ปิ๊ง

ลำดับตอนที่ #7 : ของขวัญ

     แต่พอคิดไปคิดมาบ้างครั้งชั้นก้ท้อเหมือนกันนะ ก็ดูเหมือนรักนี้ จะไม่มีทางเป็นไปได้เลย มันเหมือนกับฝันลมๆแล้งๆ T-Tเฮ้อ... คิดแล้ว



มันเศร้า บางครั้งชั้นก้ไม่อยากยุ่งกับนายยูยะเลยซักนิด อยากตัดใจซักที แต่ถ้าตัดใจอะไรง่ายๆอย่างนั้นก็ดีน่ะสิ แต่อย่างน้อยชั้นก้อยากจะให้



ของขวัญชิ้นนี้กับนายคิงคองน้อยอยู่ดี



    เช้าวันที่ 14 ตุลาคม ชั้นฝากให้เป็นหน้าที่ของไดจิกับมาริจัดการแปลงร่างเป็นกามเทพส่งของ ไปให้นายคิงคองน้อย เอ๋ *-*มันจะรับหรือ



ไม่รับนะ ชั้นนั่งแทบไม่ติดรอลุ้น อยู่ห่างๆ

  

   \"เป็นไงบ้าง\"



ชั้นถามเมื่อเห็นไดจิกับมาริเดินคอตกกลับมา



   \"มันบอกว่าจะรับก็ต่อเมื่อเจ้าของกล่องนี้เอาไปให้เอง\"



   \"ฮะ อะไรนะ\"+-+



ชั้นตกใจมากถึงกับทำอะไรไม่ถูก แต่ในที่สุดชั้นก็ต้องตัดใจเดินขาสั่นเข้าไปหานายนั่นที่ห้อง



   \"อ่ะ ของขวัญ\"



ชั้นเตรียมจะหันหลังกลับ แต่แล้ว ปึง... ประตูห้องก็ปิดลง ชั้นตกใจมากส่วนนายยูยะ ก็ตกใจไม่แพ้กัน ชั้นวิ่งไปที่ประตูแล้วทุบมัน พร้อมกับ



ตะโกนออกไปว่า



   \"เฮ้ย เปิดเดี๋ยวนี้นะ อย่าเล่นเเบบนี้ดิวะ\"



ตอนนี้ชั้นพอจะรู้แล้วล่ะว่า นี่เป็นแผนของไดจิกับมาริ นี่ชั้นลืมไปได้ยังไงเนี่ยว่า ไดจิเป็นเพื่อนสนิทกับเรียวคุงเเล้วทัคคุง เพื่อนสนิทของนายยู



ยะ+0+ สักพักนายนั่นก็เข้ามาหาชั้นเเล้วยิ้มให้



   \"ขอบใจนะที่ให้ของขวัญ\"



   \"ไม่เป็นไรอ่ะ\"



ชั้นทำหน้างงๆ๑-๑



   \"เ่อ คือเราก็มีของขวัญจะให้เธอเหมือนกัน\"



ชั้นอึ้งมากจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ทำตาบ้องแบ๊วไปซะงั้น จนนายนั่นเดินไปหยิบของขวัญมาจากใต้โต๊ะ



  \"สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังซัก 3 วันจะช้าไปมั๊ย\"



ชั้นพยายามตั้งสติ



   \"คงไม่ช้าไปมั้ง\"



ชั้นรับกล่องนั้นมา ในใจก็คิดว่า มันจะแกล้งเรารึเปล่าน้า ข้างในนั้นจะมีอะไรเอ่ย





   \"ฮิ...นะ...\"



เสียงแหลมๆของไดจิเสียดแทงรูหูชั้นอย่างแรง ชั้นสะดุ้งตื่นขึ้นมา อ้าว...นี่มันเป้นความฝันหรอเนี่ย นั่นสินะ คงไม่มีวันนั้นหรอกT-T



