นายคมเข้มกับยายเซ่อซ่า

ลำดับตอนที่ #5 : ทำไมต้องเสียน้ำตาT_T หรือว่าเรา.....

                   ทางด้านชายหนุ่มก็นั่งกินน้ำ กินขนม รอหญิงสาวอย่างสบายใจที่หน้ามหาฯลัยด้วยความสะใจที่แก้แค้นหญิงสาวได้สำเร็จ พอคิดถึงปุ๊บชายหนุ่มก็เห็นหญิงสาวปั๊บ แต่เอ๊ะ!!! นั่นมันเพื่อนสนิทของเค้านี่นา ไปแบกยัยพจมานนั่นมาได้ยังไง

"เฮ้ย!!!ไอ้แอล แกไปแบกยัยพจมานนี่มาได้ยังไงวะ"

"อ้าว ก็ยัยพจมานที่แกว่าเนี่ย มันน้องสาวของเรานะเว้ย"เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้นถึงกับอึ้ง(กิมกี่)ไปเลย

"นี่ยัยอิ๊ก คนที่แกบอกว่ารออยู่ที่หน้ามหาฯลัยมันไอ้ต่อเองเหรอ โท่พี่ก็นึกว่ามีใครหลงมาจีบแก ซะอีก"

"เฮ้ย!!! ไม่ใช่นะเว้ย อย่างข้าเนี่ยนะจะไปจีบน้องแกอะไอ้แอล หน้าตาก็เฉิ่ม นิสัยก็เซ่อซ่า ที่สำคัญนะเว้ย ทรงผมพจมานของคุณน้องแกเนี่ย ข้ารู้สึกว่าข้าเห็นครั้งสุดท้ายตอนคุณทวดยังสาวอะ มันช่างเป็นสิ่งที่ อัด-สะ-จอ-รอ-หัน มากสำหรับข้า ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะมีน้องสาวแบบนี้อะ ทั้งๆที่แกออกจะดูดี เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่าง"เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ที่โดนพูดสบประมาท ถ้าเป็นคนอื่นพูดคงโดนเธอด่ากลับไปแล้ว แต่นี่คนที่พูดเป็นพี่ต่อ พี่ต่อซึ่งเป็นเพื่อนของพี่เธอ เป็นคนที่เธอรู้สึก................?

"ทำไมล่ะอิ๊กเป็นของอิ๊กแบบนี้แล้วอิ๊กผิดตรงไหน ใช่สิ อิ๊กมันไม่สวย ไม่เลิศเลอเพอร์เฟ็ก แบบพี่ต่อนี่ ถ้าพี่ต่อไม่ชอบหน้าอิ๊กมากขนาดนั้น ต่อไปนี้อิ๊กก็จะไม่มาให้พี่ต่อเห็นหน้าอีกต่อไป หรือถ้าเห็นก็ทำเป็นไม่รู้จักเลยละกัน"เมื่อพูดจบหญิงสาวก็วิ่งหนีไป ปล่อยให้ชายหนุ่มสองคนยืนงงกับเหตุการณืที่เกิดขึ้น

"เฮ้ย ไอ้แอลน้องแกมันเป็นอะไรวะเนี่ย ข้าแค่พูดล้อเล่นเองนะเว้ย ร้องไห้เฉยเลยอะ"

"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ปกติยัยอิ๊กมันไม่ใช่คนอ่อนแอ แบบนี้นี่หว่า เอ.....หรือว่า...."ยังไม่ทันพูดจบก็โดนชายหนุ่มอีกคนพูดขัดขึ้นมาก่อน

"หรือว่าอะไรวะไอ้แอล"

"หรือว่า....มัน..มันจะ.."

"มันจะอะไรเล่า แกนี่ชักช้าร่ำไรอยู่ได้ รีบๆบอกมาดิ"

"ก็แกมัวแต่ขัดข้าอย่างนี้ข้าจะพูดจบมั๊ยล่ะ"

"เออๆๆโทษที ข้าไม่ขัดละ"

"เออๆๆ คือข้าคิดว่ายัยอิ๊กน้องสาวข้ามันคงจะชอบแกว่ะไอ้ต่อ"

"อะเฮ้ย!!!!จริงดิ  ไม่จริงมั๊ง ข้าเพิ่งจะเคยเจอกับน้องแกครั้งแรกเองนะเว้ย จะมาชอบข้าได้ไงเล่า พูดให้มันดีๆนะเว้ย"


