ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนใหม่
เวลา 05.27
"อือ...อืม..."เด็กหนุ่มร่างบางขยี้ตาเมื่อรู้สึกว่าใกล้เช้าแล้ว ก่อนที่จะรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆมาทับไว้ที่ไหล่ เมื่อฮยอกแจหันไปมองก็พบว่าหัวของรูมเมทร่างโปร่งทับไหล่เขาไว้ ฮยอกแจมองใบหน้าที่มัวแต่หลับตาพริ้มไม่รู้สึกรู้สาอะไร ใบหน้าตอนหลับยังดูหล่อเหลาคมคายเหมือนตอนตื่นไม่มีผิด เพี่ยงแต่เวลาหลับดูสุมุมเยือเย็นไม่เหมือนเด็กน้อยที่คอยออดอ้อนยามเวลาตื่น ฮยอกแจเริ่มจะรู้สึกถึงหัวใจที่กำลังพองโตและเต้นเร็วขึ้นๆเรื่อยๆ
(บ้าจริง!นี่เราเป็นอะไรเนี่ย ตั้งสติๆสิฮยอกแจ ตั้งสติ ตั้งสติ!)เพราะเสียงภายในใจของฮยอกแจเตือน ทำให้ฮยอกแจได้สติ เด็กหนุ่มร่างบางค่อยๆพยุงหัวของทงเฮออกจากไหล่แล้วค่อยๆวางที่โซฟาอย่างช้าๆ เด็กหนุ่มร่างบางมองนาฬิกาที่อยู่บนฝาผนัง ก่อนที่จะจัดการกับข้าวของที่ทงเฮซื้อมาเมื่อคืน
"โชคดีนะเนี่ย ที่พวกเนื้อกับผักแล้วก็ของแช่แข็งยังไม่เสีย"เด็กหนุ่มร่างบางจัดการเก็บข้าวของที่รูมเมทร่างโปร่งซื้อมาให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วจึงสาวเท้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อจัดการภารกิจส่วนตัวเสร็จแล้ว ฮยอกแจก็เดินไปที่ตู้เย็นก่อนที่จะฉุดคิดว่าจะทำอาหารเช้าเป็นอะไรดี
"อืม...จะทำอะไรดีน้า...อืม....อ้อ! งั้นทำของโปรดเราก่อนละกัน"เมื่อความคิดของเด็กหนุ่มร่างบางปิ๊งขึ้นมาเหมือนหลอดไฟ
ก็เริ่มจากหยิบผ้ากนเปื้อนสีเหลืองอ่อนมาใส่ก่อนที่จะหยิบวัตุดิบสำหรับปรุงแต่งอาหารออกมาจากตู้เย็น แล้วค่อยลงมือปฏิบัติภารกิจในการทำอาหารได้อย่างคล่องแคล้ว ในไม่ช้าอาหารโปรดของฮยอกแจก็ถูกจัดแจงวางบนจานอย่างบนจานอย่างเสร็จสมบูรณ์ไว้สองจาน
ฮยอกแจถอดผ้ากันเปื้อน แขวนมันไว้ที่เดิม นำกระทะกับตะหลิวไปวางในซิงค์ล้างจาน แล้วจึงค่อยๆสาวเท้ามาหยิบจานข้าวมาหนึ่งจานบนเคาน์เตอร์มาวางไว้ที่โต๊ะทานอาหาร จากนั้นจึงหย่อนก้นบนเก้าอี้พร้อมลงมือกิน
ไม่นานนัก ฮยอกแจก็ล้างจาน กระทะและตะหลิวเสร็จ เด็กหนุ่มร่างบางเก็บอุหกรณ์ทั้งหมดเข้าที่ก่อนที่ หยิบกระบอกน้ำกระบอกหนึ่งในตู้เย็น เทน้ำลงในแก้ว ฮยอกแจดื่มน้ำจนหมดแก้วแล้วจึงเก็บกระบอกนำและแก้วให้เข้าที่เหมือนเดิม แล้วจึงค่อยออกมาดูรูมเมทของตน แต่ดูเหมือนว่ารูมเมทของตนยังคงไม่กระดุกกระดิกไปไหนแถมยังกลืนน้ำลายตัวเองเสียงดัง ฮยอกแจยิ้มและแอบหัวเราะเบาๆกับพฤติกรรมของรูมเมทร่างโปร่ง
ก่อนที่จะหยิบกระดาษโพสอิทสีเขียวกับปากกาเมจิกในกระเป๋านักเรียนมาเขียนข้อความแล้วนำไปแปะบนเคาน์ใกล้ๆกับจานข้าว แล้วก็แปะบนนาฬิกาปลุกเสร็วแล้วจึงเก็บอุปกรณ์กระดาษโพสอิทกับปากกาเมจิกไว้ในกระเป๋าเช่นเดิม ฮยอกแจค่อยๆสาวเท้าเอานาฬิกาปลุกไปไว้ใกล้ๆกับหัวของทงเฮ เดินมาที่หน้าห้องเพื่อใส่รองเท้านักเรียน แล้วจึงออกไปจากห้องของตนเอง
กริ๊ง~!!!!!!!
