Life of Stupid Student

เนื้อเรื่อง

“ฉัน” เป็น นักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ที่ไม่มีชื่อเสียงมากมายอะไรนัก “ฉัน” เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งที่ไร้แก่นสาร  “ฉัน” ไม่รู้ว่า ชีวิต คืออะไร ฉันไม่รู้ว่า หลังจากเรียนจบปริญญาตรี ฉันจะทำงานอะไร ฉันไม่รู้ว่า ตัวฉันเองอยากจะเป็นอะไร ไม่รู้อะไรเลย แต่ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีแผนอะไรเลยในชีวิต ฉันคิด ฉันตั้งใจไว้ว่า ฉันจะไปเรียนต่อต่างประเทศ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ เพื่อพัฒนาภาษาอังกฤษที่ฉันชอบ และเพื่อ เมื่อตอนที่กลับมาหาครอบครัว จะเลี้ยงดูพวกเค้าได้ ฉันอยากจะเป็นที่พึ่ง หลังจากที่พึ่งพาพวกเค้ามาทั้งชีวิต ฉันมีความฝันอย่างเดียว คือ มีเงินมากมาก และ ทำให้ครอบครัวของฉันมีความสุขที่สุด แต่การไปเรียนต่อต่างประเทศนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับครอบครัวฐานะปานกลางอย่างฉัน ฉันจึงพยายามตั้งใจเรียน เก็บเกี่ยวความรู้ภาษาอังกฤษให้ได้มากที่สุด เพื่อวันข้างหน้าฉันจะได้สอบชิงทุนสำเร็จ (ลืมบอกไป ฉันเรียนเอกอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล) แต่จริงๆแล้วฉันไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไรมากนัก ชีวิตของฉันในรั้วมหาวิทยาลัยเรียกได้ว่ามีความสุขมากมาก ฉันอยู่กับเพื่อนๆที่ฉันรัก สนุกสนานเฮฮาด้วยกัน ฉันดีใจที่ได้มาเรียนที่นี่ เพราะฉันได้เจอเพื่อนๆที่ดี

