คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 เพ้อ...
อนที่ 1 เพ้อ...
“ยอ”-w-
“อะไร” โอ้โห สบาันหน่อยสิเพื่อนรัเยหน้าึ้นมาหน่อยสิเยหน้าึ้นมาาโทรศัพท์เี๋ยวนี้T-T
หมับ!
“สนใเราหน่อยสิ”
อๆมุๆ
ผลั!
“อย่าวนไอ้หมา”
ผลัหัวเ้าะไม เ้าผิอะไรรรรรรรรร
“็ิถึอะไม่ไ้เอันั้นานไม่สนใน้อบยอนหน่อยหรอสนใแ่ีรี่อะ” เียบไม่มีสัาอบรับาหมายเลที่ท่าน
เรีย.....
“มึว่ายัไนะไอ้หมา”
ยอ!นี่ไม่ฟัันเลยใ่มั้ยเ้าโมโหแล้วนะ ไมุ่ย้วยแล้ว!
“แบฮยอนนนนนนนนนนนนน!”เสียใรอะ
“ไม่ๆๆๆๆๆๆ!”
ผลั!
ุบ!
“อ้า”
เสียผมเอT-T(ระอัเลือ(?))
“ยัยอึนี!!!!!!” เสียทุนประสานัน
“ย๊า!ออไปาหมาน้อยอันเี๋ยวนี้นะ!”เสียยัยโบมีรับระหว่าที่ยัยอึนีำลัอรัฟัเหวี่ยผมอยู่โยท่ไม่สนใว่า
ผมะายมั้ย T-T โบมีับนาอึน ็มา่วยแยอึนีออาผม
“เฮ้อ! เือบายแล้วไหมหล่ะ อบใมานะนาอึน โบมี ” ผมหอบหายใ น้อบยอนเือบาย ฮืออออออ
T-T
“ยัยหัวรนแรเอ้ย!” นาอึนพูใส่อึนีแล้ววิ่มาหลบหลัโบมีอย่ารวเร็ว
“็ันิถึไอ้หมานี่หน่า
พวแไม่เ้าใันหรอ”
“น้อบยอน็ิถึอึนีเหมือนัน
แ่อึนีิถึวน้อบอยนเบาๆ็ไ้ T^T”
“ันอโทษนะไอ้หมา”
“น้อบยอนไม่โรธอึนีหรอ
^-^”
“เย้! ไอ้หมาอันน่ารัที่สู้”
พลั่!!!!!!!!!
ฮือออออออออ ่วยน้อบยอน้วย!
T^T
หลัานั้น โร
นัมู และฮายอ็เินเ้าห้อามาอย่าร่าเริ
“ โรๆ!” ยอูเรีย โร
แล้วโร็วิ่มาหายอู เลยรับ 2 นนี้ไม่มีเรื่อุยมาหรอรับ็มีแ่เรื่อ...
“แเมื่อืนนาเอบนาร้ายอ่ะันโร สะใเลยว่ะ ถ้าเป็นันนะันะบ บ บ บให้หน้ามัพัไปเลยแบบสมวรอ่ะัน
หมั่นไส้มันมานานแล้ว
ฮึ่ย!” โรเปิาุยอย่าุเือ บารั้น้อบยอน็ินะว่า
โรน่าลัวเินไป._.
“เออ! โรสะใเลย โมโหพระเอมาื่อบื่อริๆ เล้ย นาร้ายเป่าหูอะไรแม่็เื่อหม ูนี่แทบะพัทีวีทิ้เลย หมั่นไส้
ิป!” น้อบยอนว่า ยอวรทำใให้สบไว้นะ
“เออิ ันสสารนาเอมาอ่ะ ถ้าันเป็นนาเอนะันะไม่ทนมันหรอ!”พูบโร็บโ๊ะอย่าั เอาแล้วไน้อบยอ
นว่าโรอ์ลแล้วไ
“พูถึแล้วูหุหิริเลย!” ็เลิุยสิ สนใน้อบยอนไ้แล้ว._.
อ๊อ
!!!!!!!
“นัเรียนลับไปนั่ที่อนเอไ้แล้ว”
เสียออาารย์พูึ้นอย่าั น้อบยอน้อไปเรียนแล้วหล่ะ บรั้ย
Chanyeol’s Part
12:05 น.