"OoO!!เฮ้ย!!!!"เสียงนาฬิกาปลุกทำให้เด็กหนุ่มร่างโปร่งถึงกลับสะดุ้งเฮือกตกลงจากโซฟาจนก้นระบมไปหมด
"หนอย! เจ้านาฬิกาปลุกบ้านี่!"ทงเฮยันตัวเองลุกขึ้นจากพื้น หยิบนาฬิกาปลุกขึ้นมาหวังจะโวยวายใส่ แต่
นี่ๆ นายน่ะ ถ้ายังไม่รีบตื่น ไปโรงเรียนสายพี่ไม่รู้ด้วยนะ
รีบๆตื่นซะ ตัวเหม็นอ่ะ รีบไปอาบน้ำด่วน! เมื่อคืนนาย
ไม่ได้อาบน้ำใช่มั้ย(รู้นะ)อ้อ! ทำความสะอาดโต๊ะกลางที่
นายวางของแช่แข็งทิ้งไว้ จนละลาย น้ำนองเต็มโต๊ะไป
หมดด้วยล่ะ You understand! OK!
ทันทีที่เด็กหนุ่มร่างโปร่งเห็นข้อความที่รูมเมทของตนแปะทิ้งไว้ที่หน้าปัดนาฬิกา เด็กหนุ่มร่างโปร่งก็เผยยิ้มออกมาอย่าอัติโนมัติ ก่อนที่เด็กหนุ่มร่างโปร่งก้มหน้างุดเกาหัวตัวเองด้วยความเขินอาย
ก่อนที่จะหยิบกระดาษโพสอิทสีเขียวออกจากหน้าปัดนาฬิกา แล้วนำไปติดไว้ที่สมุดสเก็ตภาพที่เก็บอยู่ในลิ้นชัก ดูนาฬิกาก็รู้ว่าตอนนี้เวลา 06.42 น. เก็บนาฬิกาปลุกไว้ที่เดิม ทงเฮหยิบผ้าผืนหนึ่งที่พาดไว้บนราวตากผ้ามาเช็ดโต๊ะให้สะอาดตามพระบัญชาของรูมเมท หลังจากที่เช็ดโต๊ะเสร็จแล้วก็ตากผ้าที่เช็ดแล้วไว้ที่เดิม ก่อนจะตรงไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วจึงสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานนักทงเฮก็ปฎิบัติภารกิจส่วนตัวเสร็จ ตอนนี้ทงเฮอยู่ในชุดนักเรียนมัธยมปลาย สะพายกระเป๋าข้าง ผมถูกเซ็ทไว้อย่างดี
"ตายล่ะ!ตื่นเช้าก็จริง แต่พี่ฮยอกแจไม่อยู่ แล้วใครจะทำอาหารให้เรากินล่ะเนี่ย~โถ่!กิมจิอีกแล้วสินะเราTT"จู่ๆเด็กหนุ่มก็ฉุดความคิดที่แสนเศร้าออกมา ทำเอาตัวเองถึงกับคอตก ก่อนที่จะเดินไปที่ตู้เย็นแต่สายตาก็ดันมาหยุดที่จานข้าวใบหนึ่ง แลละมีโพสอิทสีเขียวแปะไว้ข้างบนเคาน์เตอร์
ทงเฮรีบตรงดิ่งไปที่จานใบนั้นก่อนที่หยิบกระดาษโพสอิทมาอ่านเป็นอันดับแรก
ถ้านายทำความสะอาดโต๊ะแล้ว พี่ก็ทำกับข้าวให้นาย
ตามสัญญา ถ้านายตื่นสายมากินก็ช่วยไม่ได้ที่อาหาร
จะเย็นซะก่อน แต่ก็กินให้อร่อยนะ ทงเฮ~
ปล.อย่าลืมล้างจานด้วยล่ะ
ฮยอกแจ
