ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ห้องสมุด กับ บรรดาแฟนคลับ
ณ ห้องสมุด
ห้องสมุดที่โรงเรียน s.o.s นับว่าเป็นห้องสมุดที่ใหญ่มากเลยทีเดียวมีชั้นหนังสือนับร้อยๆชั้นภายในห้องสมุดนั้นยังมีห้องคอมพิวเตอร์อีกด้วยในเวลาปกติห้องสมุดนี้จะมีคนมาใช้บริการน้อยมากแต่วันนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษเพราะอะไรหนะหรอ
\"ว๊าย ว๊าย!! มานั่นแล้วไง\"เสียงบรรดาสาวๆแฟนคลับคนรักเจมิไนที่มาออกันอยู่ที่ห้องสมุดเพื่อรอพบเจ้าชายของพวกหล่อนทำให้ห้องสมุดวันนี้ดูแน่นไปถนัดตา
\"เฮ้ย เจมิไนดูนั่นสิแฟนคลับนายมากันเต็มเลยแม่พวกนั่นรู้ได้ไงนะว่านายจะมาห้องสมุดวันนี้เนี่ย\"เคอัสพูดอย่างทึ่งๆที่พวกนั่นรู้เรื่องของเจมิไนแทบจะทุกฝีก้าวเลยที่เดียว
\"เจมิไนดูแม่พวกนั้นมองนายดิยังกับหมาป่าจ้องเหยื่อยังไงยังงั้นแหละดีนะที่ชั้นไม่เกิดมาเป็นนาย\"นาธานพูดขึ้นพลางทำท่าขนลุกแต่เขาก็คิดผิดถนัดความจริงนาธานเองก็มีแฟนคลับเหมือนกันแต่พวกหล่อนไม่แสดงตัวออกมาเท่านั้นเอง
\"แยกย้ายกันไปหาหนังสือเถอะ\"จูปิไตพูดขึ้นแกมรำคาญพวกสาวๆพวกนั้นที่ทำเสียงดังพลางมองไปยังกลุ่มแม่พวกนั้นด้วยสายตาตำหนิ
ทุกคนพากันแยกย้ายไปหาหนังสืออย่างสงบมีเพียงคนเดียวที่ดูไม่ค่อยสงบนัก
\"ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้าตรงนั้นให้หน่อยได้ไหมค่ะ\"เสียงใสเสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้เจมิไนหันไปมองก็พบหญิงสาวผมสีทองคนหนึ่งยืนยิ้มอยู่เจมิไนจึงก้มลงเก็บผ้าเช็ดหน้าแล้วยื่นให้เธอพอเธอรับไปเธอก็รีบวิ่งไปในกลุ่มบรรดาแฟนคลับของเขาดูแล้วเหมือนเธอจะไปอวดให้แม่พวกนั้นฟังว่าเขาเก็บผ้าเช็ดหน้าให้หล่อนแม่พวกนั้นจึงจ้องมายังเขาพลางหยิบผ้าเช็ดหน้ามาคนละผืนเมือ่เห็นดังนั้นเจมิไนจึงรีบหลบไปยังชั้นหนังสือที่อยู่ถัดไป
\"อึบ เฮ้อ เอื้อมไม่ถึงสักทีแล้วจะหยิบยังไงหละเนี่ย\"พูดจบก็มีมือหนึ่งเอื้อมมาหยิบหนังสือให้พอหันไปมองเท่านั้นแหละเจ้าตัวก็เริ่มรู้สึกอยากจะหนีไปให้ไกลจากตรงนั้นเสียเหลือเกิน
\"รู้ว่าไม่ถึงแล้วยังอยากจะหยิบอีก\"เจมิไนพูดพลางจ้องดูสาวน้อยตรงหน้าที่ไม่เจียมตัวคิดจะหยิบของสูงเมื่อเห็นดังนั้นเขาจึงอดยิ้มออกมาไม่ได้กับความน่ารักแบบเด็กๆของเจ้าหล่อน
\"ยิ้มอะไรอย่าให้นายเกิดมาตัวเตี้ยบ้างแล้วกัน\"เอลไลย่าพูดเสร็จพลางหยิบหนังสือจากเจมิไนแล้วเดินออกไปเมื่อเห็นท่าทางของสาวน้อยแล้วเจมิไนจึงได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหัวไปมาแล้วพึมพำออกมา
