ทำไมต้อง...เธอ(ไม่เข้าใจ)

เนื้อเรื่อง

ฉัน หญิงสาวขี้เหงาคนหนึ่ง แม้เวลาที่ผ่านมาจะมีเพื่อนมากมายหลากหลาย แต่ด้วยเหตุผล
บางอย่าง ทำให้ฉันเริ่มปิดตัวจากสังคมภายนอก  ฉันหันมาหาเพื่อนจากโลกแห่งความฝัน ฉันเริ่มมันด้วย
การเข้าไปสนทนาในห้องแชทแห่งหนึ่ง 
      ณ . ที่แห่งนี้ ฉันเจอผู้คนมากมายหลากหลาย แต่ทุกครั้งที่เปิดการสนทนา ฉันจะโกหกเสมอ ทั้งชื่อ
งาน ที่อยู่ หรือแม้กระทั่ง อายุ  จนในวันหนึ่ง ฉันเจอเพื่อนคนหนึ่ง เค้าสอนให้ฉันเล่น msn หลังจากที่ฉันเริ่ม
เล่น msn เป็น ฉันก็มีเพื่อนเพิ่มขึ้นอีกมาก  ฉันชอบที่จะเริ่มการสนทนาใหม่ๆอยู่เสมอ แต่ คนเรามักมีจุดอิ่มตัว
ฉันเริ่มเบื่อห้องแชท และหันมาเล่นแต่ msn เพียงอย่างเดียว
     เวลาผ่านไปเป็นเดือนหลังจากฉันเริ่มเล่นเนต  ฉันเจอเค้า วันแรกที่เจอ เค้าอยู่ในห้องรวมของ
msn  เค้าทักฉันเหมือนชายหนุ่มท่าทางเจ้าชู้ทั่วๆไป ในเวลานั้น ฉันนึกเพียงแค่สนุกกับการคุยเล่น  ฉันไม่สนใจจะจริงจังในความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน 
     หลังจากนั้นเค้าก็แอดฉัน เราเริ่มคุยกันมากขึ้น ฉันมองว่าเค้ามีบางอย่างที่พิเศษ แต่ตัวฉันเองก็ไม่
รู้ว่าให้ความสำคัญกับเค้าเกินเพื่อนตั้งแต่เมื่อไหร่ ทุกครั้งที่ฉันออนเร็วมักจะเจอเค้าอยู่คนเดียว ( เพื่อนๆใน
ห้องรวมยังไม่มา) เค้ามักจะทักฉันก่อนเสมอ เราคุยกันได้หลายเรื่อง แต่มักจะเป็นเค้าเสมอที่เล่าเรื่องของ
ตัวเอง  อาจเพราะฉันระแวงกับโลกไซเบอร์ก็เป็นได้ ฉันจึงไม่ค่อยเปิดเผยเรื่องราวของตัวเองมากนัก
เค้าเล่าให้ฉันฟังถึงอดีตที่เจ็บปวดของเค้า ความรักที่ล่มสลาย  เค้าบอกฉันเสมอว่า " เรากลัวผู้หญิง ผู้หญิง
ชอบมีความลับ "  แต่ถึงแม้ในเวลานั้น ฉันก็ยังไม่คิดว่า ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเค้าจะมากกว่า แค่ชอบ
      จากวันที่เรารู้จักกัน ผ่านไปเกือบเดือน ฉันเริ่มสังเกตุเห็นว่า เค้าเงียบๆไป ฉันเข้ามาทีหลัง แต่กลับ
ต้องกลายเป็นคนทักเค้าก่อนเสมอ และแม้ฉันจะชวนเค้าคุยอย่างไรก็ตาม แต่ก็รู้ได้ว่า เค้ามีความเศร้า ฉันไม่รู้
สาเหตุที่แท้จริง  จนกระทั่ง เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยชื่อ หญิงสาวคนหนึ่งขึ้นมา  จากนั้น ฉันก็รู้ว่า เค้ารักผู้หญิงคนนั้นอาจเพราะฉันสนใจเค้าจริงๆ ฉันเริ่มสืบดูว่า หญิงสาวคนนั้นคือใคร ในที่สุด ฉันแอดเธอ เราคุยกัน และหลังจากนั้น ฉันก็รู้มาว่า เธอคนนั้นมีคนรักแล้ว  และฉันก็เข้าใจถึงสาเหตุของความเศร้าในใจของเค้า
