ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คู่เเข่ง
พอเราเริ่มจะชอบนายยูยะก็ต้องหนักใจขึ้นมาทันทีี เพราะอายูมิชอบทำตัวเป็นก้างขวางคอเราอยู่เรื่อย ขนาดแค่จะเดินไปทางห้องของยูยะเธอ
ก็เเว้งกัดเราซะแล้ว
  \"จะไปไหนอ่ะ ไม่ต้องไปทางนั้นเลย\"
  \"ก็จะไปอ่ะ มีอะไรรึป่าว\"
ชั้นตอกกลับเพราะชักจะทนไม่ไหว ชั้นชักจะเซ็งกับอายูมิเต็มทน จนต้องตั้งฉายาให้เธอว่า ยัยปลาบู่ ก็เหมือนจริงๆนี่ เรื่องนี้ ชั้นบอกให้ไดจิกับ
มาริรู้เเค่ 2 คนนะเนี่ย เพราะตอนนี้มิคินะเริ่มไปสนิทกับยัยปลาบู่มาก ก็เลยไม่กล้าบอก สาเหตุที่ต้องตั้งฉายาให้เธอก็เพื่อจะได้นินทาได้
สะดวกๆหน่อยไง^0^อุ๊ๆ แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ชั้นต้องอึ้ง
    พักกลางวันของวันหนึ่ง อายูมิได้มอบหมายหน้าที่ให้ชั้นไปถ่ายรูปนายยูยะที่ห้อง ชั้นก็เลย จะไปให้เพราะคิดว่ามันไม่ได้เสียหายอะไร แต่
พอไปถึง รู้มั๊ยว่าเกิดอะไรขึ้น อีตาบ้านั่นดันบอกว่า
  \"ไม่ให้ถ่าย ถ้าจะถ่ายก็รูปละ 100\"
ชั้นถึงกับอึ้งไปซักพัก$-$ก่อนจะตอบไปว่า
  \"หรอ ถ้างั้นเดี๋ยวเราไปถามเพืี่่อนก่อนนะ เพราะเพื่อนมันฝากมาถ่าย\"
แล้วก็ถือโอกาสเผ่นแนบมาเลย ไม่นึกเลยนะว่านายนั่นจะกวนบาททาคนได้ถึงขนาดนี้ ดีนะชั้นไม่ตอบกลับไปว่า -ถ้าเเพงขนาดนั้นไปถ่ายรูป
หมาที่บ้านไม่ดีกว่าหรอ- แต่ก็กลัวว่าถ้าพูดออกไปอย่างนั้น จะถูกฆ่าหมกป่า เพราะนายคิงคองนั่นยิ่งเถื่อนๆอยู่ เชอะ ขี้เก็กชะมัดนึกว่าเท่ห์นัก
รึไง ไอ้หอยหลอดเอ๊ย>0<
  \"นั่นนายยูยะนี่\"
มาริจังบอกแล้วชี้ให้ชั้นดู
  \"อืม ใช่กำลังเตะบอลอยู่ด้วย\"
พอชั้นทำท่าจะเดินต่อไดจิก็ถามขึ้นว่า
  \"จะรีบไปไหนล่ะ ไม่อยู่ดูก่อนหรอ\"
ชั้นหันมายิ้มให้เพื่อนแล้วตอบว่า^^
  \"ดูก่อนก็ได้\"
ชั้นนั่งดุนายนั่นเตะบอลจนหมดเวลาพัก เอ๊ะ๑+๑ทำไมชั้นต้องมานั่งดูคิงคองเตะฟุตบอลด้วยนะ และแล้งชั้นก็เหลือบไปเห็นพีคคุงเดินมากับยูกิ
  \"เฮ้ย ไดจิ พีคคุงอ่ะ\"
ไดจิรีบหันขวับไปมอง แต่เเล้วก็ต้องเศร้า เพราะพีคคุงดันหนีบยัยกระท่อมยูกิมาด้วย
