SF Singular "One"

ลำดับตอนที่ #4 : : รัก...ได้ยินหรือเปล่า..: Singular "One"

 ตอนที่ 4 : รัก...ได้ยินหรือเปล่า

ผมนั่งแท็กซี่กลับมาที่บ้าน กว่าจะถึงก็ปาไปเกือบตีหนึ่ง ป๊ากับม๊าคงตกใจไม่น้อยที่เห็นผมกลับมาบ้านในเวลานี้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา แต่เพราะผมบอกว่าอย่าเพิ่งถาม ท่านทั้งสองคนจึงพยักหน้าเชิงเข้าใจ

ผมทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง จบแล้ว...ผมเสียมันไปแล้ว ผมเสีย’นัท’คนที่ผมรักที่สุดไปแล้ว น้ำตาที่เหมือนจะหยุดไปแล้วกับไหลออกมาอีกครั้ง ท่าทางของมันหลังจากได้ยินผมบอก มันทำให้ผมรู้ทันทีว่า มันคงจะเกลียดผมไปแล้ว ไม่มีแล้วมันจบแล้ว...แม้แต่คำว่าเพื่อน..มันคงจะไม่มีให้ผมอีกต่อไปแล้ว...

ผมไม่รู้...ไม่รู้ว่ามันยังจะทำงานกับผมอีกมั้ย วงที่เราสร้างมาด้วยกันจะเป็นยังไงต่อไป ไม่มีมันแล้ว..ไม่มีมันอยู่ข้างๆอีกต่อไปแล้ว.. ความคิดของผมหยุดลงแค่นั้น...เพราะความเหนื่อย...ทำให้ผมค่อยๆผล็อยหลับไป

‘ก๊อกๆๆ’

หืม...ใครกัน..นี่มันเพิ่ง 8 โมงเองนะ ป๊ากับม๊าเหรอ พวกท่านออกไปทำงานกันแล้วนี่ ผมรีบวิ่งไปล้างหน้าลวกๆก่อนจะเดินไปเปิดประตู

‘ปัง!’

ทันทีที่รู้ว่าคนหน้าห้องเป็นใครก็ทำให้ผมปิดประตูอย่าเร็ว ผมตาฝาดหรือเปล่า นี่เมื่อคืนผมร้องไห้จนบ้าไปแล้วหรือไงนะ คิดแล้วก็ลองเปิดประตู คราวนี้ร่างที่ยืนอยู่หน้าห้องก็รีบผลักประตูให้เปิดออกแล้วคว้าผมไปกอดทันที สัมผัสนี้ทำให้ผมอึ้ง..

“ขอโทษนะ”คนตรงหน้าผมกล่าวขอโทษ ทำเอาผมงงไปหมด

“ขอโทษเรื่อง..”

“กูทำตามที่มึงขอไม่ได้ซักข้อเลยว่ะ..”

คำพูดนั้นทำให้น้ำตาผมไหลออกมา หมายความว่าไง ผมไม่เข้าใจ...

“เป็นอะไร ร้องไห้แต่เช้าเลยคนดี หืม...” มันพูดพลางนิ้วเช็ดน้ำตาผมออก นั่นทำให้ผมร้องหนักเข้าไปอีก คำพูดของมัน การกระทำของมัน ผมรอคอยมาตลอด

“มึง...ไม่เกลียด ฮึก..กูเหรอ..มึงไม่รังเกียจกูเหรอ..ฮือ..”

“ทำไมนัทต้องรังเกียจซินล่ะครับ”มันคว้าผมเข้าไปกอดอีกครั้ง แต่ผมกลับเลือกที่จะผลักมันออก

“ถ้า..มึงไม่คิดอะไร ฮึก กับกู ฮึก ฮือ อย่าทำแบบนี้..มันทำให้กู...ตัดใจไม่ได้ ฮึกกก..”

“หึๆ” เสียงหัวเราะของมันทำให้ผมชงัก

“หัวเราะ..อึก..อะไร”

“งั้นถ้ากูชอบมึง กูคงจะทำแบบนี้ได้สินะ”พูดจบมันก็ก้มลงมาประกบปากผมทันที จูบที่เนิ่นนาน ทำให้ผมขาดอากาศหายใจ จึงทุบอกมันเป็นประท้วง

“ทำอะไร..แฮ่ก..”ถามทั้งๆที่หน้าแดงจาการขาดอากาศหายใจหรือเราะความเขินก็ไม่แน่ใจ >///<

“กูชอบมึง”

“..ฮะ!!”อึ้งน่ะสิ อยู่ดีๆก็มาพูดแบบนี้

“ไม่สิ กูไม่ได้ชอบ กูรักมึง รักตั้งแต่เจอกันที่ห้องอัดเมื่อสี่ปีที่แล้วนู่น”

“.....”ผมยกมือขึ้นมาปิดหน้า พยายามกลั้นเสียงสะอื้น ผมไม่รู้ว่าคำที่มันพูดเมื่อกี้มันจริงหรือเปล่า แต่ตอนนี้รู้แค่ว่า ดีใจ...ดีใจจนร้องไห้ และรู้สึกว่าจะหยุดร้องไม่ได้ซะด้วย

