*-*รักวุ่นวายยัยจอมซ่า*-*

ลำดับตอนที่ #1 : ทำไมฉันต้องมาร้องไห้ให้คนอย่างนายด้วย

“เฟย์เราขอโทษ  แต่เราไม่ได้รักเทอแล้วแล้วเราจะต้องทนเจ็บไปทำไมอีกล่ะ”  แอล(อดีต)แฟนของฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะทำให้เศร้าที่สุกแต่มันไม่เหมือนเลยสักนิด  มันเป็นน้ำเสียงที่ฟังดูดีใจซะมากกว่า ทั้งน้ำเสียงทั้งดวงตามันไม่บ่งบอกถึงความเสียใจเลยสักนิด

“หมายความว่าแอลจะขอเลิกเฟย์งั้นเหรอ...ฮึก”ฉันพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเศร้า  เศร้าที่สุด  ตอนนี้ใบหน้าขาวของฉันกำลังเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

“เราขอโทษนะเฟย์  แต่...”แอลพูดยังไม่ทันจบฉันก็ชิงพูดก่อน

“แอลไม่ได้รักเฟย์แล้ว”แอลไม่ยอมพูดอะไรเขาหันหลังแล้วเดินจากไป

นี่เป็นน้ำตาที่ไหลครั้งที่สามตั้งแต่ฉันจำความได้ ครั้งแรกฉันร้องตอนที่ไอ้น้องชายตัวแสบไปมีเรื่องกับพวกนักเลงแถวหน้าแล้วสู้ไม่ได้ตอนนั้นน้ำตาที่ไหลออกมามันมาจากความแค้นและความเจ็บปวดตอนนั้นนัองชายของฉันมันโดนซ้อมปางตายจนต้องเข้าโรงพยาบาลไปนอนอยู่เดือนกว่าและในตอนนั้นเองที่ทำให้ฉันคิดจะแข็งแก่รงเพื่อคนที่เรารัก  ครั้งที่สองที่ฉันเสียน้ำตาก็เพราะพ่อและแม่ของฉันเกิดอุบัติเหตุเคื่รองบินตกขณะเดือนทางไปญี่ปุ่นแต่อันที่จริงฉันก็ไม่ค่อยได้เสียใจอะไรหรอกแค่ร้องไปพอเป็นพิธีก้อแค่นั้นเอง(แกนี่มันช่างชั่วได้ใจจริง)

และครั้งที่สามก้อคือตอนนี้

            วันนี้ในขณะที่ฉันกำลังเดินกลับบ้านไม่รู้ว่าสวรรค์จะลงโทษฉันด้วยเรื่องอะไรแต่ที่รู้ๆตอนนี้ก็คือตอนนี้ฉันเปียกไปหมดทั้งตัวแล้ว  และด้วยชุดที่ฉันสวมใส่อยู่ทำให้เห็นชุดชั้นในสีครีมของฉันแต่ดีที่เห็นไม่ค่อยชัดเพราะฉันมักจะใส่เสื้อกล้ามคุมเสมอ  ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปเรื่อยๆฉันก็เกิดไปเดินชนกับกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งเข้า  แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรกำลังจะเดินต่อ  แต่แล้ว

                หมับ

                “จะรีบไปไหนล่ะครับ  เนื้อตัวก็เปียกไปหมดแล้วไปกับพวกพี่ดีกว่า”เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากคนกลุ่มนั้นฉันไม่ได้สนใจจะตอบและกำลังจะเดินเลี่ยงเพราะไม่อยากมีเรื่อง  แต่พวกมันก็ไม่ปล่อยให้ฉันไป

                “จะรีบไปไหนล่ะจะ...”ไอ้พวกนั้นยังพูดไม่ทันจบหมัดของฉันก็เสยเข้าที่คางของพวกมันก่อนดัง

                พลั่ว

                “เฮ้ยอีนี่ดีด้วยแล้วไม่ดีว่ะแถมยังมาชกกูอีก  จัดการนังนี่ซะ”เสียงเฉียบขากดังขึ้นจากปากคนที่ฉันเพิ่งจะเสยคางไปเมื่อตะกี้

                การต่อสู้เริ่มขึ้นโดยมีพวกมันสิบกว่าคนรุมเพียงคนเดียว 

                พลั่ว  พลั่ก  อั่ก  ตุบ

                การต่อสู้จบลงในเวลาไม่นานโดยที่ไอ้พวกนั้นลงไปนอนกองกับพื้นกันทั่วหน้าเหลือก็แต่ไอ้คนที่ฉันเสยคางมันไปตอนแรกที่เพิ่งจะวิ่งหนีไป  ฉันไม่ได้สนใจอะไรเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงบ้าน