     ฉันปลอบใจเค้าไม่ถูก ฉันพยายามชวนเค้าคุย แต่เค้าก็เงียบเหลือเกิน ความน่ารักในตัวเค้าเริ่มจาง
ไป  ดูเหมือนว่า ทุกครั้งที่เค้าอารมณ์ไม่ดี เค้าจะไม่แคร์ใครเลย นึกอยากไปก็ไป หรือในบางครั้ง มีสาวๆเข้ามา
ใหม่ๆ เค้าก็จะพูดจีบเสียมากมาย  ฉันทำอะไรไม่ถูก รู้แค่ว่า ในหัวใจเจ็บปวดเหลือเกิน  เวลานั้น ฉันชอบเค้าเอามากๆ แต่ไม่กล้าจะพูดออกไป และฉันก็รู้ว่า เค้ารู้ว่าฉันคิดอะไร และเกริ่นๆ ถามฉันเสมอ  แต่ฉันกลัวกับสิ่ง
ที่เค้าคิด ว่าเราจะคิดไม่เหมือนกัน  ฉันจมอยู่กับอารมณ์ค้างคาอย่างนั้นอยู่พักนึง
    จนกระทั่งวันหนึ่ง เค้าบอกฉันว่า  เค้าจะกลับบ้าน อาจไม่เจอกันนานเลย 1-2 เดือน  วันนั้นฉันเจอ
เค้าเพียงคนเดียว  เลยเหมือนกับว่า เค้าบอกลาฉันเพียงคนเดียว  ฉันเงียบไปนาน เศร้าเหลือเกิน  แต่ดูเหมือน
ว่า เค้าจะไม่สนใจนัก  คงมีความสุขกับการกลับไปเยี่ยมบ้าน  เพราะฉันรู้ว่าเค้าชอบ ดอกมะลิ และดอกกล้วยไม้
ฉันจึงมักหารูปภาพของดอกไม้ทั้ง 2 ชนิดนี้ ส่งไปให้เค้าเสมอ  ในวันนั้น วันที่เค้าบอกลาจะกลับบ้าน ฉันกำลัง
นั่งเซฟรูปดอกกล้วยไม้ หลากหลายสายพันธุ์  และเพราะช่วงเวลาที่เค้ากลับไปอยู่บ้าน จะนานไปจนถึงวัน
วาเลนไทน์  ฉันจึงบอกเค้าว่า ฉันจะส่งรูปดอกไม้สวยๆไปให้
    ทุกคืนที่ฉันออนไลน์  ฉันจะเมลล์หาเค้า ส่งรูปดอกไม้ไปให้เค้า ครั้งละ 1 รูป ฉันเล่าเรื่องที่ตัวเองทำ
บ้าง  เล่าเรื่องที่เจอบ้าง  เล่าเรื่องเพื่อนๆ บ้าง  และทุกครั้ง ฉันจะบอกเค้าว่า  คิดถึงนะ  / cinta ( เค้าบอก
ฉันว่าเป็นภาษาต่างประเทศ ฉันจำไม่ได้ว่า ภาษาอะไร )  ฉันเมลล์หาเค้า หลายฉบับ แต่เค้าตอบฉันน้อยมาก
 วันหนึ่ง ฉันออนตอนบ่ายเย็น ฉันเจอเค้ากำลังออนไลน์อยู่ สิ่งเดียวที่ฉันรู้สึกคือ ดีใจ ฉันดีใจจน
น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว  เค้าไม่เคยรู้หรอกว่า ฉันคิดถึงเค้ามากแค่ไหน  ฉันพยายามชวนเค้าคุย  แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่ค่อยว่างคุยกับฉันเท่าไหร่ และเค้าก็มีเวลาไม่นานด้วย  ก่อนเค้าจะไป เค้าส่ง รูปดอกกุหลาบ ให้ฉัน 1 ดอกในเวลานั้น ฉันไม่รู้ว่าจะเจอกับเค้าอีกเมื่อไหร่ ฉันไม่อยากให้เค้าไปเลย  แต่เค้าก็จากไป
