[FIC TVXQ]……I’ll be there…..

ลำดับตอนที่ #2 : ~!@#$%^&....คู่หมั้น.....&^%$#@!~.

หวัดดีค่า หลายคนอาจจะคิดว่าตาฝาด ตาไม่ฝาดหรอกค่า มาลงต่อ Chapter 2 แล้วค่ะ เพื่อไม่ให้เสียเวลา ไปอ่านกันเลยดีกว่าค่ะ

.....
....
...
..
.

“หมายความว่ายังไงค่ะ ยุนโฮ”เสียงสูงแหลมปรี๊ดดังขึ้น น้ำเสียงเจ้าตัวบ่งบอกความไม่พอใจอย่างที่สุด หน้าสวยเริ่มบิดเบี้ยวตามอารมณ์โกรธ มีอย่างที่ไหนมาบอกว่า คืนนี้มีนัดอยู่ด้วยนานไม่ได้ ทั้งที่เธอเป็นคนนัดก่อนแท้ๆ

“คุณก็รู้ว่าผมกับเจ้ายูซอนไม่ได้เจอกันนาน”สายตาออดอ้อนถูกส่งไปให้ หวังว่าจะทำให้คนรักใจอ่อน ทั้งที่ในใจเขาอยากจะลุกแล้วเดินหนีไปด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในที่สาธารณะแบบนี้

 “ถ้าอย่างนั้นชั้นจะไปด้วย”หญิงสาวพูดแกมบังคับ ยังไงยุนโฮก็ยอมเธออยู่ดีนั่นแหละ ตั้งแต่คบกันมา ไม่มีสักครั้งที่ยุนโฮจะขัดใจหล่อน

“ก็ได้ครับ แล้วแต่คุณ”ร่างสูงส่ายหน้าน้อยๆ เหนื่อยใจกับนิสัยเอาแต่ใจตัวของเจ้าหล่อน ก่อนจะหยิบช่อดอกกุหลาบสีแดงสด ที่เขาลงทุนตากฝนไปซื้อมา แล้วยื่นไปให้พร้อมรอยยิ้ม

“ยุนโฮ ชั้นรักคุณจังเลยค่ะ”มือเรียวยื่นมารับช่อกุหลาบแล้วเอาไปสูดดมซะชุ่มปอด แล้วจึงส่งยิ้มหวานกับแววตาที่เต็มเปี่ยมด้วยความรักมาให้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ทำท่าจะกินเขาเข้าไปทั้งตัว

“ถะ ถ้าคุณชอบก็ดีครับ”การกระทำทำของสเตฟานนี่ ทำเอายุนโฮแทบจะพูดไม่ออก อะไรจะเปลี่ยนท่าทีเร็วยังงี้  ถึงว่า...ผู้หญิงก็อย่างเนี่ย

วันนี้ทั้งวันกว่าจะผ่านไปได้ทำเอายุนโฮแทบหมดแรง ไหนจะไปเดินเที่ยวที่ห้าง แล้วคุณเธอก็กวาดซื้อของยังกะจะไม่ได้มาห้างอีกเป็นปี จากนั้นก็ไปดูหนัง อันนี้ค่อยเข้าท่าหน่อย แต่พอถึงเวลาดูจริง เขาอยากจะลุกออกไปเหลือเกิน ทั้งกอดทั้งซบ พอเขาจะขยับตัวหนีทีไรก็โวยวายลั่นโรงทันที คนในโรงไม่เอาของเขวี้ยงใส่เขาก็ดีแค่ไหนแล้ว

ผับหรูสไตล์ยุโรป ตกแต่งด้วยการเล่นสีดำ ขาว ชวนมองดูลึกลับน่าค้นหา หน้าร้านมีสัญลักษณ์ อักษรรูปตัว P ตัวใหญ่สีชมพูตั้งอยู่ ดูแล้วช่างขัดกับตัวร้านเหลือเกิน แต่สิ่งนี้กับเป็นสิ่งดึงดูดลูกค้าไฮโซ รวมถึงนักเที่ยวทั้งหลายได้ดีทีเดียว นักดื่มทั้งหลายคงไม่มีใครไม่รู้จักสัญลักษณ์นี้ สัญลักษณ์ของตระกูลปาร์ค เจ้าของผับชื่อดังหลายแห่งในกรุงโซล

