คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เคลิบเคลิ้ม
“้าว้มหมูร้อน ๆ มาแล้ว่ะ”
ลิ่นหอมวนให้เา้อลอบลืนน้ำลายลอ้วยวามหิว
“เวป้อนให้นะะ” เธอทรุนั่ลที่้า ๆ ายหนุ่ม
เาพยัหน้าแทนำอบ
พศิาั้าว้มร้อน ๆ นาพอีำ เป่านอุ่น ส่เ้าปาุายรั้แล้วรั้เล่านหมเลี้ยภายในพริบา
แววาเย็นาับ้ออยู่ที่ใบหน้าามลอเวลา หัวใอเาพลันอบอุ่นอย่าไม่เยเป็นมา่อน
“ฝีมือเวอร่อยไหมะ”
“อืม”
หิสาวยิ้มหวานออมา้วยวามพึพอใแล้วส่น้ำไปให้ายหนุ่ม
“ุายยาอยู่รไหนหรือะ”
“อยู่ในล่อพยาบาลรู้ใล้ประูนะ” เธอเินไปหยิบมาอย่ารวเร็ว
“อบุมา เธอลับไปพัเถอะ”
“อย่าเพิ่นอน่ะ เ็ัว่อนไ้ะไ้ลเร็วึ้น” เาทำามเธออย่าว่า่าย
พศิานำะละมัใส่น้ำสะอา และผ้านหนูผืนนาเล็ ั้ไว้ที่โ๊ะ้าหัวเีย
“อถอเสื้อผ้าุายออ่อนนะะ”
เธอ่อย ๆ ถอเสื้อผ้าเาทีละิ้น เผยให้เห็นหน้าอแร่ที่เ็มไป้วยมัล้าม
เอ๊ะ!
“ที่แนุายมีแผลนิ มีเลือึมออมา้วย ุายไปโนอะไรมาะ” เธอเผลอร้ออุทานออมา้วยวามใ
“โนยินะ แผลแ่ถา ๆ”
“ไปหาหมอีว่านะะ” พศิาเอ่ย้วยน้ำเสียเป็นห่วลัวว่าเาะเป็นอะไรไป
“แผลแ่นี้เอ สบายมา”
“ถ้าอย่านั้นเวทำแผลให้นะะ” ในเมื่อายหนุ่มยืนรานะไม่ไป หิสาวึแปลร่าเป็นพยาบาลสาวสวยูแลเาเอ
เาพยัหน้าแทนำอบ พศิาไม่รอ้านำอุปร์ทำแผลออมาเรียมไว้ใ้สำลีุบแอลอฮอล์เ็ที่แผลอย่าเบามือ ทายาลไปแล้วปิแผล้วยผ้า๊อเป็นอันเสร็สิ้น
“เสร็แล้ว่ะ”
ายหนุ่มเผลอ้อมอใบหน้าามอย่าลืมัว นไม่ไ้ยินเสียหวานที่พูออมา
“ุายะ เวทำแผลเสร็แล้วนะะ ่อไปะเ็ัว่อ” เธอพูย้ำนุายไ้สิ
“อะ…อืม” านั้นเาปล่อยให้หิสาวทำหน้าที่เป็นพยาบาลอย่าเ็มที่
เธอั้ใเ็หน้าอแร่อย่า้า ๆ ้วยอาารมือสั่นเล็น้อย เมื่อเห็นล้ามแน่น ๆ ปราศาไมันส่วนเินเปลือยเปล่าอยู่รหน้า
เมื่อ้านบนเสร็เรียบร้อยแล้ว ็ถึเวลา้อถอาเเ็้านล่า เธอพยายามั้สิแล้วเอาผ้าห่มมาลุมปิบริเวรลาอเา มือเล็่อย ๆ สอมือไป้านใ้ถอาเออ้า ๆ ้วยอาารสั่นเทา ลัวว่าะไปโนสิ่ที่เธอไม่พึประส์
ุาย้อมอร่าบา้วยวามนึำ รอูว่าเธอะทำไ้ไหม แ่แล้วในที่สุพศิา็ถอาเอเาออมาไ้สำเร็
พรึ่บ!
ู่ ๆ มือหนาอเาึผ้าห่มออไปเผยให้เห็นร่าายำยำอันเปลือยเปล่า
“แบบนี้ีว่าเธอะไ้เ็ไ้สะว”
ว๊าย!
