คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] o~ Sadism Night ~o [NC19]
ฟิคนี้ร่วมกันแต่งกับเพื่อนอีก2 คน คือน้ำและซินค่า สรุปคือฟิคนี้ใช้คนแต่งกันถึง 3 คนเลยค่า!!
ก่อนจะไปอ่านขอเตือนก่อนว่าฟิคนี้มันหื่นสุดๆเลยนะค่ะ ใครรับไม่ได้ก็กดปิดนะค่ะ
.............
........
.....
..
.
ยุนโฮเหวี่ยงแจจุงลงกับเตียงก่อนนำกุญแจมือมาล็อกแขนทั้งสองข้างไว้ที่หัวเตียง
" เล่นแบบนี้เลยหรอ " ร่างบางถามน้ำเสียงแข็งกร้าว มองหน้าอีกฝ่ายอย่างมีอารมณ์
" ก็แบบนี้นะสิ... ไม่ดีหรือไง นายก็ชอบไม่ใช่เหรอ " ร่างสูงถามกลับพร้อมส่งยิ้มกรุ้มกริ่มมาให้ มือหนาทั้งสองข้างค่อย ๆ ปลดอาภรณ์ที่ขวางกั้นออก ก่อนจะกระชากจนสุดแรง
แจจุงแอ่นตัวรับ ขาข้างหนึ่งแยกออกกว้าง อีกข้างยืดไปทาบบนอกแกร่งของอีกฝ่าย ร่างบางเลื่อนเท้าถูไถไปมาระหว่างอกกว้างกับหน้าท้องแข็งแรง ก่อนจะเลื่อนสอดเข้าใต้เสื้ออย่างซุกซน ฝ่าเท้าทาบลงบนกล้ามท้องของยุนโฮหนัก ๆ จิกปลายเท้าลงข่วนเนื้อหนังของอีกฝ่าย
" อ๊าาาา " ยุนโฮร้องเสียงหลงเมื่อได้รับสัมผัสที่รุนแรงของแจจุง
" ได้ในเมื่อนายแรงมา.....ฉันก็จะแรงกลับให้ " ยุนโฮละจากร่างบางที่นอนให้ท่าอยู่ที่เตียง แล้วเดินไปหยิบแส้หนังยาวสีดำสนิท
แจจุงเลียปาก ช้อนตามองขึ้นอย่างเย้ายวน บิดกายเอนหน้าอกเข้าหาพื้นเตียง แผ่นหลังนวลเนียนปรากฏต่อสายตาคนตรงหน้าราวกับว่าเชิญชวนให้ลงทัณฑ์
ยุนโฮมองร่างบางที่เตรียมตั้งท่ารอรับเขาอย่างได้อารมณ์
" เพียะ!! เพียะ!! " เสียงแส้ฟาดกระทบพื้นห้องก่อนยุนโฮจฟาดเข้าไปที่หน้าท้องขาวเนียน รอยแดงเป็นแนวยาวปรากฏให้เห็น แต่ยุนโฮยังคงไม่พอใจฟาดซ้ำเข้าไปอีกที จนเลือดสีแดงไหลซิบออกมาจากปากแผล ริมฝีปากหยักยกแสยะยิ้มอย่างวิปริต
" อื้มมม...... " แจจุงกัดฟัน เม้มปากอิ่มแน่นจนห้อเลือด ร่างกายที่โดนลงแส้บิดเร่าไปมา ดวงตาสีนิลจ้องเขม็งที่ยุนโฮอย่างเย้ายวนและดุดันพร้อม ๆ กัน
" อย่าให้ฉันหลุดไปได้นะ ไม่งั้นฉันเล่นกลับนายแรงกว่านี้แน่!! " ร่างบางคาดโทษเสียงกร้าว มือทั้งสองที่ถูกล็อคอยู่เขย่าไปมาแรง ๆ เสียงโซ่ตรวนกระทบกันดังสนั่นห้อง
" หึหึ นายคิดว่าจะหลุดไปได้งั้นหรอ ถึงนายจะหลุดไปได้... นายก็คงไม่มีแรงอยู่ดี เพราะถึงตอนนั้นฉันก็คงทำให้นายสุขสมจนลุกไม่ขึ้นแล้ว " ยุนโฮไม่พูดเปล่า แต่ยังกระชากผมแจจุงอย่างแรงจนหน้าทั้งสองห่างกันไม่ถึงเซนต์ ลิ้นสากไล้เลียไปตามใบหน้าขาวเนียน
