my tutor รักนะคะคุณติวเตอร์ (ชื่อชั่วคราว)

บทนำ

Lublin high school

‘ประกาศ!

ถึง นักเรียนอันเป็นที่รักทุกคน

เนื่องด้วยนโยบายพัฒนานักเรียนเพื่อเข้าศึกษาต่อระดับอุดมศึกษา

โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อเพิ่มปริมาณนักเรียนที่สมควรจะได้รับโควตาเรียนต่อที่ Lublin University

ทางโรงเรียนจะจัดการติวพิเศษให้กับนักเรียนที่มีผลการเรียนต่ำที่สุดสามคนของแต่ละสายชั้น

ด้วยความรักและหวังดี

ลอมบาร์ต

ผู้อำนวยการ Lublin high school’

                ตามปกติบอร์ดประชาสัมพันธ์ของโรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียงอับดับต้นๆของประเทศที่เคยเต็มไปด้วยประกาศข้อมูลข่าวสารต่างๆของโรงเรียนและโลกภายนอก แต่ในวันนี้มีประกาศเรียกนักเรียนมาติวตามนโยบายใหม่แปะเรียงกันระนาว นับว่าเป็นเรื่องที่น่าเบื่อสิ้นดี เพราะเด็กเกือบทั้งโรงเรียนมักจะคิดว่า จะเป็นอย่างไรก็ช่างสิ ขอแค่มีเงินจ่ายค่าเทอมก็น่าจะพอแล้วนี่นา-^-;; จะยุ่งวุ่นวายไปไหนนะ... เธอคนนี้ก็คิดเช่นนั้น เธอได้แต่ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก่อนที่จะขยับเพื่อมาอ่านประกาศใบถัดมา....

‘ประกาศ! รายชื่อนักเรียนที่มีผลการเรียนต่ำที่สุดของแต่ละสายชั้น

            เกรดเจ็ด …..

            เกรดแปด...

            เกรดเก้า...

            เกรดสิบ...

            เกรดสิบเอ็ด...

            เกรดสิบสอง...

                        1. นางสาวสมองหนา  หน้าไม่ฉลาด   เกรดเฉลี่ย 1.25

                        2. นางสาวสวยสด  งดงาม             เกรดเฉลี่ย 1.11

                        3. นางสาวธัญยกร ศิริทรัพย์สมบัติมหาศาล เกรดเฉลี่ย 1.00

ขอให้นักเรียนทุกคนไปติวที่ ห้องโถงของแต่ละตึกตามสายชั้นอย่างพร้อมเพรียงกัน

ในเวลา 04.00 p.m. เป็นต้นไป เริ่มวันที่ 22 กรกฎาคม 25xx

**หมายเหตุ – นักเรียนคนใดพยายามหลบเลี่ยงการติวจะติดบัญชีดำ จะไม่สามารถจบการศึกษาจากโรงเรียนได้ และจะไม่สามารถนำไปสมัครศึกษาต่อที่สถานศึกษาอื่นได้ จนกว่าจะกลับมาติวซ่อมและทำคะแนนได้ดี**

Venice has a tutor

                “มีชื่อฉันด้วยอ่ะ” ฉันพูดแล้วหันไปดูดอเมริกาโน่ในมืออย่างไม่แยแส “ก็ดีนะคุณป๋าจะหันมาสนใจฉันบ้าง” ฉันพูดแล้วนึกถึงคุณป๋ากับคุณแม่ที่เอาแต่ดูแลกิจการน้ำหอมที่ฝรั่งเศส

                “ยัยเด็กมีปัญหา กำลังเรียกร้องความสนใจ วิธีนี้ละครมากนะรู้ไหม” จินตาเพื่อนสุดที่เลิฟของฉันตบบ่าฉันเบาๆ ราวกับจะบอกว่าอย่าทำแบบนี้เลยไม่เวิร์กหรอก T^T

