ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ปิ๊ง

    ลำดับตอนที่ #2 : คู่เเข่ง

    • อัปเดตล่าสุด 21 ต.ค. 48


    พอเราเริ่มจะชอบนายยูยะก็ต้องหนักใจขึ้นมาทันทีี เพราะอายูมิชอบทำตัวเป็นก้างขวางคอเราอยู่เรื่อย ขนาดแค่จะเดินไปทางห้องของยูยะเธอ



    ก็เเว้งกัดเราซะแล้ว



       \"จะไปไหนอ่ะ ไม่ต้องไปทางนั้นเลย\"



       \"ก็จะไปอ่ะ มีอะไรรึป่าว\"



    ชั้นตอกกลับเพราะชักจะทนไม่ไหว ชั้นชักจะเซ็งกับอายูมิเต็มทน จนต้องตั้งฉายาให้เธอว่า ยัยปลาบู่ ก็เหมือนจริงๆนี่ เรื่องนี้ ชั้นบอกให้ไดจิกับ



    มาริรู้เเค่ 2 คนนะเนี่ย เพราะตอนนี้มิคินะเริ่มไปสนิทกับยัยปลาบู่มาก ก็เลยไม่กล้าบอก สาเหตุที่ต้องตั้งฉายาให้เธอก็เพื่อจะได้นินทาได้



    สะดวกๆหน่อยไง^0^อุ๊ๆ แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ชั้นต้องอึ้ง



         พักกลางวันของวันหนึ่ง อายูมิได้มอบหมายหน้าที่ให้ชั้นไปถ่ายรูปนายยูยะที่ห้อง ชั้นก็เลย จะไปให้เพราะคิดว่ามันไม่ได้เสียหายอะไร แต่



    พอไปถึง รู้มั๊ยว่าเกิดอะไรขึ้น อีตาบ้านั่นดันบอกว่า



       \"ไม่ให้ถ่าย ถ้าจะถ่ายก็รูปละ 100\"



    ชั้นถึงกับอึ้งไปซักพัก$-$ก่อนจะตอบไปว่า



       \"หรอ ถ้างั้นเดี๋ยวเราไปถามเพืี่่อนก่อนนะ เพราะเพื่อนมันฝากมาถ่าย\"



    แล้วก็ถือโอกาสเผ่นแนบมาเลย ไม่นึกเลยนะว่านายนั่นจะกวนบาททาคนได้ถึงขนาดนี้ ดีนะชั้นไม่ตอบกลับไปว่า -ถ้าเเพงขนาดนั้นไปถ่ายรูป



    หมาที่บ้านไม่ดีกว่าหรอ- แต่ก็กลัวว่าถ้าพูดออกไปอย่างนั้น จะถูกฆ่าหมกป่า เพราะนายคิงคองนั่นยิ่งเถื่อนๆอยู่ เชอะ ขี้เก็กชะมัดนึกว่าเท่ห์นัก



    รึไง ไอ้หอยหลอดเอ๊ย>0<



       \"นั่นนายยูยะนี่\"



    มาริจังบอกแล้วชี้ให้ชั้นดู



       \"อืม ใช่กำลังเตะบอลอยู่ด้วย\"



    พอชั้นทำท่าจะเดินต่อไดจิก็ถามขึ้นว่า



       \"จะรีบไปไหนล่ะ ไม่อยู่ดูก่อนหรอ\"



    ชั้นหันมายิ้มให้เพื่อนแล้วตอบว่า^^



       \"ดูก่อนก็ได้\"



    ชั้นนั่งดุนายนั่นเตะบอลจนหมดเวลาพัก เอ๊ะ๑+๑ทำไมชั้นต้องมานั่งดูคิงคองเตะฟุตบอลด้วยนะ และแล้งชั้นก็เหลือบไปเห็นพีคคุงเดินมากับยูกิ



       \"เฮ้ย ไดจิ พีคคุงอ่ะ\"



    ไดจิรีบหันขวับไปมอง แต่เเล้วก็ต้องเศร้า เพราะพีคคุงดันหนีบยัยกระท่อมยูกิมาด้วย



    ไดจิทำเก็ก



       \"ไม่เห็นจะน่าสนใจเลย เชอะ\"-3-



       \"เออๆ ไม่สนแล้วมองเค้าทำไมล่ะ\"



    มาริเห็นด้วย



       \"ใช่ๆเเกไม่สนใจภาษาอะไรพอฮินะเรียกก็หันขวับเชีย\"



    ไดจิทำหน้าบึ้ง-..-



       \"หมั่นไส้ยายกระท่อม\"



       \"เอางี้ เดี๋ยวเ้ค้าบอกให้พีคคุงเลิกกับยูกิให้เอาป่ะ\"



       \"เออ ถ้าแกทำได้ก็ดีดิ\"



    มาริจังก้มลงดูนาฬิกาที่ข้อมือ



       \"เข้าห้องกันเหอะ\"



    พวกเราลุกขึ้นเเล้วเดินเข้าห้อง หลังจากนั่งที่เรียบร้อย ชั้นสังเกตว่ามีใครบางคนหายไป



       \"เฮ้ย มิคินะล่ะ\"



    ไดจิตอบประชดเล็กๆ



       \"จะไปไหนล่ะ ก็อยู่กับยัยปลาบู่นั่นเเหละ ป่านนี้คงไปหาทัคคุง สืบเรื่องนายยูยะอยู่มั้ง\"



    มาริบอกด้วยสีหน้ากังวล



       \"ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ยายนั่นก็ทำคะแนนนำโด่งเลยอ่ะดิ เค้าว่าเเกต้องทำอะไรวักอย่างแล้วล่ะ\"



       \"ใช่ ชั้นต้องบอกชอบนายนั่นให้รู้กันไปเลย\"



       \"จะกล้าหรอ\"



    มาริท้า

       \"อ๊ะๆ คนอย่างฮินะท้าไม่ได้นะแกก็น่าจะรุ้ คอยดูนะถ้ามันเข้ามาใกล้เค้าเกิน 2 เมตรเค้าจะบอกชอบทันที\"



    ไดจิกับมาริหันมามองหน้ากันเเล้วยิ้มแบบมีแผน
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×