">__<!!ฮึๆๆๆ พี่เนี่ย~น่ารักจริงๆเลย"ทงเฮหัวเราะเบาๆและแทบจะยิ้มไม่หุบเมื่ออ่านข้อความในกระดาษโพสอิท หัวใจของเด็กหนุ่มร่างโปร่งกำลังเต้นเร็วและแรงขึ้นในเวลาเดียวกัน ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงรามไปถึงกกหู เด็กหนุ่มร่างโปร่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแค่กระดาษแผ่นเดียวยังทำให้เขายิ้มเล็็กยิ้มใหญ่ได้ถึงขนาดนี้ ทงเฮติดกระดาษโพสอิทไว้ที่ตู้เย็นก่อนที่จะเดินมาหาอาหารเช้าที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์
"ข้าวผัดกิมจิซะด้วย น่ากินจัง!"ทงเฮอุทานเมื่ออาหารเช้ามื้อนี้น่ากินกว่ามื้อไหนๆ ก่อนที่หยิบช้อนส้อมมาคู่หนึ่งพร้อมกับหยิบจานอาหารเช้า หย่อนก้นลงบนเก้าอี้
"อ้ำ!อื้ม... อร่อยจัง^o^!"ทันทีที่ข้าวผัดกิมจิเข้าปากของเด็กหนุ่มร่างโปร่งถึงกับอุทานออกมาถึงความอร่อย ทงเฮตักคำต่อไปเข้าปากด้วยความดีใจที่อาหารเช้ามื้อนี้เป็นมื้อแรกในรอบปีที่อร่อยที่สุด
ไม่ช้า ข้าวผัดกิมจิก็หายไปจากจานข้าวไม่มีเหลือ ทงเฮล้างจานตามที่ฮยอกแจสั่ง ดื่มน้ำหนึ่งแก้วหลังจากรับประทานอาหาร แล้วจึงนำโพสอิทที่ติดตู้เย็นมาติดในสมุดสเก็ตภาพเหมือนกับโพสอิทใบแรก
"ว่าแต่ ลืมถามไปเลยนะว่าพี่ฮยอกแจเรียนโรงเรียนอะไร เรียนโรงเรียนเดียวกับเราก็ดีล่ะสิ เฮ้อ~ช่างเหอะ ยังก็ต้องเจอกันอยู่แล้วล่ะ"ทงเฮฉุดความคิดที่ไม่ได้ถามเรื่องสำคัญแต่ก็ต้องไม่ได้สนใจอะไรมาก
ทงเฮปิดไฟทุกดวง ใส่รองเท้านักเรียน แล้วจึงออกจากห้องโดยไม่ลืมล็อคประตู
"อืม...ดูจากแผนที่แล้ว น่าจะเป็นทางนี้นะ เอ๊....หรือว่าทางนี้ ไม่ๆๆ ทางนี้ดีกว่า งือ~แล้วมันทางไหนล่ะเนี่ย!"พอฮยอกแจเดินมาถึงทางแยก ก็ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเดินไปทางไหน ทำเอาเจ้าตัวทำอะไรไม่ถูก หน้าซีดเผือกกำแผนที่ที่วาดเอง
"นี่! นายน่ะ เป็นอะไรรึเปล่าครับ?"
เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังมาจากหลัง พลันให้เด็กหนุ่มร่างบางหันไปหาต้นเสียงปรากฎร่างเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก อายุน่าจะประมาณไล่เลี่ย แต่ตัวเล็กกว่าฮยอกแจ กำลังมองฮยอกแจอย่างเป็นห่วง
"เอ่อ...ผมหลงทาง เฮ้!ชุดนักเรียนนั่น เป็นนักเรียนมัธยมปลายแดยองใช่มั้ยครับ?"เด็กหนุ่มร่างบางอุทานเมื่อสังเกตุชุึดที่อีกคนใส่อยู่
"อ๋อ~ใช่ครับ^^"เด็กหนุ่มอีกคนพยักหน้าตอบ
"พอดีเลยครับ คือว่าผมพึ่งย้ายมาน่ะครับ เลยหลงทางนิดหน่อย~แหะๆๆ"เด็็็กหนุ่มร่างบางพูดก่อนจะเกาหัวตัวเองด้วยความเขินอาย
"ฮึๆ งั้นไปโรงเรียนกับผมนะครับ เอ่อ..."