ไดจิทำเก็ก
  \"ไม่เห็นจะน่าสนใจเลย เชอะ\"-3-
  \"เออๆ ไม่สนแล้วมองเค้าทำไมล่ะ\"
มาริเห็นด้วย
  \"ใช่ๆเเกไม่สนใจภาษาอะไรพอฮินะเรียกก็หันขวับเชีย\"
ไดจิทำหน้าบึ้ง-..-
  \"หมั่นไส้ยายกระท่อม\"
  \"เอางี้ เดี๋ยวเ้ค้าบอกให้พีคคุงเลิกกับยูกิให้เอาป่ะ\"
  \"เออ ถ้าแกทำได้ก็ดีดิ\"
มาริจังก้มลงดูนาฬิกาที่ข้อมือ
  \"เข้าห้องกันเหอะ\"
พวกเราลุกขึ้นเเล้วเดินเข้าห้อง หลังจากนั่งที่เรียบร้อย ชั้นสังเกตว่ามีใครบางคนหายไป
  \"เฮ้ย มิคินะล่ะ\"
ไดจิตอบประชดเล็กๆ
  \"จะไปไหนล่ะ ก็อยู่กับยัยปลาบู่นั่นเเหละ ป่านนี้คงไปหาทัคคุง สืบเรื่องนายยูยะอยู่มั้ง\"
มาริบอกด้วยสีหน้ากังวล
  \"ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ยายนั่นก็ทำคะแนนนำโด่งเลยอ่ะดิ เค้าว่าเเกต้องทำอะไรวักอย่างแล้วล่ะ\"
  \"ใช่ ชั้นต้องบอกชอบนายนั่นให้รู้กันไปเลย\"
  \"จะกล้าหรอ\"
มาริท้า
  \"อ๊ะๆ คนอย่างฮินะท้าไม่ได้นะแกก็น่าจะรุ้ คอยดูนะถ้ามันเข้ามาใกล้เค้าเกิน 2 เมตรเค้าจะบอกชอบทันที\"
ไดจิกับมาริหันมามองหน้ากันเเล้วยิ้มแบบมีแผน
ก็เเว้งกัดเราซะแล้ว
  \"จะไปไหนอ่ะ ไม่ต้องไปทางนั้นเลย\"
  \"ก็จะไปอ่ะ มีอะไรรึป่าว\"
ชั้นตอกกลับเพราะชักจะทนไม่ไหว ชั้นชักจะเซ็งกับอายูมิเต็มทน จนต้องตั้งฉายาให้เธอว่า ยัยปลาบู่ ก็เหมือนจริงๆนี่ เรื่องนี้ ชั้นบอกให้ไดจิกับ
มาริรู้เเค่ 2 คนนะเนี่ย เพราะตอนนี้มิคินะเริ่มไปสนิทกับยัยปลาบู่มาก ก็เลยไม่กล้าบอก สาเหตุที่ต้องตั้งฉายาให้เธอก็เพื่อจะได้นินทาได้
สะดวกๆหน่อยไง^0^อุ๊ๆ แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ชั้นต้องอึ้ง
    พักกลางวันของวันหนึ่ง อายูมิได้มอบหมายหน้าที่ให้ชั้นไปถ่ายรูปนายยูยะที่ห้อง ชั้นก็เลย จะไปให้เพราะคิดว่ามันไม่ได้เสียหายอะไร แต่
พอไปถึง รู้มั๊ยว่าเกิดอะไรขึ้น อีตาบ้านั่นดันบอกว่า
  \"ไม่ให้ถ่าย ถ้าจะถ่ายก็รูปละ 100\"
ชั้นถึงกับอึ้งไปซักพัก$-$ก่อนจะตอบไปว่า
  \"หรอ ถ้างั้นเดี๋ยวเราไปถามเพืี่่อนก่อนนะ เพราะเพื่อนมันฝากมาถ่าย\"