    ผ่านไปไม่ถึงอาทิตย์ เค้าเมลล์มาว่า อีกไม่นานเจอกัน  ฉันงุนงงกับคำนี้มาก และหลังจากนั้น 2-3วัน
เค้าก็กลับมา แต่ในเวลานี้ เค้ากลับดูเศร้ามาก และมากกว่าเดิม ฉันมองเค้าเจ็บปวด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจาก
ส่งการ์ดไปให้กำลังใจเค้า และนับวันที่ฉันเห็นเค้าเศร้า ฉันก็ปวดใจมากขึ้นทุกที เค้าชอบพูดคำว่า " ไม่มีใครรัก"ฉันอยากบอกเค้าว่า " ก็ฉันไง ที่ชอบเธอ " แต่ฉันก็ไม่กล้าซักที
    ในวันหนึ่งที่ฉันเผลอทำร้ายจิตใจเค้า ด้วยการตอกย้ำว่า " รักคนที่มีแฟนแล้วสินะ " ฉันพูดไปด้วย
อารมณ์บางอย่าง และฉันรู้ว่าเค้าเสียใจ  ฉันพยายามขอโทษเค้า แต่เค้าก็ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จนฉันเริ่มเขียนไดอารี่ออนไลน์ ฉันจึงเขียนขอโทษเค้า และบอกเล่าความรู้สึกถึงเค้าในไดอารี่แห่งนั้น
และในที่สุดฉันก็ส่งไดอารี่หน้านั้นให้เค้าอ่าน  เค้าจึงหันกลับมาบอกฉันว่า " เราไม่ได้รักคนนั้นหรอก
 นั่นไม่ใช่ความรัก เรารักแฟนคนเก่ามาก มากจนลืมไม่ได้ "  ในเวลานั้น ฉันทำได้แค่รับรู้ และพยายามเข้าใจ
          ฉันเริ่มสนิทกับเค้ามากขึ้นกว่าเก่า เราโทรคุยกัน แต่ในเวลานั้น ฉันไม่มีมือถือของตัวเอง ฉันใช้มือถือ
ของพ่อ  ส่วนเค้าเองก็ไม่กล้าโทรมา เพราะเคยโทรมาแล้วเจอพ่อของฉันรับ  ฉันจึงเป็นฝ่ายโทรไปหาเค้าเสีย
มากกว่า แต่ก็คุยกันไม่นาน เพราะฉันนึกเรื่องพูดคุยกันไม่ค่อยออก และเพราะเค้าย้ายเข้ากรุงเทพฯ เค้าจึง
ไม่ได้ออนเอ็มเหมือนเคย งาน ออฟฟิศไทม์ ทำให้เค้าห่างหายไปจากการสนทนาทาง msn
     เมื่อถึงช่วงวันสงกรานต์ ฉันคุยกับเค้ามากจนเกือบเรียกได้ว่าผิดปกติ เราไม่เคยคุยกันนานเกิน20
นาที แต่นี่ เราคุยกันถึง 40 กว่านาที และนับจากวันนั้น ฉันเริ่มติดเค้า อยากได้ยินเสียงเค้าเสมอ เค้าบอกฉันว่า
" น่าจะมีมือถือส่วนตัวได้แล้วนะ เป็นสาวแล้ว "  อาจเป็นเพราะคำพูดของเค้ากระมัง ฉันจึงไปหาซื้อไว้เป็นของส่วนตัว และเมื่อได้มา ฉันก็โทรไปหาเค้าคนแรก บอกว่า นี่เบอร์ของฉันนะ แต่เค้ากลับว่าฉัน " ซื้อทำไม หาเรื่องเปลืองเงิน " ฉันก็งงสิ แต่ก็ซื้อแล้ว และคืนนั้นเค้าก็โทรมา และเราก็คุยกันมาก และมาก ฉันไม่เคยห่าง
จากการคุยกับเค้าได้เกิน 2 วันเลย แค่เพียงวันเดียวที่ฉันไม่ได้ยินเสียงเค้า ฉันจะคิดถึงเค้ามาก
