คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โรงอาหาร
ที่โรงเรียน
วันนี้ฉันคิดว่าเวลาแต่ละวินาทีมันช่างนานเหลือเกิน นานมาก อาจเป็นเพราะวันนี้ฉันไม่มีความสุขล่ะมั้งเสียงออดหมดคาบเรียนดังขึ้นฉันกำลังเก็บของเพื่อเตรียมตัวไปกินข้าว
“เฟย์ไปกินข้าวกัน”เสียงเจนเพื่อนสนิทของฉันเรียกฉันให้ไปกินข้าว
“ฉันเก็บของแปปนะ”ฉันตอบกลับแล้วหันไปยิ้มให้เพื่อนสนิท
“เสร็จและ ไปกันเถอะ”
ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปนั่งที่โตะเดียวกับพวกพี่ของฉันที่โตะประจำของพวกเราขณะที่ฉันกำลังจะนั่งลงจู่ๆก็มีผู้ชายสามคนมานั่งลงตรงที่ของฉัน
“ขอโทษนะคะพอดีตรงนั้นมันเป็นที่ของฉัน แล้วคุณถือดียังไงมาแย่งที่นั่งของฉัน ฮ่ะ”
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์เสียอย่างที่สุดเพราะตอนนี้ฉันหิวมาก
“ขอโทษนะครับพอดีมันไม่มีชื่อเขียนไว้นี่ครับผมเลยมานั่ง”หนึ่งในสามคนนั้นพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกวนโมโหสุดๆ แต่นายนั่นก็ถือว่าหน้าตาดีเหมือนกันนะเนี่ย เอ๊ะแล้วทำไมฉันไม่คุ้นหน้านายพวกนี้สักคนเลยนะ
“แล้วพวกนายเป็นใคร”ฉันถามด้วยน้ำเสียงเคืองๆ
“หยุดทะเลาะกันได้แล้วเฟย์ โซล เฟย์นี่โซลเพื่อนพี่ โซลนี่เฟย์น้องสาวของฉันเองทีนี้ก็รู้จักกันแล้วนะตอนนี้ก็มากินข้าวได้แล้วเฟย์”พี่เมลพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ
“พี่เมลเฟย์จะนั่งตรงนี้นี่มันที่ของเฟย์ให้นายนี่ลุกไปนั่งที่อื่นสิ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจแล้วทำหน้ามุ่ยใส่
“โซลงั้นนายมานั่งกับฉันแล้วกัน”พี่เมลพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ไม่ฉันมาก่อนฉันต้องได้นั่งตรงนี้เธอก็ให้น้องเธอไปนั่งกับเธอสิ”โซลพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ยอมแพ้พร้อมกับทำหน้าล้อเลียนเฟย์
“พี่เมลเฟย์จะนะ...”ฉันพูดยังไม่ทันจบพี่เมลก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า
“เมย์แกมานั่งกับพี่แล้วก็ปล่อยสองคนนี้ทะเลาะกันไป”พี่เมลพูดขึ้นพร้อมส่ายหน้าอย่างระอากับทั้งสองคนที่ไม่มีใครยอมใคร
หลังจากที่พี่เมลพูดจบพี่เมย์ก็ลุกไปนั่งข้างพี่เมลพร้อมกับถือถาดอาหารไปด้วยส่วนฉันก็ต้องไปนั่งตรงที่ของพี่เมย์ที่อยู่ข้างๆนายนั่นส่วนเจนก็นั่งอยู่ข้างๆฉันแทนที่แอลที่ปกติเขาจะนั่งข้างๆฉัน
“พี่เมลทำไมเฟย์ไม่เคยเห็นหน้านายสามคนนั้นเลยล่ะ”ฉันถามพี่เมล
“ก็สามคนนั้นเขาเป็นเด็กใหม่น่ะพึ่งมาเรียนที่นี่วันนี้วันแรกพวกเขายังไม่ค่อยรู้ใครแล้วเวลานั่งเรียนพวกโซลเขาก็นั่งอยู่ข้างๆพี่ก็เลยพอจะคุยกันได้บ้างเขาก็เลยมาขอนั่งกินข้าวด้วยไง”พี่เมลตอบฉันยาวเป็นวัชพืชด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม อ้ออย่างนี้นี่เองถึงไม่เคยเห็นหน้าเลย ที่ตอนนี้ฉันถามได้ก็เพราะอยู่ในห้องน้ำซึ่งนายพวกนั้นก็ไม่ได้อยู่ด้วย ดูเหมือนว่าตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอแอลอีกเลย
“เฟย์ฉันว่าพักนี้แกดูเศร้าไปนะแล้วก็ไม่เจอแอลเลยพวกแกทะเลาะอะไรกันรึป่าวปรึกษาฉันได้นะถ้าแกยังเห็นว่าฉันยังเป็นเพื่อนแกอยู่”เจนพูดด้วยเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัดบวกกับสีหน้าที่ดูไม่ค่อยสบายใจนักที่เห็นเพื่อนเป็นแบบนี้
“ฉันไม่ทะเลาะอะไรกับใครหรอกแต่”ฉันหยุดพูดเพราะฉันกำลังจะต้องเสียน้ำตาให้คนคนนั้นเป็นรอบที่สอง
“เฟย์มันเกิดอะไรขึ้นเล่าให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้”เจนพูดด้วยน้ำเสียงคาดคั้น
“เขาบอกเลิกฉันแล้ว”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือตอนนี้น้ำตาของฉันกำลังจะไหลออกมาแต่เหมือนเจนจะรู้ว่ายังไม่ควรคาดคั้นอะไรตอนนี้เธอจึงเดินเข้ามาปลอบฉันอย่างเข้าใจที่สุด
“ไม่เป็นไรนะเฟย์ผู้ชายมันเลวก็ปล่อยมันไปเถอะ”เจนพูดเพื่อปลอบฉันแต่ดูเหมือนมันจะไม่ทำให้ดีขึ้นเลย
วันนี้ฉันเดินกลับบ้านกับพี่เมลพี่มย์แล้วก็เอตามปกติ
“พี่เฟย์แล้วพี่ได้เจอไอแอลนั่นมั่งปะ”เอถามขึ้นฉันเลยได้แต่ส่ายหน้าแล้วไม่พูดอะไร
“เออสงสัยมันตายไปแล้วมั้ง5555”ไอน้องชายตัวแสบของฉันพูดขึ้นเลยทำให้พลอยหัวเราะไปตามๆกันแต่เฟย์กลับไม่รู้สึกขำเลยสักนิด
สั้นไปมั้ยคะเนี่ยฮืออออออออคิดอะไรไม่ออกแล้วถ้าสนุกก็อ่านแล้วเม้นกันเยอะๆๆนะคะช่วงนี้การบ้านก็แยะเลยอ่ะยังไงก็ช่วยๆกันเม้นให้หน่อยก็แล้วกันนะคะช่วงนี้พระเอกของเรายังไม่ค่อยได้ออกเลยไวเดี๋ยวอีกนีดนึงจะเอาออกมาเยอะๆเลยนะคะรอนางเอกทำใจเรื่องแอลได้ก่อน ไปแล้วนะคะง่วงแล้วอย่าลืมเม้นกันเยอะๆนะคะ
ความคิดเห็น