\"เป็นเด็กที่ขี้งอนจริงๆ\"ว่าแล้วเจมิไนก็เดินกลับไปหาทุกคน
\"หากันได้คนละเล่มหรอ\"เสียงของจูปิไตดังขึ้น
\"เรายืมหนังสือนี่แล้วเอากลับไปที่หอพักกันดีกว่าอยู่ที่นี่เสียงดังน่ารำคาญ\"แอมเบอร์พูดขึ้นพลางส่งสายตาไปมองบรรดาแฟนคลับของเจมิไนราวกับต้องการจะพูดว่า เจมิไนเป็นของชั้นย่ะ จ้องอย่างเดียวยังไม่พอแอมเบอร์จึงกระเถิบเข้าไปใกล้เจมิไนแล้วพูดว่า
\"กลับกันเถอะค่ะ ที่รัก\"เสียงของแอมเบอร์ที่ดังอยู่แล้วกลับดังขึ้นมามากกว่าเดิมเนื่องจากเจ้าตัวตั้งใจพูดให้บรรดาแฟนคลับพวกนั้นไดยินเมื่อบรรดาแฟนคลับได้ยินต่างจ้องมาทางแอมเบอร์ด้วยสายตาอิจฉาก่อนที่จะเกิดศึกชิงตัวเจ้าชายก็มีเสียงพูดว่า
\"ไปยืมหนังสือกันเถอะจะได้ออกๆไปจากที่นี่ซะที\"จูปิไตพูพลางหยิบหนังสือทั้ง7เล่มแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะบรรณารักษ์
\"นี่ครับหนังสือที่จะยืมมีทั้งหมด7เล่มเรื่องประวิติศาสตร์ทั้งหมด\"จูปิไตที่กำลังก้มหน้าอยู่ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมาเพราะเสียงที่ถามเขานั้นมันช่างหวานไพเราะเกินกว่าที่จะเป็นอาจารย์
\"ทั้งหมดนี่ต้องคืนภายในหนึ่งอาทิตย์นะค่ะแล้วก็ช่ายเซ็นชื่อลงในใบยืมหนังสือด้วยค่ะ\"สิ่งที่จูปิไตได้เห็นนั้นคือสาวน้อยผมสีทองตาสีฟ้ารูปร่างเล็กอรชรกำลังส่งยิ้มหวานมาให้เขาทำให้เขารู้สึกใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเขาได้แต่จ้องไปที่หน้าของสาวยน้อยคนนี้ราวกับต้องมนต์
\"อะ เอ่อ เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ\"เธอเริ่มใจไม่ดีเนื่องจากขายตรงหน้าดูเหมือนจะไม่ได้ฟังเธอพูดเลยเอาแต่จ้องหน้าเธอจนเธอต้องเอามือลูบใบหน้าเพราะคิดว่าที่เขาจ้องเธออาจจะเป็นเพราะว่ามีอะไรติดหน้าตาเธอก็เป็นได้
\"เฮ้ย จูปิไตรีบเซ็นชื่อเร็วๆดิเป็นไรของนาย\"เสียงของเคอัสทำให้จูปิไตรู้สึกตัวจึงรีบเซ็นชื่อด้วยความเขินอาย
\"ค่ะ ขอบคุณค่ะ\"สาวน้อยพูดจบพลางเดินไปที่อื่นเพื่อจัดหนังสือให้เข้าที่
ทุกคนจึงเดินกลับหอพักมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ดูเหมือนจะลืมหัวใจไว้ที่นี่
______________________________________________________________________________________________________
โอ้ว!!! จูปิไต!!! หลงรักสาวหรือนี่ แล้วพ่อหนอนหนังสือจะจีบเจ้าเป็นไหมเนี่ย คนแต่งนี่ไม่สงสารจูปิไตบ้างเลย