                “ให้ตายสิ! ถ้าคุณป๋าของแกไม่สนใจเนี่ยหน้าแตกมากเลยนะ” ยัยเฮเลนพูดแล้วทำหน้าเหนื่อยหน่ายกับยัยวีซ่าที่เอาแต่ก้มๆเงยๆกับวรรณกรรมเรื่องเอกของคาร์โต้ เดอะ เอลเดอร์ นักเขียนประวัติศาสตร์ทางภาษาละตินของแรกของโรมัน ฉบับเรียบเรียงใหม่ -_-^^

                “ก็ช่างหัวมันปะไร ฉันก็ไม่รู้จะตั้งใจเรียนไปทำไมอยู่แล้วล่ะ” ฉันพูดแล้วสะบัดหน้าหนีจากยัยสามสาวเพื่อนรักของฉัน  เพื่อไปหาที่สงบๆในการทำสมาธิ (นอน =_=;;) ดีกว่า

                จะว่าไปฉันก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรนะก็แค่ผลการเรียนไม่ดี เพราะที่ผ่านมาฉันตั้งใจให้มันตกอย่างไงล่ะ เพราะในทุกรายวิชาฉันจะต้องทำคะแนนให้ได้แค่เพียงหกสิบคะแนน อย่างน้อยถ้าคุณแม่เห็นว่าผลการเรียนฉันแย่ ฉันมีปัญหาอาจจะกลับมาอยู่ดูแลฉันบ้าง T^T ฉันเดินเลี้ยวตรงหัวมุมเพื่อที่จะเดินขึ้นไปบนตึกกิจกรรม เพื่อที่จะไปงีบที่ห้องชมรม แต่จู่ๆฉันต้องชะงักเพราะไอ้ประกาศบ้าๆ

ดุ่งดุงดุ้ง~~

            ประกาศ ขอให้นางสาวธัญยกร ศิริทรัพย์สมบัติมหาศาล มาติวเสริมที่ห้องโถงอาคารเรียนเกรดสิบสองด้วยคะ

            ดุ่งดุงดุ้ง~~

                เวรแล้วไง >O<! เล่นประจานกันต่อหน้าประชาชีทั้งโรงเรียนเลยหรอ ถึงมันจะเลิกเรียนแล้ว แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่มีใครในโรงเรียนนั =o= ช่างหัวพระแสงธนูสรกระสันมั่นกับมือ (-_-;;) ฉันไม่ไป! ไม่มีมารยาทจริงๆชอบขัดอารมณ์คนกำลังจะนอน =_=v

                เฮือก!

                จู่ๆก็มีมือลึกลับมาสะกิดที่แขนข้างขวาของฉัน ตัวอะไรวะ >^<+

                “พี่เวณิชคะ หนูเสียใจด้วยนะคะที่พี่ต้องมาเรียนเสริม ถ้าพี่มีการบ้านเยอะเอามาให้หนูทำให้ก็ได้นะคะ” ยัยเด็กผู้หญิง (ที่มาจากไหนก็ไม่รู้ -_-v) หน้าตาใสแบ๊วเหมือนตุ๊กตาพูดกับฉันแบบก้มหน้างุดๆ

หน้าของยัยนี่ ทำให้ฉันเกิดคำถามสองข้อในหัวของฉัน ข้อแรกคือ มันเขินอะไรของมันหว่า –o- ข้อที่สอง ยัยบ้านี่ใคร?????