แจจุงพยายามสะบัดศีรษะออกจากเงื้อมมือของยุนโฮ แต่อีกฝ่ายมีแรงมหาศาลกว่า ทำให้เขาย้ายตัวไปมาไม่สะดวกนัก ร่างบางจึงเอนตัวเข้าใกล้อีกฝ่าย เลื่อนใบหน้าไปที่ซอกคอ แล้วกัดลงที่เนื้อตรงนั้น
กัดแน่น... แน่นจนรู้สึกได้ถึงรสคาวฝาดของโลหิต
" โอ๊ย!! ชอบให้ทำแรง ๆ นักใช่ไหม " ยุนโฮตบหน้าแจจุงอย่างแรงจนร่างบางฟุบลงไปกับเตียง ก่อนที่ยุนโฮจะกระชากผมหนุ่มหน้าสวยขึ้นมาอีกครั้ง กดจูบลงไปที่ริมฝีปากแดงช้ำ ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดพัวพันกับลิ้นของร่างบางแล้วจึงถอนจูบออกมากัดแรง ๆ ที่ริมฝีปากจนห้อเลือด
" หึหึ " ยุนโฮหัวเราะราวกับคนบ้า ยิ่งเห็นแจจุงเจ็บเท่าไร... เขายิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น
" นายมันวิปริต!! " แจจุงด่ากระแทกหน้ากลับไป ขาสองข้างที่ไม่ได้ถูกพันธนาการเตะถีบใส่ร่างสูงตรงหน้าไม่ยั้ง
" วิปริตงั้นเหรอ... นี่แค่เริ่มต้นเอง ของจริงมันหลังจากนี้ต่างหาก " เมื่อพูดจบ ยุนโฮไม่ยอมปล่อยโอกาสให้ผ่านเลยไปแม้สักวินาทีเดียว เขาจัดการถอดกางเกงร่างบางออกแล้วเหวี่ยงมันตกเตียงไป
" ไอ้บ้ากาม ไอ้วิปริต ไอ้ซาดิสม์ แน่จริงนายปล่อยฉันซิ หรือว่ากลัวฉัน หา!! อ้อ... มิน่าละถึงได้มัดฉันไว้แบบนี้ กลัวฉันรุนแรงกับนายหรือไง " ร่างบางแผดเสียงใส่อย่างดุดัน ดวงตาจ้องคนตรงหน้าไม่ลดละ นี่ถ้าหลุดออกไปได้ละน่าดู
" นายว่าชั้นกลัวนายงั้นเหรอแจจุง ดูท่านายยังคงไม่รู้จักฉันดีพอใช่ไหม ได้!! ฉันจะปล่อยนาย ดูสิว่านายจะมีปัญญาทำอะไรฉันได้ " ยุนโฮพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก ก่อนจะถ่มน้ำลายรดหน้าร่างบาง
ข้อมือของแจจุงงที่ถูกปลดพันธนาการออกปรากฏรอยช้ำสีแดงเลือดเป็นรอยรอบ เมื่อหลุดออกมาได้แล้ว แจจุงก็ไม่รอช้า พุ่งเข้าใส่ยุนโฮที่ไม่ทันตั้งตัวแล้วกดลงกับเตียง ขาสองข้างหนีบคร่อมคนข้างล่างไว้แน่น อีกมือแย่งแส้มาจากมือยุนโฮ แจจุงใช้เส้นเชือกหนังนั้นรัดคออีกฝ่ายอย่างทารุณ มือข้างหนึ่งกำปลายเชือกทั้งสองไว้แน่น มืออีกข้างเอื้อมไปเปิดลิ้นชักข้างเตียงค้นเอาเทียนสีขาวนวลติดมือออกมา
" หืม?... เล่นเทียนเลยเหรอ ความจริงฉันเก็บนั่นไว้ใช้กับนาย แต่ไม่เป็นไร เพราะความจริงแล้วฉันก็แอบชอบมันอยู่ไม่น้อย เอ้า!! ทำเลยสิ แรง ๆ นะ ฉันอยากจนทนไม่ไหวแล้ว " ยุนโฮเลียริมฝีปากเชิญชวน นัยน์ตาวาววับยามมองไปยังสิ่งที่ร่างบางถืออยู่ ร่างกายบิดรอนรอนด้วยอารมณ์ที่มีมาก
