คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [S F].....ของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุด.....
“ยุนโฮ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!”ร่างบางตะโกนออกไปอย่างเหลืออด ใบหน้าหวานเริ่มบูดบึ้งขึ้นเรื่อยๆ จะไม่ให้เขาโมโหได้ยังไง ในเมื่อร่างสูงที่นอนอยู่ตรงหน้าเขานี่ไม่ยอมตื่นซักที เขาทั้งฉุดก็แล้วดึงก็แล้วแต่ไม่มีทีท่าว่าคนตรงหน้าจะตื่นขึ้นมาเลยสักนิด ทั้งที่วันนี้เป็นวันสำคัญของเขาแท้แท้ แจจุงมองคนตรงหน้าที่ยังไม่ยอมตื่นอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้องไป ถ้าไม่มีมือหนามาฉุดให้เขาล้มลงไปบนเตียงนุ่มก่อนที่เจ้าหมียักษ์จะขึ้นมาคร่อมซะเอง
“ตื่นแล้ว แล้วทำไมยังไม่ยอมลุกอีก”แจจุงพูดเสียงอู้อี้ไม่กล้าสบตาร่างสูงที่ตอนนี้ทอประกายวิบวับ
“ก็ อยากได้ morning kiss จากคนสวยอะครับ”ยุนโฮส่งเสียงออดอ้อนให้ร่างบางที่ตอนนี้หน้าแดงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
“จะ จะบ้าหรอ”ดวงหน้าหวานขับสีแดงระเรื่อเข้าไปใหญ่ เมื่อร่างสูงเริ่มซุกใบหน้ากับซอกคอขาว
“อ้ะ.......อ๊า....อา”ร่างบางครางกระเส่าเมื่อมือหนาล้วงลงไปใต้สาบเสื้อหยาบลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียนนุ่มมือ
และก่อนที่จะเลยเถิดไปมากกว่านี้แจจุงได้รวบรวมกำลังทั้งหมดผลักหมีหื่นออกไปได้ทันเวลาพอดี ยุนโฮถึงกับเบ้ปากด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะอมลมจนแก้มพอง หมีงอนซะแล้ว
“ไม่ต้องงอนเลยนะ วันนี้เป็นวันอะไรจำได้ไหม”แจจุงแอบอมยิ้มกับท่าทีน่ารักของคนตรงหน้าก่อนจะเก๊กหน้าขรึม ถามหมีที่กำลังงอนอยู่ เพราะเขารู้ว่ายุนโฮจำได้ ยุนโฮจะลืมวันนี้ได้ยัง งะ....
“วันนี้ วันนี้เป็นวันอะไรหรอ”เจ้าหมีขาวหันมาตอบหน้าตาย
แจจุงถึงกับสั่นเป็นเจ้าเข้าก่อนจะผลักร่างสูงกระเด็นตกเตียง
“ไอ้หมีบ้า ไอ้หมีความจำเสื่อม ชั้นจะ จะ จะ..ไม่คุยกับนายแล้ว”แจจุงวิ่งพรวดพราดออกจากห้องไป
“ใครมันจะไปลืมลงหละครับ”ยุนโฮค่อยๆลุกขึ้นมาจากพื้น ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มที่แผนการขั้นที่หนึ่งสำเร็จลงด้วยดี
“ชางมิน หวังว่านายคงทำสำเร็จนะ”ร่างสูงยิ้มกริ่ม.....ใช่วันนี้เขามีความสุขมากทีเดียว ตาเรียวมองไปยังกล่องวัตถุขนาดเล็กห่อหุ้มด้วยกำมะหยี่สีแดงที่อยู่ในมือก่อนจะเก็บมันเข้ากระเป๋า
ด้านแจจุงที่กำลังโมโหเจ้าหมีบ้านั่นอยู่ ตอนนี้หันมาระบายอารมณ์กับหมอนรูปเป็ดน้อยที่โซฟาในห้องนั่งเล่น หมอนใบน้อยถูกมือเรียวดึงทึ้งจนขาดกระจุย เศษนุ่นปลิวกระจายว่อนทั่วห้องนั่งเล่น
ชางมินที่ต้องเข้ามาทำตามแผนให้สำเร็จถึงกับกลืนน้ำลายดัง เฮือกก .....นี่ตูจะมีชีวิตรอดไปถึงวันพรุ่งนี้ไหมเนี่ย แต่รับปากพี่ยุนโฮมาแล้วหนิ เอาก็เอา เป็นไงเป็นกัน ชางมิน ลุยยยย
“เอ่ออ....พี่แจจุงครับ คือผะ ผมหิวข้าว”ชางมินรู้สึกถึงลางมรณะที่แจจุงส่งมาให้เขาผ่านทางสายตา
“ชางมิน นายรู้หรือป่าวว่าวันนี้เป็นวันอะไร”แจจุงถามเสียงเย็น แถมส่งสายตาสื่อความนัยมาว่า ถ้าไม่รู้นะแกตายยแน่!
