ปิ๊ง

ลำดับตอนที่ #12 : กามเทพตัวยักษ์

หลายครั้งแล้วนะที่ยัยไดจิทำหน้าที่เป็นกามเทพให้ฉัน  คราวนี้แหละถึงคราวเอาคืน

บ้างล่ะนะ ฉันไม่ปล่อยให้แกแกล้งฉันฝ่ายเดียวหรอก เย็นวันเสาร์ฉันกับมาริปรึกษากัน

เรื่องแผนการเอาคืนยัยไดจิให้ได้ แค้นนี้ต้องชำระ 5555 *-*

            เช้าวันอังคารฉันกับมาริเริ่มปฏิบัติการกันทันที

            “ไดจิ อาจารย์ทาเคชิเรียกแกให้ไปพบที่ห้อง 1037น่ะ”

ไดจิทำหน้างง

“เรื่องอะไรหรอ”

“ไม่รู้สิ”

มาริทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

ส่วนฉันก็ไปหาพีคคุงแล้วบอกว่า

“พีคคุง ไดจิมีเรื่องจะคุยกับแกอ่ะ”

ไม่ต้องตกใจว่าทำไมฉันถึงใช้คำแทนพีคคุงว่าแก ก็เราเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนที่ฉันจะ

รู้จักมาริกับไดจิซะอีก *+*

            “หรอ”

            “อืม เดี๋ยวมันจะมาหาที่ห้อง1037นะ”

พอเสร็จภารกิจ ฉันก็รีบเผ่นแนบ เสร็จฉันล่ะ ยัยไดจิ 5555

ไดจิเดินเข้าห้อง 1037 ไปอย่างเอ๋อๆ -0-แล้วก็ต้องอึ้ง เมื่อไปเจอกับพีคคุง พอตั้งสติได้

ยัยไดจิก็ถามะพีคคุงว่า

            “เห็นอาจารย์ทาเคชิอ๊ะป่าว”

พีคคุงส่ายหน้าแล้วถามขึ้นว่า

            “เธอมีอะไรจะคุยกับเราหรอ”

            “เปล่านี่”

            “อ้าว ก็ฮินะบอกว่า เธอมีเรื่องจะคุยกับเรา ให้เรารออยู่ที่นี่อ่ะ”

ยัยไดจิทำตาเขียวปึ้ด ฮินะ แกตาย…

            “สงสัยมันจะแกล้งเราอ่ะ ไม่มีอะไรหรอกไปก่อนนะ”

ยัยไดจิรีบออกจากห้องมา ทำหน้าเอาเรื่อง ฉันกับมาริรีบวิ่งหนีไปหลบกันพัลวัน กลัวจะ

โดนช้างกระทืบ +-+

            “ฮินะ มาริ ออกมาซะดีๆ”

เรื่องไรใครจะออกล่ะ ออกไปก็ตายฟรีดิ 0-0 ฉันหลบไดจิจนหมดเวลาพัก แล้วเข้าห้องอ

ยางไม่มีพิรุจ

            “ไปไหนกันมา”

ฉันตอบเสียงอ่อยๆ

            “ไปเข้าห้องน้ำมา”

            “ไม่ต้องมาโกหก เค้าไปดูมาแล้ว”

ฉันถามกวนๆ

            “ห้องน้ำฉันไหน”

            “ก็ฉัน 3 อ่ะดิ”

ฉันสวนกลับ

            “ก็เราไปเข้าห้องน้ำฉัน 4 มานี่เนอะ มาริ”

            “ช่ายๆ ไปห้องน้ำฉัน 4แล้วแกจะเจอได้ไง”

ไดจิทำหน้าบึ้ง ท่าทางจะหาวิธีด่าไม่ออกล่ะสิ 5555 ^0^

            “มีอะไรหรอ”

ฉันทำหน้าอินโนเซนไดจิสั่นหัว จนมุมกับไม้ตายของฉัน

            “เฮ้อ แผนนี้ได้ผลไม่เป็นที่น่าพอใจเลยว่ะมาริ”

            “นั่นอ่ะดิ อย่างนี้ต้องใช้แผน 2”

            “ลากพีคคุง มาที่ห้อง”

ฉันกับมาริพร้อมใจกัน ปฏิบัติภารกิจกามเทพตัวน้อย (ตัวยักษ์มากกว่า) เช้ารุ่งขึ้นฉันรับ

หน้าที่ไปลากพีคคุง มาจากห้อง

            “มาเหอะน่า เพื่อนเรามีอะไรจะคุยด้วย”

พีคคุงเดินตามมาหน้าตาเฉย เชื่องจริงๆเลยเนอะเพื่อนเราลากไปไหนก็ไป ไม่ถามอะไร

ซักคำ

เมื่อมาถึงห้องฉันก็ลากพีคคุงมาหน้าห้อง พอไดจิเห็นก็ตกใจมาก ซะจนสติแตกวิ่งออก

มาหน้าห้อง แล้วผลักพีคคุง แต่ฉันดูเหมือนว่า มันกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยง จนพีคคุงยืน

เหวอ*-*

            “ออกไปเลยนะ ออกไป เราไม่ได้ชอบเธอ กลับบ้านไปเลยไป”

ตาหลก ชะมัด 5555 ^U^ รู้อย่างนี้น่าจะใช้แผนนี้ตั้งนานแล้วนะ ฮิๆ รักนะเด็กโง่ พอพี

คคุงตั้งสติได้ ก็รีบเดินหนี สงสัยจะกลัวไดจิยัยไดจิมากเอาการ นับตั้งแต่วันนั้นพีคคุง ก็

ดูกลัวๆพวกเราไปเลยล่ะ