" จะเจ็บตัวอยู่แล้วยังปากดีอีกนะ หึ! ได้เลย " แจจุงพูดเสียงแข็ง มองยุนโฮที่อยู่เบื้องล่างด้วยสายตาเหยียดหยาม ยิ่งอีกฝ่ายไม่ยอมขัดขืนยิ่งอยากทารุณให้ทรมาน ร่างบางจุดไฟขึ้นที่ไส้เทียนถือไว้เหนือเนินอกของยุนโฮ รอจนเปลวไฟลามเลียแท่งเทียนได้ที่ หยดน้ำตาเทียนร้อนสีขุ่นค่อย ๆ ไหลย้อยลงมา เมื่อร่างบางสะบัดแรง หยดน้ำตาเทียนก็กระเซ็นสาดใส่ผิวกายของยุนโฮ แจจุงยิ้มอย่างโรคจิต มือข้างที่กุมเชือกแส้ไว้อยู่ดึงมันให้ตึงยิ่งขึ้น
" อืม… อาา... ยะ..อย่าหยุดนะแจจุง ทำอีก เอาอีก ชอบ... ฉันชอบสุด ๆ " ยุนโฮบิดกายไปมาเพราะความร้อนของน้ำตาเทียนที่หยดลงบนร่างกายของเขา ใช่ว่าจะร้อนน้อยเสียเมื่อไร แต่ยิ่งความร้อนมีมากเท่าไร เขาก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น… สุขเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บ นี่กระมังที่เขาเรียกกันว่า...ซาดิสม์
แจจุงที่ยืนคร่อมอยู่เลื่อนกายลงนั่งคร่อมยุนโฮไว้แทน มือที่ถือแท่งเทียนจ่อลงต่ำแทบจะลนตัวอีกฝ่ายอยู่แล้ว ร่างบางวนแท่งเทียนร้อน ๆ นั้นไปมาทั่วเนินอกของยุนโฮ หยดน้ำตาเทียนไหลลงไม่ขาดสาย จนมันแข็งตัวเป็นก้อนเทียนรูปทรงประหลาด
" ชอบเจ็บ ๆ ใช่มั้ย... " แจจุงถามเสียงโรคจิต ก่อนจะเลื่อนแท่งเทียนไปที่ยอดอกสีชมพูของยุนโฮ ร่างบางเอนเทียนเข้าใกล้ หยดน้ำตาเทียนไหลอ้อยอิ่งก่อนจะหยดลงบนหัวนมของยุนโฮ แส้ถูกเปลี่ยนจากถือในมือเป็นคาบไว้ที่ปาก มืออีกข้างที่ว่างอยู่จะเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากหยิบเทียนไขมาเพิ่มอีกแท่งแล้วจุดไฟให้ลุกโชน
" ซี้ดดดด อาาาาาา " ยุนโฮครางเสียงกระเส่า ยิ่งเห็นแจจุงหยิบเทียนมาอีกแท่งก็ยิ่งเร้าอารมณ์ จนแทบอยากจะกระโดดเข้าไปแย่งเทียนมาจากมือแล้วจัดการลนเองมันซะเลย อยาก... เขาอยากให้แจจุงทำอีก ทำให้แรง ๆ ยิ่งแรงเท่าไรยิ่งดี
ยุนโฮมองแจจุงอย่างอ้อนวอนความต้องการตอนนี้มันเปี่ยมล้นจนเขาเก็บไม่มิดอยู่แล้ว
ร่างบางมองคนข้างใต้อย่างมีอารมณ์ นี่ถ้าปากไม่ได้งับเชือกนี่ไว้อยู่จะขอลงไปกัดปากแดง ๆ ของตรงหน้าให้ช้ำเลือดซะหน่อย
โดยไม่รอช้า แจจุงที่ถือเทียนไขทั้งสองข้างจัดการละเลงน้ำตาเทียนใส่ยุนโฮ เนินอกสีชมพูหวานของร่างสูงฉ่ำเยิ้มไปด้วยหยดน้ำตาเทียนมันเลื่อม และก้อนเนื้อเทียนที่แข็งตัวเป็นรูปทรงแปลก ๆ
