[ fic ] ดิโอเมน ตอน รักวุ่นๆในใจเรา

ลำดับตอนที่ #6 : สวนหลังปราสาท

ณ สวนหลังปราสาท





สวนหลังปราสาทเป็นสถานที่ๆร่มรื่นย์ที่สุดของโรงเรียนนี้เลยก็ว่าได้ทุกวันจะมีนักเรียนมาชุมนุมกันมากมายแต่วันนี้กลับไม่มีคนอยู่เลยเนื่องจากตอยนี้ใกล้จะเย็นแล้วเหล่านักเรียนจึงพากันทยอยกลับหอพักจะเหลือก็แต่เจ้าของเสียงทั้งสองเสียงที่เพิ่งเดินเข้ามา





\"นี่พามาที่นี่ทำไมหนะ\"เอลไลย่าถามขึ้น





\"พามาทำโทษ\"เสียงของเจมิไนซึ่งตอนนี้ดูหงุดหงิดไม่สมกับเป็นเจมิไนเลย





\"ทำโทษอะไรชั้นไปทำอะไรให้นายหา\"เจ้าคนที่ไม่รู้ตัวว่าทำผิดกลับเถียงเสียงเจื้อยแจ้วไปตลอดทาง





พอพบที่หมายที่ไว้คอยทำโทษเจ้าเด็กดื้อแล้วจึงปล่อยแขนที่จูงมาออกแล้วผลักให้เจ้าตัวดีไปยืนใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งเจ้าตัวดีเลยถือโอกาสส่งเสียงออกมา





\"นี่นายเป็นอะไรของนายเนี่ยแล้วทำโทษอะไรชั้นไม่เห็นเข้าใจเลย\"เจ้าตัวถามพลางมองค้อนเค้าอีกต่างหาก





\"แล้วเธอไปจูบกับหมอนั่นทำไม\"เจมิไนพูดพลางนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นความโกรธก็เริ่มปะทุออกมาราวกับของที่แตกร้าว





\"จูบหรอ!!หมอนั่นต่างหากที่มาจูบชั้นก่อนไม่ใช่ชั้นไปจูบเค้าซะหน่อยชั้นไม่ได้พิศวาสอะไรหมอนั่นเลยอย่าให้เจอเชียวนะจะอัดให้น่วมเลยเล่นมาจูบอยู่ได้ตั้งนานสองนาน\"เอลไลย่าพูดพลางทำท่าฮึดฮัดประมาณว่าอย่าให้เจอเชียวเจ้าแอสราสนั่นไม่รอดแน่แต่คำพูดของเอลไลย่านั่นมันทำให้เชือกฟางเส้นสุดท้ายในสมองของเจมิไนนั่นขาดลงพร้อมกับสติที่เค้าเคยควบคุมอยู่บัดนี้ในหัวของเค้านั้นมีแต่คำว่าจูบอยู่ได้ตั้งนานสองนานทำให้เค้าลงมือทำในสิ่งที่เค้าไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเค้าจะทำอะไรอย่างนี้ลงไป





\"เป็นอะไรไปเจมิไนเงีย..\"เอลไลย่าซึ่งตอนนี้ไสมารถพูดได้อีกเนื่องจากดวงหน้าของเจมิไนนั่นโน้มน้าวเข้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจซึ่งกันและกัน





\"ทำบ้าอะไรของนายหนะออกไปเดี๋ยวนี้เลย\"เอลไลย่าซึ่งบัดนี้หน้าแดงไปหมดด่าทอเจ้าของร่างสูงซึ่งบัดนี้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆพร้อมกับกอดเธอไว้ทำให้เธอขยับไปไหนไม่ได้





\"ไม่ออกหรอกจนกว่าจะได้ทำโทษ\"กลิ่นหอมที่ออกมาจากร่างบางนั่นยิ่งกระตุ้นให้เค้าอยากทำตามความรู้ของตนเองมากกว่าที่จะฟังเสียงของร่างบางนั่นคัดค้าน





\"ทำโทษอะ..\"ตอนนี้ปากของเอลไลย่าไม่ว่างพอทีจะพูดเสียแล้วเนื่องจากเจ้าของร่างสูงนั่นประกบริมฝีปากเข้ามารสจูบนั่นช่างอ่อนโยนและโหยหาแต่กลับเจือปนด้วยความเศร้าของผู้ที่มอบจูบที่แสนอ่อนโยนนี้ให้ทั้งสองจูบกันอย่างเนิ่นนานจนร่างบางเริ่มหายใจไม่ออกทำให้ร่างสูงต้องผละปากออกมาอย่างเสียดายเป็นที่สุดถึงกระนั่นร่างสูงก็ยังไม่คลายอ้อมกอดกลับยิ่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีกราวกับกลัวว่าร่างบางที่อยู่ตรงหน้าจะห่างหายไปซึ่งตอนนี้ร่างบางนั้นก้มหน้างุดราวกับต้องการจะหนีหน้าเค้าจนร่างสูงต้องจับให้หน้าของร่างบางขึ้นมาสบตามองตนก่อนที่ร่างสูงจะพูดอะไรร่างบางก็ชิงพูดเสียก่อน





\"ปล่อยชั้นได้หรือยังหละ\"เอลไลย่าสบตาของอีกฝ่ายก่อนที่จะเบือนหน้าหนีสายตาของร่างสูงเพราะกลัวว่าร่างสูงนั้นจะรับรู้ว่าหัวใจของเธอมันเต้นผิดจังหวะมันเต้นเร็วและเสียงดังจนเธอกลัวว่าร่างสูงจะได้ยินนี่เธอเป็นอะไรไปนะตอนจูบกับเจ้าแอสราสหัวใจเธอยังไม่เต้นอย่างนี้เลยแต่นี่มันกลับเต้นเร็วและแรงเหมือนกับว่ามันจะหลุดออกมาข้างนอกยังไงยังงั้น





\"เป็นอะไรไป\"เจมิไนเห็นเอลไลย่าเงียบไปนานจึงถามขึ้น





\"ชะชั้นจะกลับหอละแล้วนะ\"เสียงของเอลไลย่านั่นตะกุตะกะก่อนที่จะผลักร่างของเจมิไนออกไปแล้ววิ่งสุดแรงเกิดโดยที่ไม่หันไปมองร่างสูงเลยแม้แต่น้อยแต่ทว่าร่างสูงกลับยิ้มออกมาแต่ยิ้มนั่นช่างเศร้าสอยเหลือเกิน





\"แล้วสักวันเธอจะได้รู้ความรู้สึกของชั้นเอลไลย่า\"ร่างสูงพูดพึมพำกับตนเองก่อนที่จะเดินตามร่างบางกับเข้าหอ













______________________________________________________________________________________________________





เย้ เย้ เย้ ในที่สุดก็มาถึงตอนที่ 6 ได้อย่างสวยงาม >_<  ตอนนี้ยังว่างๆอยู่เลยอัพได้บ่อยแต่เดือนหน้าก็คงไม่ว่างแล้วอ่าเพราะต้องสอบกลางภาคแล้ว เศร้าจัง         -_- !!  ยังไงก็พยายามมาอัพบ่อยๆนะค่ะ  ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยน้าาา