ปิ๊ง

ลำดับตอนที่ #11 : แผนของยัยไดจิ

ตอนนี้ดูเหมือนมาริ ไดจิ ทัคคุง เคอิ และเรียวคุงกำลังคิดแผนอะกันซักอย่าง แต่ฉันก็ไม่

รู้หรอกนะว่าแผนอะไร เพราะแอบฟังที่ไรไม่ได้ยินทุกที+-+

            และแล้ววันไปทัศนศึกษาก็มาถึง ฉันเริ่มเข้าใจแผนการของเพื่อนที่แสนดีของ

ฉันแล้วล่ะ ไดจินั่งคู่กับมาริ มิคินะนั่งกับอายูมิ และปล่อยให้ฉันนั่งคนเดียว อาจารย์จุน

เดินเข้ามาบนรถและพูดขึ้นว่า

            “พอดีรถคันที่ 8 เต็มครูก็เลยพาเพื่อนเค้ามานั่งรถเราด้วยคนนึง ยูยะขึ้นไปหาที่

นั่งสิ”

จะประจวบเหมาะอะไรขนาดนี้นะ ที่เพื่อนในห้องฉันก็ไม่มา 1 คนพอดีแป๊ะ +-+ ฉัน

มองไปรอบๆ ไม่มีที่ว่างให้นายนั่นนั่ง นอกจากที่ว่างข้างฉัน *-* ไดจิและมาริยิ้มเหมือน

กับรู้ล่วงหน้า แผนของพวกนั้นแน่นอน จะแกล้งกันไปถึงไหนนะ สนุกมากนักใช่มั๊ย

            “นั่งให้สบายนะเพื่อน”

ไดจิหันมาบอก ฉันอยากจะชกแกให้แว่นแตกนัก แต่ก็ทำไมได้ ขี้เกียจซื้อแว่นใช้มัน *3*

นายยูยะเดินเข้ามา แล้วนั่งลงข้างๆฉัน ระหว่างการเดินทางฉันนั่งเงียบไปตลอดทาง ไม่

ปริปากพูดอะไรออกมาซักคำ ได้แต่หยิบซาวเบาว์มานั่งฟังเล่นๆ หิวจะตายอยู่แล้ว จะ

หยิบขนมขึ้นมากินก็ไม่กล้า +-+ เพราะถ้าเอาขึ้นมากิน แล้วไม่ชวนนายนั่นมันก็ยังไงๆ

อยู่ ในที่สุดฉันก็ทนหิวไม่ไหว หยิบขนมขึ้นมา ฉีกซองแล้วเขมือบมันเข้าไป

            “กินป่ะ”

ฉันยื่นให้นายนั่น คิงคองน้อยสั่นหัว เชอะ –3- ฉันก็ชวนไปงั้นแหละ เดี๋ยวจะหาว่าไม่มี

มารยาท ฉันนั่งกินขนมต่อจนหมด มาริทัก

            “ฮินะ ไม่แบ่งให้ยูยะกินบ้างหรอ”

            “แบ่งแล้วเว้ย แต่ว่าเค้าไม่กิน ไม่ต้องมาพูดมากเลยนะแก” 0-0

คิงคองน้อยหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นสีหน้าฉัน ครึ่งชั่วโมงผ่านไป นายนั่นเริ่มเคลิ้มหลับไป

นี่แหละเวลาทอง ที่ฉันจะได้จ้องมองนายนั่นเต็มๆตาหน่อย อุ๊ๆ เวลานอนหลับนายคิง

คองน้อยก็น่ารักดีนะเนี่ย^U^ ถึงที่หมายแล้ว แต่ทำไงดี นายคิงคองน้อยยังไม่ยอมตื่น

ฉันจะปลุกนายนั่นยังไงดีล่ะเนี่ย๑-๑

            “เธอๆตื่นได้แล้วถึงแล้ว”

ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อปลุกเค้า นายนั่นตื่นขึ้นมาพร้อมกับหาวน้ำลายยืด

จนฉันอดขำไม่ได้ ^0^

            “ถึงแล้วหรอ”

คิงคองน้อยถาม ฉันพยักหน้า แล้วเสียงแหลมๆของยัยไดจิก็ดังขึ้น

            “ลงได้ แล้วมัว แต่สวีท กันอยู่นั่นแหละ”