ร่างบางถอยร่นลงมาเพื่อที่จะได้ลนเทียนใส่ที่หน้าท้องแข็งแรงของยุนโฮ รู้สึกได้ถึงท่อนเนื้อแข็งแรงภายใต้กางเกงหนาของอีกฝ่ายที่ดุนดันบั้นท้ายของเขาอยู่
" แจ… แจจุง ชะ.. ช่วยฉันหน่อย จะไม่ไหวแล้ว " ยุนโฮอ้อนวอนหวังจะให้แจจุงเห็นใจเขาสักนิด มือหนาค่อย ๆ เลื่อนมารูดซิบกางเกงของตนเองออก เผยให้เห็นส่วนที่ชูชัน
ร่างบางตาลุกวาว มองส่วนแข็งขึงของยุนโฮที่ขยายตัวเต็มที่ด้วยอารมณ์ แจจุงที่นั่งคร่อมอยู่บนหน้าขาของยุนโฮมองอย่างชั่งใจ ร่างบางคายเชือกแส้ในปากออก ยกเทียนทั้งสองเป่าจนหมดเปลวไฟแล้วโยนทิ้งไปข้างหลัง ก่อนจะหยิบกำแส้นั้นขึ้นมาอีกครั้ง
เขาชอบจริง ๆ เวลาเห็นยุนโฮที่โดนล็อกคอด้วยแส้จนต้องโยกหัวขึ้นลงไปมาตามแรงตึงที่เขาเป็นคนกำหนด " อยากให้ช่วยงั้นหรอ " ร่างบางถามเสียงน่าหมั่นไส้
ยุนโฮผงกศีรษะรัวเร็ว มองหน้าแจจุงเล็กน้อยก่อนที่จะตัดสินใจจับมือบางให้ลูบไล้ส่วนที่แข็งขืนของตน
" เพียะ!! " แจจุงสะบัดมือออกแล้วตบหน้ายุนโฮอย่างรวดเร็ว
" ไอ้วิปริต!! ไม่ต้องมาจับมือฉันไปทำมิดีมิร้ายเลยนะ " แจจุงสบถ มือดึงแส้แน่นขึ้นเรื่อย ๆ
" แจจุง อาาาา.... อย่าใจร้ายนักสิ ฉันรู้นะว่านายก็ต้องการเหมือนกัน แก้มัดฉันเถอะนะ เราจะได้มีความสุขด้วยกันไง " ยุนโฮมองร่างบางอย่างมีความหวัง พลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์มองไปยังส่วนที่นูนออกมาจากกางเกงของแจจุง
" หึ...เอาไงดีล่ะ แต่ฉันยังทรมานนายไม่สะใจเลยนะ " ร่างบางตอบเสียงเย็นชา
ความจริงร่างกายเขาก็ตอบสนองยุนโฮมากพอควรแล้วในตอนนี้ แต่ในใจคิดว่ายังแกล้งไม่พอ แจจุงเลื่อนหน้าลงต่ำ ริมฝีปากสีสวยครอบงำเอาส่วนแข่งขึงนั้นเข้าไปเต็มคำ มือข้างหนึ่งยกขึ้นเสยผมที่ปรกหน้า ลิ้นร้อนไล้ขึ้นตามความยาว ดูดดุนสลับกับขบเบา ๆ
" อ๊า...... " ยุนโฮครวญครางด้วยความเสียวซ่าน ฝ่ามือใหญ่กดหัวแจจุงให้รับส่วนที่แข็งขืนของเขาไปอย่างเต็มที่
" แจจุงปล่อยฉันเถอะนะ ฉันจะไม่ไหวแล้ว " ยุนโฮเหนื่อยหอบด้วยความต้องการอย่างมาก
ร่างบางละปากออกมา มองหน้ายุนโฮอย่างพอใจ
" งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้น...ร่ำร้องฉันสิ เรียกให้ไพเราะให้สุภาพหน่อย... " พูดจบก็ก้มลงปรนเปรอแท่งเนื้อต่อ ทีนี้เอามือเข้ามาเสริม มือเรียวเข้ากอบกุมฐานไว้รูดขึ้นลงอย่างชำนาญมือ
" แจจุงอย่าแกล้งกันสิ " ยุนโฮที่ตอนนี้บิดไปทั่วร่างด้วยความทรมาน มองคนช่างแกล้งด้วยความแค้นใจ... คอยดูนะถ้าฉันหลุดออกไปได้เมื่อไรล่ะก็ จะไม่ให้นอนเลยทั้งคืน!!