แล้วก็ถือโอกาสเผ่นแนบมาเลย ไม่นึกเลยนะว่านายนั่นจะกวนบาททาคนได้ถึงขนาดนี้ ดีนะชั้นไม่ตอบกลับไปว่า -ถ้าเเพงขนาดนั้นไปถ่ายรูป
หมาที่บ้านไม่ดีกว่าหรอ- แต่ก็กลัวว่าถ้าพูดออกไปอย่างนั้น จะถูกฆ่าหมกป่า เพราะนายคิงคองนั่นยิ่งเถื่อนๆอยู่ เชอะ ขี้เก็กชะมัดนึกว่าเท่ห์นัก
รึไง ไอ้หอยหลอดเอ๊ย>0<
  \"นั่นนายยูยะนี่\"
มาริจังบอกแล้วชี้ให้ชั้นดู
  \"อืม ใช่กำลังเตะบอลอยู่ด้วย\"
พอชั้นทำท่าจะเดินต่อไดจิก็ถามขึ้นว่า
  \"จะรีบไปไหนล่ะ ไม่อยู่ดูก่อนหรอ\"
ชั้นหันมายิ้มให้เพื่อนแล้วตอบว่า^^
  \"ดูก่อนก็ได้\"
ชั้นนั่งดุนายนั่นเตะบอลจนหมดเวลาพัก เอ๊ะ๑+๑ทำไมชั้นต้องมานั่งดูคิงคองเตะฟุตบอลด้วยนะ และแล้งชั้นก็เหลือบไปเห็นพีคคุงเดินมากับยูกิ
  \"เฮ้ย ไดจิ พีคคุงอ่ะ\"
ไดจิรีบหันขวับไปมอง แต่เเล้วก็ต้องเศร้า เพราะพีคคุงดันหนีบยัยกระท่อมยูกิมาด้วย
ไดจิทำเก็ก
  \"ไม่เห็นจะน่าสนใจเลย เชอะ\"-3-
  \"เออๆ ไม่สนแล้วมองเค้าทำไมล่ะ\"
มาริเห็นด้วย
  \"ใช่ๆเเกไม่สนใจภาษาอะไรพอฮินะเรียกก็หันขวับเชีย\"
ไดจิทำหน้าบึ้ง-..-
  \"หมั่นไส้ยายกระท่อม\"
  \"เอางี้ เดี๋ยวเ้ค้าบอกให้พีคคุงเลิกกับยูกิให้เอาป่ะ\"
  \"เออ ถ้าแกทำได้ก็ดีดิ\"
มาริจังก้มลงดูนาฬิกาที่ข้อมือ
  \"เข้าห้องกันเหอะ\"
พวกเราลุกขึ้นเเล้วเดินเข้าห้อง หลังจากนั่งที่เรียบร้อย ชั้นสังเกตว่ามีใครบางคนหายไป
  \"เฮ้ย มิคินะล่ะ\"
ไดจิตอบประชดเล็กๆ
  \"จะไปไหนล่ะ ก็อยู่กับยัยปลาบู่นั่นเเหละ ป่านนี้คงไปหาทัคคุง สืบเรื่องนายยูยะอยู่มั้ง\"
มาริบอกด้วยสีหน้ากังวล
  \"ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ยายนั่นก็ทำคะแนนนำโด่งเลยอ่ะดิ เค้าว่าเเกต้องทำอะไรวักอย่างแล้วล่ะ\"
  \"ใช่ ชั้นต้องบอกชอบนายนั่นให้รู้กันไปเลย\"
  \"จะกล้าหรอ\"
มาริท้า
  \"อ๊ะๆ คนอย่างฮินะท้าไม่ได้นะแกก็น่าจะรุ้ คอยดูนะถ้ามันเข้ามาใกล้เค้าเกิน 2 เมตรเค้าจะบอกชอบทันที\"
ไดจิกับมาริหันมามองหน้ากันเเล้วยิ้มแบบมีแผน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น