"ลี ฮยอกแจครับ ยินดีที่ได้รู้จัก^^"ก้มหัวให้เด็กหนุ่มอีกคน
"คิม เรียวอุคครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ^^"ก้มหัวให้อีกคนเช่นกัน"ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวจะสายนะครับ"พูดก่อนที่จะส่งยิ้มให้อีกคน
"ครับไปกันเถอะูู"พูดก่อนจะเดินไปพร้อมกัน
โรงเรียนมัธยมปลายแดยอง
"ถึงแล้วครับ ฮยอกแจ^^"เรียวอุคหันมาบอกฮยอกแจที่กำลังยืนค้างอยู่ข้างๆ
"นะ..นี่ โรง ระ..เรียน ผะ...ผม เหรอฮะ"เด็กหนุ่มร่างบางพูดติดอ่างเพราะตะลึงในสิ่งที่เห็น ก่อนจะค่อยๆหันมาหาอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
"อื้ม~ใช่ครับ ทำไมเหรอครับ^^"
"ทำไมโรงเรียนมันใหญ่โตมโหฬารอย่างงี้ล่ะครับ~"ฮยอกแจพูดก่อนที่จะวิ่งไปดูป้ายชื่อโรงเรียน
"^___^ไม่ผิดหรอกครับ"เดินมาแตะไหล่อีกคนเบาๆ
"ผมไม่เคยเรียนโรงเรียนที่ใหญ่โตขนาดนี้มาก่อน~"ฮยอกแจยังคงตะลึงในสิ่งที่เห็น
"ฮ่าๆๆ รีบเข้าโรงเรียนกันเถอะครับ ว่าแต่ฮยอกแจอยู่ห้องอะไรเหรอครับ"สะกิดถามอีกคน
"เอ่อ~ผมพึ่งย้ายมาน่ะครับ"หันมาตอบอีกคน
"งั้นเดี๋ยวผมจะพาไปห้องวิชาการนะครับ"เรียวอุคพูดก่อนจะยิ้มให้อีกคน
"ขอบคุณครับ^^"ฮยอกแจก้มหัวให้อีกคนก่อนจะเดินไปห้องวิชาการพร้อมกับอีกคน
ห้องวิชาการ
"เอาล่ะครับ ถึงแล้ว เดี๋ยวผมต้องไปเข้าเรียนแล้วล่ะครับ"เรียวอุคหันมาบอกอีกคน
"ขอบคุณมากนะครับ คุณคิม^^"ฮยอกแจยิ้มก่อนจะก้มหัวให้อีกคน
"เรียกเรียวอุคเถอะครับ ผมไปก่อนนะ บะบาย"เรียวอุคโบกมือก่อนจะรีบวิ่งไปเข้าห้องเรียนของตน
"บะบายครับ^^"เด็กหนุ่มร่างบางโบกมือ ก่อนจะเดินเข้าห้องวิชาการ
11นาทีผ่านไป
"ตามครูมานะค่ะ คุณลี"อาจารย์กียุล เจ้าอาจารย์ประจำชั้นปี3 ห้อง Bเดินนำหน้าเด็กหนุ่มร่างบางไปยังห้อง
ครืด~
"นักเรียนเข้าที่เดี๋ยวนี้"อาจารย์กียุลตะโกนเสียงดัง เป็นสัญญาณให้นักเรียนทุกคนกลับเข้าที่และให้หยุดส่งเสียงดัง
"วันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่มาเข้าเรียนกับเราด้วย"อาจารย์กียุลพาเด็กหนุ่มร่างบางมายืนหน้าชั้น ก่อนจะพุดแล้วส่งสานตาให้อีกคนแนะนำตัว
"อันยองฮาเซโย ผมลี ฮยอกแจ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"เด็กหนุ่มร่างบางพูดก่อนที่ก้มหัวเป็นมารยาท
"แปะๆๆๆๆๆๆ"เสียงนักเรียนทุกคนในห้องปรบมือ
"ส่วนที่นั่งของคุณลี ก็ คุณคิม!"
"ครับ"เสียงที่คุ้นหู กับใบหน้าที่คุ้นตา กับชื่อที่คุ้นหูทำให้ฮยอกแจมองบุคคลที่ตอบรับ
"ฝากเด็กใหม่ด้วยล่ะคะ คุณลี เชิญ~"อาจารย์กียุลหันมามองเด็กหนุ่มร่างบางก่อนให้ผายมือเล็กน้อยให้
ฮยอกแจค่อยๆเดินตรงไปยังโต๊ะใหม่ของตนเองท่ามกลางสายตาเหล่าเพื่อนร่วมห้องที่มองตามเขาติดๆ จนถึงที่นั่ง
"ไงครับ ไม่คิดว่าโลกจะบังเอิญได้ขนาดนี้นะเนี่ย^^"เรียวอุคที่นั่งโต๊ะข้างๆโบกมือให้กับฮยอกแจก่อนที่จะเอ่ยทักทาย
"อ่าาา~นั่นสิฮะ^^ฝากตัวด้วยล่ะ เรียวอุค"ฮยอกแจพูดก่อนที่จะส่งยิ้มให้อีกคน
"ได้เลยฮยอกแจ^^"พูดก่อนจะยิ้มกลับให้ฮยอกแจ