ฉันให้ความสำคัญของคำว่า “เพื่อน” รองจากครอบครัว ฉันให้ความสำคัญกับคำคำนี้มาก จนบางครั้ง ฉันลืมมองความสำคัญของตัวเองไป ฉันเป็นคน ขี้น้อยใจและคิดมาก ฉันคิดว่านี่แหละ คือจุดอ่อนของตัวฉัน และทุกวันนี้ ฉันกำลังพยายามขจัดมันออกไป และฉันก็สามารถทำได้ แต่ฉันยังแคร์คำทุกคำที่มันหมายถึง “เพื่อน” ฉันไม่เคยคิด ว่าชีวิตของฉัน จะได้พบเพื่อนดีดีในรั้วมหาวิทยาลัย แต่ฉันพบแล้ว ก่อนหน้าที่ฉันยังเป็นเด็กมัธยมปลาย ฉันไม่ตั้งใจเรียนเลย วันวันฉันเอาแต่เล่น คุยสนุกกับเพื่อน ฉันทำมาทุกอย่าง ที่เด็กม.ปลายคนนึง พึงกระทำได้ ฉันปีนข้ามรั้วโรงเรียน (โดดเรียนนั่นแหละ) แบบพระกระโดดกำแพงอะไรทำนองนั้นกับเพื่อนอีก 2 คน เพราะเพื่อนของฉันกำลังมีปัญหาที่บ้านกับแฟนมัน แต่บอกตรงๆอารมณ์ตอนนั้น ไม่ได้จะไปช่วยหรอก แต่ขอให้กูได้ออกไปจากวันที่น่าเบื่ออย่างนี้เหอะ ฉันแอบกินขนมในห้องเรียน ฉันทำสีผม ฉันโดดเรียนวิชาที่โคดน่าเบื่อ ทำหลายอย่างที่หลายๆคนคงเคยทำ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีเลย แต่ยอมรับเถอะว่ามัน “สนุกมาก” จนกระทั่ง วันที่ฉันจะพ้นจากการเป็นเด็กม.ปลาย เพื่อนร้องไห้ แต่ฉันไม่ ฉันเป็นคนร้องไห้ยาก นิยายเกาหลีที่หลายๆคนนิยมอ่านกัน ไม่ว่าเศร้าแค่ไหนก็ไม่เคยทำให้ฉันเสียน้ำตาได้ เพื่อนๆในห้องมานั่งรวมกัน อัดวีดีโอ ผลัดกัน พูดถึงความรู้สึก ร้องไห้กันใหญ่ ถึงตาฉันแล้ว ฉันคิด ‘กูคงไม่ร้องหรอก’ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ฉันพูดไปได้ประโยคเดียว หน้าฉันก็เริ่มไป เพื่อนๆโห่กันใหญ่ มันบอก “กูไม่คิดเลยว่าคนอย่างมึงจะร้องไห้” เพื่อนหลายคนต่างพูดว่า “กูจะไม่ลืมพวกมึงเลย” “กูคงไม่ได้เจอเพื่อนดีดีอย่างพวกเมิงในมหา’ลัย” ตอนนั้นบอกตรงๆว่าฉันก็คิด ฉันคิดมากเลยแหละ เพราะฉันกลัวที่สุดคือการที่ไม่มีเพื่อน เพราะฉันคิดว่าฉันไม่ใช่คนที่ดีอะไร เรียนก็ไม่เก่ง ฉันตั้งใจว่าเข้าไป ฉันจะอยู่ตัวคนเดียวให้ได้ เพราะคงไม่มีเพื่อนดีดี แต่ฉันก็มองโลกในแง่ร้ายเกินไปมาก จริงๆแล้ว อยากบอกทุกคนว่า ภายในรั้วมหา’ลัยไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด เพื่อนดีดี คนดีดี ยังมีอยู่อีกมาก เพียงแค่เราเปิดใจ อย่ากลัวที่จะพบกับสิ่งใหม่ๆ สำหรับฉันไม่มีใครที่สามารถยืนหยัดในโลกที่ไม่มีเพื่อนได้หรอก เพราะ “เพื่อน” มันเป็นให้เราได้ทุกอย่าง ฉันว่ามันสามารถแทนที่คำว่า “แฟน” ได้นะ ถ้าไม่เชื่อ ลองไปคุยกับมัน โทรหามัน ให้มันนั่งข้างๆเราในวันที่เราอกหักดิ คุณจะรู้ว่า ไอ้เพื่อนบ้าเนี่ยแหละ ที่จะคอยยืนข้างคุณเสมอ

“เพื่อน” คำนี้มันดีนะ ดีมากมากด้วย แต่อย่าให้ความสำคัญกับมันมากจนลืมนึกถึงตัวเองหล่ะ ยอมรับซะว่า “ไม่มีใครแคร์เรามากเท่าตัวเราเอง” อ่านประโยคนี้แล้ว คงคิดว่าฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่เปล่า ฉันแค่ยอมรับความจริงกับมัน และคุณก็ควรยอมรับมันด้วย ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่มีวัน ก้าวเท้าต่อไปข้างหน้าด้วยตัวคุณเองได้ โดนเฉพาะในรั้วมหา’ลัย สิ่งสำคัญคือ การเรียน ถึงจะรักสนุกกับการอยู่กับเพื่อน แต่อย่าลืมการเรียน พูดถึงคำนี้ก็รู้สึกว่า แมร่งโคดน่าเบื่อ ฉันเองก็เบื่อ โคดเบื่อเลย แต่ยังไง ก็หนีมันไม่พ้นอยู่ดี เอาเป็นว่า ทำให้การเรียนในห้องเป็นเรื่องสนุกสิ ตีซี้อาจารย์ ไม่ใช่เพื่อเกรดนะ แต่เพื่อความสนุกสนาน เอาเป็นว่าฉันเปลี่ยนเรื่อง ไม่พูดเรื่องการเรียนดีกว่า ของอย่างนี้ มานต้องมี trick เป็นของตัวเอง แต่ฉันไม่มี trick อะไรจะแนะนำพวกคุณนะ ฉันแค่เป็นตัวของตัวเองเวลาที่เรียนในห้อง อยากถามอะไรก็ถาม อยากพูดอะไรก็พูด ไม่สนใจว่าจะถูกหรือผิด แค่นั้นเอง พยายามค้นหาความสนุกในห้องเรียนซะ แล้วเกรดของคุณจะดีขึ้นจนคุณคาดไม่ถึง