    ครั้งหนึ่งที่โทรคุยกัน เค้ากำลังวาดรูปสีน้ำอยู่ ในตอนนั้น ฉันบอกได้เลยว่า ฉันหลงรักเสียงใสๆ
ของผู้ชายขี้เหงาคนนี้เข้าแล้ว  ฉันยิ้มตลอดเวลากับการคุยกับเค้า ฉันมีความสุขมาก โดยไม่รู้เลยว่าเค้านั้นยัง
คงรักเธอคนนั้นอยู่ เธอคนที่มีเจ้าของแล้วนั่น คนที่เค้าปฏิเสธมาตลอดว่าไม่ได้รัก
 และเพราะเหตุผลบางอย่าง เค้าทนกับความเจ็บปวดต่อไปไม่ได้อีก จึงเดินจากเธอคนนั้นไปอย่าง
เงียบๆ ไม่มีข้อความอย่างเคย ไม่มีการโทรคุย ถามไถ่เหมือนเคย แต่ตลอดเวลาเค้าบอกฉันตลอดว่า ที่เค้าทำ
อย่างนี้เพราะทนเจ็บปวดต่อไปไม่ไหวแล้ว  ตัวฉันเอง แม้จะเห็นใจเค้ามาก แต่ก็ไม่คิดว่าตัวเองสำคัญและมีค่า
พอจะทำให้เค้าหายเจ็บปวดได้ ฉันคิดเสมอว่า ตัวเองไม่มีความสามารถพอให้เค้าลืมแฟนคนเก่า
 และเธอคนนั้นได้แต่ฉันก็ยังคงจะยืนยันที่จะอยู่เป็นเพื่อนของเค้า  ฉันได้รับรู้เรื่องราวของเค้ามากมาย
แต่เค้าเสียอีกที่รับรู้เรื่องของฉันน้อยมาก  แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันบอกเค้าคือ  ชื่อฉันที่ใช้อยู่ในโลกไซเบอร์แห่งนี้
 ไม่ใช่ชื่อจริง เค้าจึงเป็นคนๆเดียวที่รู้ชื่อจริงของฉัน
       ในช่วงเวลานั้น ฉันรับรู้เพียงว่า เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เค้ารู้ว่าฉันชอบเค้า และฉันมักบอกเสมอว่า
แค่ชอบเท่านั้น เพราะสำหรับฉันแค่ชอบ ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเค้ามันก็มากแล้ว ฉันไม่กล้าพอที่จะบอกเค้าว่า
" ฉันรักเธอนะ " และวันหนึ่ง เค้าก็บอกฉันว่า เค้ามีคนหนึ่งที่รู้สึกดีด้วย และถ้าหากความรักเลือกได้ เค้าจะเลือกที่จะรักเธอคนนั้น  เธอเป็นคนพิเศษ อบอุ่น จริงใจ และถ้าเค้าจะรักเธอก็เพราะเธอเป็นเธอ เค้าไม่สนใจเลยว่าเธอจะมีหน้าตา หรือร่างกายเป็นอย่างไร จะพิการ หรืออะไรก็ตาม ถ้าเลือกได้ เค้าจะรักเธอ
 ทุกครั้งที่เค้าเห็นเธอออนเอ็ม เค้าจะรู้สึกอุ่นใจในเวลานี้เค้าไม่ได้รักเธอ แต่ในอนาคตเค้าไม่รู้
 นี่ทำให้ฉันสงสัยเป็นที่ยิ่ง และซักถามเค้าตลอดว่า เธอคนนั้นคือใครกัน แต่เค้าก็ไม่ยอมบอก
บอกแค่ว่า ถ้าหากเค้าบอกออกไป จะต้องมีคนร้องไห้ 

      แต่หลังจากนั้นไม่นาน เค้าก็เฉลยว่า คนๆนั้น คือฉัน
 และพอฉันฟังจบ น้ำตาของฉันก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว  แต่ก็เท่านั้น เพราะเค้าไม่ได้คิดจะเลือก...
