คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ONLY HEART แค่หัวใจ ; chapter2
"อูยอง ...ตื่นเถอะครับ"
นิชคุณจูบร่างบางในอ้อมกอดเบาเบาก่อนยิ้มให้เมื่อคนน้องลืมตาขึ้นมา อูยองยิ้มให้นิชคุณเช่นกันพร้อมดึงผ้าห่มขึ้นปิดกด้วยความขัดเขิน
"พี่คุณต้องไปทำงานแล้วนะครับ ...ลุกไหวมั๊ยครับ"
อูยองพยักหน้าเบาๆก่อนลุกไปเข้าห้องน้ำ ...นิชคุณต้องไปอีกแล้ว แล้วก็ทิ้งเขาไว้คนเดียว
แล้วก็กลับไปหา ...พี่สาว
นิชคุณเดินตามเข้าไปในห้องน้ำก่อนโอบกอดอูยองสัมผัสลูบหน้าท้องพร้อมหอมแก้มฟอดใหญ่และตามลงมาด้วยจูบต้นคอถัดลงมาที่หัวไหล่ อูยองทำได้เพียงแค่หันหน้าหลบเท่านั้น
"อย่าน้อยใจพี่คุณเลยนะครับคนดี ...เดี๋ยวเที่ยงกลับมาทานข้าวด้วยนะโอเคมั๊ยครับ"
อูยองพยักหน้าเบาเบาก่อนยิ้มให้คนพี่อีกครั้ง นิชคุณชูนิ้วก้อยขึ้นก่อนหอมแก้มคนน้องอีกฟอดใหญ่ อูยองยกนิ้วก้อยขึ้นเกี่ยวก่อนนิชคุณจะกดจูบลงบนนิ้วเล็กเบาเบา
"พี่คุณจะไปทำงานแล้วนะ จะไม่จูบหน่อยเหรอ"
อูยองก้มหน้าเขินก่อนจะส่ายหน้ารัวด้วยความอายพร้อมหลับตาปี๋
"นะนะนะ ...จูบหน่อย"
"ไม่เอาอูยองไม่จูบบบ"
นิชคุณยิ้มให้กับท่าทางน่ารักของอูยองก่อนดึงอูยองจูบเบาเบาแล้วกอดแน่นอีกครั้ง นิชคุณละกอดออกก่อนก้มลงจุ้บปากคนน้องอีกครั้ง
“ผมไม่อยู่ต้องล็อคประตูห้องน้ำนะครับ ไม่ต้องล็อคแค่ตอนผมอยู่ก็พอ"
อูยองพยักหน้าอีกครั้งก่อนเดินไปล็อคประตูหลังจากนิชคุณเดินออกไป ก่อนชำระล้างร่างกายด้วยการอาบน้ำเมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วอูยองก็ห่อผ้าเช็ดตัวเดินออกมาข้างนอกและกดเช็คโทรศัพท์
- เบอร์ที่ไม่รู้จัก 1 ข้อความ -
อูยองเลิกคิ้วก่อนกดเปิดดูข้อความ นอกจากนิชคุณก็ไม่มีใครส่งมาหาอูยองอีกแล้วนี่ อาจจะเป็นข้อความจากระบบล่ะมั้ง
- มีอะไรกับสามีคนอื่น สนุกเลยล่ะสิ เมื่อคืนกี่รอบล่ะ -
" ...พี่สาวสินะ ...เฮ้อ"
อูยองขมวดคิ้วแน่นพร้อมกับกำโทรศัพท์ไว้ในมือ ...เจ็บ ...เจ็บจริงๆ ในความคิดของอูยอง ...มันไม่จบแค่นี้แน่ๆ ...มันคงไม่จบแค่นี้จริงๆ
Rrrrrrr...
อูยองสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ทำให้เขาหลุดออกจากห้วงความคิดมากมายก่อนจะกดรับมัน
-ไหนนน~ เด็กดีของผมทำกับข้าวไว้รึยังน้า~ -
อูยองยิ้มน้อยๆขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงคนพี่
"ไม่ทำหรอก ผมอยากกินฝีมือนิคคุณบ้างนี่นา"
- งั้นนิคคุณจะไปกินอูยอง ง่ำ! จะถึงแล้วนะครับที่รัก เตรียมตัวไว้ล่ะไก่น้อย จะหอมให้แก้มช้ำเลย -
นิชคุณกดวางสายไปพร้อมกับเสียงรถยนต์ขับเข้าจอดในรั้วบ้านของอูยอง นิชคุณอยู่แล้วล่ะ ..อ้ะ! แต่เดี๋ยว อูยองยังไม่ได้แต่งตัวเลยนี่ แย่แล้ว!!!จางอูยอง ต้องโดนนิชคุณลวนลามอีกแน่เลย
ก๊อก ก๊อก!
ฮือออ ...ต้องออกไปเปิดทั้งแบบนี้แล้วล่ะ!