หู หุ งานนี้จูปิไตเสร็จแน่ >_<
ห้องสมุดที่โรงเรียน s.o.s นับว่าเป็นห้องสมุดที่ใหญ่มากเลยทีเดียวมีชั้นหนังสือนับร้อยๆชั้นภายในห้องสมุดนั้นยังมีห้องคอมพิวเตอร์อีกด้วยในเวลาปกติห้องสมุดนี้จะมีคนมาใช้บริการน้อยมากแต่วันนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษเพราะอะไรหนะหรอ
\"ว๊าย ว๊าย!! มานั่นแล้วไง\"เสียงบรรดาสาวๆแฟนคลับคนรักเจมิไนที่มาออกันอยู่ที่ห้องสมุดเพื่อรอพบเจ้าชายของพวกหล่อนทำให้ห้องสมุดวันนี้ดูแน่นไปถนัดตา
\"เฮ้ย เจมิไนดูนั่นสิแฟนคลับนายมากันเต็มเลยแม่พวกนั่นรู้ได้ไงนะว่านายจะมาห้องสมุดวันนี้เนี่ย\"เคอัสพูดอย่างทึ่งๆที่พวกนั่นรู้เรื่องของเจมิไนแทบจะทุกฝีก้าวเลยที่เดียว
\"เจมิไนดูแม่พวกนั้นมองนายดิยังกับหมาป่าจ้องเหยื่อยังไงยังงั้นแหละดีนะที่ชั้นไม่เกิดมาเป็นนาย\"นาธานพูดขึ้นพลางทำท่าขนลุกแต่เขาก็คิดผิดถนัดความจริงนาธานเองก็มีแฟนคลับเหมือนกันแต่พวกหล่อนไม่แสดงตัวออกมาเท่านั้นเอง
\"แยกย้ายกันไปหาหนังสือเถอะ\"จูปิไตพูดขึ้นแกมรำคาญพวกสาวๆพวกนั้นที่ทำเสียงดังพลางมองไปยังกลุ่มแม่พวกนั้นด้วยสายตาตำหนิ
ทุกคนพากันแยกย้ายไปหาหนังสืออย่างสงบมีเพียงคนเดียวที่ดูไม่ค่อยสงบนัก
\"ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้าตรงนั้นให้หน่อยได้ไหมค่ะ\"เสียงใสเสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้เจมิไนหันไปมองก็พบหญิงสาวผมสีทองคนหนึ่งยืนยิ้มอยู่เจมิไนจึงก้มลงเก็บผ้าเช็ดหน้าแล้วยื่นให้เธอพอเธอรับไปเธอก็รีบวิ่งไปในกลุ่มบรรดาแฟนคลับของเขาดูแล้วเหมือนเธอจะไปอวดให้แม่พวกนั้นฟังว่าเขาเก็บผ้าเช็ดหน้าให้หล่อนแม่พวกนั้นจึงจ้องมายังเขาพลางหยิบผ้าเช็ดหน้ามาคนละผืนเมือ่เห็นดังนั้นเจมิไนจึงรีบหลบไปยังชั้นหนังสือที่อยู่ถัดไป
\"อึบ เฮ้อ เอื้อมไม่ถึงสักทีแล้วจะหยิบยังไงหละเนี่ย\"พูดจบก็มีมือหนึ่งเอื้อมมาหยิบหนังสือให้พอหันไปมองเท่านั้นแหละเจ้าตัวก็เริ่มรู้สึกอยากจะหนีไปให้ไกลจากตรงนั้นเสียเหลือเกิน
\"รู้ว่าไม่ถึงแล้วยังอยากจะหยิบอีก\"เจมิไนพูดพลางจ้องดูสาวน้อยตรงหน้าที่ไม่เจียมตัวคิดจะหยิบของสูงเมื่อเห็นดังนั้นเขาจึงอดยิ้มออกมาไม่ได้กับความน่ารักแบบเด็กๆของเจ้าหล่อน
\"ยิ้มอะไรอย่าให้นายเกิดมาตัวเตี้ยบ้างแล้วกัน\"เอลไลย่าพูดเสร็จพลางหยิบหนังสือจากเจมิไนแล้วเดินออกไปเมื่อเห็นท่าทางของสาวน้อยแล้วเจมิไนจึงได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหัวไปมาแล้วพึมพำออกมา
