ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สับสน
\"ตึก ตึก ตึก แอ๊ด ปัง!!!\"
\"ฟู่ ถึงซะที\" สาวเจ้ามองดูภายในห้องปรากฎว่าไม่มีใครอยู่เธอจึงนั่งลงบนเตียงของตนเองซึ่งอยู่ริมหน้าต่างห้องของเอลไลย่านั่นสามารถมองเห็นทิวทัศน์ได้ชัดเจนมากและยังเห็นอาคารทุกอาคารในโรงเรียนอีกด้วยเอลไลย่าชอบห้องนี้มากเลยทีเดียวเมื่อมองดูแล้วไม่มีใครอยู่ในห้องสาวเจ้าจึงปล่อยให้ตนเองจมอยู่ในห้วงความคิด
เจมิไนทำไมนายถึงจูบชั้นหละหรือว่านายจะรักชั้นไม่อย่างนั้นแล้วนายจะจูบชั้นทำไมแล้วตัวชั้นหละชั้นชอบเค้าไหมนะมันแปลกดีเนอะใจชั้นมันไม่เคยเต้นรุนแรงอย่างนี้กับใครมาก่อนหรือว่าชั้นรักเค้ากัน ไม่ ไม่ใช่หรอกเราไม่เคยคิดอะไรกับเค้ามากกว่าเพื่อนคนหนึ่งแล้วเราก็ไม่เคยใจเต้นกับเค้ามาก่อนเลยด้วยเพิ่งมีวันนี้เป็นวันแรกสงสัยเราไข้ขึ้นมั้งเอลไลย่าพยามยามบอกกับตัวเองแต่แล้วเสียงหนึ่งในใจก็ดังขึ้น แล้วทำไมเธอจะต้องคอยเป็นห่าวเค้าด้วยหละเวลาที่เค้าไม่สบายใจทำไมเธอต้องคอยปลอบใจเค้าหละ คิดได้เท่านั้นเอลไลย่าก็หน้าแดงขึ้นมาทันทีหัวใจก็พาลเต้นโครมครามจึงต้องหยุดคิด
\"พอแล้วไม่คงไม่คิดแล้วไปกินข้าวดีกว่า\"ว่าแล้วเจ้าตัวดีก็ลุกจากเตียงแล้วตรงไปที่ดรงอาหาร
ณ ห้องอาหาร
\"เอลไลย่าไปไหนมาอะ\"เสียงของเคอัสพูดขึ้น
\"เอ่อ กะ..ก็ไปหาของบนห้องมาตะ..แต่หาไม่เจอหนะ\"เอลไลย่าพูดพร้อมกับหลบสายตาของใครบางคนที่นั่งจ้องอยู่
\"ชั้นไปซื้อข้าวก่อนนะ\"ว่าแล้วเอลไลย่าก็รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
\"นี่พวกนายว่าเอลไลย่าแปลกไปไหมดูลุกลี้ลุกลนยังไงไม่รู้นายรู้หรือเปล่าเจมิไน\"
\"ไม่รู้\"คำตอบแสนสั้นดังมาจากเจ้าชายสงัด
\"ไม่รู้ได้ไงวะเห็นตอนกลางวันไปด้วยกัน\"เคอัสถามอย่างเริ่มหงุดหงิดที่เจมิไนไม่ยอมพูดทั้งมันและนาธานต้องรู้อะไรแน่เลยแต่ทำไมไม่ยอมบอกนะ
\"อีตาเคอัสเจมิไนของชั้นบอกว่าไม่รู้แล้วจะเซ้าซี้ถามไปทำไมย่ะรีบๆกินข้าวของนายไปเลย\"
\"ชั้นถามเจมิไนไม่ได้ถามเธอแล้วเจมิไนเป็นของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน\"
\"ก็เป็นตะ....\"เสียงของแอมเบอร์หายไปเนื่องจากมีเทปกาวอย่างหนามาแปะไว้ที่ปากของเธอ
\"แค้วก!! อีเคอัสได้เห็นดีกันแน่เอาเทปกาวมาแปะไว้ที่ปากชั้นได้ถ้าเป็นรอยจะว่าไง หาาาา!!!\"ก่อนที่จะเริ่มรายการทำลายข้าวของก็มีเสียงสวรรค์ดังขึ้น
\"หยุดเถอะ\"เสียงของเจมิไนดังขึ้นห้าเสร็จแล้วเจมิไนก็ลุกขึ้นไปทันที
\"ตอนแรกก็เอลไลย่าตอนนี้ก็เจมิไนสองคนนี้เป็นอไรกันนะ\"เคอัสบ่นต่อ
พอดีกับเอลไลย่าที่เพิ่งมาถึงพอเอลไลย่าไม่เห็นคนบางคนนั่งอยู่ที่โต๊ะก็รู้สึกโล่งอกเพราะตอนนี้เธอยังไม่แน่ใจกัยความรู้สึกของตนเองจึงไม่อยากเจอหน้าของเจมิไน