                “แล้วน้องเป็นใครเนี่ย? อยู่เกรดไหน? การบ้านเราไม่มีหรอ? ทำไมต้องมาทำงานให้คนอื่นอย่างพี่ด้วยเนี่ย?” ฉันพูดอย่างนิ่งๆ เพราะท่าทางยัยนี่ท่าจะบ้ามาก คนดีๆที่ไหนจะมานั่งทำการบ้านให้คนอื่น - o – ฉันคนหนึ่งแหละที่ไม่ทำ -_-;;

                “กรี๊ด~~”

                “น้องเป็นไรมากรึเปล่า”

พยาธิไชตูดรึเปล่าเนี่ย?  -_-^^ ฉันเริ่มระแวงแกแล้วนะยัยเด็กบ้า

“หนูแค่ดีใจที่หนูปลื้มคนไม่ผิด พี่เป็นห่วงหนูด้วย”

ท่าทางมันจะบ้ามาก เพราะแยกไม่ออกว่าฉันห่วงหรือว่ากลัวมัน YOY

“เอ่อ....พี่เวณิชคะ หนูชอบพี่มากเลยนะคะ” ไม่พูดเปล่ายัยเด็กนี่ยังเอามือมาเกาะแขนฉันไว้ T^T นี่! ฉันเริ่มรำคาญแกแล้วนะนางเด็กบ้า >O<!

“น้องคะ ปล่อยพี่ก่อนดีไหมคะ เพราะพี่ต้องรีบไปติวน่ะคะ” ฉันว่าแล้วพยายามแกะมือนางออก

“พี่คะหนูไปด้วยนะคะ หนูแอบดูพี่มาหลายอาทิตย์แล้ว”

น่านไง TOT เจอแฟนคลับโรคจิตจนได้ T^T หล่อนเป็นใคร? ฉันยังไม่รู้จัก อยู่หลืบไหนของโลก? ยังไม่รู้เลย แล้วหล่อนมาตามฉันทำมาย!!! >O<!

“มะ...ไม่ดีมั้งคะน้อง”  ฉันพยายามฉีกยิ้มแหยๆ เพราะยัยเด็กนี่เกาะแขนฉันแน่นกว่าตุ๊กแกวัดดอนอีกนะเนี่ย >^<!

“พี่รู้ไหมคะว่า พี่น่ารักมากเลย โดยเฉพาะเวลาพี่นั่งทำหน้านิ่งๆรอเพื่อนๆพี่ที่ร้านไอศกรีมน่ะคะ” ระหว่างที่ยัยเด็กบ้านี่กำลังพล่ามถึงความโรคจิตของตัวเอง ฉันก็ไม่อยู่เฉยรอยัยเด็กนี่ลากฉันไปปล้ำ(?) โดยฉันก็พยายามแกะ แงะ แคะ งัด มือยัยเด็กนี่ออกจากแขนฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย

“หนูตามพี่ตลอดเลยนะคะ ไม่ว่าพี่จะอยู่บ้านเพื่อน มาโรงเรียน ดูหนัง นั่งดื่มที่ผับ...”

เย้! ขอบคุณพระเจ้า ในที่สุดฉันก็ทำสำเร็จ ฉันง้างมันออกแล้ว ไปละนะนางเด็กโรคจิต.... ว่าแล้วฉันก็ใส่เกียร์หมาวิ่งผลัดสี่คูณร้อยออกมาจากนางอย่างรวดเร็ว

“พี่เวณิชค้า!!!!!”

โอ้ย!!!! มันยังอุตส่าห์วิ่งตาม TOT สงสารฉันบ้างเหอะ เหนื่อยนะเฟร้ย>^<

“นี่น้องเลิกตามพี่เหอะL” ฉันตะโกนกลับไปทั้งๆที่ขายังวิ่ง(หนี)ไม่หยุด

“ไม่คะ!!!”

แกช่างเป็นโรคจิตที่มีความมุ่งมั่น พยายามโดยแท้!!