“ขอดูบัตรด้วยครับ”ชายร่างยักษ์สองคนยืนขวางหน้าเขาอยู่ ร่างสูงจึงใช้การบอกชื่อแทน คนอย่างจุง ยุนโฮ เข้าผับของปาร์ค ยูซอน ไม่เคยใช้บัตรอยู่แล้ว พอได้ยินชื่อเขาเท่านั้นแหละชายสองคนจึงรีบเชิญเขาเข้าไปข้างในทันที

“ยุนโฮค่ะ ที่นี่เสียงดังจังเลย เรากลับกันดีกว่าค่ะ”สเตฟานนี่อดไม่ได้ที่จะบ่นขึ้นมา ไม่ใช่เธอไม่เคยเข้าผับ แต่ผับที่เธอเข้านั้นจะเปิดแต่เพลงช้าสบายๆฟังแล้วชวนเคลิ้ม ส่วนที่นี่กลับเปิดเพลงเร็วเสียงดังจนเธอแสบแก้วหูไปหมด ถึงแม้ว่าบรรยากาศในร้านจะดูดีก็เถอะ

ร่างสูงหันมามองนิดนึง ก่อนจะเดิมตามชายร่างใหญ่ทั้งสองต่อ ทิ้งให้หญิงสาวหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจ

“เฮ้ ยุนโฮทางนี้”ร่างของเพื่อนตัวดีโผล่ออกมาให้เห็น ผมยาวสีบรอน์ ถูกรวบเป็นหางม้าขึ้นไป ใบหน้าคมติดหวานมีสีแดงระเรื่อ ดูท่าจะดื่มลงไปใช่น้อย

“ไงไม่เจอตั้งนาน แกไม่เปลี่ยนไปเลยนะ”ว่าแล้วก็กอดเข้าให้ ทำเอายุนโฮตั้งรับแทบไม่ทัน

“โอ๊ะ สาวสวยนี่แฟนแกหรอวะ”สเตฟานนี่ยิ้มให้เล็กน้อย เมื่อยูซอนจับมือเธอขึ้นมาจูบ

“เออ ใช่ ว่าแต่แกเหอะ ไม่มีแฟนรึไง”ร่างสูงยักคิ้วไปให้อย่างขี้เล่น ก่อนยูซอนจะขยับตัวออกไปแล้วชี้ให้เขาเห็นใครคนนึงที่นั่งอยู่ตรงโซฟาด้านใน

“นั่น คู่หมั้นชั้นเอง”ยุนโฮพูดอะไรไม่ออก มองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา ก็นั่นมัน นางฟ้าของเขาไม่ใช่หรอ

ดูเหมือนร่างบางจะตกใจไม่น้อยเหมือนกันที่เจอเขา ตากลมโตเบิกกว้าง ก่อนจะลดลงตามเดิม เมื่อยูซอนเข้ามาโอบไหล่บางเอาไว้ เรียกสีเลือดให้ขึ้นมาประดับบนใบหน้าขาวได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

“ไง คู่หมั่นชั้นสวย จนแกพูดไม่ออกเลยรึไงวะ”ยูซอนขำกับท่าทางของยุนโฮ เป็นเรื่องปกติทุกคนที่เจอแจจุง จะต้องตะลึงจนพูดไม่ออกเหมือนกันหมด ก็สวยซะขนาดนี้

“ใช่ สวย”ยุนโฮมองไปยังร่างบางบางราวกับเพ้อฝัน จนสเตฟานนี่ต้องตีขาเข้าให้ ถึงจะรู้สึกตัว

“เธอชื่ออะไรจ๊ะ”น้ำเสียงใจดีผิดกับความคิดถามแจจุงที่นั่งเงียบอยู่นาน มือบางจับมือร่างสูงไว้ไม่ปล่อยแสดงความเป็นเจ้าของ หึ อย่าหวังเลยว่าจะแย่งยุนโฮไปได้

“แจจุงครับ”เสียงวานตอบกลับไป พร้อมก้มหน้าหลบสายตาของร่างสูงที่เอาแต่จ้องมองเขาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว

“เอ๊ะ”เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเจ้าของใบหน้าหวานจนผู้หญิงบางคนต้องอาย เป็นผู้ชาย แต่เป็นผู้ชายก็ดีเหมือนกัน จะได้หายห่วง หวังว่ายุนโฮ คงไม่หลงไปชอบเพศเดียวกันหรอกนะ

“ฮะ ฮะ”เสียงหัวเราะดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันไปมอง พบว่ายูซอนกำลังนอนอยู่บนตักของผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ ดูจากการแต่งตัวคงเป็นพนักงานในร้าน ยุนโฮหันไปมองแจจุงทันที เขาคิดว่าร่างบางจะร้องไห้ซะอีก แต่ไม่ แจจุงยังคงสีหน้าเป็นปกติ ก่อนจะลุกออกไป ทำให้ยุนโฮลุกตามแทบไม่ทัน สเตฟานนี่ที่จะลุกตามยุนโฮออกไปกลับถูกยูซอนกอดเอาไว้ มือเรียวพยายามดันตัวคนเมาแล้วลามกออกไป หันไปอีกทียุนโฮก็หายไปซะแล้ว เธอจึงได้แต่นั่งลงด้วยความขัดใจ

“ฮีอ อึก…”น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลลงมาจากนัยน์ตาสีนิล มือบางคอยเช็ดออก แต่ทว่ายิ่งเช็ดมันก็ยิ่งไหลลงมาเรื่อยๆไม่มีหยุด ภาพบาดตาที่มีให้เห็นอยู่ทุกวัน ทั้งที่ควรจะชินได้แล้ว แต่เหมือนยิ่งเห็นเท่าไหร่กลับยิ่งตอกย้ำให้เจ็บมากขึ้นเท่านั้น ถึงได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั้นกัน แต่ในใจของยูซอนกลับไม่เคยมี คิม แจจุง คนนี้อยู่แม้เพียงเศษเสี้ยว ขณะที่หัวใจของ คิม แจจุง กลับมีแต่ ปาร์ค ยูซอนอยู่เต็มหัวใจ ไม่เคยเหลือที่ว่างไว้ให้ใคร ถึงต้องเจ็บอยู่แบบนี้

“แจจุง”เสียงทุ้มร้องเรียก สาวเท้าเข้ามาใกล้ร่างบางมากขึ้นทุกที

“อย่าเข้ามา”เสียงหวานติดสั่นเครือร้องห้าม ทำให้ยุนโฮต้องหยุดฝีเท้าลง เขาไม่อยากให้ใครเห็นว่าเขาอ่อนแอ ไม่อยากให้ใครมาสงสาร เพราะเขาเลือกที่จะรักเอง แม้จะรู้ว่าจะไม่ได้อะไรตอบแทน

“มีอะไรหรอครับ คุณยุนโฮ”แจจุงหันกลับมายิ้มให้ร่างสูง น้ำตาที่เคยไหลลงมาเหือดแห้งไปหมด แม้ยังมีคราบน้ำตาติดอยู่เต็มใบหน้า ยุนโฮดึงคนตรงหน้าเข้ามาในอ้อมกอด

“ปล่อย คุณจะทำอะไร”แจจุงดิ้นพร่านอยู่ในอ้อมกอดอุ่นที่ร่างสูงมอบให้

“ผมรู้ว่าคุณเจ็บ ร้องออกมาเถอะ”คำพูดที่อบอุ่นทำให้แจจุงหยุดดิ้นทันที น้ำตาที่เคยหยุดไหลกับไหลลงมาอีกครั้ง มือหนาลูบเส้นผมนิ่มอย่างเบามือ หวังจะช่วยปลอบประโลมให้หายเศร้าใจ

“อย่าร้องไห้เลยคนดี มันทำให้ผมพลอยเศร้าไปด้วย” เสียงกระซิบจากหัวใจที่แจจุงไม่มีวันได้ยิน ดังขึ้นทุกวินาที เพียงแต่เจ้าของมัน เลือกที่จะไม่พูดออกไป

เพราะ.....เขาไม่มีสิทธ์

TBC

ช่วยคอมเมนต์ด้วยนะค่ะ

ขอบคุณค่า