\"เป็นเด็กที่ขี้งอนจริงๆ\"ว่าแล้วเจมิไนก็เดินกลับไปหาทุกคน
\"หากันได้คนละเล่มหรอ\"เสียงของจูปิไตดังขึ้น
\"เรายืมหนังสือนี่แล้วเอากลับไปที่หอพักกันดีกว่าอยู่ที่นี่เสียงดังน่ารำคาญ\"แอมเบอร์พูดขึ้นพลางส่งสายตาไปมองบรรดาแฟนคลับของเจมิไนราวกับต้องการจะพูดว่า เจมิไนเป็นของชั้นย่ะ จ้องอย่างเดียวยังไม่พอแอมเบอร์จึงกระเถิบเข้าไปใกล้เจมิไนแล้วพูดว่า
\"กลับกันเถอะค่ะ ที่รัก\"เสียงของแอมเบอร์ที่ดังอยู่แล้วกลับดังขึ้นมามากกว่าเดิมเนื่องจากเจ้าตัวตั้งใจพูดให้บรรดาแฟนคลับพวกนั้นไดยินเมื่อบรรดาแฟนคลับได้ยินต่างจ้องมาทางแอมเบอร์ด้วยสายตาอิจฉาก่อนที่จะเกิดศึกชิงตัวเจ้าชายก็มีเสียงพูดว่า
\"ไปยืมหนังสือกันเถอะจะได้ออกๆไปจากที่นี่ซะที\"จูปิไตพูพลางหยิบหนังสือทั้ง7เล่มแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะบรรณารักษ์
\"นี่ครับหนังสือที่จะยืมมีทั้งหมด7เล่มเรื่องประวิติศาสตร์ทั้งหมด\"จูปิไตที่กำลังก้มหน้าอยู่ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมาเพราะเสียงที่ถามเขานั้นมันช่างหวานไพเราะเกินกว่าที่จะเป็นอาจารย์
\"ทั้งหมดนี่ต้องคืนภายในหนึ่งอาทิตย์นะค่ะแล้วก็ช่ายเซ็นชื่อลงในใบยืมหนังสือด้วยค่ะ\"สิ่งที่จูปิไตได้เห็นนั้นคือสาวน้อยผมสีทองตาสีฟ้ารูปร่างเล็กอรชรกำลังส่งยิ้มหวานมาให้เขาทำให้เขารู้สึกใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเขาได้แต่จ้องไปที่หน้าของสาวยน้อยคนนี้ราวกับต้องมนต์
\"อะ เอ่อ เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ\"เธอเริ่มใจไม่ดีเนื่องจากขายตรงหน้าดูเหมือนจะไม่ได้ฟังเธอพูดเลยเอาแต่จ้องหน้าเธอจนเธอต้องเอามือลูบใบหน้าเพราะคิดว่าที่เขาจ้องเธออาจจะเป็นเพราะว่ามีอะไรติดหน้าตาเธอก็เป็นได้
\"เฮ้ย จูปิไตรีบเซ็นชื่อเร็วๆดิเป็นไรของนาย\"เสียงของเคอัสทำให้จูปิไตรู้สึกตัวจึงรีบเซ็นชื่อด้วยความเขินอาย
\"ค่ะ ขอบคุณค่ะ\"สาวน้อยพูดจบพลางเดินไปที่อื่นเพื่อจัดหนังสือให้เข้าที่
ทุกคนจึงเดินกลับหอพักมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ดูเหมือนจะลืมหัวใจไว้ที่นี่
______________________________________________________________________________________________________
โอ้ว!!! จูปิไต!!! หลงรักสาวหรือนี่ แล้วพ่อหนอนหนังสือจะจีบเจ้าเป็นไหมเนี่ย คนแต่งนี่ไม่สงสารจูปิไตบ้างเลย
หู หุ งานนี้จูปิไตเสร็จแน่ >_<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น