หิสาวเผลออุทานเสียัออมา้วยวามใ รีบเอามือึ้นมาปิวาทั้สอ้า แล้วเบือนหน้าหนีไปทาอื่น
“เธอลัวอะไรหรือเวลิน” เายับเ้ามาใล้หิสาว่อนะเอ่ยออมา้วยแววารุ้มริ่ม
“เปล่า่ะ” เธอเอ่ยอบ้วยน้ำเสียล้า ๆ ลัว ๆ
พศิาพยายามั้สิ หายใเ้าออลึ ๆ ใบหน้าาม่อย ๆ หันลับมา เปิเปลือาึ้นแล้วมอ้ามสิ่ที่ำลัหลับใหลอยู่ระหว่า้นา
มือเล็บรรเ็อย่ารวเร็ว ้วยอาารสั่นเทาวาลมโเบิว้า้วยวามใเมื่อเหลือบไปเห็นสิ่ที่ำลัหลับใหลื่นึ้นมาั้ระ่าน พลันใบหน้าามร้อนผ่าวแปรเปลี่ยนเป็นสีแระเรื่อลามไปถึใบหู
เมื่อหิสาวเยหน้าึ้นมาสบาเ้าับายหนุ่ม แววาอเาเ็มไป้วยไฟปรารถนาที่พร้อมะแผเผาให้เธอแหลสลาย ใบหน้าามถูึึ้นมาูบอย่าูื่ม ลิ่นหอมอ่อน ๆ าายสาวพาหัวใายหนุ่มหายใิันไม่สามารถหัห้ามใไ้
ลิ้นร้อนแทรเ้าไปในโพรปาเี่ยวระหวัลิ้นเล็ไปมา หิสาวเผลอูบอบ้วยวามเอะะ สร้าวามพึพอใให้เาเป็นอย่ามา
ผ้านหนูไม่รู้ร่วหล่นหายไปอนไหน มือเล็ึยึ้นล้ออร่าายำยำ เพราะลัวว่าะลไปาเีย
ุายรีบ้อนร่าบาึ้นมานั่บนั ฝ่ามือหนาโอบอเธอเ้ามาิอแร่นไม่มี่อว่าให้อาาศเลื่อนที่ผ่านไ้
หิสาวสัมผัสไ้ถึร่าายเปลือยเปล่า และท่อนเอ็นร้อนนาให่ที่ำลัทิ่มแทบริเวหน้าา ร่าายอเธอรู้สึวูบวาบ้วยวามรุ่มร้อน ฝ่ามือหนาสอเ้าไปใุ้เรสแล้วถอออโยเร็วทั้ที่ริมฝีปาไม่ไ้ผละออาัน เสื้อั้นในัวิ๋วถูถอว้าทิ้ลบนพื้นอย่าไม่สนใใยี เผยให้เห็นหน้าออิ่มปลายถันเ่ึำลัเิวนให้ลิ้มลอ มือหนาไม่รอ้าเลื่อนมาเล้นลึอย่าเมามัo
อ๊าาา ~~~
พศิาส่เสียร้อออมาอย่าลั้นไม่อยู่ ลิ้นร้อน ๆ ลาไล้ลมาบเม้มที่ออาวนเิเป็นรอยแ ราวับ้อาระประทับราวามเป็นเ้าอ
ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนลมาุที่หน้าออิ่ม นำริมฝีปาหนาเ้ารอบรอปลายถันูลืนวัเลียไปมา นพศิาราออมาไม่ไ้ศัพท์ เธอแอ่นอให้เาไู้ลืนเ็มที่ ส่วนมือเล็เปลี่ยนมาลูบไล้หน้าอแร่ที่เ็มไป้วยมัล้ามอย่าลืมัว ยิ่เพิ่มอารม์ปรารถนาให้ับายหนุ่ม
เาพลิร่าบาให้นอนราบลับเียนุ่ม ร่าายำยำรีบามทาบทับลไปทันที ฝ่ามือหนาลูบไล้หน้าท้อแบบราบ แล้วถอาเในัวิ๋วอออย่า่ายาย ส่นิ้วเรียวเ้าไปสำรวภายในลีบุหลาบที่ำลัเปียื้นยับนิ้วเ้าอออย่า้า ๆ รับรู้ไ้ถึวามับแน่นที่ำลับีบรั
พศิาหายใิัับวามรู้สึที่เิึ้น นิ้วเรียวยัทำหน้าที่อย่า่อเนื่อ และเร่ัหวะรัวเร็วึ้น
อ๊า ๆ อ๊า ๆ อือ ๆ
เธอส่เสียราออมาอย่าลั้นไม่อยู่ ใบหน้าามหลับาลเพราะวามเินอาย เามอภาพรหน้าอย่าหลใหล ไม่นานร่าายหิสาวระุเร็ ปลปล่อยน้ำหวานออมา
