คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Fact 1 [1/2] ชานยอลและแบคฮยอนเป็นรูมเมทกัน...
านยอลและแบฮยอนเป็นรูมเมทัน…
แบฮยอนมัะนอนราเหมือนลูหมาประมา 40 รั้!
และานยอล ะนอนหายใเสียั!
http://www.siamzone.com/board/view.php?sid=3127037
… ~
“ื้ออออ ><”
ผมพลิัวมาอีทาพร้อมเอาหมอนปิหูทั้สอ้า ็ไอ้โย่ฟันเยอะนี่ิ นอนหายใฟืฟาเสียั พยอน แบฮยอนนอนไม่หลับว่ะรับ!
ฟึ่บ!
ผมลุึ้นมายี้หัวัวเออย่าบ้าลั่ ือเ้าในะว่าานเรามันเยอะแล้วเรา็้อ้อมันหนั มัน็้อเหนื่อยมา แ่ใ่ว่ามันะเหนื่อยนเียวะเมื่อไหร่ล่ะ ผม็เหนื่อย
แล้วถ้ามันนอนรนันานี้อ่ะนะ ูนอนไม่ไ้ว่ะรับ!
“านยอล”
ผมใ้เท้า (?) สะิๆ ที่หน้าแ้อมัน็ยัไม่ื่น เย่าปลุแล้ว็ยัไม่ื่น แ่อย่าิเลยนะรับว่าผมะถีบมันให้เียไปเลยทั้ๆ ที่ในใอยาะทำมา
แ่มันู่ผมไว้อ่า ู่ไว้ะน่าลัวเลย
ย้อนลับไปยัเมื่อ่อนโน้นๆๆ
…~
นอนหายใเสียัเหมือนอนนี้แหละ แ่อนนั้นผมยัไม่โน เอ่อ ยัไม่่อยเรใมันเท่าไหร่ ผม็เลยลุึ้นแล้วะโน่ามันเสียั
“ไอ้โย่เว้ย นอนเบาๆ หน่อย”
ผมแทบะะโนใส่หูมันละแ่มัน็ยัไม่ื่น ผม็เลย…
โรม!
ยันมันเียะเลย
“โอ้ย! มาถีบันทำไมเนี่ยแบฮยอน”
านยอลุมสะโพป้อยๆ
“นายนอนหายใเบาๆ หน่อยไ้มะ ันนอนไม่หลับ”
ผมว่าพลายัไหล่่อนะสอัวเ้าไปในผ้าห่มเรียมนอนเพราะิว่าไอ้เอ๋อมันเ้าใที่ผมพูแล้วแ่เปล่าเลย
มันันระโึ้นมาบนเียร่อมผมแถมแนผมทั้สอ้าลับเียอี่าหา ผมไ้แ่ระพริบาปริบๆ อะ อะไรวะเนี่ย
“ทำอะไ.. อุ้บ!”
ผมเบิาว้าอย่าใเมื่ออยู่ๆ น้านบน็ประบปาผมอย่าไม่ทันั้ัว ลิ้นร้อนๆ ็วานเ็บเี่ยวน้ำหวานในโพรปาผม รวมถึลิ้นเล็อผมที่านยอลทัู้ึ ยั่วเย้านผมแทบหายใไม่ทัน
“อื้อ! อื้อ!”
ผมเริ่มิ้นเมื่อรู้สึว่าหายใไม่ทัน านยอลเลียริมฝีปาล่าอผม่อนะูบย้ำๆ แล้วผละออ
“ทำบ้าอะไรอแเนี่ยไอ้เอ๋อ!”
ผมลุึ้นมาปิปา้อนัวสูเม็ อนนั้นหน้าผมแอยู่ๆ แน่ๆ เพราะผมรู้สึว่ามันร้อนมาๆ เลย
“ลโทษเ็ื้อ ถ้าราวหลันายัันนอนแล้วปลุัน้วยวิธีแบบนี้อี ัน็ะใ้วิธีแบบนี้ลโทษนาย นะ ไอ้ลูหมา”
ว่าแล้ว็เ้ามาหอมแ้มผมอีที่อนะล้มัวลนอน แล้วผม็้นพบอีอย่าว่า
ถ้าผมยันั่หน้าเหวออยู่ ไอ้นที่ทำท่านอนไปแล้วมันะลุึ้นมาแล้วับผมูบอีรอบ
“อื้อ~ ><”
“หมั่นเี้ยวัเลย”
ลับมายัปัุบัน..
ผมสะบัหัวไล่วามิบ้าๆ นั่นออไป่อนะล้มัวลนอนแล้วหันมาอีทา เอาวะแบฮยอน นอนนับแะเี๋ยว็หลับ
ฟึ่บ!
“อ๊ะ!”
ผมสะุ้สุัวเมื่อมีแรอา้านหลั พอิไปิมาในห้อนี้็มีแ่ผมับมัน ็ะเป็นใรไปไม่ไ้
“อโทษนะแบฮยอน ันแ่พัสายานิหน่อย”
“นิหน่อยอะไร นานะมั ัน่วแล้วเนี่ย”
ผมบ่นอุบอิบและเพราะว่าพูไป้วยหาวไป้วยเสียมัน็เลยิะุ๋ิ๋ๆ ล้ายลูหมาัๆ านยอลหัวเราะ่อนะหอมแ้มผม
“ฝันีรับลูหมาอานยอล”
“อื้อ ฝันีนะ”
นัวสูนอนอมยิ้มฟัเสียราล้ายลูหมาอนัวเล็ไปเรื่อยๆ 1 รั้.. 2 รั้.. 3 รั้.. นถึ 40 รั้… แล้วลมหายใอนัวเล็็เ้าออสม่ำเสมอบ่บอว่าหลับสนิทแล้ว
เอาล่ะ ถึเวลาที่านยอลวระนอนไ้แล้วล่ะนะ เารอแบฮยอนหลับ่อนเพราะนัวเล็ะไ้ไม่้อมาทนเสียหายใัๆ อเาที่แ้ไม่หายัที
อีอย่า..
เาเหมือนะเป็นโริอ่อนๆ ไปแล้วล่ะ ืนไหนถ้าไม่ไ้ฟัเสียลูหมานี่เานอนไม่หลับ หรือไม่ฝันีแน่ๆ
[Fake] านยอลมัะรอแบฮยอนหลับ่อนเสมอ
เพราะเาอยาฟัเสียลูหมาอแบฮยอน
Fin ♥
ความคิดเห็น