเป็นคนขึ้นเสียงใส่กูก่อนนะ”
“กู..ขอโทษ กูแค่ตกใจที่เห็นมึงทำท่าเหมือน...รังเกียจกู”มันตอบคำถามด้วยสายตาที่อ่อนลง สายตาที่ทำให้ผมใจเต้นแรง จนกลัว...กลัวว่าตัวเองจะเผลอแสดงสีหน้าและสายตาที่ทำให้มันรู้ ว่าผมคิดกับมันเกินเพื่อน..
“กูไม่ได้เป็นอะไรหรอกน่า..”
“มึงเป็นอะไรมึงบอกกูดิ ช่วงนี้มึงดูแปลกๆ ไม่สบายใจอะไรก็บอกกู กูเป็นห่วง...”
“กูรู้ว่ามึงเป็นห่วง แต่กูดูแลตัวเองได้”
“ก็กูอยากดูแลมึงอ่ะ”
“นัทกูเป็นผู้ชายนะ เลิกทำเหมือนกูเป็นผู้หญิงซะที”
“กูไม่ได้เป็นห่วงมึงเพราะคิดว่ามึงเหมือนผู้หญิง แต่มึงคือเพื่อนกู เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งสี่ปีนะซิน มีปัญหาอะไรก็บอกกันดิ คำว่าเพื่อนของเรามันไม่มีค่าพอที่จะทำให้มึงเปิดใจกับกูเลยหรอ...”
“นัท...”ผมพูด ก่อนจะค่อยๆจับมือมันออกจากแก้มของผม
“หืม..” มันตอบรับพลางสบตาผม
“กูขออะไรมึงซัก 3 ข้อได้มั้ย...” ผมพูด มันทำหน้างงเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า
“ข้อแรก...กูขอย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านกู..”
“ทำไม...”
“.....”เพราะถ้าอยู่ที่นี่ต่อ กูก็มีแต่จะรักมึงมากขึ้น
“ข้อสอง...ห้ามแกล้งหยอดกู ห้ามพูดจาหวานๆใส่ ห้ามทำท่าทางเหมือนเป็นห่วงเป็นใยกู
ห้ามแสดงท่าทางเหมือนหึงหวงกู ..” เพราะมันทำให้กูใจสั่น และแอบคิดว่ามึงอาจจะมีใจให้กู ทั้งที่จริงๆมันก็เป็นแค่การเล่นสนุกของมึง
“กู....”
“และข้อสาม......ลืมคำพูดที่กูจะพูดต่อไปนี้ซะ...”
“.???”
“กูชอบมึง”
“!!!!!!!!!!!”
..............................................................................................
สั้นอีกแล้ว ฮ่าๆ ยังไงก็ฝากติดตามต่อด้วยนะคะ แต่งไว้นานแล้ว แต่ก็ไม่กล้าเอาลง เนื่องจากร้างลาจากไอดีนี้ไปนาน
สังเกตุได้จากไอดีช่างแสนล้า แต่งไม่เป็นค่ะ ยอมรับ T^T
ความคิดเห็น