รอ =_= แม่หลับไม่พอยัเสือรนอี้วย หลับั้แ่วิาแรยันพัเที่ย อหลับอนอนมาาไหนว่ะเนี้ย มึ
ะ้อมายรึไห๊ะ! ูริมึื่นนูหิวแล้วเนี้ยยยยยยยยยยยยย
ผลั่ว!!!!! เสียมือระทบเ้าับศรีษะอไอ้ัม
“อินื่น
ไอ้สันีู่หิว” นั่นมันยันิ่เหมือนเิม นี่มึ้อมายสินะหรือว่าายแล้ว (?) หายใป่าวว่ะเนี้ยมึ
“อินไหนมึบอะไปื้อนมให้แบฮยอนไ”
พรึบ!!!! ลุทันทีเลยนะมึ
“เร็วเี๋ยวน้อูรอ”
พอมันพูบรีบเินออาห้อเลยรับผม ูสิรัน้อไหมหล่ะ สัม
=_=
พอิน้าวเสร็ทั้สอน็เินมายัร้านายนม
เพื่อเลือนมให้แบฮยอน
“เอาอันนี้ อันนั้น
อันนู้น อันนู้น้วยรับ ทั้หมเท่าไหร่รับ” มึื้ออะไรเยอะแยะว่ะเนี้ย
“ทั้หม 120
บาท๊ะ”
“นี่รับ”
ร่าสูหยิบเินในระเป๋าาเยื่นให้ป้าที่ายนม
เมื่อื้อนมให้แบฮยอนเสร็แล้ว
ทั้สอ็เินทอน่อออมาาโรอาหาร เพื่อรไปยัห้อ ม.5/1
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
“สวัสีรับ”
(#%!-;x!%&)%$ _P$#U*$##@)
“โอเรรับ”
“รับ”
“สวัสีรับ”
“านยอล”
“ห๊ะ! อะไร”
“เอานมไปให้แบฮยอนแทนูหน่อยิ”
“ูเนี่ยนะ
ทำไมมึไม่ไปเออ่ะ”
“ถ้าไม่ใ้มึแล้วะหมาที่ไหนว่ะ
มรมโทรมาาบอใหู้ไป้อม่วน ูฝา้วยนะ อบใมึมา” หลัานั้นอิน็ยัถุนมใส่มือานยอล
แล้ว็วิ่ลับหายไปเลย ูสิรับสัม อีำัมวิู่บิไปแล้ว ลับมา
ห้อ ม.5/1
“แบฮยอน” ในะที่น้อบยอนำลันั่ิน้าวล่อแสนอร่อยที่ม๊าทำมาให้าบ้าน อยู่ๆ็มีเสียหล่อๆ (?) เรียน้อบ
ยอน
แ่น้อบยอนยัิน่อไป
“ไอ้หมา
มีนมาหาแอ่ะ” ยัยอึนี เรียผมแล้ว็้มลไปิน้าว่อ
“ไป็แะ -3-
ำลัอร่อยเลยอ่ะ ัหว่ะน้อบยอนริ” แล้วผม็เินออไป้านอห้อ
“ใรอ่ะ
้อเป็นพี่อินแน่ๆเลย น๊มมมมมมม” แล้วน้อบยอน็วิ่ออไป้านอห้อ้วยวามเร็วสู
พี่อิน้อเอานมมาให้น้อบยอนแน่ๆเลยยยยยยยยยย
“อ่าว
ไม่ใ่พี่อินหนิ-3-” น้อบยอนพูออไปอย่าเสียาย แล้วนมอน้อบยอนหล่ะ T^T
“เอ่อ
อินมันิ้อมที่มรมหน่ะ มันเลยฝาันเอานมมาให้นาย”
านยอยยื่นถุนมใบโให้ับแบฮยอน และเมื่อานยอลยื่นถุนมมาให้แบฮยอน
แบฮยอน็รับถุนมามือานยอลแล้วูว่ามีนมอะไรบ้า
“อบุนะานยอล (>^ω^<)” น้อบยอนยิ้มาหยี้ให้ับานยอล
แ่ทำไมานยอลเอาแ่้อหน้าน้อบยอนหล่ะ
“านยอล
หน้าเ้ามีอะไรมีอะไริหรือเปล่า(?)
เห็น้อไม่ระพริบเลย” ทำไีน้อแบบนี้น้อบยอนเินนะานยอล!
น่ารั
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เหมือนลูหมาเลย
Talk
านแบไุ้ยันแล้วอ่า
ื้ออออออออออออ
อันยอ ไรท์มาแล้ว อโทษน้าอย่า่าันเลยนะ่วนี้ไรท์ไม่ว่าิานที่โรเรียน แ่พยายามะมาอัพบ่อยน้า อบุรีเอร์
ทุท่านที่เ้ามาอ่าน เฟบแล้ว็มาอมเม้นท์ ไรท์ีใมาๆไม่ิว่าะมีนเ้ามาูเ้ามาอ่านันเยอะนานี้ ถึแม้ะมีไม่
มาแ่ไรท์็ อบุนะอบุริๆ
อย่ามัวแ่อ่านเพลินนะรีเอร์ที่น่ารัทุน เม้นท์บ้า เฟบบ้าน้า
1 เม้นท์ = 1 ำลัใในารอัพรั้่อไป
เม้นท์ สิ เม้นท์
A C E - N o r a ^ ^
ความคิดเห็น