อูยองเดินช้าๆไปเปิดประตูออก คนพี่มองตาค้างก่อนโผเข้ากอดอูยองแน่นแล้วจูบปากอีกหนึ่งครั้งด้วยความหมั่นเขี้ยว ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดประตูบ้าน
"พร้อมแล้วหรอครับ"
หากแต่ริมฝีปากหนาอดใจรอฟังคำตอบอยู่คงไม่ไหวบรรจงกดจูบบนริมฝีปากบางของร่างเล็กอย่างทนุถนอมผ้าขนหนูที่เคยพันอยู่บนสะโพกตอนนี้ได้ถูกมือหนาดึงออกและโยนทิ้งไปเสียแล้ว อูยองเหลือเพียงแค่ร่างเปลือยเปล่าเท่านั้น ก้นขาวถูกลูบไล้อย่างบางเบาราวกับผู้ใหญ่เอ็นดูเด็กน้อยแบเบาะ จมูกโด่งได้รูปถูกกดลงบนแก้มหลายครั้งจนพอใจ ก่อนหันมาสนใจที่ต้นคอของร่างบางแทน
มือบางไม่ปล่อยให้ตนถูกกระทำฝ่ายเดียว ปลดตะขอกางเกงคนพี่พร้อมลูบแก่นกายผ่านเนื้อผ้า หากแต่คนพี่ยากนักที่จะห้ามใจรีบอุ้มคนน้องวางบนโซฟาแล้วขึ้นคร่อม แก่นกายคนน้องถูกมือคนพี่กอบกุมและรูดช้าช้า เสียงครางอื้ออึงหลุดออกมาไม่ขาดสาย นิ้วเรียวยาวของคนพี่ถูกสอดเข้าช่องทางอย่างช้าๆเพื่อเป็นการเปิดทาง
Rrrrr Rrrrr
นิชคุณหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างขัดใจแล้วเดินออกไปรับโทรศัพท์ทันที มีเสียงโวยวายเล็กน้อยออกมาจากปากของร่างสูงด้วยความขัดใจ แต่มันกลับอ่อนลงเมื่อผ่านไป คนน้องคงทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนมองกริยาของคนพี่ที่เดินเลี่ยงไปรับโทรศัพท์
....... พี่สาวสินะ
นิชคุณเดินกลับเข้ามาก่อนลูบหัวคนน้องเบาเบาก่อนจะหยิบเสื้อเชิ้ตของตัวเองขึ้นมาแล้วหันมายิ้มให้คนน้อง
"ไปแต่งตัวเถอะนะ เดี๋ยวพี่พาไปทานข้าว"
อูยองพยักหน้าช้าๆก่อนหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวแล้วลุกขึ้นมาหาเสื้อผ้า นิชคุณเดินมากอดร่างเล็กจากข้างหลังก่อนหอมต้นคอคนน้องหลายฟอดใหญ่ๆในขณะที่อูยองพยายามเอียงคอหลบตลอดเวลา
เสื้อผ้าของวันนี้นิชคุณเป็นคนอาสาเลือกให้อูยอง เป็นกางเกงขาสามส่วนสีฟ้าพร้อมเสื้อลายทางคอปกสีชมพูบานเย็นที่อูยองสวมแล้วดูน่ารักแต่เขากลับไม่มั่นใจในตัวเองเอาซะเลยและก่อนออกจากบ้านเขาก็ยังคงย้ำถามนิชคุณเสมอว่า `มันดีแน่เหรอ`
......... แต่สำหรับนิชคุณ .... อูยองดูดีเสมอจริงๆ
ระหว่างนั่งกินข้าวอูยองเหม่อลอยตลอดเวลาจนสังเกตุได้ นิชคุณต้องคอยสะกิดให้อูยองหลุดออกจากภวังค์ตลอดเวลา อูยองทำแค่เพียงยิ้มให้แล้วกลับมากินต่อแต่สักพักก็หันกลับไปเหม่อลอยอีกครั้ง
"เป็นอะไรไปอูยอง อาหารไม่อร่อยหรอครับ"
"ทานกับพี่คุณ ...อร่อยทุกอย่างนั่นแหละครับ"
นิชคุณยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำพูดของคนน้องที่นั่งอยู่ตรงหน้าก่อนจะยีผมเบาเบาด้วยความรักและเอ็นดู
Rrrrrrr...
นิชคุณหันไปมองอูยองทันทีที่โทรศัพท์ของอูยองดังด้วยความสงสัย ปกติไม่มีใครโทรมาเวลานี้นี่ ...อูยองรีบกดโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นท่าทางของคนพี่สงสัย
- เบอร์ที่ไม่รู้จัก 1 ข้อความ -
- กับข้าวคงอร่อยดีนะ!! กลับบ้านไปก็อย่าลืมจัดชุดใหญ่ให้เขาซะล่ะ!! มีดีอยู่แค่นั้นนี่ -
"อูยอง ...ใครครับ"
นิชคุณถามด้วยความเป็นห่วงหลังจากคนน้องเงียบไปได้ซักพักและสีหน้าไม่ค่อยดีเมื่อเปิดดูมัน คิ้วทั้งสองข้างถูกผูกเป็นโบว์ทันทีที่อูยองตอบปฏิเสธ แต่นิชคุณเองก็ไม่คิดเข้าไปยุ่ง
"พี่ไม่เชื่อผมหรอ ...ข้อความจากระบบจริงๆนะครับ ...ผมลบมันไปแล้วด้วย"
อูยองยิ้มบางๆอย่างทุกครั้งที่ยิ้มให้นิชคุณก่อนจะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าตามเดิม เมื่อเห็นอย่างงั้นจึงพยักหน้าและก้มทานอาหารตามเดิม และไม่ลืมที่จะตักอาหารใส่จานอูยองบ่อยๆ หากแต่ร่างบางข้างหน้าเขายังคงเหม่อลอยตลอดเวลาจนสังเกตุได้
Rrrrr ... Rrrrr ... Rrrrr ...
อูยองกดดูโทรศัพท์ครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนถอนหายใจแรงๆและลุกพรวดขึ้นจากโต๊ะด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยดีมากนัก
"ผมขอไปเข้าห้องน้ำนะครับ!!"
------------------------------------------------------------
เห็นเลขคอมเม้นแล้วท้อใจฮ่าฮ่า ..
ไปนอนก่อนนะคร้าบบบบบบบบบบบบ <3
ความคิดเห็น