“วะ วันนี้ก็เป็นวันพุธไงครับ”ชางมินตอบออกไปพร้อมรอยยิ้มพิฆาตเผื่อมันจะทำให้แจจุงอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
“นายย ก็อีกคน พวกนายลืมวันนี้ได้ยังไง พวกนายมันบ้าที่สุด!!”แจจุงตะโกนลั่นทำเอาน้องมินสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ แล้วจึงวิ่งเข้าห้องไป
“เฮ้อ รอดแล้วเรา”ชางมินถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะเดินเข้าห้องของหัวหน้าวงเพื่อบอกข่าวดี
“พวกนายมันบ้า บ้าทุกคนเลย โดยเฉพาะนายเจ้าหมียักษ์บ้า ทุกปีนายไม่เคยลืมวันเกิดชั้นแต่ทำไมปีนี่นถึงลืมหล่ะ ไม่รักชั้นแล้วหรอ”ดวงตากลมโต มองไปยังหัวเตียงซึ่งมีของวางอยู่หลายชิ้น แต่ยิ่งมอง น้ำตาก็ยิ่งไหลรินลงมาจากดวงตาคู่สวย ก่อนที่มือเรียวยาวจะเอื้อมไปหยิบของเหล่านั้นมา
“ดูซิ ของขวัญที่นายเคยให้ชั้นถึงแม้ว่ามันจะมีบางอย่างที่ประหลาดอยู่บ้างก็แต่ชั้นก็ดีใจนะเพราะมันเป็นของที่ได้จากนาย ยุนโฮ”แจจุงจ้องมองของเหล่านั้น ซึ่งประกอบไปด้วย หมอนรูปหัวใจใบโต ตุ๊กตาหมีขาว นาฬิกาตาย นี่เป็นของขวัญทั้งหมดที่ยุนโฮเคยให้ตลอด 3 ปีที่ผ่านมา
“แอ๊ดดดด”ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัวของคู่รักสุดบ๊อง
“พวกนายเข้ามาทำไม”แจจุงสบตามองผู้ที่บุกรุกเข้ามาโดยไม่ขออนุญาต
“แจจุงพวกชั้น ขอโทษนะ” ยูซอนและจุนซูพูดขึ้นพร้อมกัน สีหน้าดูหมองเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
“เอ๊ะ”แจจุงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจและนั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่แจจุงทำ ก่อนจะโดนยูซอนเอาเชือกมามัดตัวเขาไว้และจุนซูนำผ้ามาปิดตาและปากของเขาแล้วพาตัวเขาออกไป
เป็นเวลานานเลยที่เดียวที่เขาถูกมัดเอาไว้แบบนี้ คอยดูนะพวกนายรอให้ชั้นหลุดออกไปได้ก่อนได้ตายกันหมดแน่ มาจับชั้นมัดไว้อย่างงี้ได้ยังไง เฮ้ยย แล้วใครมาถอดเสื้อชั้นหล่ะเนี่ย พวกนายเล่นอะไรกัน ชั้นเริ่มกลัวแล้วนะ แจจุงพยายามดิ้นอย่างแรง
“เอาหล่ะเสร็จแล้ว แจจุงทนอีกนิดนะ”เสียงของจุนซูดังขึ้น เขารู้สึกว่าตอนนี้มีคนมาแกะเชือกที่รัดกับผ้าปิดปากออก และมือใครก็ไม่รู้มาจะจับมือเขาให้เดินไป
“แจจุง จะเปิดตานายแล้วนะ อย่าอาละวาดหละ”ทันทีที่เปิดผ้าปิดตาออกสิ่งที่แจจุงเห็นนั้นคือ โบสถ์ เขาอยู่ในโบสถ์ และที่แท่นพิธีมีชายร่างสูงสวมชุดสูทสีดำยืนอยู่ ชายที่แจจุงรู้จักดี
“ยุนโฮ นี่มันบ้าอะไร!”แจจุงถึงกับตวาดลั่น ด้วยความโมโห
“แจจุง อย่าเสียงดังสินี่เรากำลังอยู่ในพิธีนะ วันนี้นายสวยจัง”ยุนโฮจุ๊ปากเป็นเชิงบอกให้แจจุงเบาเสียงลง ก่อนส่งยิ้มมาให้ร่างบาง
แจจุงถึงกับหน้าแดงจัดทันที่ก้มลงมองชุดที่ตนเองใส่ นี่มันชุดเจ้าสาว!ยุนโฮนายเล่นอะไรของนายกัน แจจุงมองร่างสูงด้วยความไม่เข้าใจ ยุนโฮก็เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว
“แจจุงนายจำได้ไหมปีแรกที่เราครบกัน ชั้นให้หมอนรูปหัวใจกับนาย มันมีความหมายนะ มันหมายความว่าหัวใจชั้นเป็นของนาย”
“พอปีที่สอง ชั้นให้ตุ๊กตาหมีขาวกับนายมันเป็นสัญลักษณ์แทนตัวชั้น มันหมายความว่าตัวของชั้นเป็นของนาย”