      หลังจากเค้าหันหลังให้เธอคนนั้น เค้าก็เริ่มคบกับเพื่อนคนหนึ่ง เป็นคนที่ฉันไม่รู้จัก เค้าสนิทสนมกับ
เธออย่างรวดเร็ว และแม้ว่าฉันจะหยอกล้อถามเค้าว่า เป็นแฟนกันเหรอ เค้าก็จะปฏิเสธตลอด แต่ในที่สุด
เธอบอกรักเค้า และบอกเค้าว่าจะทำให้เค้าลืมแฟนคนเก่าให้ได้  และเค้าก็รักเธอ ส่วนตัวฉันทำได้แค่เพื่อนคนเดิมและแม้ว่าฉันจะรักเค้าแล้ว  แต่ก็ไม่สามารถเอ่ยคำนั้นออกไปได้
      และเพราะฉันเสียใจ ฉันจึงเริ่มคบหาเพื่อนคนอื่นอีกเรื่อยๆ จนฉันเจอเพื่อนคนหนึ่ง เค้ารับฟังฉัน
และให้กำลังใจฉันมากมาย คอยให้คำปรึกษา เสมอ  และวันหนึ่ง เราก็พูดเล่นกันเรื่อง เป็นกิ๊กกัน ฉันขำในสิ่งที่
เค้าคิด แต่ก็เล่นด้วย  พอฉันเล่าให้เค้า ( คนที่ฉันรัก )ฟัง เค้าโกรธฉันมาก เพราะถ้าฉันรักเพื่อนคนนั้น คำว่ารัก
ที่บอกเพื่อนคนนั้น ก็มีค่า  แต่นี่เป็นแค่ช่วงเวลาสนุกที่พูดออกไปโดยไม่ใช้ความคิด  ความจริงฉันเองไม่เคย
บอกเค้า ( คนที่ฉันรัก ) เลยว่า ฉันรักเธอนะ  แต่เพราะเรื่องนี้ เค้าต่อว่าฉันมากมาย และฉันก็โกรธเค้าด้วย
ฉันจึงบอกเค้าไปว่า  คำว่ารักที่ฉันบอกคนนั้น แต่จริงๆ ฉันอยากบอกเค้า แล้วจะมีอะไรดีขึ้นมาในตอนนี้ เวลาที่
สายไปแล้ว เค้ามีเจ้าของหัวใจแล้ว   เค้าอึ้งไป แต่ก็อยากให้ฉันเป็นเหมือนเดิม เพื่อนที่มีมิตรภาพดีๆต่อกัน
และฉันก็จะพยายาม แม้ว่ามันจะเจ็บปวดสักเท่าไหร่  แต่เพราะฉันไม่อยากสูญเสียเค้าไปจากชีวิตของฉัน
เค้าเป็นคนดีคนหนึ่ง คนแรกที่ฉันกล้าบอกว่า รัก  คนที่ฉันอยากมอบหัวใจไห้  และแม้ว่า เค้าไม่ต้องการ
 แต่เค้ายังคงต้องการฉันในความเป็นเพื่อน
 

ดังนั้น   เราจะมีกันและกันในความเป็นเพื่อนตลอดไป ฉันสัญญา.....