"เอาล่ะ เริ่มเรียนได้แล้วล่ะค่ะนักเรียน"เสียงของอาจารย์กียุลดังขึ้น พลันให้นักเรียนเลิกสนใจกับนักเรียนใหม่หันไปสนใจกับการเรียนโดยฉับพลัน
____________________________________
จบตอนที่สองจนได้ เฮ้อ~ผมป่วยเลยไม่ค่อยได้มาอัพ
น่ะครับ ขอโทษด้วยครับ^^
"อือ...อืม..."เด็กหนุ่มร่างบางขยี้ตาเมื่อรู้สึกว่าใกล้เช้าแล้ว ก่อนที่จะรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆมาทับไว้ที่ไหล่ เมื่อฮยอกแจหันไปมองก็พบว่าหัวของรูมเมทร่างโปร่งทับไหล่เขาไว้ ฮยอกแจมองใบหน้าที่มัวแต่หลับตาพริ้มไม่รู้สึกรู้สาอะไร ใบหน้าตอนหลับยังดูหล่อเหลาคมคายเหมือนตอนตื่นไม่มีผิด เพี่ยงแต่เวลาหลับดูสุมุมเยือเย็นไม่เหมือนเด็กน้อยที่คอยออดอ้อนยามเวลาตื่น ฮยอกแจเริ่มจะรู้สึกถึงหัวใจที่กำลังพองโตและเต้นเร็วขึ้นๆเรื่อยๆ
(บ้าจริง!นี่เราเป็นอะไรเนี่ย ตั้งสติๆสิฮยอกแจ ตั้งสติ ตั้งสติ!)เพราะเสียงภายในใจของฮยอกแจเตือน ทำให้ฮยอกแจได้สติ เด็กหนุ่มร่างบางค่อยๆพยุงหัวของทงเฮออกจากไหล่แล้วค่อยๆวางที่โซฟาอย่างช้าๆ เด็กหนุ่มร่างบางมองนาฬิกาที่อยู่บนฝาผนัง ก่อนที่จะจัดการกับข้าวของที่ทงเฮซื้อมาเมื่อคืน
"โชคดีนะเนี่ย ที่พวกเนื้อกับผักแล้วก็ของแช่แข็งยังไม่เสีย"เด็กหนุ่มร่างบางจัดการเก็บข้าวของที่รูมเมทร่างโปร่งซื้อมาให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วจึงสาวเท้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อจัดการภารกิจส่วนตัวเสร็จแล้ว ฮยอกแจก็เดินไปที่ตู้เย็นก่อนที่จะฉุดคิดว่าจะทำอาหารเช้าเป็นอะไรดี
"อืม...จะทำอะไรดีน้า...อืม....อ้อ! งั้นทำของโปรดเราก่อนละกัน"เมื่อความคิดของเด็กหนุ่มร่างบางปิ๊งขึ้นมาเหมือนหลอดไฟ
ก็เริ่มจากหยิบผ้ากนเปื้อนสีเหลืองอ่อนมาใส่ก่อนที่จะหยิบวัตุดิบสำหรับปรุงแต่งอาหารออกมาจากตู้เย็น แล้วค่อยลงมือปฏิบัติภารกิจในการทำอาหารได้อย่างคล่องแคล้ว ในไม่ช้าอาหารโปรดของฮยอกแจก็ถูกจัดแจงวางบนจานอย่างบนจานอย่างเสร็จสมบูรณ์ไว้สองจาน
ฮยอกแจถอดผ้ากันเปื้อน แขวนมันไว้ที่เดิม นำกระทะกับตะหลิวไปวางในซิงค์ล้างจาน แล้วจึงค่อยๆสาวเท้ามาหยิบจานข้าวมาหนึ่งจานบนเคาน์เตอร์มาวางไว้ที่โต๊ะทานอาหาร จากนั้นจึงหย่อนก้นบนเก้าอี้พร้อมลงมือกิน
ไม่นานนัก ฮยอกแจก็ล้างจาน กระทะและตะหลิวเสร็จ เด็กหนุ่มร่างบางเก็บอุหกรณ์ทั้งหมดเข้าที่ก่อนที่ หยิบกระบอกน้ำกระบอกหนึ่งในตู้เย็น เทน้ำลงในแก้ว ฮยอกแจดื่มน้ำจนหมดแก้วแล้วจึงเก็บกระบอกนำและแก้วให้เข้าที่เหมือนเดิม แล้วจึงค่อยออกมาดูรูมเมทของตน แต่ดูเหมือนว่ารูมเมทของตนยังคงไม่กระดุกกระดิกไปไหนแถมยังกลืนน้ำลายตัวเองเสียงดัง ฮยอกแจยิ้มและแอบหัวเราะเบาๆกับพฤติกรรมของรูมเมทร่างโปร่ง
ก่อนที่จะหยิบกระดาษโพสอิทสีเขียวกับปากกาเมจิกในกระเป๋านักเรียนมาเขียนข้อความแล้วนำไปแปะบนเคาน์ใกล้ๆกับจานข้าว แล้วก็แปะบนนาฬิกาปลุกเสร็วแล้วจึงเก็บอุปกรณ์กระดาษโพสอิทกับปากกาเมจิกไว้ในกระเป๋าเช่นเดิม ฮยอกแจค่อยๆสาวเท้าเอานาฬิกาปลุกไปไว้ใกล้ๆกับหัวของทงเฮ เดินมาที่หน้าห้องเพื่อใส่รองเท้านักเรียน แล้วจึงออกไปจากห้องของตนเอง
กริ๊ง~!!!!!!!