                “เฮ้ย!!ยัยเฟย์แกไปทำอะไรมาเนี่ยทำไมมันถึงยับเยินขนาดนี้”พี่เมย์พี่สาวคนที่สองของฉันร้องขึ้นจนเอน้องชายของฉันและพี่เมลพี่สาวคนโตของฉันวิ่งออกมาดู

                “เฮ้ยพี่เฟย์พี่ไปโดนใครทำอะไรมา  บอกมาเดี๋ยวเอจัดการให้”น้องชายของฉันวิ่งออกมาพร้อมกับทำท่าทางตกใจ+แค้นสุดขีดที่เห็นฉันในสภาพนี้

                “ไม่มีอะไรหรอกก็แค่พวกนักเลงปลายแถวแค่นั้นแหละ”ฉันตอบหน้านิ่งแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

                “เฟย์นี่มันเกิดอะขึ้น  ใครทำอะไรแกบอกพี่มา”เสียงคาดคั้นของพี่เมลทำให้ฉันต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่และน้องของฉันฟัง

            เนื่องจากพวกเราสี่คนต้องดูแลกันเองมาตลอกจึงทำให้พวกเรารักกันมากและเวลามีเรื่องอะไรทุกคนก็จะต้องรับรู้และในครั้งนี้ก็เช่นกัน

                “พี่ พรุ่งนี้เอจะไปจัดการไอ้แอลโทษฐานที่มันให้พี่ของเอต้องร้องไห้”เอกล่าวด้วยเสียงคาดโทษ

                “พี่ว่าเราอย่าไปยุ้งกับเขาเลยเอ...เขาไม่ได้รักพี่แล้วทำยังไงเขาก็ไม่มีวันกลับมารักพี่อีกแล้ว”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า  แล้วยิ่งประโยคหลังยิ่งเบาและเศร้าอย่างที่สุด

                “เฟย์ไม่เป็นไรนะผู้ชายน่ะแกหาใหม่ได้สบายๆอยู่แล้ว  หน้าตาแกก็ออกจะน่ารักไม่เป็นไรนะ”พี่เมย์พูดขึ้นเพื่อปลอยใจฉัน  ฉันก็ได้แต่ฝืนยิ้มอยู่โดยที่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

                เช้าวันรุ่งขึ้น

วันนี้ฉันตื่นเช้ามาอาบน้ำตามปกติ

“ตกหลุมรัก  ขึ้นไม่ไหวเธอใช่ไหมคือคนผลักฉันอย่ามาทำหน้าอย่างนั้นนึ...”เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นทำให้ฉันนึกถึงตอนที่แอลร้องเพลงนี้ให้ฉัน  ‘ตกหลุมรักขึ้นไม่ไหวเฟย์ใช่ไหมคือคนผลักฉัน’ฉันรีบกดรับโทรศัพท์ทันทีที่สติกลับมา

“ฮะ...”ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรก็มีเสียงพูดขึ้นก่อนว่า

“เฮ้ยไอดิลไหนเอ็งบอกว่าจะมาถึงภาย5นาทีไง  นี่มันสายมา20นาทีแล้วนะเว้ย”

“ขอโทษค่ะ  ฉันไม่ใช่ไอดิลหรืออะไรทั้งนั้นฉันชื่อเฟย์  นางสาวปาริตา  นฤเดชเดชาค่ะ  เข้าใจไหมคะ”ฉันพูดเป็นเชิงว่าฉันไม่ใช่นายดิลอะไรนั่นพร้อมทั้งการแนะนำตัว

“...”

“ขอโทษนะคะฉันจะวางสายแล้ว  แค่นี้นะคะ”แล้วฉันก็กดสายทิ้ง

“ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ด...”

จบแล้วเจ้าค่ะสำหรับตอนนี้ต้องขอฝากนิยายเรื่องแรกไว้ด้วยนะคะถ้ามีอะไรตรงไหนที่ไม่สนุกก็กรุณาเม้นให้ด้วยแล้วกันนะคะ เมมเมอรี่จะขอขอบคุณท่านเป็นอย่างสูง  เมมเมอรี่ไปก่อนนะคะง่วงแล้วอ่า