ทั้งหมดรีบกินแล้วรีบแยกย้ายกับเข้าหอนอน
ณ ห้องนอนของเอลไลย่า เมอลินด้า และแอมเบอร์
เจ้าตัวดีลุกขึ้นนั่งอยู่ที่เตียงเนื่องจากนอนไม่หลับครั้นจะปลุกเมอลินด้าก็ใช่ที่จึงจำใจต้องออกไปเดินเล่นคนเดียว
สนามหน้าหอพัก
วันนี้ดูเป็นวันที่สวยงามที่สุดเท่าที่เอลไลย่าเคยเห็นมาวันนี้เป็นพระจันทร์เต็มดวงแสงจันทร์ได้สาดส่องไปทั่วบริเวณบรรดาหิ่งห้อยต่างพากันมารวมตัวให้เห็นราวกับจะเต้นรำหยอกล้อกันท่ามกลางแสงจันทร์อากาศก็พลอยจะหนาวขึ้นเรื่อยๆเอลไลย่านึกพลางมองดวงจันทร์แล้วต้องกอดอกเอาไว้ด้วยความหนาวเอลไลย่าคงจะอยู่ที่นี่อีกนานถ้าไม่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นซะก่อน
\"นอนไม่หลับหรอ\"เสียงของเจมิไนดังขึ้นพลางสาวเท้าเดินเข้ามาหาเอลไลย่า
\"อืม ตะ..แต่จะกลับแล้วหละ\"เอลไลย่าตอบพร้อมกับก้มหน้าลงเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเห็นว่าดวงหน้าของเธอนั้นแดงเพียงใดเจ้าตัวจึงรีบเดินหนีแต่มือใหญ่ก็ฉุดรั้งเธอเอาไว้
\"อยู่ด้วยกันก่อนสิ\"พูดจบมือใหญ่ก็ฉุดรั้งร่างบางให้เข้ามาอยู่ข้างตน
\"หนาวไหม\"ร่างสูงกระซิบถามทำเอาหัวใจของเอลไลย่าเต้นโครมครามขึ้นมาทันทีพลันนึกโทษหัวใจนักหนาว่าทำไมต้องมาดังตอนนี้
มือใหญ่สวมกอดร่างบางจากด้านหลังครันจะหันไปด่าก็ไม่กล้าเพราะกลัวร่างสูงจะเห็นสีหน้าในตอนนี้จึงได้แต่ก้มหน้ายอมรับไออุ่นจากร่างสูงที่มอบให้ร่างบางซึ่งรู้ดีแก่ใจว่าถูกเอาเปรียบแต่ก็รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเพราะอย่างนี้หละมั้งถึงทำให้ผลักร่างสูงออกไปไม่ได้
ทั้งคู่เหม่อมองดวงจันทร์ราวกับต้องมนต์สักพักร่างสูงจึงเอยถาม
\"เมื่อตอนกลางวันขอโทษนะ\"คำพูดเพียงคำเดียวทำเอาร่างบางน้ำตาไหลออกมาก่อนที่จะผลักร่างสูงออกไปแล้ววิ่งกับเข้าหอ
\"แล้วสักวันหนึ่งเธอจะจะรู้เอลไลย่าแต่ตอนนี้ชั้นยังไม่แนใจในความรู้สึกของเธอจึงไม่กล้าที่จะบอกเธอเธอจะรอชั้นจนถึงวันนั้นได้ไหม\"ร่างสูงกระซิบเบาๆกับตนเองและหวังว่าสายลมคงจะนำคำเหล่านี้ไปบอกธอคนที่เค้ารักมากที่สุดก่อนจะปล่อยให้ตนเองจมอยู่ในห้วงความคิด
ร่างบางเมื่อมาถึงห้องของตนก็เริ่มร้องไห้ก่อนจะนึกว่าทำไม ทำไมเราต้องเจ็บปวดขนาดนี้ด้วยนะกับคำพูดคำเดียวของเค้าความจริงแล้วเราเองก็ดีใจที่เค้าจูบเราเราเลยคิดไปเองว่าเค้ารักเราแต่เค้ากับพูดมาว่า ขอโทษ มันทำให้เราหัวใจสลายตอนนี้เรารู้ใจของตนเองแล้วว่าเรารักเค้า ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ ฉันรักเธอนะ เจมิไน... เสียงร่ำร้องบอกความในใจที่ดังขึ้นราวกับเสียงกระซิบที่ไม่มีใครได้ยิน