"ทำไมน้องข้าจะชอบแกตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นไม่ได้อะ ในเมื่อแกก็ออกจะหล่อขนาดนี้อะไอ้ต่อ เป็นถึงหนุ่มฮอตประจำมหาฯลัย ใครเห็นก็ต้องชอบทั้งนั้นแหละ"

               ทางด้านหญิงสาวเมื่อกลับถึงบ้านก็รีบขึ้นห้องทันทีข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน
 ไม่พูดไม่จากับใคร เอาแต่ร้องไห้ไม่ว่าแม่และพี่ชายจะขึ้นมาเคาะประตูเรียกอย่างไร ก็ไม่ยอมลงไปกินข้าว หญิงสางร้องไห้จนรับไปทั้งคราบน้ำตา

           เช้าวันใหม่(ที่ไม่สดใส)

         หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมไปรับน้องที่มหาฯลัยในวันที่2 เมื่อแต่งตัวเสร็จเธอก็เดินลงมาข้างล่าง

"นี่ลูกทำไมเมื่อวานไม่ลงมากินข้างจ๊ะ แม่กับพี่แอลขึ้นไปเรียกตั้งหลายรอบลูกก็ไม่ตอบ เป็นอะไรรึป่าวลูก"แม่ถามขึ้นขณะที่หญิงสาวกำลังเดินลงมา

"คือพอดีหนุเหนื่อยน่ะค่ะแม่ ก็เลยเผลอหลับไป น่ะค่ะแม่ แล้วหนูก็ไม่ได้เป็นอะไรด้วย"

"นี่ยัยอิ๊ก ทำไมแกตาบวมขนาดนั้นอะ"เสียงพี่ชายถามขึ้นมา

"อิ๊กก็ไม่ได้ป็นอะไรนี่ แค่รู้สึกปวดๆตามั๊ง ตามันเลยบวม  อย่าถามมากเลย รีบไปมหาฯลัยกันเถอะ อิ๊กไม่อยากไปสายอีก จะได้ไม่ต้องโดน........."

"โดนอะไรเหรอลูก"

"เอ่อไม่มีอะไรค่ะแม่ งั๊นอิ๊กไปก่อนนะ สวัสดีค่ะ"พูดจบหญิงสาวก็เดินออกไปทันที จนทำให้ชายหนุ่มที่กำลังกินอาหารเช้าอยู่จำต้องลุกขึ้นไปสวัสดีแม่แล้วเดินตามหญิงสาวออกไป

"เอ้าออกมาแล้วยืนเหม่อทำหน้าอยู่ทำไมล่ะ ขึ้นรถสิ จะรีบไปไม่ใช่รึไงยัยอิ๊ก"ชายพูดออกไปทำให้หญิงสาวที่กำลังเหม่อคิดถึงเรื่องเมื่อวานอยู่สะดุ้งทันที

"ไปก็ไปดิ "พูดจบหญิงสาวก็ขึ้นรถ แล้วก็เงียบ ไม่พูดไม่จาตลอดทาง ไม่ว่าพี่ชายจะชวนคุยอย่างไร หญิงสาวก็ไม่ยอมตอบจนทำให้ชายหนุ่มหมดความอดทน

"นี่ยัยอิ๊กพี่ถามอะไรแก แกก็ไม่ตอบ เพราะแกยังคิดถึงเรื่องเมื่อวานอยู่ใช่มั๊ยยัยอิ๊ก"

"ป่าวนี่ อิ๊กไม่ได้คิดไปอะไรซะหน่อย อิ๊กก็แค่ขี้เกียจพูดก็เลยไม่ตอบ"

"พี่รู้ว่าแกยังโกรธเพื่อนพี่อยู่ เมื่อวานเพื่อนพี่มันแค่พูดเล่นเองนะ ทำไมแกต้องโกรธมันขนาดนั้นด้วยล่ะ"

"เอ๊ะ!!!!ก็บอกแล้วไงว่าอิ๊กไม่ได้โกรธ"หญิงสาวเผลอตะคอกพี่ชายออกไป ทำให้ชายหนุ่มเงียบลง

"เอ่อ!!!คืออิ๊กขอโทษนะพี่แอล พอดีอิ๊กอารมณืไม่ค่อยดีน่ะ"แล้วทั้ง2ก็เงียบตลอดทางมามหาฯลัย