คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Fact 2 คนแรกที่แบคฮยอนสนิทด้วยคือชานยอล
นแรที่แบฮยอนสนิท้วยือานยอล…
บ้านอานยอลและแบฮยอนอยู่ทาเียวัน
ึนั่รถไฟไป้อม้วยัน และลับ้วยันทุวัน
http://www.siamzone.com/board/view.php?sid=3127037
“ไอ้ลูหมา~ ลับบ้านัน~”
เสียนุ่มทุ้มัมาั้แ่ยัไม่เ้าห้อ้วย้ำ เหล่าบรราเ็เทรน์ที่ฝึร้อเพลอยู่็ไม่้อเาให้ยาว่าใร ในเมื่ออีไม่นานใบหน้าอานยอล็โผล่เ้ามาในห้อ
“ฮยอ! แบฮยอนล่ะ”
านยอลเอ่ยถามลู่หาน เ็หนุ่มาวีนที่โนแมวมอทาบทามนไ้มาเป็นเ็เทรน์ ลู่หานหันมอทั่วห้อ้อมแล้วยัไหล่
“ไม่รู้ิ ออไป่อนพวเราอีนะ”
านยอลไหล่ลู่อแล้วเินออมาาห้อ้อมร้อ ัวเล็อเาหายไปไหนันนะ อุส่าห์รีบ้อมแร๊ปให้เสร็เร็วๆ แล้วะไ้ลับบ้านพร้อมันแ่แบฮยอนลับไม่อยู่ะั้น
หรือว่า…
ึๆๆ
านยอลออวิ่ไปยัห้อ้อมที่เาเพิ่ออมาทันที รีบนานลืมใ้ลิฟ์ไปเลย บาทีแบฮยอนอาะไปรอเาอยู่ที่นั่น็ไ้นะ
“แฮ่ๆ”
แล้ว็มายืนหอบอยู่หน้าห้อพอีับเพื่อนที่เทรน์้วยันนหนึ่เปิประูออมาพอี
“แบฮยอนมาที่นี่ป่ะ”
“ไม่อ่ะ นึว่าลับไป้วยันแล้วะอี”
านยอลพยัหน้าเออออแล้วเพื่อนนนั้น็เินไป แบฮยอนไม่ไ้มารอเา แล้วหายไปไหนันนะ
หรือว่าห้อแน์..
ึๆๆๆ *วิ่*
ปั!
“อิน เฮุน แบฮยอนมาที่นี่ป่าววะ”
น้อัวาวและัวำที่ำลัฝึ้อมันอยู่หันมาหาานยอลอย่าใที่เห็นนเป็นพี่หอบเหื่อโทรมแล้วพาันมอหน้าัน
“ไม่อ่ะพี่ พี่แบฮยอนไม่ไ้ลับับพี่เหรอ”
านยอลพยัหน้าอีรั้่อนะล่าวอโทษที่รบวนแล้วเินออมา ห้อวอย์็ไม่อยู่ ห้อแร๊ป็ไม่มี ห้อแน์็ไม่ แล้วลูหมาหลอเาหายไปไหนันนะ!
วิ่ทั่วึแล้ว็ยัไม่เอแบฮยอน านยอลเลยัสินใมารอที่หน้าึแทน ที่หน้าึมีแฟนมารออยพวเามาพอสมวรแม้ะเป็นเ็เทรน์็เถอะแ่านยอล็ไม่ไ้สนใ เาำลัพะว้าพะวเรื่ออนัวเล็
แย่ะมัที่โทรศัพท์เาแบหม ไม่ั้นโทรหาแบฮยอนไปแล้ว
านยอลทรุนั่ที่้าๆ ้นไม้หน้าบริษัทมอโทรศัพท์ราวับว่ามันะัเพราะแบฮยอนโทรมา (?) เาไม่ิที่ะลับ่อน้วย้ำเพราะเราสัาันไว้แล้วว่าะลับบ้านพร้อมันทุวัน านยอลถึไ้ยันั่รอ
เปาะแปะๆ
ฝนเริ่มลเม็มาแล้ว เหล่านูน่าที่มายืนอย่า็ทยอยันลับไป านยอลเยิบเ้ามาในบริษัทอีนิเพื่อไม่ให้เปียฝน่อนะะเ้อมอเผื่อะเอนัวเล็ที่เาามหา แม้ว่าอนนี้มันะเย็นมาแล้ว็เถอะ
บาทีแบฮยอนอาะลับบ้านไป่อนแล้ว แ่ถ้ายัไม่ลับล่ะ นั่น็ือเหุผลที่ทำให้านยอลยันั่รอ
“านยอลอา!”
านยอลไม่ไ้หูแว่วเพราะนัวเล็อเาำลัปั่นัรยานมือเียวส่วนมืออี้าถือร่มันให่มา มันูทุลัทุเลมาเลยรับ เห็นแล้วใแป้วเลย
“ว่าแล้วว่า้ออยู่นี่”
“แล้วนี่มาไ้ไเนี่ย ไปบ้านไปแล้วไม่ใ่เหรอ”
านยอลถามนัวเล็่อนะ่วยแบฮยอนถือร่ม แบฮยอนยิ้มแ่มาให้นัวสู
“็รู้ว่า้อมีใรบานรออยู่ไ อโทษน้า ว่าะปั่นมาถึนี่ไ้มันนานไปหน่อยอ่ะ ร่มมันหนั”
านยอลีหน้าผาเล็ไปหนึ่ทีนแบฮยอนร้อเสียัลูบหน้าผาัวเอป้อยๆ
“านยอลบ้า ีมาไมเ็บนะ >0<”
“ลับไปแล้วะลับมาทำไมอีล่ะ มันอันราย”
านยอลว่าพลาให้แบฮยอนถือร่มแล้วไปนั่้อนท้ายเาส่วนเาะเป็นนปั่น ถึะห่วว่าแบฮยอนะถือร่มไหวรึป่าวเถอะแ่็ยัีว่ามาให้ปั่นล่ะ
“็ถ้าันไม่มา านยอลไม่นั่รอันยันเ้าเหรอ”
นัวเล็บ่นอุบอิบนานยอลอมยิ้ม่อนะยี้หัวอีน้วยวามหมั่นเี้ยว
“ั้นราวหน้าเลี้ย๊อันเลย โอเ้”
“โห มัมือัๆ”
“ฮ่าๆ~ ับแน่นๆ ะไปล่ะน้า”
“เหวอ~”
แล้ว็มีเสียทะเลาะันับเสียหัวเราะอนทัู้่ไปลอทา แม้ว่าฝนะ อาาศะเย็นหรือะมืแ่ไหน
แ่เราสอนลับบ้าน้วยัน แ่นี้็พอแล้วล่ะ
ความคิดเห็น