\"ฟู่ ถึงซะที\" สาวเจ้ามองดูภายในห้องปรากฎว่าไม่มีใครอยู่เธอจึงนั่งลงบนเตียงของตนเองซึ่งอยู่ริมหน้าต่างห้องของเอลไลย่านั่นสามารถมองเห็นทิวทัศน์ได้ชัดเจนมากและยังเห็นอาคารทุกอาคารในโรงเรียนอีกด้วยเอลไลย่าชอบห้องนี้มากเลยทีเดียวเมื่อมองดูแล้วไม่มีใครอยู่ในห้องสาวเจ้าจึงปล่อยให้ตนเองจมอยู่ในห้วงความคิด
เจมิไนทำไมนายถึงจูบชั้นหละหรือว่านายจะรักชั้นไม่อย่างนั้นแล้วนายจะจูบชั้นทำไมแล้วตัวชั้นหละชั้นชอบเค้าไหมนะมันแปลกดีเนอะใจชั้นมันไม่เคยเต้นรุนแรงอย่างนี้กับใครมาก่อนหรือว่าชั้นรักเค้ากัน ไม่ ไม่ใช่หรอกเราไม่เคยคิดอะไรกับเค้ามากกว่าเพื่อนคนหนึ่งแล้วเราก็ไม่เคยใจเต้นกับเค้ามาก่อนเลยด้วยเพิ่งมีวันนี้เป็นวันแรกสงสัยเราไข้ขึ้นมั้งเอลไลย่าพยามยามบอกกับตัวเองแต่แล้วเสียงหนึ่งในใจก็ดังขึ้น แล้วทำไมเธอจะต้องคอยเป็นห่าวเค้าด้วยหละเวลาที่เค้าไม่สบายใจทำไมเธอต้องคอยปลอบใจเค้าหละ คิดได้เท่านั้นเอลไลย่าก็หน้าแดงขึ้นมาทันทีหัวใจก็พาลเต้นโครมครามจึงต้องหยุดคิด
\"พอแล้วไม่คงไม่คิดแล้วไปกินข้าวดีกว่า\"ว่าแล้วเจ้าตัวดีก็ลุกจากเตียงแล้วตรงไปที่ดรงอาหาร
ณ ห้องอาหาร
\"เอลไลย่าไปไหนมาอะ\"เสียงของเคอัสพูดขึ้น
\"เอ่อ กะ..ก็ไปหาของบนห้องมาตะ..แต่หาไม่เจอหนะ\"เอลไลย่าพูดพร้อมกับหลบสายตาของใครบางคนที่นั่งจ้องอยู่
\"ชั้นไปซื้อข้าวก่อนนะ\"ว่าแล้วเอลไลย่าก็รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
\"นี่พวกนายว่าเอลไลย่าแปลกไปไหมดูลุกลี้ลุกลนยังไงไม่รู้นายรู้หรือเปล่าเจมิไน\"
\"ไม่รู้\"คำตอบแสนสั้นดังมาจากเจ้าชายสงัด
\"ไม่รู้ได้ไงวะเห็นตอนกลางวันไปด้วยกัน\"เคอัสถามอย่างเริ่มหงุดหงิดที่เจมิไนไม่ยอมพูดทั้งมันและนาธานต้องรู้อะไรแน่เลยแต่ทำไมไม่ยอมบอกนะ
\"อีตาเคอัสเจมิไนของชั้นบอกว่าไม่รู้แล้วจะเซ้าซี้ถามไปทำไมย่ะรีบๆกินข้าวของนายไปเลย\"
\"ชั้นถามเจมิไนไม่ได้ถามเธอแล้วเจมิไนเป็นของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน\"
\"ก็เป็นตะ....\"เสียงของแอมเบอร์หายไปเนื่องจากมีเทปกาวอย่างหนามาแปะไว้ที่ปากของเธอ
\"แค้วก!! อีเคอัสได้เห็นดีกันแน่เอาเทปกาวมาแปะไว้ที่ปากชั้นได้ถ้าเป็นรอยจะว่าไง หาาาา!!!\"ก่อนที่จะเริ่มรายการทำลายข้าวของก็มีเสียงสวรรค์ดังขึ้น
\"หยุดเถอะ\"เสียงของเจมิไนดังขึ้นห้าเสร็จแล้วเจมิไนก็ลุกขึ้นไปทันที
\"ตอนแรกก็เอลไลย่าตอนนี้ก็เจมิไนสองคนนี้เป็นอไรกันนะ\"เคอัสบ่นต่อ
พอดีกับเอลไลย่าที่เพิ่งมาถึงพอเอลไลย่าไม่เห็นคนบางคนนั่งอยู่ที่โต๊ะก็รู้สึกโล่งอกเพราะตอนนี้เธอยังไม่แน่ใจกัยความรู้สึกของตนเองจึงไม่อยากเจอหน้าของเจมิไน