"OoO!!เฮ้ย!!!!"เสียงนาฬิกาปลุกทำให้เด็กหนุ่มร่างโปร่งถึงกลับสะดุ้งเฮือกตกลงจากโซฟาจนก้นระบมไปหมด
"หนอย! เจ้านาฬิกาปลุกบ้านี่!"ทงเฮยันตัวเองลุกขึ้นจากพื้น หยิบนาฬิกาปลุกขึ้นมาหวังจะโวยวายใส่ แต่
นี่ๆ นายน่ะ ถ้ายังไม่รีบตื่น ไปโรงเรียนสายพี่ไม่รู้ด้วยนะ
รีบๆตื่นซะ ตัวเหม็นอ่ะ รีบไปอาบน้ำด่วน! เมื่อคืนนาย
ไม่ได้อาบน้ำใช่มั้ย(รู้นะ)อ้อ! ทำความสะอาดโต๊ะกลางที่
นายวางของแช่แข็งทิ้งไว้ จนละลาย น้ำนองเต็มโต๊ะไป
หมดด้วยล่ะ You understand! OK!
ทันทีที่เด็กหนุ่มร่างโปร่งเห็นข้อความที่รูมเมทของตนแปะทิ้งไว้ที่หน้าปัดนาฬิกา เด็กหนุ่มร่างโปร่งก็เผยยิ้มออกมาอย่าอัติโนมัติ ก่อนที่เด็กหนุ่มร่างโปร่งก้มหน้างุดเกาหัวตัวเองด้วยความเขินอาย
ก่อนที่จะหยิบกระดาษโพสอิทสีเขียวออกจากหน้าปัดนาฬิกา แล้วนำไปติดไว้ที่สมุดสเก็ตภาพที่เก็บอยู่ในลิ้นชัก ดูนาฬิกาก็รู้ว่าตอนนี้เวลา 06.42 น. เก็บนาฬิกาปลุกไว้ที่เดิม ทงเฮหยิบผ้าผืนหนึ่งที่พาดไว้บนราวตากผ้ามาเช็ดโต๊ะให้สะอาดตามพระบัญชาของรูมเมท หลังจากที่เช็ดโต๊ะเสร็จแล้วก็ตากผ้าที่เช็ดแล้วไว้ที่เดิม ก่อนจะตรงไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วจึงสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานนักทงเฮก็ปฎิบัติภารกิจส่วนตัวเสร็จ ตอนนี้ทงเฮอยู่ในชุดนักเรียนมัธยมปลาย สะพายกระเป๋าข้าง ผมถูกเซ็ทไว้อย่างดี
"ตายล่ะ!ตื่นเช้าก็จริง แต่พี่ฮยอกแจไม่อยู่ แล้วใครจะทำอาหารให้เรากินล่ะเนี่ย~โถ่!กิมจิอีกแล้วสินะเราTT"จู่ๆเด็กหนุ่มก็ฉุดความคิดที่แสนเศร้าออกมา ทำเอาตัวเองถึงกับคอตก ก่อนที่จะเดินไปที่ตู้เย็นแต่สายตาก็ดันมาหยุดที่จานข้าวใบหนึ่ง แลละมีโพสอิทสีเขียวแปะไว้ข้างบนเคาน์เตอร์
ทงเฮรีบตรงดิ่งไปที่จานใบนั้นก่อนที่หยิบกระดาษโพสอิทมาอ่านเป็นอันดับแรก
ถ้านายทำความสะอาดโต๊ะแล้ว พี่ก็ทำกับข้าวให้นาย
ตามสัญญา ถ้านายตื่นสายมากินก็ช่วยไม่ได้ที่อาหาร
จะเย็นซะก่อน แต่ก็กินให้อร่อยนะ ทงเฮ~
ปล.อย่าลืมล้างจานด้วยล่ะ
ฮยอกแจ