   \"มีไรหรอไดจิ\"



   \"วันนี้แกจะเอาของขวัญไปให้นายยูยะไม่ใช่หรอ\"



   \"อืม ใช่ๆ\"



ไดจิยิ้ม \"ท่าทางจะรอนานไปหน่อยนะเนี่ย ถึงกับหลับไปเลยหรอ\"



   \"ฮึๆ พอดีเมื่อคืนดูทีวีดึกไปหน่อยนะ\"



ถ้ายัยไดจิรู้ว่าชั้นฝันเรื่องอะไรมันคงขำกลิ้งเลยนะเนี่ย *0*



     พวกชั้นเดินหานายคิงคองน้อยนั่นานสองนาน แต่ก็ยังไม่เจอซักที-..-



   \"หายไปไหนกันหมดนะ\"



แล้วชีวิตชั้นก็มีความหวังขึ้นอีกรั้ง นั่นเคอิคุงนี่นา



   \"ไดจิรีบฝากเคอิคุงไปให้ยูยะเร็ว\"



ไดจิกับมาริวิ่งตามเคอิคุงไป อะฮึ่มๆจะว่าไปแล้วเคอิคุงก็เป็นคนนึงที่ชั้นมองๆอยู่นะ เพราะเยได้คุยกันหลายครั้ง ดูแล้วเป็นคนนิสัยดีมาก ขี้



เล่น คุยเก่ง ^V^ ไม่เหมือนนายยูยะหรอก รายนั้นขี้เก็กเหนือจะกล่าวไม่รู้ว่า เป็นเพื่อนกันได้ไง



     หลังจากรับของขวัญไปแล้ว เคอิคุงก็รีบวิ่งเอาของขวัญไปให้นายยูยะทันที คนมีน้ำใจก็งี้แหละน้า แล้วชั้นก็เผอิญไปเจอกับเคอิคุงโดย



บังเอิญ เลยตัดสินใจถามเค้าว่า



   \"เธอให้ของขวัญยูยะไปรึยังอ่ะ\"



   \"แล้ว\"

เคอิคุงหันมาบอกก่อนจะเดินต่อไปด้วยความเร่งรีบ และแล้วชั้นก็ต้องมาเดินผ่านกลุ่มนายยูยะอีกสินะ ตอนแรกชั้นเดินผ่านไปด้วยความเร็ว



120กม./ชม. ซักพักชั้นก้ต้องเดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับเพื่อนทั้ง 2 คน



   \"ยูยะ ได้ของขวัญรึยัง\"



เสียงแหลมเสียดแทงเเก้วหูของยัยไดจิดังขึ้น แล้วซักพักก็มีเสียงเป็ดเทศตะโกนตอบกลับมาว่า



   \"ยัง\"



ชั้นพยายามหันหน้าไปทางอื่นตลอดเวลา+-+ ตอนนั้นชั้นสับสนมากที่สุด ไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดีระหว่างยูยะจอมกวนกับเคอิคุงที่สุดแสนจะมี



น้ำใจ หรือว่านายนั่นจะโยนของขวัญของชั้นทิ้งลงถังขยะไปแล้ว หรือไม่ก็...โอ๊ย ไม่อยากจะคิด รู้งี้ไม่ให้ก็ดีหรอกT-T ฮือ เศร้าจำเอาไว้เลย



นะ คนใจร้าย นายยูยะบ้า นายเปรตสูง 180 กว่า นายเป็ดเทศ นายคิงคอง นายหอยหลอดบ้าๆๆๆๆๆๆๆบ้าที่สุด เชอะ-3- แต่เรื่องอะไรเราจะต้อง



มานั่งพร่ำเรื่องไร้สาระเเบนี้ด้วยล่ะ เขาไม่รักรักเรา ก็อย่าไปรักเค้า...+3+ แต่ว่าอย่ามาทำหน้าตาดีแถวนี้ก็แล้วกัน