[ fic ] ดิโอเมน ตอน รักวุ่นๆในใจเรา

ลำดับตอนที่ #5 : วิวาทกลางโรงอาหาร

\"ขอบใจนะ เจมิไน\"เอลไลย่าพูดพลางดันให้ตนเองออกจากอ้อมแขนของใครบางคนพร้อมกับก้มหน้างุดเพื่อไม่ให้เจ้าของอ้อมแขนเห็นหน้าตนเองในตอนนี้





\"ชนแล้วจะไมคิดขอโทษหน่อยเหรอ  แล้วกล้าดียังไงมาชนชั้นแบบนี้ หา!!!!\"  เสียงของเด็กผู้ชายคนที่ชนเอลไลย่าดังขึ้นดูจากหน้าตาและลักษณะแล้วน่าจะอยู่ปี5  ชายผู้นี้มีผมสีแดงเพลิงรูปร่างสูงใหญ่ดวงตาสีเขียวมรกตซึ่งตอนนี้กลับดูขุ่นมัวเนื่องจากอารมณ์โกรธ





\"นี่นายเป็นคนมาชนชั้นเองนะชั้นสิต้องเป็นฝ่ายบอกให้นายขอโทษ\"บัดนี้เสียงของเอลไลย่าเริ่มส่อแววหงุดหงิด





\"ชั้น แอสราส  สเตจฟอร์ด  คนนี้นะหรอจะไปชนเด็กน้อยอย่างเธอ  ชั้นไม่ชนให้เจ็บตัวหรอกฟรีหรอก  รีบๆขอโทษชั้นมาดีกว่า แล้วชั้นจะถือว่าเร่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นชั้นไม่อยากถือสาเด็ก\"  ชายผู้นั้นพูดขึ้นพร้อมกับหันไปหัวเราะกับเพื่อนอีก  2  คนที่อยู่ข้างๆ





\"ชั้นจะบอกนายอีกครั้งก็ได้ว่าชะ...\"เอลไลย่ายังพูดไม่จบประโยคแต่เธอก็พูดต่อไปไม่ได้แล้วเพราะเธอถูกเจมิไนดึงมือเธอแล้วลากให้ไปอยู่ข้างหลังเค้าแล้วเค้าก็ไปเผชิญหน้ากับ  แอสราส เสียเอง





\"ว่าไงนายจะมาขอโทษแทนแม่นั่นหรือไงแต่ชั้นไม่รับหรอกนะใครทำคนนั้นก็ต้องรับแล้วก็ไม่ต้องมาทำเป็นสุภาพบุรุษหรอกวะเห็นแล้วจะ อ้วก\"ว่าเสร็จแอสราสก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนอีก2คนต่อ





\"ชั้นไม่ได้จะมาขอโทดนายแต่ชั้นจะให้นายขอโทษเอลไลย่าต่างหาก\"เจมิไนพูดพลางจ้องไปที่แอสราสอย่างไม่วางตา





\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ้าก\"เสียงหัวเราะเปลี่ยนไปเป็นเสียงต่อสู้เนื่องจากแอสราสเตรียมเงื้อดาบเข้ามาหมายจะฟันเจมิไนแต่เจมิไนไวกว่าจึงใช้พลังลมหลบตัวไปอยู่ข้างหลังของแอสราสแล้วกางพัดออกมาเจมิไนใช้พลังลมพุ่งเข้าไปปะทะจากด้านหลังของแอสราสทำให้แอสราสนั่นล้มไปทับเอลไลย่าที่ยืนอยู่ตรงนั้นพอดีแล้วทั้งคู่ก็ล้มหงายหลังไปแล้วก็เกิดภาพที่ทำให้คนเห็นถึงกับตะลึงค้างช็อคกันเป็นแถวๆ  นั่นคือ  

ภาพของแอสราสที่กำลังจูบเอลไลย่าอยู่!!!เจมิไนเห็นภาพนั่นแล้วทำให้อารมณ์ที่เคยเย็นอยู่ขาดผึงทันที่อารมณ์ร้อนเริ่มเข้ามาแทรกแซงแต่ก่อนที่แอสราสจะโดนพายุลมกรรโชกของเจมิไนก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น





\"เกิดเรื่องอะไรกันขึ้นเนี่ยแล้วนั่น เฮ้ย!!มาจูบกันกลางโรงอาหารทำไม\"เสียงของอาจารย์  โอลิเวอร์  มัสกิ้น ดังขึ้น





ทำให้คนที่เตรียมตัวจะปล่อยพายุรีบไปคว้าตัวของแอสราสออกมาแล้วชกหน้าแอสราสจนแอสราสเซล้มลงไปแต่แอสราสกลับไท่โกรธแต่กลับหน้าแดงแทนแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศซะอีกส่วนเอลไลย่านั้นไม่ต้องพูดถึงหน้าแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศซะอีก





\"พอๆแยกย้ายกันไปได้แล้ว\"อาจารย์  โอลิเวอร์  มัสกิ้น พูดจบก็เดินออกไป





\"เอลไลย่าจะไปกันหรือยัง\"เสียงของเมอลินด้าดังขึ้นเธอเองก็หน้าแดงนิดๆเหมือนกันแต่เอลไลย่ายังไม่ขยับเขยื้อนไปไหนจนเจมิไนต้องมาดึงไป





\"โอ๊ย!!เจ็บนะเจมิไนเบาๆหน่อยสิแล้วจะลากไปไหนหนะ\"เอลไลย่าโอดครวญเพราะแรงที่เจมิไนดึงเธอนั้นใช่น้อยที่ไหนเธอมั่นใจเลยว่าถ้าปล่อยออกมาแล้วแขนเธอต้องมีรอยแดงแน่นอน





\"เฮ้ย  เจมิไนจะไปไหนหนะหอพักมันอยู่ทางนี้\"เคอัสถามพลาง งงกับตัวเองว่าคนอย่างเจมิไน แอชเชอร์จะลืมทางที่ไปหอพักหรอ





\"สวนหลังปราสาท\"เจมิไนหันมาตอบเคอัสแล้วก็ลากเอลไลย่าไปด้วยความรวดเร็ว





\"มันจะไปทำไมวะสวนหลังปราสาทแถมลากเอลไลย่าไปด้วย\"เคอัสยืนงงอยู่ตรงนั่นจนนาธานต้องมาดึงไป





\"เจมิไนก็จะไปทำโทษเด็กดื้อไงหละ\"นาธานพูดขึ้นพลางยิ้มกับตัวเอง ใช่แล้วตัวเขาเองก็พอจะรู้ว่าเจมิไนรู้สึกยังไงกับเอลไลย่าซึ่งเขาก็แอบดูสองคนนี้บ่อยๆเพราะมันสนุกดี





\"ยิ้มอะไรนาธานแล้วเด็กดื้อคือใคร  โธ่โว้ย!!!  งงไปหมดแล้ว!!!\"เคอัสหงุดหงิดอย่างมากที่นาธานรู้อะไรก็ไม่ยอมบอกแถมยังพูดจาไม่รู้เรื่องอีกตั้งหาก





นาธานลากเคอัสขึ้นไปเคอัสแต่ก็ไม่เร็วพอเคอัสจึงทันได้เห็นใครคนหนึ่งที่น้ำตาซึมออกมาแล้วพลางมองตามหลังเจมิไนไปอย่างเศร้าสร้อยเมอลินด้า!!!