">__<!!ฮึๆๆๆ พี่เนี่ย~น่ารักจริงๆเลย"ทงเฮหัวเราะเบาๆและแทบจะยิ้มไม่หุบเมื่ออ่านข้อความในกระดาษโพสอิท หัวใจของเด็กหนุ่มร่างโปร่งกำลังเต้นเร็วและแรงขึ้นในเวลาเดียวกัน ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงรามไปถึงกกหู เด็กหนุ่มร่างโปร่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแค่กระดาษแผ่นเดียวยังทำให้เขายิ้มเล็็กยิ้มใหญ่ได้ถึงขนาดนี้ ทงเฮติดกระดาษโพสอิทไว้ที่ตู้เย็นก่อนที่จะเดินมาหาอาหารเช้าที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์
"ข้าวผัดกิมจิซะด้วย น่ากินจัง!"ทงเฮอุทานเมื่ออาหารเช้ามื้อนี้น่ากินกว่ามื้อไหนๆ ก่อนที่หยิบช้อนส้อมมาคู่หนึ่งพร้อมกับหยิบจานอาหารเช้า หย่อนก้นลงบนเก้าอี้
"อ้ำ!อื้ม... อร่อยจัง^o^!"ทันทีที่ข้าวผัดกิมจิเข้าปากของเด็กหนุ่มร่างโปร่งถึงกับอุทานออกมาถึงความอร่อย ทงเฮตักคำต่อไปเข้าปากด้วยความดีใจที่อาหารเช้ามื้อนี้เป็นมื้อแรกในรอบปีที่อร่อยที่สุด
ไม่ช้า ข้าวผัดกิมจิก็หายไปจากจานข้าวไม่มีเหลือ ทงเฮล้างจานตามที่ฮยอกแจสั่ง ดื่มน้ำหนึ่งแก้วหลังจากรับประทานอาหาร แล้วจึงนำโพสอิทที่ติดตู้เย็นมาติดในสมุดสเก็ตภาพเหมือนกับโพสอิทใบแรก
"ว่าแต่ ลืมถามไปเลยนะว่าพี่ฮยอกแจเรียนโรงเรียนอะไร เรียนโรงเรียนเดียวกับเราก็ดีล่ะสิ เฮ้อ~ช่างเหอะ ยังก็ต้องเจอกันอยู่แล้วล่ะ"ทงเฮฉุดความคิดที่ไม่ได้ถามเรื่องสำคัญแต่ก็ต้องไม่ได้สนใจอะไรมาก
ทงเฮปิดไฟทุกดวง ใส่รองเท้านักเรียน แล้วจึงออกจากห้องโดยไม่ลืมล็อคประตู
"อืม...ดูจากแผนที่แล้ว น่าจะเป็นทางนี้นะ เอ๊....หรือว่าทางนี้ ไม่ๆๆ ทางนี้ดีกว่า งือ~แล้วมันทางไหนล่ะเนี่ย!"พอฮยอกแจเดินมาถึงทางแยก ก็ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเดินไปทางไหน ทำเอาเจ้าตัวทำอะไรไม่ถูก หน้าซีดเผือกกำแผนที่ที่วาดเอง
"นี่! นายน่ะ เป็นอะไรรึเปล่าครับ?"
เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังมาจากหลัง พลันให้เด็กหนุ่มร่างบางหันไปหาต้นเสียงปรากฎร่างเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก อายุน่าจะประมาณไล่เลี่ย แต่ตัวเล็กกว่าฮยอกแจ กำลังมองฮยอกแจอย่างเป็นห่วง
"เอ่อ...ผมหลงทาง เฮ้!ชุดนักเรียนนั่น เป็นนักเรียนมัธยมปลายแดยองใช่มั้ยครับ?"เด็กหนุ่มร่างบางอุทานเมื่อสังเกตุชุึดที่อีกคนใส่อยู่
"อ๋อ~ใช่ครับ^^"เด็กหนุ่มอีกคนพยักหน้าตอบ
"พอดีเลยครับ คือว่าผมพึ่งย้ายมาน่ะครับ เลยหลงทางนิดหน่อย~แหะๆๆ"เด็็็กหนุ่มร่างบางพูดก่อนจะเกาหัวตัวเองด้วยความเขินอาย
"ฮึๆ งั้นไปโรงเรียนกับผมนะครับ เอ่อ..."