แต่ในที่สุดยุนโฮก็ทนความต้องการของตนเองไม่ไหว
" แจจุงครับ ช่วยผมด้วยเถอะครับ ผมต้องการคุณมากเหลือเกิน " ยุนโฮยอมพูดขอร้องโดยดีแถมเลียริมฝีปากตนเองราวกับเชิญชวนแจจุงอย่างไรอย่างนั้น
" อะไรนะ!? พูดใหม่ซิ... ฉันได้ยินไม่ชัด " ร่างบางเงยหน้าขึ้นถามแล้วก็ก้มลงลิ้มเลียส่วนนั้นต่อ แจจุงปรายตามองยุนโฮอย่างเยาะเย้ย
" อะ... แฮ่ก แฮ่ก ผมพูดวะ...ว่า ผมต้องการคุณ!! ได้ยินไหม!! " ยุนโฮพูดเสียงดังติดจะตะโกนเสียด้วยซ้ำ เพราะเขากลัวว่าคนตรงหน้าจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอีก
" อย่างนั้นเหรอ... " ร่างบางพูดอย่างพึงพอใจ เขาจัดการปรนเปรอด้วยมืออย่างหนักหน่วงเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างสูงจะปลดปล่อยออกมาเต็มไม้เต็มมือ
คราบสีน้ำนมกระเด็นเปรอะเต็มใบหน้าสวยของแจจุง เขาค่อย ๆ ปาดมันออก ก่อนที่จะก้มลงดูดกลืนเอาส่วนที่เลอะเทอะบนตัวยุนโฮออกจนหมด
ระหว่างที่แจจุงกำลังเพลิดเพลินกับการทำความสะอาดให้เขาอยู่นั้น เขาก็อาศัยจังหวะที่แจจุงเผลอดิ้นหลุดออกมา และจับร่างบางที่ยังไม่รู้สึกว่าเขานั้นได้หลุดออกมาแล้วกดลงกับเตียงทันที
" หึหึ เป็นไงล่ะแจจุง ในที่สุดก็ถึงตาฉันบ้างแล้ว จะตอบแทนให้สาสมกับสิ่งที่นายทำเลย " ยุนโฮหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
" เอาเลยสิ แล้วอย่าทำให้ฉันผิดหวังละ " แจจุงตอบอย่างมีอารมณ์ พร้อมกับแยกขาของตัวเองออกมารัดสะโพกยุนโฮไว้ เรียกร้องให้เข้ามาในกายเต็มที่
" รับรองนายไม่ผิดหวังแน่ " ยุนโฮรีบใส่ส่วนที่แข็งขืนของเขาเข้าไปในตัวแจจุงจนมิด ก่อนกระแทกจนสุดแรง ทำซ้ำๆ และดึงออกมาจนสุดก่อนที่จะกระแทกกลับลงไปอีกครั้ง ในที่สุดแจจุงก็กำลังจะปลดปล่อยแต่นึกเหรอว่าคนอย่างเขาจะยอมให้ทำได้ง่ายๆ ยุนโฮใช้มือบีบตรงส่วนปลายของทางที่จะปลดปล่อยไว้ แล้วยิ้มด้วยความสะใจ
" คืนนี้ยังอีกยาวไกล จะรีบไปไหน หือ? แจจุง " ยุนโฮถามเสียงหวานทั้งที่ใบหน้ามีร่องรอยของความสะใจอยู่
" นาย... ไอ้ซาดิสม์... อึก...ปล่อยนะ..ปล่อย...อึก....มันเจ็บ… " แจจุงครางทั้งเสียวซ่านทั้งเจ็บปวดทรมาน กล้ามเนื้อในอุ้งมือของยุนโฮเกร็งเสียจนรู้สึกปวดตุบไปหมด
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ปล่อยงั้นเหรอ? ล้อฉันเล่นหรือไงแจจุง ทรมานเข้าไปสิ ยิ่งนายทรมาน...ฉันก็ยิ่งมีความสุข มีความสุขมากเสียจนอยากทรมานนายให้ตายคามือไปเลย " ยุนโฮยังคงมองแจจุงด้วยความสะใจ มือข้างหนึ่งยืนมาจับติ่งสีชมพูทั้งสองข้างก่อนจะดูดดุนจนเป็นไตแข็ง แต่มืออีกข้างยังคงบีบส่วนปลายของร่างบางอยู่
