ทำนายรักด้วย..น้ำตาและสายฝน 1

เนื้อเรื่อง

"สวัสดีครับ"
"อือ"
"ผมชื่อเวฟครับ..ยินดีที่ได้รุ้จัก"
"อือ"
"เอ่อ..ไม่คิดจะพูดอะไรกับผมบ้างเลยหรอ"
"แล้วจะให้ฉันพูดอะไรกับนาย ห๊า ไม่เห็นรึไงว่าฉันกำลังอ่านหนังสือสอบอยู่"
"ผมขอโทษนะครับที่รบกวน"
"ไม่ต้องมาทำมารยาทดีแถวนี้"
"นี่เทอไปเกียดขี้หน้าฉันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนรึไง ถึงได้ด่ากันฉอดๆแบบนี้"
"น่ารำคาญจริงๆ"แล้วฟ้าใสก็เดินหนีไปเลย
"อะไรว่ะเนี่ย คนอุตส่าห็ย้ายโรงเรียนมาอยู่ด้วยแท้ๆยังทำมาเล่นตัวอีก"

 2วันต่อมา
"คงจะเป็นพรหมิลขิตล่ะมั้งที่ทำให้เราต้องทำรายงานกับฟ้าใส"
"พรหมลิขิตบ้าบออะไรของนายหล่ะ โชคร้ายยิ่งกว่าตกนรกขุมที่1000อีก ที่จะต้องมาทำรายงานคู่กับนาย"
"เทอน่าจะดีใจมากกว่านะที่ได้ทำรายงานกับคนที่ หล่อ เก่ง ฉลาด ชาติตระกูลดีอย่างผม"
"ถุยๆๆๆ หลงตัวเอง"
ถึงผมจะหลงตัวเอง แต่ผมก็หลงรักคุณหมดหัวใจนะ เวฟคิด

นับตั้งแต่ท่ทั้งคู่ได้ทำรายงานร่วมกันครั้งนั้น ทำให้ทั้งคู่สนิทกันมากขึ้นจนกระทั้งอยู่ม.5
"เรารู้จักกันมาครบ1ปีแล้วนะ"
"แล้วไง"
"เออ..คือ..ฉันชอบเทอมานานแล้ว..เรามาคบกันมั้ย"
"นายมันบ้า หรือไม่ก็เมื่อเช้ากินอุจจาระเป็นอาหารมาแน่ๆไ
"ผมไม่ได้บ้านะ ผมพูดจริงๆ"
"แต่ฉันไม่ได้รักนายแบบนั้นนิ เราเป็นเพื่อนกันมันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอ จะมาเป็นแฟนทำไม ไร้สาระสิ้นดี"
"..."เจ็บ..เจ็บเหลือเกิน
"เอ่อนิ แล้วนายอย่าเสียใจจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนหล่ะ เพราะอาทิตย์หน้าจะมีสอบใหญ่ ดูแลสุขภาพด้วยนะ"ในใจลึกๆของฟ้าใสก็ยังห่วงเวฟเหมือนเดิม แต่อาจจะมากขึ้นด้วยซ้ำ"

25ก.ค.
"ผมมีอะไรจะให้"
"ฮือ"
"ผมตั้งใจทำทั้งคืนเลยนะ"
"นายมันโง่หรือสุดยอดโง่เนี่ย วันนี้มีสอบแอดมิดแท้ๆแทนที่นายจะเอาเวลาไปอ่านหนังสือ แต่นายกลับมาทำของขวัญบ้าๆนี่ให้ฉัน"
"มันไม่ใช่ของขวัญบ้าๆนะ"
"ถึงมันจะไม่บ้า แต่มันก็เท่ากับนายทำร้ายตัวเองไปครึ่งนึงเลยนะ คิดว่าตัวเองเก่งมากรึไง"
"ถึงผมจะไม่เก่งแต่ผมก็อ่านหนังสือเตรียมตัวมาดีแล้ว"ตุบ /เสียงวางของขวัญ/

"งำๆ อร่อยดีนิ"
"จริงหรอ*0*"
"ซะเมื่อไหร่ เอาของๆนายคืนไปเลยฉันกินไม่ลง"
"อ่าวเดี๋ยวสิครับ"