สวีท งั้นหรอ ปลุกนายนี่ให้ตื่นเนี่ยนะสวีท ฉันอยากจะบ้าตาย >0<

            อยากบอกว่าวันนี้เรามีความสุขยังไงบอกไม่ถูกที่ได้นั่งข้างฮินะ ผู้หญิงบ๊องคน

นั้น รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของยัยนั่นดูสดใส น่ารัก กว่าตอนที่เธอทำหน้าเฉย ๆเป็น

ไหน ๆ *-* พูดจริง ๆ นะ แต่เจอกันที่ไรน้อยนักที่จะเห็นเธอยิ้มและหัวเราะแบบนี้

            555 ตลกจริงๆท่าที่นายนั่นนอนน้ำลายยืด ถ้าผู้หญิงที่รุมตอมนายนั่นเห็นเข้า

จะเป็นยังไงนะ อาจจะรู้สึกเหมือนฉันก็ได้นะ ว่าน่ารักจังเยย *-* จะมีสักกี่คนกันเชียวที่

จะได้ใกล้ชิดนายนั่นขนาดนี้ ต้องขอบคุณไดจิกับมาริจริง ๆ นะที่ช่วยเป็นกามเทพให้

เรา เออ ลืมบอกไปว่ายัยอายูมิท่าทางจะตาร้อนผ่าว ๆ เห็นมองซะ…จนตาจะถล่น ออก
มานอกเบ้า ฮิ ฮิ ปลื้มใจ จริง ๆ เลย  ^0^

ขากลับพี่สตาฟที่มีช่วยอาจารย์คุมพวกเราก็คิดหาเกมมาให้เราได้เล่นกัน

            “เอาเป็นว่าพี่จะให้เล่นเกม เซียนโอเกะกัน พี่จะกำหนดเพลงให้แล้วจะให้น้องๆ

ส่งต่อกันไปแล้วใครที่ร้องไม่ได้ก็ตกรอบนะคะ”

ทำไงดีล่ะ นายยูยะก็อยู่บนรถนี้ด้วย ถ้างั้นมันก็ต้องได้ยินเสียงอันไพเราะของเราน่ะสิ 

ยัยไดจิได้ร้องเพลงแล้ว มันจะส่งต่อไปให้ใครเนี่ย ๑-๑

“ฮินะ”

ฉันลุกพรวดขึ้นโดยอัตโนมัติ

            “ร้องต่อสิ”

ไดจิบอก แล้วยักคิ้วให้

            “รักนะแต่ไม่แสดงออก ไม่จำเป็นหรอกแอบรู้สึกในใจ ฝืนทำในสิ่งที่ยากจริงๆ

สวนทางหัวใจ รักนะแต่ไม่ต้องการบอก ไม่ต้องรู้หรอก เก็บคำพูดนี้ไว้ ถ้าเธอนั้นอยาก

ได้ยินเมื่อไหร่ก็มีเขาคอยพูดให้ฟังอยู่แล้ว”

ฉันโยนให้มาริร้องต่อ เพราะรู้ว่าเพลงเนี่ยะ เป็นเพลงโปรดของคุณเธอเลยล่ะ หลังจาก

ฉันร้องจบแล้วนั่งลง นายยูยะยิ้มให้เล็กๆ แล้วก็หันหน้าหนีไป ไงล่ะ เสียงฉันคงจะเพราะ

มากล่ะสิ ถึงกับอึ้งไปเลย อุ๊ๆ… อย่าให้ถึงตานายบ้างก็แล้วกัน +-+

 และแล้วเวลาที่ฉันรอคอยก็มาถึง

            “ใครจะเริ่มเพลงใหม่ดีล่ะ เอาน้องคนนั้นก็แล้วกัน”

พี่สตาฟชี้มาที่นายยูยะ 555 เป็นไงนายจะได้โชว์พลังเสียงเป็ดก้าบๆของนายแล้ว ตลก

ชะมัด นายนั่นร้องเพลงได้สุดยอดจริงๆ ประทับใจมากๆ เสียงเหมือนเป็ดเลย ฮิๆ ^0^