ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นายคมเข้มกับยายเซ่อซ่า

    ลำดับตอนที่ #3 : ณ มหาฯลัยอันแสนสุข(ที่จะไม่สงบอีกต่อไป)

    • อัปเดตล่าสุด 16 ต.ค. 49


                    ณ มหาฯลัยTK(นามสมมุติ)
               
              วันนี้ที่มหาฯลัยดูวุ่นวายเป็นพิเศษ เพราะว่าวันนี้เป็นวันแรกแห่งการเปิดต้อนรับเหล่าบรรดาน้องใหม่ จึงทำให้มีทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้องเดินกันขวั่กไขว่ไปหมด

    "เฮ้อแล้วคณะสื่อสารมวลชนมันอยู่ไหนกันล่ะเนี่ย"เสียงอิ๊กบ่นขึ้นมา

              (อิ๊กทำท่าคิด)อืม โทรไปถามยัยเก๋ไก๋ดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนั้นอิ๊กจึงโทรศัพท์โทรไปหาเพื่อนทันที

    "ทำไม ไม่รับโทรศัพท์เนี่ยยัยเก๋ เฮ้อเบื่อจริงๆๆ คนยิ่งรีบๆๆอยู่"ในเมื่อเพื่อนพึ่งไม่ได้ พึ่งตัวเองก็ได้วะ
              
                ปากไวเท่าความคิด เมื่อเห็นรุ่นพี่คนนึงเดินผ่านมาหญิงสาวจึงถามไปทันทีว่าซุ้มของคณะสื่อสารมวลชนอยู่ที่ไหน เมื่อได้คำตอบแล้วหญิงสาวก็รีบวิ่งไปทันที โดยไม่ทันได้สังเกตุว่าข้างหน้ามีชายหนุ่มยืนอยู่ทำให้หญิงสาววิ่งเข้าไปชนเข้ากับชายหนุ่มคนนั้นเข้าอย่างจัง เสียงดังโครม!!!!!!

    "โอ๊ย!!!!นี่เธอจะรีบไปไหนเนี่ยห๊ะ เห็นไหมว่ามีคนยืนอยู่ แล้วก็อีกอย่างคือที่นี่มหาฯลัยนะครับน้องไม่ใช่สนามด็กเล่นถึงจะได้มาวิ่งในนี้น่ะ"ชายหนุ่มบ่นขึ้นหลังจากที่ลุกขึ้นยืนเรียบร้อยแล้ว

         แต่หญิงสาวก็วิ่งไปโดยไม่หันมามองที่ชายหนุ่ม ทำให้ชายหนุ่มโกรธเป็นอย่างมากที่หญิงสาวไม่ขอโทษที่วิ่งชนเค้าแถมยังไม่สนใจใยดีเลยว่าเค้าจะเป็นยังไง

    "อย่าให้เจอกันอีกนะยัย...ยัย ยัยอะไรดีหว่าไม่ทันถามชื่อซะด้วย"ชายหนุ่มบ่นพึมพำๆกับตนเอง แล้วก็นึกว่าจะเรียกยัยเด็กนั่นว่าอะไรดี ก็จะอะไรซะอีกล่ะถักเปีย2ข้างแบบนั้นก็ต้องเป็น ยัยพจมาน แหงมๆอยู่แล้ว

    "ฝากไว้ก่อนเหอะยัยพจมานอย่าให้เจออีกละกัน"เมื่อชายหนุ่มบ่นจบก็รีบตรงไปที่ซุ้มของคณะที่ตนเองรับผิดชอบเป็นหัวหน้าในการรับน้องทันที

                    ทางด้านหน้าตึกสื่อสารมวลชน ขณะนี้เต็มไปด้วยรุ่นพี่และเหล่าบรรดาน้องใหม่ทั้งหลายที่เตรียมตัวเตรียมใจมารับการรับน้องจากพวกรุ่นพี่  ตอนนี้ทุกคนก็ได้นั่งเข้าแถวกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ได้เช็คชื่อกันไปหมดทุกคนยกเว้นแต่ยัยอิ๊กคนเดียวที่มัวไปหลงอยู่ไหนก็ไม่รู้

    "เอ้าน้องครับ นางสาวอริศรา  อภินันทร์บดินทร   มารึยังครับ"รุ่นพี่คนหนึ่งถามขึ้นมา

    "เอ่อยังไม่มาค่ะพี่"เสียงเก๋ไก๋ตอบขึ้นมา พอดีกับที่ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา

    "เอ้ารุ่นน้องมากันครบรึยังล่ะ"ชายหนุ่มผู้มาใหม่ถามขึ้นมา

    "เอ่อ..ยังมาไม่ครบเลยว่ะไอ้ต่อ"รุ่นพี่ที่มาคุมการรับน้องคนนึงตอบขึ้นมาพอดีกับที่หญิงสาวคนที่พูดถึงวิ่งเข้ามาพอดี

    "คือขอโทษนะค่ะพี่พอดีหนูหลงอะค่ะก็เลยมาช้า"เสียงของหญิงสาวดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองกันหมดจนทำให้หญิงสาวรู้สึกขายหน้า

    "เอ่อ ไม่เป็นไรครับน้องในเมื่อมาถึงแล้วก็เข้าไปนั่งได้เลยครับ"รุ่นพี่คนนึงพูดขึ้นแต่ก็เสียง เสียงนึงขัดขึ้นมา

      เมื่อชายหนุ่มเห็นหน้าหญิงสาวที่มาสายก็ต้องตกใจเพราะว่านั่นคือยัยพจมานที่วิ่งชนเค้าเมื่อเช้า ชายหนุ่มจึงคิดวิธีแกล้งที่หญิงสาวไม่ยอมขอโทษเค้า

    "เดี๋ยว!!!ยังเข้าไม่ได้ ในเมื่อมาไม่ตรงต่อเวลามันก็ต้องมีการลงโทษกันก่อน เพราะไม่เช่นนั้นเดี๋ยวเพื่อนๆคนอื่นจะเอาเป็นเยี่ยงอย่าง"ชายหนุ่มพูดขึ้นมาทำให้หญิงสาวหันไปมองตามเสียงพูด แล้วก็ต้องตกใจอย่างยิ่งเพราะ นั่นมัน คนที่เธอวิ่งชนเมื่อกี๊นี่นา

    "โอย ตายแน่ๆเลย จะทำยังไงดีเนี่ย"หญิงสาวบ่นงึมงำ งึมงำ  แต่ก็ไม่คลาดสายตาของชายหนุ่ม

    "บ่นอะไรครับน้อง  ออกมายืนรอข้างหน้านี่เลยครับ เดี๋ยวรอพี่คิดก่อนว่าจะทำโทษน้องยังไง"ชายหนุ่มพูดขึ้นมาทำให้หญิงสาวหน้าซีดยิ่งกว่าเดิมทั้งที่หน้าซีดอยู่แล้ว

    "เอ้าๆๆๆน้องๆๆครับหันมาทางนี้ก่อนครับเดี๋ยวพี่จะแนะนำให้น้องๆรู้จักกับหัวหน้าคุมการรับน้องในครั้งนี้  นี่คือพี่ต่อ"ยังไม่ทันจะพูดแนะนำหัวหน้าคุมการรับน้องจบ หญิงสาวก็พูดแทรกขึ้นมาแบบปากไวเท่าใจคิด

    "ต่ออะไรค่ะพี่ ต่อหัวหรือว่าต่อชีวิตให้ยาวขึ้นค่ะพี่"เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้นจึงหัวเราะพรืดกันหมดยกเว้นแต่ผู้ที่ถูกกล่าวถึง
     
              ชายหนุ่มรู้สึกอายและเสียหน้าเป็นอย่างมาก  แต่ก็ยังคงรักษาฟร์อมไว้ให้เหมือนเดิม

    "นี่น้องพจมานครับมาสายแล้วยังปากไม่ดีอีกนะครับน้อง คดีเก่าที่น้องทำกับพี่ยังไม่จบเลยน้องยังจะมาสร้างคดีอีกแล้วเหรอครับ"ชายหนุ่มผู้ถูกกล่าวถึงพูดขึ้นมาบ้าง พร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย

    "เอ่อ....คือ...."หญิงสาวพูดไม่ออกเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อเช้าที่ตนเองได้ไปวิ่งชนชายหนุ่ม แล้วทำหน้าสลด

    "งั๊นพี่ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ก่อนที่พี่จะได้เอาเวลาไปทำโทษคนมาสาย พี่ชื่อว่า ต่อวัย  ตันติมานนท์ เรียนสั้นๆว่าพี่ต่อนะครับ"เมื่อชายหนุ่มพูดจบก็ขอตัวออกไปทันที แต่ก็ไม่ได้ออกไปคนเดียวเพราะยังลากหญิงสาวออกไปด้วย

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

                   ตายแล้ว ยัยอิ๊กของเราจะเป็นยังไงมั้ง จะรอดกลับมามั๊ยเนี่ย

         (ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ต้องขอโทษด้วย แล้วก็ช่วยกันติช่วยกันแนะนำด้วยนะ ขอบคุณ   คุณแม่ปลื้มและ จบ(ตอน)  เจอกันตอนหน้า








    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×