คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ชั่วโมงเรียนที่ 3
ณ ริมถนนทางไปโรงเรียนสตรี
เกิดเสียงดังโครมครามเหมือนกับมีบางอย่าง ไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นในซอยตันแห่งนึง ดานีเดินตามหาโบรัม
อยู่ที่หน้าปากซอย ตั้งแต่ที่ทั้งพลัดหลงกัน หลังจากที่อันตพาลพวกนั้น เข้ามาปากแมวกับพวกเธอ มันก็โดนส้น
เท้าโบรัม เข้าอย่างจังทำให้พวกมันโกรธขนาดนัก วิ่งไล่โบรัมไปอีกทางนึง
เหลือเพียงดานีที่งมหาเพื่อนสาวอยู่นานสองนานก็ไม่เจอ จนกระทั้งมีเสียงดังมาจากข้างในซอย
ดานีเดินเข้าไปในซอยตันนั้นอย่างช้าๆ ก็ป๊ะเข้ากับคนที่ปลิวมาจากไหนไม่รู้ ลอยข้ามหัวเธอไปอย่างกับ
ลูกบอล จนเธอก้มหัวหลบแทบไม่ทัน ในใจเริ่มหวาดหวั่นและภาวนาว่า
ดานี - “อย่า...อย่าถึงกับฆ่าคนล่ะค่ะ โบรัม!?”
ผ่านไปได้สักพัก..
อันตพาล - “ยัยเพิ้งนั่นหายหัวไปไหนแล้วว่ะ”
อันตพาล2 - “กะจะลากตัวมาสั่งสอนให้ได้แล้วชียว”
โบรัม - “ไม่มีทางหรอกย่ะ!”
เสียงโบรัมดังขึ้น เธอยืนอยู่บนกำแพงด้านหลังพวกมัน ในมือถือไม้หน้าสาม ก่อนที่จะฟาดหัวอันตพาลคนนึง
อย่างรวดเร็วจนมันสลบไป
โบรัม - “1 ตัว”
ไม่รอช้า บัมควงกระบองอย่างเชี่ยวขาญและฟาดหัวพวกที่เหลือเรียงตัว
โบรัม - “อีก 3 รวมเป็น 4 ปิดฉากที่แกนี่แหละ!” โบรัมใช้กระบองชี้หน้าหัวโจกอันตพาลที่เหลือรอดอยู่คนเดียว
อันพาล - “หน็อย! แกมานี่!!!” ไอ้หัวโจกมันดึงดานีที่แอบอยู่หลังเสาข้างๆ ออกมาเป็นตัวประกันทันที
ดานี - “โบรัม โดนจับซะแล้วค่ะ”
อันตพาล - “วางกระบองนั่นลงซะ ไม่งั้นยัยนี่จะเป็นไงรู้มั้ย?”
ชายหัวโจกหยิบมืดขึ้นมาขู่ แต่ดูเหมือนว่าโบรัมจะไม่หวาดกลัวเลยสักนิด
โบรัม - “ใช้คนเป็นตัวประกันแบบนี้ขึ้โกงนี่นา ขื้ขลาด!”
อันตพาล - “ใครกันแน่!!! ฉันแค่แซวนิดเดียวเอง ก็ฟาดเอาฟาดเอาแล้ว”
โบรัม - “แหม มันเป็นอุบัติเหตุน่า เกิดขึ้นออกบ่อยไป แต่ว่าถ้ายังไม่ปล่อยเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้ จะเกิดอะไรขึ้นกับนายรู้มั้ย...”
ใบหน้าสวยหวานสะแหยะยิ้มอย่างน่ากลัว ในระหว่างนั้น จู่ๆก็มีเรื่องช็อกโลกาเกิดขึ้น...
เซโล่ - “เรื่องตีต่อยกันเนี่ย ขอข้าเหอะ!!!”
เซโล่ตะโกนมาแต่ไกลและกำลังจะพุ่งเข้าไปต่อยชายหัวโจก แต่ยังไม่ทันถึงตัวมัน เซโล่ก็สะดุดขาตัวเองล้ม
ลงไปตีลังกาหงายหลังอยู่ 3 ตลบแล้วกลิ้งลงไปนอนกองกับพื้น ก่อนจะร้องโอดควรญอย่างกับผีดิบ
เซโล่ - “โอ๊ย!!! ซี๊เลี้ยว!!! =*=” แล้วสลบไปในทันที (มาเพื่อ...!)
ดานี - “ใครอ่ะค่ะ?”
อันตพาล - “ก็แค่พวกงี่เง่า..”
ปั๊ก!!!
โบรัมใช้จังหวะที่ชายหัวโจกเผลอตีหัวมันเข้าอย่างจัง มันวิงเวียนก่อนเล็กน้อยและจึงหงายหลังสลบไป
โบรัม - “แกก็ด้วยแหละ หันหลังให้ศัตรูยามต่อสู้ ทึ่มเป็นบ้า”
ดานี - “โบรัม ฉันกลัวค่ะ!!” ดานีวิ่งไปกอดโบรัม โบรัมลูบหัวเบาๆเพื่อปลอบใจ
โบรัม - “ไม่เป็นไรแล้วนะ เจ็บตรงไหนรึเปล่า?”
ดานี - “ไม่เป็นไรค่ะ แต่ว่าเขาดูท่าจะไม่รอดนะค่ะ...”
ดานีชี้ไปที่เซโล่ที่ตอนนี้ นอนกองก้นอย่างหมดท่า -.-
โบรัม - “ใครก็ไม่รู้ ช่างมะ...!!!”
เซโล่ - “โอย หิวข้าววววว!!!”
โบรัม - “หวา! อะไรกันเนี่ย!!!”
โปรดติดตาม ว่าเซโล่จะเป็นยังไงต่อไปด้วยนะค่ะ ^^
ความคิดเห็น