“เป็นอะไร ร้องทำไม ไหนๆดูซิ ดูสภาพซิ ฮ่าๆ โอ๋ๆๆ”มันเข้ามาแกะมือผมออกแล้วจับไว้ พอเห็นหน้าผมก็ถึงกับหัวเราะ ฮึ่ย! ก็คนมันร้องไห้ทั้งคืนนี่ เพิ่งจะได้นอนได้ไม่นานก็มีคนมาปลุกแล้วจะไม่ให้โทรมได้ยังไง

“อะไร ปล่อยเลย อย่ามาล้อเล่น ไม่ต้องมาให้ความหวังเลย ปล่อย!!”ผมพูดพยายามสะบัดมือออกจากมือของมันที่ตอนนี้จับแน่นเหลือเกิน ก็ตอนนี้เพิ่งนึกได้ว่ามันคบกับแป้งอยู่ คงต้องมาล้อผมเล่นแน่เลย

“กูไม่ได้เล่น กูตกหลุมรักมึงตั้งแต่เจอกันวันแรก 4 ปีที่ผ่านมากูก็ได้แต่มองดู ได้แต่หยอดมึงทำเหมือนเล่น ทั้งที่ใจจริงอยากจะตะโกนว่ารักมึงดังๆ..แต่กูมันขี้ขลาดเกินไป กูกลัว..กลัวว่ามึงจะโกรธ จะเกลียดกู กูรักมึงจริงๆนะซิน”พูดจบมันก็คว้าตัวผมไปกอด เสียงหัวใจของมันเต้นแรงมากทำให้ผมมั่นใจว่ามันพูดจริง แต่....

“แล้ว.แป้งล่ะ”ผมถามในสิ่งที่ยังสงสัย

“เลิกกันแล้ว”

“เพราะกูรึเปล่า...”

“ฟังกูนะ..เหตุผมที่กูเลิกกับแป้งมีอยู่ 3 ข้อ ข้อแรก...แป้งไม่ได้รักกู ข้อสอง...กูก็ไม่ได้รักแป้ง และข้อสาม...กูรักมึง เหตุผลแค่นี้มันก็มากพอแล้วนี่ กูอาจดูเห็นแก่ตัว แต่ทำไงได้ ความรักน่ะ...ถ้ามัวแต่มานั่งแคร์คนอื่น แล้วเมื่อไหร่มึงกับกูจะได้รักกันซักที”ผมเงยหน้าขึ้นมาสบตามัน แววตาที่ดูจริงใจและจริงจังของมันทำให้ผมเข้าใจ...

“นัท...”

“หืม???

“กูขี้งอนนะ..ขี้น้อยใจ ขี้หึงด้วย เอ่ะอ่ะก็ร้องไห้ มึงทนกูได้มั้ย...”

“......ฮ่าๆ 4 ปีที่ผ่านมา กูรู้น่า กูเห็นมาทุกด้านของมึงแหล่ะ แต่ไอ้ด้านขึ้หึงเนี่ยยังไม่เคยเห็นแฮะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง”

“โห นี่ไม่ทันไรมึงก็จะนอกใจกูแล้วเหรอ เลวๆๆๆๆ”ผมยกกำปั้นทุบรัวที่อกมัน ทำให้มันต้องรีบคว้ามือผมไว้

“โอ้ยๆ หึงใช้กำลังนะมึงเนี่ย ฮ่าๆ”

“.....”ผมไม่พูดอะไร แต่ยักคิ้วกวนๆให้ทีนึง

“ซิน..”

“อะไร”

“กูอารมณ์ร้อนนะ?”

“กูรู้...มึงน่ะใจร้อน ปากหมา ชอบทำหน้าผิดกฎหมาย แถมยังแรงควายอีก ฮ่าๆ”

“แหมๆๆ คนสวย มันจะได้สบกับบทบาทนางฟ้ากับมาเฟียที่แฟนคลับเค้าเรียกกันไงจ๊ะ”

“เออ..ถ้าแฟนคลับรู้ว่าเราคบกันเค้าจะว่าอะไรมั้ยนะ...”

“คงสมใจเค้าล่ะ เห็นเชียร์กันซะขนาดนั้น”

“อือ นั่นสิเน๊อะ ^ ^ “

 “แต่กูว่า...มีคนนึงที่ถ้าเราบอกเค้าคงจะดีใจจนออกนอกหน้าแน่ๆ ^__,^”

“ใคร?”

“คชาภา พญาเกย์!! =_____,=”

“ =[]= ”

The End

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

จบแล้วค่ะ จบได้แบบอึนๆ ด้วยไม่รู้ว่าจะไปต่อเยี่ยงไร เนื่องจากเอาใจไปหมกมุ่นกับเคคุ้ง

ไอจางขอโทษษษษษษษษ T^T สั้นไปมั้ยคะ มีอะไรก็ติได้นะคะ (แต่อย่าเยอะ ฮ่าๆ อินี่มันคนคิดมาก จริงจริ๊งงง : วิบัติเพื่อเสียง)