ทั้งหมดรีบกินแล้วรีบแยกย้ายกับเข้าหอนอน
ณ ห้องนอนของเอลไลย่า เมอลินด้า และแอมเบอร์
เจ้าตัวดีลุกขึ้นนั่งอยู่ที่เตียงเนื่องจากนอนไม่หลับครั้นจะปลุกเมอลินด้าก็ใช่ที่จึงจำใจต้องออกไปเดินเล่นคนเดียว
สนามหน้าหอพัก
วันนี้ดูเป็นวันที่สวยงามที่สุดเท่าที่เอลไลย่าเคยเห็นมาวันนี้เป็นพระจันทร์เต็มดวงแสงจันทร์ได้สาดส่องไปทั่วบริเวณบรรดาหิ่งห้อยต่างพากันมารวมตัวให้เห็นราวกับจะเต้นรำหยอกล้อกันท่ามกลางแสงจันทร์อากาศก็พลอยจะหนาวขึ้นเรื่อยๆเอลไลย่านึกพลางมองดวงจันทร์แล้วต้องกอดอกเอาไว้ด้วยความหนาวเอลไลย่าคงจะอยู่ที่นี่อีกนานถ้าไม่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นซะก่อน
\"นอนไม่หลับหรอ\"เสียงของเจมิไนดังขึ้นพลางสาวเท้าเดินเข้ามาหาเอลไลย่า
\"อืม ตะ..แต่จะกลับแล้วหละ\"เอลไลย่าตอบพร้อมกับก้มหน้าลงเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเห็นว่าดวงหน้าของเธอนั้นแดงเพียงใดเจ้าตัวจึงรีบเดินหนีแต่มือใหญ่ก็ฉุดรั้งเธอเอาไว้
\"อยู่ด้วยกันก่อนสิ\"พูดจบมือใหญ่ก็ฉุดรั้งร่างบางให้เข้ามาอยู่ข้างตน
\"หนาวไหม\"ร่างสูงกระซิบถามทำเอาหัวใจของเอลไลย่าเต้นโครมครามขึ้นมาทันทีพลันนึกโทษหัวใจนักหนาว่าทำไมต้องมาดังตอนนี้
มือใหญ่สวมกอดร่างบางจากด้านหลังครันจะหันไปด่าก็ไม่กล้าเพราะกลัวร่างสูงจะเห็นสีหน้าในตอนนี้จึงได้แต่ก้มหน้ายอมรับไออุ่นจากร่างสูงที่มอบให้ร่างบางซึ่งรู้ดีแก่ใจว่าถูกเอาเปรียบแต่ก็รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเพราะอย่างนี้หละมั้งถึงทำให้ผลักร่างสูงออกไปไม่ได้
ทั้งคู่เหม่อมองดวงจันทร์ราวกับต้องมนต์สักพักร่างสูงจึงเอยถาม
\"เมื่อตอนกลางวันขอโทษนะ\"คำพูดเพียงคำเดียวทำเอาร่างบางน้ำตาไหลออกมาก่อนที่จะผลักร่างสูงออกไปแล้ววิ่งกับเข้าหอ
\"แล้วสักวันหนึ่งเธอจะจะรู้เอลไลย่าแต่ตอนนี้ชั้นยังไม่แนใจในความรู้สึกของเธอจึงไม่กล้าที่จะบอกเธอเธอจะรอชั้นจนถึงวันนั้นได้ไหม\"ร่างสูงกระซิบเบาๆกับตนเองและหวังว่าสายลมคงจะนำคำเหล่านี้ไปบอกธอคนที่เค้ารักมากที่สุดก่อนจะปล่อยให้ตนเองจมอยู่ในห้วงความคิด
ร่างบางเมื่อมาถึงห้องของตนก็เริ่มร้องไห้ก่อนจะนึกว่าทำไม ทำไมเราต้องเจ็บปวดขนาดนี้ด้วยนะกับคำพูดคำเดียวของเค้าความจริงแล้วเราเองก็ดีใจที่เค้าจูบเราเราเลยคิดไปเองว่าเค้ารักเราแต่เค้ากับพูดมาว่า ขอโทษ มันทำให้เราหัวใจสลายตอนนี้เรารู้ใจของตนเองแล้วว่าเรารักเค้า ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ ฉันรักเธอนะ เจมิไน... เสียงร่ำร้องบอกความในใจที่ดังขึ้นราวกับเสียงกระซิบที่ไม่มีใครได้ยิน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น