“มาถึงปีที่สาม ชั้นให้นาฬิกาตายกับนาย นายคงจะงงใช่ไหมว่าชั้นให้นายทำไม นาฬิกาตายมันเปรียบเสมือนกับเวลาของของชั้น เวลาที่หยุดลงที่นายแต่เพียงผู้เดียว”ถึงตอนนี้แจจุงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว จึงปล่อยให้มันไหลลงอาบใบหน้าสวย ตลอดเวลาเขาไม่รู้เลยว่าของที่มันดูธรรมดากลับมีความหมายขนาดนี้
“ร้องไห้เป็นเด็กๆไปได้”ยุนโฮส่งยิ้มให้ร่างบางก่อนจะจูบซับน้ำตาให้
“ปีนี้ชั้นมีของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดให้นาย”ยุนโฮพูดขึ้น ก่อนจะคุกเข่าลง แล้วหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงออกมา
“ปีนี้ชั้นให้แหวนนาย มันหมายถึง ชีวิตทั้งชีวิตของชั้นเป็นของนาย แต่งงานกับชั้นนะแจจุง”ยุนโฮสวมแหวนรูปหัวใจลงบนนิ้วเรียวยาว แล้วบรรจงจุมจิตลงที่มือสวย
“คนบ้า ถ้าชั้นปฏิเสธตอนนี้นายจะยอมไหมหล่ะ”แจจุงที่ตอนนี้ดวงตาฝ้ามัวไปเต็มด้วยหยาดน้ำตา รอยยิ้มงดงามประดับอยู่บนหน้าสวยอย่างไม่จางหาย มือเรียวทุบลงไปที่ตัวร่างสูงด้วยความเขินอาย ยุนโฮหัวเราะเบาเบาให้กับความน่ารักของคนตรงหน้า
“เอาหล่ะ พ่อจะเริ่มทำพิธีแล้วนะ”บาทหลวงหันมาบอกพวกเขา ซึ่งรีบพยักหน้าตกลงทันที
“จุง ยุนโฮ คุณจะรับ คิม แจจุงเป็นภรรยาหรือไม่”
“รับครับ”ยุนโฮตอบด้วยความมั่นใจ
“คิม แจจุง คุณจะรับ จุง ยุนโฮ เป็นสามีหรือไม่”
“รับครับ”แจจุงตอบด้วยความเขินอาย
“ตอนนี้ทั้งสองได้เป็นสามีภรรยากันแล้ว จงดูแลซึ่งกันและกันไม่ว่ายามเจ็บหรือยามป่วย ขอให้พระเจ้าประทานพรแก่ท่านทั้งสองตลอดไป”บาทหลวงยิ้มอย่างมีความสุข มองคู่รักตรงหน้าที่จูบสาบานกันอย่างลึกซึ้ง
“ไชโย ในที่สุดพวกพี่ก็ได้แต่งงานกันแล้ว”เสียงของน้องเล็กดังขึ้นมา ทำให้ทั้งสองผละจากกันทันที แจจุงเอาแต่ยืนหน้าแดง ยุนโฮที่ยืนยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ไปถ่ายรูปกันเถอะ”จุนซูไม่พูดเปล่าแถมฉุดมือแจจุงออกไปด้วยอีกตั้งหากทางด้านยูซอนก็ฉุดมือยุนโฮด้วยเหมือนกัน ช่างรักและสามัคคีกันอะไรเช่นนี้
“แจจุง คืนนี้ไปต่อกันที่ห้องนะจ๊ะที่รัก”ยุนโฮยิ้มกรุ่มกริ่มให้แจจุง ก่อนที่จะวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
“ไอ้บ้า ไอ้หมีหื่น กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ”แจจุงหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาทันที ก่อนจะวิ่งไล่หมีหื่นไปรอบๆโบสถ์ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ถึงหื่นก็หื่นเพราะรักเธอนะ”ยุนโฮตะโกนตอบกลับมาด้วยความทะเล้น ซึ่งทำให้แจจุงที่เขินอยู่แล้วเขินหนักเข้าไปใหญ่ ก่อนจะหาไม้อะไรซักอย่างมาเป็นอุปกรณ์ช่วยแล้ววิ่งตามหมีหื่นไปอย่างรวดเร็ว
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”เสียงหัวเราะดังมาจากอีกสามคนที่เหลือที่มองดูพวกพี่ของเขาวิ่งไล่กันอย่างสนุกสนาน
แล้วคุณหล่ะ ได้รับของขวัญวันเกิดบ้างแล้วหรือยัง??
-----THE END-----
จบแล้วค่ะ ช่วยกันเมนต์ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น