"ลี ฮยอกแจครับ ยินดีที่ได้รู้จัก^^"ก้มหัวให้เด็กหนุ่มอีกคน
"คิม เรียวอุคครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ^^"ก้มหัวให้อีกคนเช่นกัน"ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวจะสายนะครับ"พูดก่อนที่จะส่งยิ้มให้อีกคน
"ครับไปกันเถอะูู"พูดก่อนจะเดินไปพร้อมกัน
โรงเรียนมัธยมปลายแดยอง
"ถึงแล้วครับ ฮยอกแจ^^"เรียวอุคหันมาบอกฮยอกแจที่กำลังยืนค้างอยู่ข้างๆ
"นะ..นี่ โรง ระ..เรียน ผะ...ผม เหรอฮะ"เด็กหนุ่มร่างบางพูดติดอ่างเพราะตะลึงในสิ่งที่เห็น ก่อนจะค่อยๆหันมาหาอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
"อื้ม~ใช่ครับ ทำไมเหรอครับ^^"
"ทำไมโรงเรียนมันใหญ่โตมโหฬารอย่างงี้ล่ะครับ~"ฮยอกแจพูดก่อนที่จะวิ่งไปดูป้ายชื่อโรงเรียน
"^___^ไม่ผิดหรอกครับ"เดินมาแตะไหล่อีกคนเบาๆ
"ผมไม่เคยเรียนโรงเรียนที่ใหญ่โตขนาดนี้มาก่อน~"ฮยอกแจยังคงตะลึงในสิ่งที่เห็น
"ฮ่าๆๆ รีบเข้าโรงเรียนกันเถอะครับ ว่าแต่ฮยอกแจอยู่ห้องอะไรเหรอครับ"สะกิดถามอีกคน
"เอ่อ~ผมพึ่งย้ายมาน่ะครับ"หันมาตอบอีกคน
"งั้นเดี๋ยวผมจะพาไปห้องวิชาการนะครับ"เรียวอุคพูดก่อนจะยิ้มให้อีกคน
"ขอบคุณครับ^^"ฮยอกแจก้มหัวให้อีกคนก่อนจะเดินไปห้องวิชาการพร้อมกับอีกคน
ห้องวิชาการ
"เอาล่ะครับ ถึงแล้ว เดี๋ยวผมต้องไปเข้าเรียนแล้วล่ะครับ"เรียวอุคหันมาบอกอีกคน
"ขอบคุณมากนะครับ คุณคิม^^"ฮยอกแจยิ้มก่อนจะก้มหัวให้อีกคน
"เรียกเรียวอุคเถอะครับ ผมไปก่อนนะ บะบาย"เรียวอุคโบกมือก่อนจะรีบวิ่งไปเข้าห้องเรียนของตน
"บะบายครับ^^"เด็กหนุ่มร่างบางโบกมือ ก่อนจะเดินเข้าห้องวิชาการ
11นาทีผ่านไป
"ตามครูมานะค่ะ คุณลี"อาจารย์กียุล เจ้าอาจารย์ประจำชั้นปี3 ห้อง Bเดินนำหน้าเด็กหนุ่มร่างบางไปยังห้อง
ครืด~
"นักเรียนเข้าที่เดี๋ยวนี้"อาจารย์กียุลตะโกนเสียงดัง เป็นสัญญาณให้นักเรียนทุกคนกลับเข้าที่และให้หยุดส่งเสียงดัง
"วันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่มาเข้าเรียนกับเราด้วย"อาจารย์กียุลพาเด็กหนุ่มร่างบางมายืนหน้าชั้น ก่อนจะพุดแล้วส่งสานตาให้อีกคนแนะนำตัว
"อันยองฮาเซโย ผมลี ฮยอกแจ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"เด็กหนุ่มร่างบางพูดก่อนที่ก้มหัวเป็นมารยาท
"แปะๆๆๆๆๆๆ"เสียงนักเรียนทุกคนในห้องปรบมือ
"ส่วนที่นั่งของคุณลี ก็ คุณคิม!"
"ครับ"เสียงที่คุ้นหู กับใบหน้าที่คุ้นตา กับชื่อที่คุ้นหูทำให้ฮยอกแจมองบุคคลที่ตอบรับ
"ฝากเด็กใหม่ด้วยล่ะคะ คุณลี เชิญ~"อาจารย์กียุลหันมามองเด็กหนุ่มร่างบางก่อนให้ผายมือเล็กน้อยให้
ฮยอกแจค่อยๆเดินตรงไปยังโต๊ะใหม่ของตนเองท่ามกลางสายตาเหล่าเพื่อนร่วมห้องที่มองตามเขาติดๆ จนถึงที่นั่ง
"ไงครับ ไม่คิดว่าโลกจะบังเอิญได้ขนาดนี้นะเนี่ย^^"เรียวอุคที่นั่งโต๊ะข้างๆโบกมือให้กับฮยอกแจก่อนที่จะเอ่ยทักทาย
"อ่าาา~นั่นสิฮะ^^ฝากตัวด้วยล่ะ เรียวอุค"ฮยอกแจพูดก่อนที่จะส่งยิ้มให้อีกคน
"ได้เลยฮยอกแจ^^"พูดก่อนจะยิ้มกลับให้ฮยอกแจ
"เอาล่ะ เริ่มเรียนได้แล้วล่ะค่ะนักเรียน"เสียงของอาจารย์กียุลดังขึ้น พลันให้นักเรียนเลิกสนใจกับนักเรียนใหม่หันไปสนใจกับการเรียนโดยฉับพลัน
____________________________________
จบตอนที่สองจนได้ เฮ้อ~ผมป่วยเลยไม่ค่อยได้มาอัพ
น่ะครับ ขอโทษด้วยครับ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น