" ไอ้เวรเอ๊ย!! ปล่อยนะ " แจจุงสบถคำหยาบตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น นี่เขาจะต่อต้านตาป่าเถื่อนนี่ไม่ได้เลยหรือไงนะ ยิ่งนานเข้ายิ่งรู้สึกปวดทรมาน ได้แต่ภาวนาให้คนหื่นกามเสร็จสมไปเสียที
" ก็ได้ นี่เห็นแก่ว่าวันนี้นายทำให้ฉันพอใจหรอกนะ ถ้าเป็นวันอื่นละก็อย่าหวังเลย แต่นายต้องไปพร้อมฉันนะ " ยุนโฮกระแทกแก่นกายลงไปอีกครั้ง ครั้งนี้รุนแรงเสียจนเลือดไหลออกมาเป็นทางยาวจากช่องทางของแจจุง แต่ยุนโฮก็ไม่ได้สนใจ ยังคงทำตามความพอใจของตนเองโดยไม่สนร่างบางเลยสักนิด
" อ๊ะ... อ๊า............... ฉันจะไปแล้วแจจุง " ยุนโฮคลายมือที่บีบส่วนนั้นของแจจุงออกพร้อมกับปลดปล่อยของตัวเองออกมาเช่นกัน
ในหัวของร่างบางตอนนี้คิดแต่วิธีที่จะสั่งสอนยุนโฮ อย่างน้อยก็ต้องทำให้เจ็บตัวไม่แพ้เขาบ้าง ว่าแล้วก็ยื่นแขนไปโอบตัวยุนโฮเข้ามาใกล้ เล็บแหลมจิกลงบนเนื้อกลางหลังแน่น ทั้งขยุ้ม ทั้งหยิก กะเอาให้เป็นรอยไปจนตาย
แต่เมื่อยุนโฮกระแทกกายเข้ามาหนักหน่วงพร้อมกับปล่อยมือจากส่วนของเขาแล้ว ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงที่จะลงแรงก็หดหายไปหมด
" อ้ะ..อ๊าาาาาาา...อาาาาา " ร่างบางกรีดร้องราวคนเสียสติ เจ็บปวดทั้งช่วงล่างที่ตอนนี้เกิดเป็นแผลแสบร้อนขึ้นมา เลือดต้องไหลแน่ ๆ ร่างบางคิด แก่นกายของเขาปล่อยระลอกคลื่นความสุขซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างมากมายพอ ๆ กับยุนโฮที่ทำให้เขารู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่นที่พุ่งพวยเข้ามาในช่องทาง
ยุนโฮทิ้งตัวนอนข้างแจจุง เหงื่อไคลเต็มไปหมดทั่วร่างกาย เขาหันมามองร่างบางที่นอนหอบอยู่ใกล้ ๆ ก่อนจะดึงแจจุงให้มานอนซบที่อกตน
" ขอโทษ " ยุนโฮเอ่ยปากขอโทษโดยที่ไม่มองหน้าแจจุง อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมองด้วยความแปลกใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองจึงเข้าสู่ห้วงนิทรา
แต่คุณเคยได้ยินไหมว่านิสัยมันเปลี่ยนกันยาก……
กลางดึกคืนนั้น ยุนโฮรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ไม่สิ!! เขาไม่ได้นอนเลยเสียมากกว่า ถึงจะปลดปล่อยออกไปแล้ว แต่ภายในกายยังคงร้อนรุ่มด้วยความต้องการที่ไม่ว่าจะปลดปล่อยออกไปแค่ไหนมันก็ยังไม่พอเพียง เขาก้าวลงจากเตียงซ่อนของบางอย่างไว้ข้างหลัง เหลือบมองเสี้ยวหน้าของร่างบางที่หลับตาพริ้ม เนินอกที่สะท้านขึ้นลงเป็นจังหวะบ่องบอกว่าแจจุงกำลังเข้าสู่ห้วงนิทรารมณ์อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว
หึหึ วันนี้แหละ นายเสร็จฉันแน่แจจุง ยุนโฮหันกลับไปมองร่างบางอีกครั้ง ก่อนที่จะหยิบของที่ซ่อนออกมา มันคือ แส้!! นั่นเอง
ก็อย่างที่เขาบอก......
ค่ำคืนมันยังอีกยาวไกลนัก
.-***-The End-***-.
ความคิดเห็น