คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : มีฉันอีกคน
"เอ๊ะ นั่นมันตัวชั้นนิ แล้วชั้นยืนอยู่ตรงนี้ แล้วนั่นหล่ะ ก..กริ้"
"จุ๊ๆ อย่าเอะไป กลับเข้ามาข้างในก่อน"
กึก
“ฟังให้ดีนะ ชั้นชื่อ ฟายิน เป็นตำรวจ”
“ห๊า”
“เงียบๆหน่อยสิ ส่วนเรื่องที่ชั้นปลอมเป็นเทอ และเข้ามาที่นี่ได้ยังไงจะบอกวันหลังนะ ตอนนี้พวกของเราล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว ว่าแต่ตอนนี้นายใหญ่อยู่ที่ใหน”
“ห้องโถงชั้น4 แต่มันอันตรายมากนะ”
“ไม่ต้องห่วง”
ก็อกๆๆ
“ใครมาน่ะ
"ฉันฟ่านเอง"
"มีธุระอะไรกับนาย"
"มันไม่เกี่ยวกับนาย" ยินค่อยๆดึงปืนขึ้น
"หึ"เฉินก็ดึงปืนขึ้นเช่นกัน
"แล้วดูสิว่าใครจะตายก่อน ปังๆๆ แกร็ก"
"อ๊ากกก"
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ ..แก..แก..ไม่ใช่ฟ่านนิ"
"หึ เก่งดีนิ วอ1-วอ2เข้ามาจัดการได้เลย"
/รับทราบ/
"แกเป็นคร"
"ชั้นเป็นใครไม่สำคัญแต่แกเตรียมตัวไปนอนในคุกได้" แกร้ก
"เย้ย ไม่เอาๆๆ"
"ถ้าไม่อยากกินลูกกระสุนเป็นอาหารล่ะก็ ตามชั้นไปที่สถานีเดี๋ยวนี้"
"เอ่อ..ก็ได้ "ตั้งเซียงกลายเป็นลูกไก่ในกำมือเรียบร้อยแล้ว
"ตอนนี้นายก็ถูกจับแล้ว สมใจเทอหล่ะสิ"
"แต่มันยังไม่สะใจชั้นนิ มันทำกับชั้นไว้ตั้งมาก แค่ไปนอนในคุกอย่างเดียวเนี่ยนะ น่าจะเอาเสื้อไปอย฿ด้วยสักตัว2ตัว"
"เอาเถอะน่า ยังไงพวกเราก้ปลอดภัยแล้ว"
"^^"
"-_-"
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นหล่ะ"
"ก็ถ้าไม่มีที่นี่แล้ว เรา2คนก็อาจจะไม่ได้เจอกันอีก"
"พรหมลิขิตไง พรหมลิขิตจะต้องนำพาให้เรามาพบกันอีกแน่ ขอเพียงแต่..."
"แต่อะไร"
"นายจะยังรอชั้นอยู่รึปล่าว"
"แน่นอน ผมสัญญา"
แล้วทั้งสองก็จูบกันด้วยความรักที่แสนหวาน
------------------------------------------------
แหมๆ อุตส่าจะเขียนไม่ไห้มีความรักแล้วนะเนี่ย แต่มันก็ทำไม่ได้ ฮิฮิ พบกันตอนหน้ากับบทส่งท้ายนะ
ความคิดเห็น