ดุ่งดุงดุ้ง~~

ขอให้นางสาวธัญยกร  ศิริทรัย์สมบัติมหาศาล มาติวเสริมที่ห้องโถงอาคารเกรดสิบสองเวลานี้ด้วยค่ะ

ดุ่งดุงดุ้ง~~

“โอ้ย!!ไอ้นี่ก็ตามจัง!! ไอ้ข้างหลังก็ไล่ไม่หยุด!! แกล่าฉันฉันสุดขอบฟ้าเลยรึไง”  ฉันโวยวาย (ยังวิ่งหนีอยู่ -_-;;)

“ที่ไหนมีพี่ต้องมีหนูJ” (นางก็ยังวิ่งไล่ตามอยู่ -_-::)

เอาวะ! ฉันตัดสินใจวิ่งเขาตึกบริหาร ข้างหน้าคนเยอะแยะเลย ^^ ยัยเด็กนี่เจอคนเยอะๆต้องหยุดตามชะ....

“เฮ้ย!!!/ กรี๊ด!!!”

                ตึ่ง!!!!!

                เรียบร้อยแจ๊กพอตแตก TOT วิ่งชนใครก็ไม่รู้ ที่รู้ๆคือนอนทับอย่างเต็มเปา

                “นี่! ได้โปรดลุกเถอะ ขอร้อง” เสียงของคนที่โดนทับพูดขึ้น

                เอ๊ะ! ใช่ ทับเขาได้ไงตั้งนาน J

                “ขอโทษนะ...” ฉันต้องหยุดคำพูดไว้เพราะคนตรงหน้าคือ ทราซัส เพื่อนร่วมห้อง อันฉลาดเป็นกรด(กัดแก้ว =o=) เลวบรม ลูกชายเจ้าของโรงเรียน =o=

                “นี่! ที่แท้แอบมาวิ่งเล่นเองหรอ ฉันตามหาเธอซะทั่ว” แล้วอีตาบ้านี่ก็จัดการบีบแขนของฉันเต็มที่ (อยากรู้จังเลยว่าเกิดมามันไม่เคยบีบแขนใครรึไง? บีบราวกับว่าชาตินี้จะไม่ได้บีบอีกแล้ว TTOTT)

                “พี่เวณิชชชชชชช!!!”

นางเด็กโรคจิต O_O!! ลืมมันไปได้ยังไงเนี่ย

“จะไปไหน ไปติวก่อน เร็ว!” อีตาทราซัสดึงแขนฉันกลับอย่างแรกเมื่อฉันกำลังจะออกตัววิ่งหนียัยเด็กโรคจิตนั่นที่กำลังวิ่งตามฉันราวกับช้างตกมัน

“ปล่อยก่อน!!!” ฉันพูดแล้วสะบัดแขน เมื่อเห็นว่ายัยเด็กนั่นใกล้เข้ามาทุกที

“ไม่!! เธอต้องไปติวเดี๋ยวนี้!!” ว่าแล้วเขาก็บีบแขนฉันแรงกว่าเดิมจนกระดูกจะหัก

“แล้วมันกงการอะไรของนาย! ปล่อยฉันก่อน ยัยบ้านั่นจะมาถึงแล้วเนี่ย!!!” ฉันโวยวายเสียงดั่งลั่น

“ยัยบ้าไหน” เขาทำหน้างง

“ก็ยัยเด็กโรคจิตนั่นน่ะสิ แอบตามฉันมาเป็นอาทิตย์แล้วเนี่ย!” ฉันพูดแล้วชี้ไปให้เขาดู (ด้วยมืออีกข้าง =o=)ยัยเด็กโรคจิตที่พยายามวิ่งฝ่าฝูงนักเรียนเกรดสิบที่เพิ่งเลิกเรียนมาทางที่ฉันยืนอยู่

“ฮะ?”

“จะงงอะไร ไปวิ่งเร็ว ยัยนั่นจะมาถึงแล้ว” ฉันพูดแล้วลากเขาให้วิ่งตามมา ถึงแม้มันจะเหมือนลากความป่าทั้งตัวก็เหอะ! (ฮะแฮ่ม! เอาอย่างอื่นที่ดีกว่าควายป่าไม่ได้รึไง : ทราซัส) เพราะยัยเด็กนั่นกำลังจะฝ่าฝูงนั่นสำเร็จแล้วล่ะสิ!!!

