ปิ๊ง

ลำดับตอนที่ #8 : รู้ใจ

     ตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองกำลังดีใจ ^-^ ที่ได้ของขวัญจากยัยฮินะจอมป่วนนั่น030ไม่แน่นะบางทีเราอาจจะเริ่มชอบยัยนั่นขึ้นมาแล้วก็ได้ ไม่



รู้สิบางทีเราก็รู้สึกรำคาญที่ยัยนั่นชอบมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตเราอยู่เรื่อย แต่พอเธอหายหน้าไปเราก็รู้สึกเหงาๆพิลึก+-+ แต่ถ้าบอกชอบไปตอนนี้



ก็เสียฟอร์มเเย่ดิ -3- เรื่องไรถ้าทำอย่างงั้นระดับความhotของเรา ต้องตกลงฮวบฮาบแน่ๆ จ้างให้ก็ไม่มีทาง



     เช้าวันรุ่งขึ้นเราตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกงงๆ ไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงดี ถ้าเดินไปเจอยัยฮินะนั่นเอางี้ทำเป็นเก็กไม่รู้ไม่ชี้เป็นดีที่สุด



   \"อุ๊ย ขอโทษค่ะ\"



อ้าวยัยบ๊องนั่นเองนึกว่าใคร-0- เดินภาาาอะไรเนี่ยชนเราเฉยเลย



   \"ขอโทษครับ\"



ยิ่งหลบๆหน้าอยู่ยังมาชนกันอีกจนได้สิน่าแล้วนายยูยะก็เริ่มเก็กทันที หบังจากตั้งสติได้ อีตาขี้เก็ก จะเก็กได้เก็กดีอะไรขนาดนั้น เท่ห์มากงั้น



สิ -3-



   \"มาทำอะไรอยู่ตรงนี้น่ะฮินะ\"



เสียงยัยไดจิดงขึ้น แล้วก็ชะงัก เมื่อเจอหน้านายยูยะ-_-



   \"อ๋อ มาปฏิบัติภารกิจของหัวใจหรอกหรอ\"



ชั้นหน้าซีดเผือด เมื่อได้ยินคำนั้น ภารกิจของหัวใจ พูดออกมาได้เนอะ *-*



   \"โทษทีนะที่มาขัดจังหวะ\"



ยัยไดจิกำลังจะหันหลังกลับ



   \"โอ๊ย ปวดท้องไดจิช่วยพาเค้าไปห้องพยาบาลหน่อย\"



ชั้นเริ่มเล่นละครทำตัวหงิกตัวงอ เรียกร้องความสนใจจากเพื่อน แต่ดูเหมือนว่ามันจะรู้ทันชั้นไปหมด -3-



   \"ปวดท้องหรอ ยูยะช่วยพาฮินะไปห้องพยาบาลหน่อยสิ พอดีขาเราเจ็บอ่ะ\"



หนอย -3- เพื่อนตัวแสบ ซ้อนแผนกันชัดๆ +3+ทำกันได้ ส่วนนายยูยะก็ยืนเอ๋อ ท่าทางจะลืมเก็กล่ะมั้ง พอตั้งสติได้นายนั่นก็เดินเข้ามาช่วย



ประคองชั้น ชั้นรีบตัดบทก่อนจะเสียแผนมากไปกว่านี้



   \"นั่งพักวักหน่อยก็คงหายแล้วล่ะ ไม่เป้นไรหรอกขอบใจมากนะ\"



ยัยนี่ท่าทางจะต๊อง หายปวดท้องเร็วผิดปกติ นี่เธอกำลังเล่นละครอยู่รึยังไงเนี่ย๑-๑ แต่ถ้าเป้นอย่างนั้นก้แปลว่าเธอตีบทแตกกระจุยเลยล่ะ



สงสัยจะคิดว่าตัวเองเป็นกบ สุวนันท์ล่ะมั้ง รีบไปจากที่นี่ก่อนเหอะเรา ก่อนที่จะดดนเขมือบซะ0-0



   \"แกทำเค้าแสบมากเลยนะไดจิ\"



ไดจิยิ้มรับคำชม(มั้ง)^^



   \"คอยดูพีคคุงแกตายเเน่ๆ\"



   \"ช่างมันดิ ไม่เกี่ยวกับเค้าซะหน่อย\"



   \"เออ ลืมไปว่าว่านี่มันเกี่ยวกับยูกินี่นา\"



ไดจิหันมาทำตาเขียวใส่ชั้นแล้วเดินหนีไปเฉยเลย 555 อย่างน้อยยูยะก้มาประคองเราลาะน้า จะมีใครซักกี่คนที่จะได้ใกล้ชิดกับยูยะขนาดนี้



^0^