หนึ่งเดียวของฉัน โลก และรอยยิ้ม

เนื้อเรื่อง

ถ้าเธอเป็นที่หนึ่งในใจฉัน ก็แปลว่าต้องมีใครซักคนเป็นที่สองในใจฉันน่ะสิ

แล้วถ้าฉันเสียเธอไป คนที่เป็นที่สองก็จะต้องกลายมาเป็นที่หนึ่งแทนเธอใช่ไหม?

โชคดี...ที่ความจริงไม่ใช่อย่างนั้น

เธอคือหนึ่งเดียว ของฉัน ของทุกคน และของโลก

หากสูญเสียเธอไปจะไม่มีใครมาแทน ต่อให้โคลนขึ้นมาก็แทนเธอไม่ได้

ฉันก็จะเป็นหนึ่งเดียว ของเธอ ของทุกๆคน และของโลก

ฉันไม่ต้องการจะเป็นเหมือนใคร และไม่ต้องการให้ใครเหมือน

หลายครั้งฉันอยากเป็นที่หนึ่ง แต่เธอกลับหยุดฉันไว้

\"ไม่ต้องเป็นที่หนึ่ง แค่เป็นหนึ่งเดียวก็พอ\"

No need to be number one, being the only one is more than enough

ในโลกนี้ไม่มีใครเหมือนกัน

แค่ฉันเป็นฉัน ฉันก็จะเป็นหนึ่งเดียว

จะไม่มีใครมาแทนที่ฉันได้

ไม่ว่าใครก็เป็นหนึ่งเดียวได้

ไม่ยากเลย


--------------------------------------------------------------------------------


โลกใบนี้คือวงดนตรีวงใหญ่

ทุกคนร่วมบรรเลงและฟังไปพร้อมๆกัน

เรารู้โน๊ตตัวต่อไปของเรา

แต่เราไม่รู้ว่าจะมีเสียงแบบไหนออกมา

เมื่อมันรวมกับโน๊ตของคนอื่นๆ

เสียงเพลงที่ได้อาจไพเราะเป็นบางตอน

อาจโศกเศร้าเป็นบางตอน

อาจฟังดูไม่เอาไหนเสียเลยในบางช่วง

อาจกราดเกรี้ยวราวกับพายุ

อาจเบาบางจนแทบไม่ได้ยิน

อาจอ่อนโยนอบอุ่น

แต่มันก็ยังสวยงาม


--------------------------------------------------------------------------------


วันนั้นว่างจัด

ฉันอู้อ่านการหนังสือสอบที่น่าเบื่อ

ทั้งที่อีกตัวตนหนึ่งของฉันเรียกร้องให้ทบทวนเพื่อผลการเรียนที่ดี

แต่ที่สุดแล้วฉันก็ออกไปเดินสูดอากาศอันร้อนนรกของเมืองหลวงแห่งยุโรป

ในความร้อน และความเงียบวังเวงของเวลาบ่ายวันธรรมดา

...ฉันเห็น...

รถหลายคันขับผ่านไป

แม่ซื้อไอครีมให้ลูก

...ฉันเห็น...

ชีวิตของคนอื่นๆที่กำลังดำเนินไป

เหมือนๆกันกับฉัน

เหมือนกับวันที่ฉันนอนมองฟ้าบนสนามหญ้า

เครื่องบินสองลำบินผ่านไป ทิ้งหางสีขาวบางเฉียบเป็นทางยาว

ฉันลองคิดดู...นักบินบนนั้นจะเห็นภาพแบบไหน

เขาจะมองลงมาข้างล่างไหม? แต่ก็คงจะไม่เห็นฉันสินะ

คิดดูสิ ในแต่ละวัน มีอะไรเกิดขึ้นตั้งมากมาย

ขณะที่ฉันนอนขี้เกียจอยู่ที่บ้าน

คนบางคนอาจกำลังทำงานตัวเป็นเกลียว

คนบางคนอาจอยู่ในห้วงเวลาแห่งความดีใจที่สุดของชีวิตเขาหรือเธอคนนั้น

ถ้าฉันโชคดี เธอที่ฉันรักอาจกำลังคิดถึงฉันอยู่

ในที่ห่างไกลออกไปเป็นเวลากลางคืน

พ่อของใครคนหนึ่งอาจเพิ่งกลับมาบ้านในยามดึกดื่นเพราะทำOT

ที่อื่นอาจกำลังเกิดเหตุการณ์ที่เราจะได้เห็นเป็นข่าวหน้าหนึ่งในวันรุ่งขึ้น

มหัสจรรย์ไม่ใช่หรือ?


--------------------------------------------------------------------------------


วันหนึ่งฉันมองท้องฟ้าที่ฉันรัก

ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก

ทั้งๆที่ฉันกำลังจะไปเข้าเรียนวิชาภาษาอังกฤษแท้ๆ และบางทีฉันอาจลืมทำการบ้านด้วย

แต่ฉันก็ยังรู้สึก ว่าฉันโชคดีที่สุดในโลกแล้ว

ถึงตรงนี้...เป็นไปได้ไหมที่ฉันจะแบ่งปันความสุขนี้ให้กับใครต่อใคร

ขอโทษเธอที่ฉันรัก ในตอนนั้นฉันไม่ได้นึกถึงเธอหรอก

ไม่ใช่แค่เธอ แต่เป็นทุกๆคน เป็นใครก็ได้ ที่จะยินดีรับความสุขที่ล้นหลามของฉัน

ฉันทนนึกถึงแค่เธอคนเดียวไม่ได้หรอก

และฉันมั่นใจ

ว่าเธอกำลังมีความสุขแน่ๆ เหมือนกับฉัน

ฉันอยากจะแบ่งปันความสุขนี้ให้กับผู้ที่ต้องการมัน

ฉันอยากเห็นรอยยิ้มของพวกเขาเหล่านั้น

มากกว่าเธอที่ฉันรัก ที่อยู่ไกลแสนไกล ที่ฉันมั่นใจว่าต้องยิ้มอยู่

ถึงวันที่เราได้เจอกัน ฉันจะได้บอกเธอได้

ว่าฉันได้ทำให้ใบหน้าที่โศกเศร้ามีรอยยิ้มขึ้นมาได้

ถึงตอนนั้นเธอจะมอบรอยยิ้มที่งดงามกว่ารอยยิ้มใดๆในโลกให้ฉัน

ใช่ไหม?

เธอที่ฉันรัก


--------------------------------------------------------------------------------


แต่พอเขียนมาถึงท่อนหลังๆนี่...ทำไมคนเขียนรู้สึกอยากร้องไห้ชอบกลไม่รู้แฮะ...

จริงสินะ

เธอที่ฉันรัก คิดถึงฉันอยู่รึเปล่า?

และ...

เธอที่รักฉัน ฉันคิดถึงเธออยู่ ขอให้ยิ้มไว้เถอะนะ

เพราะเธอก็เป็นหนึ่งเดียวของฉัน ของทุกคนและของโลกเหมือนกัน