“เวลินผมอนะ” ายหนุ่มระิบ้วยน้ำเสียแหบพร่าที่้าหูอหิสาว อนนี้ท่อนเอ็นร้อนอเามันับแน่นนปวร้าวไปหม
เธอพยัหน้าแทนำอบ เป็นไเป็นันมาถึนานี้แล้ว ใบหน้าหล่อเหลาประบูบอย่านุ่มนวลพอใในำอบ
มือหนาับท่อนเอ็นร้อนนาให่ถูไถไปมาที่ลาายสาว นหิสาวรู้สึวูบวาบบริเวหน้าท้อ ่อนะันเ้าไปในลีบุหลาบอย่ารวเร็วนสุทาสัมผัสไ้ถึเยื่อบา ๆ ที่าล
รี๊ ๆ ๆ ๆ
พศิาหวีร้อออมาอย่าเ็บปว ทำไมมันไม่เหมือนับในหนัที่เยูมา
“ุายเอาออไป ันเ็บ” พศิาน้ำาลอเบ้าฝ่ามือเล็พยายามันสะโพสอบออ
“อย่าเร็ ทนอีนิ เี๋ยว็หายเ็บ” เาพูปลอบประโลมหิสาวอย่าอ่อนโยน ิมาลอว่าเราทั้สอเยมีอะไรันแล้ว เธอหลอันเวลินอยูะลโทษให้สาสม
เาบยีู้บลมาอย่ารุนแรเพื่อระุ้นเร้าให้หิสาวไ้หายเร็ เพราะ้าล่าอรัเาหนัมา ะที่พศิาำลัเลิบเลิ้มสะโพสอบ่อย ๆ ยับันเ้าออ้า ๆ วามเ็บปวเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นวามสุแปลใหม่ที่เธอไม่เยพบเอ
เมื่อเห็นว่าหิสาวเริ่มุ้นินสะโพสอบเริ่มเปลี่ยนัหวะารระแทถี่เร็วึ้น นเิเสียเนื้อระทบันัไปทั่วห้อ
พับ พับ พับ
อือ ๆ อ๊า ๆ อ๊า ๆ
“ุายเวไม่ไหวแล้ว ”
พศิาราระเส่า อนนี้เธอทรมานแทบะาใ ายหนุ่มเห็นันั้นึรีบเร่ัหวะให้ถี่เร็วยิ่ึ้น ระแทใส่ร่าบาอย่าบ้าลั่นร่าายสั่นลอน ไม่นานหิสาวหวีร้อออมาอย่าสุสม เล็บิลบนแผ่นหลัว้าอย่าลืมัว
อ๊า ๆ อ๊า ๆ อือ ๆ ี๊
เาระแทใส่เธอสอสามรั้ ไม่นานุาย็ามหิสาวมาิ ๆ ปลปล่อยอเหลวสีาวุ่นเ้าไปในลีบุหลาบลาายสาวทุหยาหย ใบหน้าหล่อเหลาฟุบเ้าที่ออาว
“เธอมันนามารร้ายั ๆ อีนิเียวเือบ่าันแล้ว” เาแวหิสาว้วยน้ำเสียแหบพร่าูแปล ๆ ยัไอบล ใบหน้าามแระเรื่อ้วยวามเินอาย
“ุายลุไปไ้แล้วเวหนั” เธอใ้ฝ่ามือันึ้นเบา ๆ ู่ ๆ รับรู้ไ้ถึท่อนเอ็นร้อนที่แ่้าในายสาวำลัยายให่ึ้น
“ุะ…” เธอร้อออมา้วยวามใ แ่ถูปิล้วยริมฝีปาหนาพร้อมับบทรัอันเร่าร้อนที่ไ้บรรเลึ้นมาอีรั้
พศิาื่นึ้นมาในอนย่ำรุ่ รับรู้ไ้ถึมือหนาที่พาทับบนเอวบา ใบหน้าามนึถึบทรัอันเร่าร้อนเมื่อไม่ี่ั่วโมที่ผ่านมาพลันึ้นสีเล็น้อย
เธอ้อมอใบหน้าหล่อเหลาอย่านึสำรวเาเป็นผู้ายที่หล่อมา มูโ่ ิ้วหนา รับับริมฝีปาสวยไ้รูป มือเล็ไม่รอ้าลัวว่าายหนุ่มะื่นึ้นมา ึรีบยแนแร่ออไปาัวยับลุนั่่อน้าวาลาเียอย่ายาลำบา เพราะว่าปวแสบที่ลาายสาว เธอัฟันยืนึ้นหยิบเสื้อผ้ามาใส่ลว ๆ แล้วรีบสาวเท้าออาห้อไปเียบ ๆ
“อนนี้เธอเป็นภรรยาอเาอย่าสมบูร์แล้วสินะพศิา บทรัอเา่าเร่าร้อนุัน นาป่วยนานี้ ถ้าปิะนาไหน” หิสาวไ้แ่พึมพำเบา ๆ ออมา
ความคิดเห็น