“มานี่!” จู่ๆอีตาทราซัสก็ดึงฉันเข้ามุมตึกบริหาร แล้วฉันก็เห็นหลังยัยเด็กโรคจิตนั้นไวๆไปอีกด้าน ฉันเลยถือโดอกาสถอนหายใจอย่างโล่งอก

“เธอวิ่งหนียัยเพกามาทำไม” ทาร์ซัสถามขึ้นเมื่อเห็นว่ายัยเด็กโรคจิตนั่นวิ่งผ่านไปแล้ว

“เมื่อกี๊ นายพูดว่าอะไรนะ” ฉันพยายามหันมาจ้องหน้าเขา

“เพกาไง เด็กที่วิ่งตามเธอเมื้อกี๊” เขาพูดอย่างเฉยๆ

“ยัยนั่นน่ะหรอ” ฉันหันหน้ากลับไปมองด้านหลัง เผื่อว่ายัยนั่นจะวกกลับมา

“ใช่ เพื่อนน้องสาวฉัน”

น้องสาวนายมีเพื่อนเป็นโรคจิตงั้นหรอ???

“ก็... ยัยเพกาบ้าบออะไรเนี่ย มาบอกว่าชอบฉันแล้ว ยังมาบอกว่าแอบตามฉันเป็นอาทิตย์ๆแล้วด้วย ฉันเห็นว่าโรคจิตชัดๆเลยวิ่งหนีดีกว่า เดี๋ยวโดนฉุด” ฉันพูดแล้วหันหน้าหนี เพราะหน้าฉันกับทาร์ซัสมันใกล้กันมาก (จนจมูกฉันเกือบจะชนคางเขาแล้วล่ะ =o=)

“อ๋อหรอ แล้วเธอจะไปติวได้รึยังเนี่ย”

เปลี่ยนเรื่องเพื่อ?

“ไม่ไปย่ะ!” ฉันบอกแล้วเดินนำออกมาจากมุมตึก เพิ่งจะรู้นะว่าทาร์ซัส เฮดของโรงเรียนก็สนใจคนอื่นเป็นเหมือนกัน  อย่างน้อยก็ไม่ได้เลลวร้ายอย่างที่เขาว่ากันซักเท่าไหร่ ^_^ เรียนห้องเดียวกันมาตั้งห้าหกปีก็เพิ่งจะรู้ (ก็แกไม่สนใจเองนี่ : เฮเลน) (มาจากไหนวะพวกแกเนี่ย!! : เวณิช) อย่างน้อยก็ไม่ตะเพิด หรือจับฉันไปปล้ำอย่างที่เขาลือกันล่ะน่า J

บทสัมภาษณ์พิเศษ : ทราซัส

Interview : อะไรคือเฮดของโรงเรียนหรอคะ

Trasus : แปลตามตัวนั่นแหละฮะ หัว... ก็หัวหน้าของกลุ่มไนท์ อัศวินของโรงเรียน -_-3

Interview : แล้วอะไรคือกลุ่มไนท์คะ??

Tarsus : -_-;; เหมือนตำแหน่งหลักๆของโรงเรียนน่ะครับ มีผมเป็นเฮด มีเพื่อนๆของผมสี่คนเป็น บัทเลอร์ เป็นเสจช์ เป็นดยุ๊ค เป็นบราเธอร์กันน่ะครับ

Interview : แล้วแต่ละตำแหล่งมีหน้าที่อย่างไร หรือมีบุคลิกอย่างไรกันคะ

Tarsus : นี่! ถ้าไม่เคยเรียนประวัติศาสตร์กรีกก็ไปกินหญ้าไป!! =o= ไม่สัมภาษณ์มันแล้ว!! >O<! ไสหัวไปให้หมดเลยนะ ก่อนที่ผมจะหักคอพวกคุณ –O-

จบบทสัมภาษณ์พิเศษ