งานเลี้ยงอำลาอาลัย"
"กินนี่มั้ยอร่อยนะ ผมตักให้"
"ไม่ต้อง ฉันมีมือฉันตักเองได้"
"ฉันก็มีมือแล้วก็อยากตักให้เทอด้วย รับไปซะ"
"ไม่เอา"
"เอาเถอะ"
"ไม่"
"นี่ทั้งสองคนทำอะไรนะ"
"อาจาร"
"ฟ้าใส เวฟเค้าอุตส่าตักให้ก็รับไปสิ ไม่งั้นเทอ2คนอาจจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วก็ได้"
"ไม่เจอก็ดีสิค่ะ เบื่อหน้าเต็มทนแล้ว"
"ปากแข็ง"

หลังจากเลิกงานเลี้ยงเป็นเวลา4ทุ่ม
"ไปกับฉันหน่อยสิ"
"ทำไมฉันต้องไปกับนายด้วย ฉันจะกลับบ้าน"
"แต่ผมโทรไปบอกพ่อ-แม่คถณแล้วว่าจะพาไปเซอรไพส น้าๆ"
"อื้มก็ได้"


"นายมีคอนโดด้วยหรอไ
"อือ"

"ห้องสวยดีนิ"
แกร็ก"เสียงล็อคประตู
"น่าอยู่ชะมัด"
"วืด"เสียงปิดผ้าม่าน
"ว่าแต่นายพาฉันมาที่นี่ทำไม"
"ก็ทำให้เรามีความสุขร่วมกันไง"
"แล้วเวฟก็เริ่มทำการxxxทันที /เด็กอายุต่ำกว่า18ควรได้รับคำแนะนำ --ผู้เขียนก้ยังไม่18 555+/

เช้าวันต่อมา
"ยัยคันจิเทอตื่นแล้วใช่มั้ย"
"..."น้ำตายังคงไหลไม่หยุด"
"โหว นี่เทอร้องไห้หรือฉี่แตกเนี่ย เล่นเอาหมอนฉันเปียกหมดเลย"
"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่า "เพื่อน"ที่ดีที่สุดของฉัน จะทำกับฉันแบบนี้ คนอย่างนายมันไม่ควรเกิดมาเป็นคนเลย นายมันเลวที่สุด! จำไว้นะนับตั้งแต่วันนี้ไป ฟ้าใสและเวฟเราจะไม่รู้จักกันอีก หลีกไปฉันจะกลับบ้าน"
"เดี๋ยวสิ ผมทำถึงขนาดนี้คุณยังไม่เลิกโกรธผมอีกหรอ"
"โกรธหรอ เหอะ มันทำให้ฉัน "เกลียด" นายมากขึ้นต่างหากหล่ะ"
"กึก ถ้าทางจะโกรธจิงๆ เฮ้อสงสัยเราคงไม่คู่ควรกับเค้าจิงๆล่ะมั้ง แต่ยังไงเราก็ต้องสู้ต่อไป"

นับตั้งแต่วันนั้น เวฟก็ทำคุกกี้ไปขอโทดฟ้าใสทุกวันมาเป็นเวลา3เดือนแล้ว โดยที่เค้าไม่รู้เลยว่าฟ้าใสจะได้รับหรือไม่
"นี่พ่อหนุ่ท"
"ครับ"
"พ่อหนุ่มเอาคุกกี้มาให้ใครหรอ เห็นเอามาทุกวันเลย"
"ผมเอามาให้ฟ้าใสน่ะครับ"
"อ๋อ หนูฟ้าใส เค้าไปญี่ปุ่นตั้งแต่เดือนที่แล้วๆ แล้วเค้าฟากกระดาษนี่มาให้พ่อหนุ่มด้วย"
"ขอบคุณครับ"

แผ่นแรก
ขอบใจมากนะสำหรับคุกกี้ แต่ฉันไม่ต้องการ

แผ่นที่2
แล้วไม่ต้องคิดที่จะตามไปถึงญี่ปุ่นหรอกนะ นายก็รู้ดีนิว่าญี่ปุ่นมันกว้างแค่ใหน

เวฟใช้เวลา 5เดือนในการเรียนภาษาญี่ปุ่นอ่างจริงจังวันละ4ชั่วโมง
"คราวนี้แหลาะ ฉันจะต้องตามหาเทอเจอแน่นอน

**อ่านต่อในทำนายรักด้วยน้ำตาและสายฝนน้า**
***สำหรับเพื่อนที่สงสัยอะไรบางอย่างในเรื่องก็ถามมาได้นะ เดี๋ยวจะตอบให้ทุกคนเลย